Volgens een interessant artikel in de Knack van deze week, stijgt het cocaïnegebruik onder jonge ouders. Het zijn vaak mensen die heel normaal lijken te functioneren in de maatschappij, met kinderen en een werk. Maar van tijd tot tijd “gaan ze helemaal los” met cocaïne.
Of dat goed is voor hun kinderen, is natuurlijk nog maar de vraag. Iemand vertelt dat ze af en toe hun kinderen een weekend naar de grootouders brengen om “tot s’ochtends te kunnen doorfeesten”. Ze doet ook eens per jaar een zogeheten “kasteelweekend”: dan gaan de kinderen mee, en is er een beurtrol van wie er die avond niets gebruikt.
Er zijn mensen die cocaïne gebruiken na een drukke dag op het werk om te ontsnappen “zoals andere mensen een glas wijn drinken” . Een koppel vertelt dat ze het doen om “tijd met elkaar van de slaap te kunnen stelen” en dat ze dan “de hele nacht aan elkaars lippen hangen”.
We kunnen Knack er niet echt van beschuldigen dit fenomeen te promoten, want er wordt duidelijk gesproken over de grote gezondheidsrisico’s van cocaïne. Het heeft een zeer verslavend effect en het kan leiden tot hartkloppingen, hoge bloeddruk of een hartinfarct. Er is bovendien een risico bij langdurig gebruik voor paranoïd gedrag en zelfs schizofrenie.
De ouders die geïnterviewd zijn vertellen ook dat ze hier effectief last van hebben. Iemand vertelt over zijn hartkloppingen. Een ander zegt: “Wanneer ik gebruik is het prachtig, maar de dagen nadien heb ik er een mentale weerslag van. (…) Als ik eerlijk ben, merk ik dat het mijn functioneren aantast, zowel als mama als op het werk.” Cocaïnegebruik blijkt effectief zeer slecht te zijn voor de opvoeding.
Dit artikel toont aan dat het een groot probleem is in onze maatschappij, dat nu nog niet zo opvalt, maar dat toch aanwezig is en waar kinderen last van hebben. Het is een verder teken van de regressie van de Vlaamse samenleving, door het verbannen van God. Het is bijna griezelig te bedenken hoe diep we nog kunnen/zullen zinken.
Bron: Jan De Deken, ‘Ik zeg het niet graag, maar coke brengt verdieping in onze relatie’. Cocaïne rukt op bij jonge ouders., in Knack, 47ste jaargang, nr. 26 (28/06/2017).
Waarom moesten moeders, onder het mom van emancipatie, zo nodig en liefst voltijds gaan werken? Zodat ze belasting konden betalen, voor de centen, niks emancipatie. Waarom investeert de maatschappij niet in gezinnen? Dat brengt niet op. Waar zijn de huizen het duurst? Daar waar scholen en winkels zijn en alles wat je als gezin nodig hebt. Zo worden vooral jonge ouders onder druk gezet in een wereld die ze ook nog eens fanatiek van God los trekt. Dan is het niet verwonderlijk dat sommigen hun heil zoeken in kortstondige zaken zoals drugs om zich toch maar even goed te voelen.
Veel wordt opgelost als mensen meer in gemeenschap zouden gaan leven. Wat meer terug naar de geestelijke en materiële natuur, zodat we terug meer voor elkaar zouden kunnen leven. Maar hoe meer de mens van zijn natuur getrokken wordt, hoe meer er aan die mens verdiend kan worden, dus wordt het gemeenschappelijke niet gestimuleerd. Hier en daar misschien, een beetje, maar zeker niet op grote schaal. Wanneer ieder individu met zijn eigen draadje verbonden is met de macht, blijft de macht (nog even en de inplantbare chip wordt ons aangesmeerd). Het is aan ons om onze deuren open te laten voor onze buren en het individualisme te doorbreken. Elkaars noden te zien, want vaak wordt door een klein gebaar een groot probleem opgelost. Hoe idioot is het eigenlijk dat wij televisiepersonen vaak beter “kennen” dan onze eigen buren. We sluiten ons op in ons eigen hok, waar we naar een scherm kijken naar mensen waar we geen enkele affaire mee hebben, en een deur verder zit iemand die wel een handje hulp kan gebruiken en we weten het niet. Er is een stille revolutie nodig.
Het is heel eenvoudig om een betere verhouding te krijgen in de buurt. Ten eerste je directe buren. Nou, daar kan wel eens een heel kwalijke tussen zitten. Nee, niet bij elkaar op de koffie zitten. Maar als je ze buiten ziet, altijd een hartelijke en belangstellend woord geven. Nooit jezelf en je eigen zaken aan hen opdringen. Ooit komen ze eens in nood, en dan snel te hulp schieten. In hun huis of tuin. Of ze in je huis toelaten, als ze de sleutels kwijt zijn. Ze dan ook nog te eten geven als dat kan. Bij ziekte of ziekenhuisopname extra aandacht, vooral voor degene die hier alleen achter blijft. Nou, daar kan geen mens tegenop, hun haat keert om in wat genegenheid. Maar soms gaan daar wel eens een paar jaartjes overheen.
Als er nog veel kinderen in de buurt zijn, ga dan maar op de binnenplaats papieren vliegtuigjes voor hen vouwen, meer dan honderd. En dan krioelt het van de kinderen. Laat de volwassenen maar met verachting toekijken. Gewoon doorgaan.
En als je loopt naar de winkels, altijd dat luisterende oor, he? Jouw zaken nooit aan hen opdringen.
Tja, werkende ouders. Vrouwen moesten in de zestiger jaren zo nodig hun keuken ontvluchten. Deze jongen kende nog vele grote gezinnen, de moeder thuis, altijd bezig aan dit of dat, en vader als kostwinner. Opeens werd dat anders. Eerst een verandering in de Wet, want een vrouw mocht geeneens in loondienst zijn zoals de man. De vrouw betrad de werkvloer van de man. Dat had onmogelijk geweest, indien de anticonceptiepil nog niet uitgevonden zou zijn geweest. Maar sindsdien niet meer die lastige maandstonden. Eerst waren er slechts klerenbaantjes voor vrouwen: schoonmaakklusjes en zo. Maar ze voelden zich gelukkig. Net zo vrij als een man. Hun kinderen naar school en de crèche, ook mooi opgelost. Hun baby melk geven, haar man geeft die wel het flesje; waarom nog die borstvoeding? En nog een kind erbij? Nee, nu is het echt wel welletjes met een, twee of drie. Die dikke buik zit maar in de weg op het werk.
Zo ging dat in de zestiger jaren. Maar problemen dienden zich steeds meer aan. Zie op dit forum “amerikaanse jongeren keren terug naar traditioneel rolpatroon met mannelijke kostverdiener en thuiswerkende vrouw ( 14 april)” met ook een reactie van mij. Ook gemengde klassen hebben hun langste tijd gehad. Het kwaad ontmoet zichzelf, en wreekt zich. Terecht. Want zo heeft onze Vader dat niet gewild.
Elke vorm van drugs is verwerpelijk en laat zien dat de geopenbaarde moraal is opgelost en wat met de kinderen !!!