In mijn laatste artikel had ik het over de nieuwe Poolse gezinspolitiek en het vonnis van het Poolse hoogste gerechtshof dat een halt toeriep aan abortussen wegens handicap. Deze politiek, die het kroostrijke heteroseksuele gezin en respect voor het leven wil aanmoedigen, wordt vooral door de progressieve Westerse media als een maatschappelijke ramp gezien. Deze laatsten vrezen voor sociale achteruitgang, vooral voor zwakkeren en vrouwen, maar is dit wel zo? Hierbij enkele populaire stellingen over gezin en abortus en hun tegenargumenten.
Stelling 1: een laag geboortecijfer leidt tot meer welzijn, vooral voor de zwakkeren
Al tientallen jaren worden we door de media tot vervelens toe geïndoctrineerd over de dreiging van de overbevolking en daaruit voortvloeiende milieuvervuiling, de familie als bron van individuele en vooral vrouwelijke onderdrukking, en het belang van individuele ontplooiing. Hoe kleiner de familie, hoe groter het individuele en materiële welzijn per persoon, is nog steeds de dominante redenering.
Dit heeft in de huidige maatschappij zijn vruchten afgeworpen: volgens statistiekvlaanderen.be woonde 32% van de Vlamingen in 2021 alleen en 22% als koppel zonder kinderen. Het resultaat is groeiende eenzaamheid, wat volgens onderzoek leidt tot een verhoogde kans op ziekte, een verkorte levensduur en meer economische kwetsbaarheid, vooral voor langdurig zieke of werkloze alleenstaanden. Hoewel kleinere gezinnen misschien voordelen bieden voor individueel economisch gewin en (vrouwen)emancipatie op korte termijn, weegt dit niet noodzakelijk op tegen de nadelen van een maatschappij met steeds kleinere sociale netwerken en dito familiale ondersteuning. Het is daarom belangrijk om het juiste evenwicht te vinden tussen het collectieve en het individuele. Momenteel wordt er teveel aandacht geschonken aan het individu, terwijl een gezonde familiestructuur als menselijke basisbehoefte te vaak wordt genegeerd.
Stelling 2: bezorgdheid rond het gezin, het geboortecijfer en de vergrijzing is vooral een rechts-conservatief verhaal
Wanneer een politicus of opiniemaker wijst op het belang van een sterk gezin en en hoger geboortecijfer, wordt hij in het Westen vaak geassocieerd met religieus conservatisme of radicaal rechts. Niets is minder waar natuurlijk. Zelfs de Chinese communistische partij maakt zich nu zorgen over de verregaande gevolgen van haar decennialange 1-kind politiek. Sinds 2016 groeit bij de Chinese regering het besef, dat hun draconisch geboortebeleid heeft geleid tot een groeiend tekort aan jonge werknemers, waardoor het almaar moeilijker wordt om ouderen te vervangen of te ondersteunen. Een overheidsstudie uit 2018 schatte dat het Chinese personeelsbestand tussen 2020 en 2035 met 100 miljoen mensen zou kunnen afnemen en met nog eens 100 miljoen van 2035 tot 2050. Momenteel voert China een campagne om vrouwen aan te moedigen om tot 3 kinderen te krijgen. Omwille van de slechte arbeidsomstandigheden, hoge onderwijs- en gezondheidskosten en vastgoedprijzen, hebben ze het moeilijk om jongeren te overtuigen tot gezinsvorming. Bovendien is er door de eerdere propaganda bij Chinezen een verwachtingspatroon ontstaan waarin geen plaats is voor een groter gezin.
Stelling 3: een sterke gezinspolitiek is vrouwonvriendelijk
Wanneer maatregelen worden getroffen om geboortecijfers op te krikken en traditionele heteroseksuele gezinnen te promoten, leidt dit vaak tot een defensieve houding vanuit de feministische hoek. Onder invloed van het feminisme kreeg het huwelijk en het moederschap voor vrouwen een steeds slechter imago. We herinneren ons aan de negatieve beelden van de verveelde huisvrouw uit de jaren ’50, die hunkerde naar een interessanter leven in de bedrijfswereld, ver weg van de sleur van haar huwelijk en kroost. Of die TV-programma’s over Afrikaanse boerinnen die, met een kind op de rug en een ander in de buik, hard zwoegen op het veld in ruil voor een hongerinkomen. De boodschap was duidelijk: huisvrouwen met kinderen waren onderdrukte wezens, die bevrijd moesten worden van patriarchale structuren, zoals het huwelijk en het gezin, om zich te focussen op hun carrière en individuele ontplooiing. Dan pas zouden ze het leven hebben, dat ze verdienen.
Deze clichés hebben ertoe geleid, dat vrouwen massaal hun traditionele roeping en levensstijl de rug hebben toegekeerd. In de plaats kwam het beeld van de “supervrouw”, die alles onder controle had: een boeiende carrière, een perfect gezin, de leukste vrienden, een atletisch lichaam, een mooi ingericht interieur en noem maar op. Dit moest allemaal mogelijk worden met de steun van de emotioneel hervormde “nieuwe man”, die, terwijl hij een lucratieve carrière opbouwt en zich als een tijger gedraagt in de slaapkamer, zonder morren de helft van de huishoudelijke taken op zich neemt. Dit alles volgens de allerhoogste standaarden van mevrouw natuurlijk! Voor vele Westerse vrouwen werd hun realiteit echter het tegenovergestelde: een saaie, uitzichtloze baan, een mislukte relatie of helemaal geen partner, problemen met kinderen of kinderloosheid, bemoeizieke vriendinnen, hardnekkige cellulitis en een rommelhuishouden. Het leven van de moderne vrouw is zo divers geworden, dat er vaak onvoldoende tijd overblijft om haar vele rollen voldoende uit te diepen. De gevolgen zijn vaak frustratie, burn-outs of het imposter syndroom (het gevoel dat het niet lang zal duren voor men als incompetent door de mand valt). Steeds meer vrouwen hebben het bovendien moeilijk om een partner te vinden of te houden, waardoor velen onder hen op latere leeftijd veroordeeld zijn tot een eenzaam bestaan. Opnieuw kan men zich afvragen of ze niet gelukkiger waren geweest met een andere dynamiek en meer familiale verbondenheid in hun leven? Voor je baas ben je vervangbaar, maar een moeder ben je voor altijd.
Stelling 5: we beschermen “zwakkeren” met de strengste Covid regels, maar is het echt nodig om gehandicapte kinderen geboren te laten worden?
De tegenstelling tussen de verbaal geuite bezorgdheid voor de zwakkeren in ons land en de povere praktische uitwerking van deze bezorgdheid wordt de laatste twee decennia steeds pijnlijker. Men gebruikt solidariteit met kwetsbare personen vaak als drukkingsmiddel om bv draconische Covid maatregelen te helpen aanvaarden, maar in de praktijk wordt deze solidariteit steeds verder afgekalfd. Besparingen op de gezondheids- en gehandicaptenzorg leidden tot schrijnende toestanden. Ik denk dan onder meer aan het te kleine aanbod van buitengewoon onderwijs en het urenlange transport van kwetsbare kinderen naar deze scholen. Een ander voorbeeld is het tekort aan plaatsen in de geestelijke gezondheidszorg, waardoor patiënten met zware problemen vaak onaanvaardbaar lang op wachtlijsten terecht komen. In plaats van de solidariteit met deze hulpbehoevenden op te krikken, gaat men dan aan “preventie” doen, m.a.w. abortus en euthanasie om deze onrendabele mensen “zoveel mogelijk leed te besparen”. Of deze oplossingen zo “humaan” zijn, is ten zeerste de vraag. Ook de Nazis maakten komaf met gehandicapten of psychiatrische patiënten, die ze als balast beschouwden voor de maatschappij. Niet minder dan 300.000 mensen met allerlei beperkingen werden van 1933 tot 1945 vermoord. Vaak werden hierbij sociaal-economische argumenten gebruikt die ook vandaag nog zeer herkenbaar zijn. Psychiaters, neurologen, kinderartsen en andere medici bepaalden de ‘waarde ‘ van mensen met een aantal vooraf bepaalde criteria. Deze waren ‘Heilbarkeit’ (in welke mate was genezing mogelijk), ‘Bildungsfähigkeit’ (konden ze onderwezen worden) en ‘Arbeitsfähigkeit’ (waren ze voldoende in staat werk te verrichten). Was het economisch nut van bepaalde gehandicapten te gering, dan werden ze als “Lebensunwertes Leben” beschouwd (Levensonwaardig Leven – klinkt een beetje als het huidige “mensonwaardig leven”) en gedood.
Lijnrecht tegenover deze monsterlijke ideologie, staat de Katholieke leer, waarbij mensenlevens van de conceptie tot de natuurlijke dood een intrinsieke waarde hebben. Voor Katholieken bepaalt niet de mens, maar God de waarde van ieders leven. En deze waarde is gebaseerd op Gods liefde en niet op het egoïsme en de gemakzucht van de mens. Uiteraard is de integratie van gehandicapten in onze maatschappij geen eenvoudig verhaal, vooral in een neoliberale politieke context waar hulpbehoevenden gelijkgeschakeld worden met profiteurs, die zo snel mogelijk “geactiveerd” dienen te worden. Deze integratie past wel in de visie van een Christelijke maatschappij, waar mensen niet enkel worden beoordeeld volgens hun economische rendabiliteit. Ik denk dat mensen met een beperking in onze wereld een bijzondere roeping hebben om moed, levensvreugde en naastenliefde te promoten. De uitdagingen, waarmee ze geconfronteerd worden en die ze op allerlei manieren overwinnen, kunnen enkel diep respect en bewondering inspireren.
Stelling 6: Een laag geboortecijfer is geen probleem, aangezien migratie voor de nodige vervanging zorgt.
Toen Paus Franciscus bewust kinderloze koppels als “egoïstisch” bestempelde, deed dit heel wat stof opwaaien. Er zijn al teveel kinderen in de derde wereld, waarom brengen wij ze niet naar hier, was het antwoord van heel wat opiniemakers. Migratie zou de bevolkingskrimp in het Westen wel oplossen. Toch kan men zich hierbij vragen stellen. Net als mensen, zijn volkeren niet identiek en dus moeilijk te vervangen. Europa is wat het geworden is, dank zij de idealen en ambities van haar volkeren en de strijd die ze doorheen de eeuwen hebben gevoerd voor meer (sociale) rechtvaardigheid, vrijheid van meningsuiting en religie, democratie, vrouwenrechten, rechten voor allerlei minderheden, geaardheden etc. Het zou arrogant zijn om ervan uit te gaan dat nieuwkomers dezelfde prioriteiten of gevoeligheden zouden hebben als de autochtone bevolking. Integendeel, terwijl de consumptiemaatschappij van het Westen werkt als een magneet, staan slechts weinige migranten ervoor te springen om haar “decadente”, permissieve cultuur over te nemen, ook al is deze de motor van de zo aantrekkelijke Westerse welvaart. Trouwens, een Westerse cultuur, die voortdurend bezig is met een haatboodschap tegen zichzelf, m.a.w. tegen de “patriarchale, koloniale” Christelijke blanke man, kan allesbehalve aantrekkelijk genoemd worden.
De waarschijnlijkheid is dus hoog, dat een Europa met een gewijzigde bevolking fundamenteel zal veranderen en niet noodzakelijk in een egalitaire, welvarende en democratische richting. Men moet het durven toegeven: de landen en culturen waar de meeste migranten vandaan komen zijn ondemocratisch, gewelddadig, onderdrukkend, racistisch, intolerant voor minderheden, vrouw- en holebi- onvriendelijk, zonder respect voor milieu- en dierenrechten… Kortom, ze vertegenwoordigen in geen geval de culturele gevoeligheden van de gemiddelde Westerling.
Hoe kan men dus beweren, dat bewuste kinderloosheid in Europa, met het uitwissen van onze geschiedenis, unieke identiteit en cultuur tot gevolg, niet fundamenteel egoïstisch is? Kinderen vormen niet alleen de toekomst van een familie, maar ook van een natie. Zonder Europeanen, geen Europa.
Conclusie:
Hoewel er heel wat argumenten zijn voor de promotie van sterkere Westeuropese gezinnen en een hoger geboortecijfer, betekent dit in geen geval dat het vroeger zoveel beter was. Een levende maatschappij is geen openluchtmuseum en al zeker geen historische heropvoering. Wel dienen we te reageren tegen ideologen en propagandisten, die op het graf van de Europese maatschappij hun eigen utopieën tot stand willen brengen. En laat ons niet vergeten, dat ongebonden mensen makkelijker te controleren zijn door werkgevers en overheden. Geen wonder dat antifamilie-ideologen altijd op financiële steun kunnen rekenen.
Het staat echter vast, dat er geen enkele reden is om onze medewerking te verlenen aan een politiek die ons individueel en collectief belang op geen enkele manier dient. Erger nog, het gaat hier letterlijk om een uitstervingspolitiek. Wij hoeven dus geen gehoor te geven aan cynische fabels over zelfontplooiing of ons te laten aanpraten dat het beter is om geen kinderen te krijgen wegens “milieu” of “klimaat”. Angst is sowieso een slechte boodschapper. Beter is het geloof in God en Zijn plan van liefde en verbondenheid voor ons allen.
Katharina, wat zegt u nu eigenlijk? Zoveel gedachten op één hoop gegooid, zoveel verzuchtingen en klachten, maar wat is nu jouw boodschap?
Overal ter wereld daalt het aantal geboortes per vrouw als de ontwikkelingsgraad stijgt. Uiteindelijk – als de hele wereld wat meer ontwikkeld raakt – zal dit er net toe bijdragen dat de wereldbevolking zal stoppen met exponentieel te groeien. En zelfs misschien weer kan dalen. Dat mensen ook in Vlaanderen alleen komen te staan, ongelukkig zijn en triestig door het leven moeten is juist, maar in heel veel andere landen is dat probleem duizend keer groter.
Als China de één-kind-politiek (wat ik nota bene ook heel verwerpelijk vond) niet had ingevoerd, dan was dat deel van de wereld – en het is een héél groot deel – er nooit in geslaagd om zijn bevolking eten, opvoeding en zorg te geven. Het was toen bijna visionair om te beseffen dat een bevolkingsexplosie het einde van de samenleving zou kunnen betekenen. Vlaanderen is met zijn 6,5 miljoen inwoners amper een gehucht in China. Al eens bedacht wat het voor dat continent zou betekenen als ze met een vrij en democratisch regime iedereen zijn gang hadden laten gaan? Nee? Kijk dan eens naar Afrika. Waar de paters-missionarissen wél veel te zeggen hadden, maar dat geheel terzijde.
Mijn moeder was van zeer bescheiden komaf en heeft het hoogst haalbare diploma behaald wat voor haar in die tijd financieel mogelijk was: onderwijzeres. Ze was 20 in 1945, en een jaar later trouwde ze mijn vader en was het over. Als getrouwde vrouw kon je niet werken in het onderwijs. Punt. Ze schilderde, tekende, speelde toneel, schreef en las. Ze las altijd. Bij ons thuis stonden alle boeken van alle Nobelprijswinnaars literatuur. En ook veel boeken van op de Index. En terwijl kreeg ze mij, en toen ik net geen zes was werd ik de oudste van vijf. En daarna kwamen er nog vier. Mijn vader ging al die tijd werken. Thuis deed moeder alles. (Hij niks.) Elke dag eten koken, haar pa verzorgen die ook bij ons inwoonde, de kinderen, behangen, schilderen, schoenen en kleren herstellen, afspreken met leveranciers of het niet wat voordeliger kon, bekomen van de almaar vaker opkomende migraine-aanvallen, maar daar was geen tijd voor… In 1968, ik was toen 20 en zat in Leuven, verscheen Humanae Vitae. Toen is er iets in haar gebroken. Mijn vader was nog extremer katholiek dan de meesten hier, en daar kon ze nooit tegen ingaan, maar toch besloot ze voor zichzelf: nu is het genoeg geweest. Negen kinderen, en nog niet mogen beslissen over mijn eigen lijf. Ze is gestopt met naar de kerk te gaan, tenzij voor plechtigheden allerhande. En ze bezwoer elk van haar vijf dochters om heel goed na te denken: kinderen moet je ‘willen’, niet krijgen.
Ikzelf heb het eerste deel van mijn loopbaan met gehandicapte mensen gewerkt. Ik heb instellingen opgericht en met bloed, zweet en tranen overeind proberen te houden. Ik ben er nooit rijk van geworden, integendeel, want ik was een idealist. Wij bedienden zowat alle leeftijdscategorieën, van baby tot volwassene, in een kleinschalig project. Op een bepaald ogenblik werd het eerste kind van onze volwassene neergepoot in onze kinderafdeling. Weet je wat dat betekent, als je ineens de meest lugubere gedachte krijgt dat jouw organisatie selfsupporting wordt, op die manier? Natuurlijk moeten alle mensen met een beperking alle zorg krijgen. Natuurlijk! Maar begin dan eerst eens te zorgen voor de mensen die hier al zijn. Die al een familie, een mama, een papa, broertjes en zusjes hebben. En als je bezorgd bent om de nog ongeboren kindjes: licht dan vooral de ouders goed en eerlijk in. En als ik hen zou zeggen dat god bepaalt wat er moet gebeuren, tot wie moeten die mensen zich dan richten?
Er zouden hier wel eens mensen kunnen komen met een andere mening over… Zij gaan onze cultuur teniet doen. Onze waarden overhoop gooien. Dacht je nu echt, Katharina, dat wij het summum van cultuur, menselijkheid, wetenschap enz. zijn? Dat is pas hoogmoed. Als we het in Vlaanderen alleen met onze eigen capaciteiten hadden moeten doen, dan stonden we nog niet ver hoor. Er bestonden trouwens al hoogstaande beschavingen terwijl wij hier nog in bossen en holen leefden. Waarom maakt de ‘andere’ u zo bang? God heeft toch iedereen geschapen?
@Frank Dierickx,
Wij zijn van pakweg dezelfde leeftijd.
U maakt een karikatuur van het leven van Uw ouders en hun leeftijdsgenoten.
UW ouders hadden dezelfde leeftijd als MIJN ouders.
MIJN ervaring: er was één gezin met 13 kinderen + MIJN ouders hadden 4 kinderen; de overige volwassenen in de straat waar ik opgroeide, hadden 0 tot 2 kinderen.
Mijn grootouders hadden respectievelijk 5 en 5 (waarvan één als baby was overleden). In dié tijd was er speelruimte voor de kinderen in óvervloed; auto’s bestonden vanaf pakweg het jaar 1890 en waren voor de zeer weinige zéér welgestelden. Zo waren er in de plaats waar ikzelf woonde maar 2 auto’s op 30.000 inwoners. Deze 2 auto’s waren respectievelijk van ’n winkelier + van ’n arts.
(auto’s kwamen pas in ruime mate op de markt sinds pakweg het jaar 1965.)
Hoe het dagelijks leven eruit zag in de tijd dat mijn grootouders nog kind waren (dan spreek ik over medio jaren 1890, is mij grotendeels onbekend, Van één grootouder weet ik, dat zij zeer arm waren (haar vader was molenaarsknecht).
Tot Vaticanum II was bijna iedereen gelovig en ging dus bijna iedereen naar de kerk naar het gebouw of naar synagoge (dus zowel katholieken/protestanten als joden gingen naar hun eigen kerk).
@Frank Dierickx, ik wil maar zeggen: U herinnert zich wat U WILT herinneren.
@Frank Dierickx,
U dient álles in de correcte tijdspanne te plaatsen:
De industriële revolutie is de overgang van handmatig naar machinaal vervaardigde goederen die gepaard ging met grootschalige organisatorische en sociale veranderingen.
De industriële revolutie begon rond 1750 in Engeland en vervolgde begin negentiende eeuw (dus begin jaren 1800) in de rest van Europa. Ambachtelijke en kleinschalige werkplaatsen groeiden uit tot grote fabrieken en vormden samen een grootschalige industrie.
Sinds het jaar 1800 waren er meer dan 300 oorlogen in Europa.
In dié tijd was het normáál als men honger had.
@Frank Dierickx,
De scholen + gezondheidszorg zijn állemaal opgericht door de geestelijken.
In – wat wij NU noemen: noord Nederland, werden de scholen en gezondheidszorg opgericht door de protestanten; in zuid Nederland (dus inclusief België) door de katholieken.
@Frank Dierickx,
In het kort: Wij hebben de gehéle(!!!) zeer snelle economische ontwikkeling te danken aan de R.K. kerk (naderhand gesplitst in R.K. en zeer vele protestante geloven).
Beste Frank,
Geen enkel leven is perfect, maar dat van je moeder lijkt me zeer gevuld en interessant. Haar man was volgens jou misschien een pilaarbijter, maar beter een man met principes dan een rokkenjager of dronkaard, niet waar? Ik zie in jouw beschrijving alvast geen ondraaglijke toestanden of onderdrukking. Heel wat hedendaagse vrouwen, die elke avond terugkeren naar een lege flat, hadden graag in de schoenen van je moeder gelopen. Ik ken zelfs een onderwijzeres, die jammer genoeg fertiliteitsproblemen heeft en graag thuis was gebleven voor een gezin.
Misschien is een beetje meer dankbaarheid (en minder zelfmedelijden) aan de orde? Gewoon een suggestie…
En neen, ik ben niet bang, gewoon moe van de babyboomer generatie en haar krampachtige en desastreuze behoefte om het wiel heruit te vinden!
K.
@Katharina Gabriels,
Uw gehéle reactie duidt op werkelijk opgedane ervaring. Bravo.
Het is wel veel op één hoop en om dat te herleiden tot één conclusie?
Ik denk Katharina, uw conclusie gelezen te hebben, dat er meer dan ooit net wel héél veel redenen zijn om wereldwijd minstens al na te denken over een doordachte politiek rond geboortebeperking.
Luister eens naar deze wijze man, tis maar zes minuten,
https://www.youtube.com/watch?v=KUhqRr8tIRg
en dan vraag ik u:
hoe kadert u uw kroostrijke gezinspolitiek, die dan toch zoveel respect heeft voor het leven, in de verschrikkelijke ellende van een reeds overbevolkte tikkende tijdbom?
EV: “Vandaag (2011)” sterven er 20.000 mensen van de honger” 1 miljard is ondervoed, 1,3 miljard heeft onvoldoende toegang tot drinkwater. 1 miljard dat is zoveel als de hele wereldbevolking in 1800.
Dat zijn geen cynische fabels, maar dagelijks een keiharde waarheid voor zovele schepsels van God.
Katharina, ik geef bedenkingen op jouw zes punten, en je slaagt er in om nergens op te antwoorden. Getuig ik ergens van ondankbaarheid of zelfmedelijden? Voorts zijn het niet de babyboomers die een bedreiging vormen voor jouw invulling van het geloof. Die hebben hun werk al gedaan. Het is de huidige generatie die je op geen enkele manier nog weet te overtuigen. Jonge mensen zetten zich voor alles en nog wat in – milieu, pesten, armoede, etc. – maar ze vinden de weg echt niet meer naar een geloof van engelen en duivels, hel en verdoemenis, paternosters en Mariaverschijningen. Dat is uitgeprobeerd, ook door mij, maar het werkt niet. Je kunt niet terug naar het zogenaamd idyllische landelijke leven met paard en kar. Fijne avond.
@Frank Ik ervaar jouw verhaal over jouw ouders inderdaad als een vorm van zelfmedelijden. Ik zie hier geen enkele reden om ze te beschouwen als slachtoffers. Iedere tijd heeft zijn voor en nadelen. Vele kinderen van vandaag waren misschien liever bij jouw ouders opgegroeid dan de nieuw samengestelde gezinnen van vandaag. Wees dus dankbaar dat je in een warm, intact gezin met een dynamische moeder bent geboren.
Jouw beschrijving van de kerkelijke leer als een hel, verdoemenis en verschijningsverhaal lijkt me niet te beantwoorden aan de werkelijkheid. Zelf ben ik opgegroeid na Vaticaan II en ben ondertussen al voorbij de 50. De teneur was er toch gans anders. Mijn tieners gaan elke zondag naar de Mis en ik heb de opties zo voorgesteld. Ofwel kies je voor Jezus en Zijn boodschap van liefde en gerechtigheid. Ofwel kies je voor de hedendaagse cultuur van egoïsme, scheiding, abortus, drugs, op het eigen plezier afgestemde ouders zoals sommigen onder hun klasgenoten. De keuze voor het Rijk Gods begint nu, vandaag. Heel concreet.
Je hebt nogal een verwrongen kijk op de hedendaagse maatschappij zie ik wel. De keuze is dan niet moeilijk. Je krijgt mogelijk pas problemen als je tieners er achterkomen dat het niet zo zwart/wit is als jij schetst.
Dat is inderdaad een bijzonder naïeve tweedeling – ofwel god ofwel de hel – maar het is ook een onbarmhartige, misschien zelfs gevaarlijke tweedeling. Zelf ben ik al ruim een halve eeuw bij dezelfde vrouw, wij hebben onze kinderen niet gelovig opgevoed, en het zijn hele fijne, geëngageerde, sociale, verantwoordelijke mensen. De twee adolescente kleinkinderen zijn evenmin gelovig, en ze zitten niet aan de drugs, ze lopen school en zijn bijzonder aardig voor al hun medemensen. Anderzijds ken ik zeer katholieke gezinnen waar wel al scheidingen hebben plaatsgevonden, en waar het met de kinderen heel fout is gelopen. Kortom, of het allemaal een beetje loopt in het leven heeft weinig met geloof of ongeloof te maken.
Mijn kinderen gaan naar Brusselse scholen met een zeer divers publiek. Ik filter geen informatie (is zinloos met tieners) en laat ze zelf het leven ontdekken. Uiteraard begrijpen ze dat een bepaalde zelf-verklaarde geloofsovertuiging niet meteen gelijk staat aan moreel superieur gedrag. Onze jongeren weten maar al te best welke schandalen er allemaal in de Kerk gebeurd zijn en hoe sommigen zich binnen en buiten de Kerk gedragen. Bovendien onderga je als Christelijke jongere heel wat kritiek en spot van leerkrachten en leeftijdsgenoten, wat een belangrijke aanzet is om een sterke ruggengraat te ontwikkelen en niet met alle trends mee te lopen. Het Christendom is vandaag eigenlijk een counterculturele beweging geworden. En ja, ik denk dat het geloof echt een groot verschil uitmaakt voor het uitbouwen van je leven en het maken van beslissingen, ongeacht je leeftijd.
Uiteraard maakt het uit waarin je gelooft. Maar of dat per se in een god moet zijn om een beter mens te worden, daarin verschillen we duidelijk van mening. Bon, dat mag. Fijne dag nog.
@Frank Dierickx,
Wát ’n kortaf – antwoord geeft U aan @Katharina Gabriels.
@Frank Dierickx, schaamt U zich niet?
Zou U zich nóg niet schamen, dan kunt U van mij aannemen. dat dat een tekortkoming is in Uw opvoeding.
@Frank Dierickx,
U wilt blijkbaar meegeven, dat U Uw kinderen zéér modern opvoedt. Dat houdt in, dat U ze 100% vrijlaat in geloof.
Ik noem dat ánders: U verwaarloost Uw kinderen door ze het belangrijkste(!) deel van het leven zéér welbewust te onthouden: de wetenwaardigheden van het geloof.
Tegenwoordig noemt men zo’n opvoeding: het vrijlaten van de kinderen.
Vroeger noemde men dat: verwaarlozing van het moraal.
@Frank Dierickx,
Laat U de kinderen ook net zo vrij of ze wel of niet naar school toegaan en of U de kinderen net zo vrij laat of ze wel of niet ontbijten/lunchen?
@ Frank D.,
U hebt zich door de linkse dictatuur laten aanpraten dat alleen werelds geluk geldig is.
DOM!
Werd in het gezin van Uw ouders niet dagelijks de rozenkrans gebeden?
Mijn moeder verlangde naar meer kinderen en moest op natuurlijke wijze tevreden zijn met vier.
Begin nu eindelijk ernstig te bidden, dat is het enige dat U nooit deed.
Het is Uw engelbewaarder die U naar hier zendt want Uw ziel verhongert.
Humanae Vitae werd geschreven en uitgegeven door de joodse vrijmetselaar paus, Montini, alias Paulus VI, de aangewezen opvolger van de communist, vrijmetselaar paus Roncalli, alias Joh. XXIII.
Ja, dezelfde die het Heilig Misoffer van altijd, in 1969, afschafte, ja, dezelfde die het ketterse Vat. 2 concilie afrondde in 1965, ja, dezelfde die in de VN, in New York, beweerde dat de mens zichzelf God is, ja, dezelfde die nauwe banden onderhield met het joods-Moskouse communisten regiem van Stalin’s opvolgers, in de jaren 1960, en die voorkwam dat op dat vervloekte Vat. 2 concilie, het communisme veroordeeld werd.
Dat concilie werd gedomineerd door modernisten, joden en vrijmetselaar prelaten, zoals de (vrijmetselaar) kardinalen, Alfrink, Tisserant, Baum, Osterreicher, König, Wojtila, Bea (Behar), Lercaro, Spellman, Casaroli, Villot, Daniélou en anderen). Gebroken werd met 2000 jr. Traditie, in geloof, praktijk, denken en liturgie. Het oecumenisme, een geloofsartikel der communisten, werd dominant. Geef jezelf op, vernietig je eigen identiteit, teneinde je te kunnen verenigen met protestanten. “Doe het voor de ander”, avant la lettre.
Een nieuwe kerk werd gesticht, en alles daarvòòr werd weggedrukt. Bijna de gehele clerus liep over naar de vijand, de modernisten, die 2000 kerk geschiedenis wilden vernietigen. Vele priesters en gelovigen verlieten de Kerk. De crisis was enorm. Pas nu komt herstel wereldwijd, met de grote groeperingen van de Traditie. Dus N.N. hierboven, stop met valse propaganda en enquetes, daar doen we niet aan mee. Schaam U met zoiets, ons voor te leggen, voor collabo bisschoppen. Voor meer info, lees hfdst. 10, van mijn boek, “Les Traverses du pouvoir”.
Vele katholieken werden in die jaren 1960 en 1970, misleid en velen “bevrijden” zich van zogenaamd “knellende banden”. Dat vervloekte V2 concilie, was de “Franse revolutie van de Kerk van altijd”, (kardinaal vrijmetselaar Suenens, Brussel), en “menselijkerwijs gesproken”, zou de Kerk haar revolutie, “niet kunnen overleven”, (kardinaal vrijmetselaar graad 33, van Lille, Liénart). De gehele top van dat concilie bestond uit modernisten, joden vrijmetselaars, zoals hierboven vermeld. De pauskeuzes in 1958 en 1962, zijn vervalst geweest, tegenover de gekozen kandidaat kardinaal Siri, die onder dood bedreiging van zijn Romeinse familie, zich terugtrok. Hij was niet van het kaliber,
de Heilige Paus Pius V (+1564), de paus van het dogmatische concilie van Trente.
Correctie, lees :
“……….de Heilige Paus Pius V (+1572), ………..” .
Correctie de Heilige Paus Johannes XXIII
Dank u voor uw inspiratievolle betoog, Jules.
Ik zocht even wat bronnen na en via via (ik lees vooral de vaak verhelderende commentaren onder een youtube) stuitte op deze youtube, die e.e.a. wellicht inzichtelijker kan maken?
https://www.youtube.com/watch?v=u02sNHRNLCk&t=1s
(Titel van de youtube: Apocalypse Now In The Vatican)
Deels de YT film gezien, maar ik houd het liever bij Europese boeken, geschreven door geestelijken, beste Raphaël.
Amerikaanse bronnen zijn onnauwkeurig, en provinciaals, omdat kennis van FR en Duits ontbreekt, en omdat kennis van de echte Europese wording geschiedenis, vanaf de Apostelen, voor het Kerk– en wereld beeld, totaal ontbreekt.
Maar ik kan U nog wel een zwarte paradox meegeven, van de verradersrol van de joodse vrijmetselaar kardinaal Bea (Behar), voor, tijdens, en na het V2 concilie.
Hij was de biechtvader van paus Pius XII (+1958) geweest. De paus had niet in de gaten dat Bea een subversieve rol had. Hij werd aangestuurd door de joodse vrijmetselarij B’nai B’rith, uit New York.
Zijn secondant, de vrijmetselaar Aartsbisschop Willebrands, onderhield contact met Moskou, om zeker te stellen dat er een afvaardiging zou komen naar het V2 concilie, van de Russisch Orthodoxe Kerk. Dit waren prelaten, tevens agenten van de KGB geheime dienst. Zij stelde als eis dat het communisme niet veroordeeld zou worden.
Na afloop van het concilie in medio jaren 1960, werd de kardinaal vrijmetselaar Bea, in New York, bij de B’nai B’rith loge, onderscheiden met het kruis van verdienste, als dank voor zijn subversieve activiteiten. We hebben gezien op welke ramp dat V2 concilie is uitgelopen.
De pater Malachi Martin SJ. was indertijd, de secretaris van de kardinaal. Hij heeft het bekende boek Windswept House geschreven, over wat er toen in het Vaticaan allemaal speelde. Hij wilde een tweede boek schrijven, maar voor hij kon beginnen, werd hij tijdig vermoord, in New York. Hij “viel van de trap”.
(zie verder hierboven)
Interessant wat u allemaal schrijft. Maar ik lees er niet het woord Jezuïet. Zij, de strijders voor de paus hielden en houden zij zich stil? De slimmeriken van de Kerk? In de zogenaamde klimaat-crisis zie ik bewijs van hun medewerking daaraan, de waan van de corona-crisis moet voor hen ook duidelijk zijn, enzovoorts.
Ik las meerdere malen dat de metselarij door hen geïnfiltreerd is. Naast natuurlijk ‘de politiek’ waar men hen ook vindt.
Hiernaast is er de verborgen hiërarchie in die wereld zoals we die kennen uit de geschiedenis? Deze wereld wordt toch geregeerd door de onzichtbaren achter de schermen?
Naast het immens slechte en destructieve wereldgebeuren is het rommelen in de kerk uiteraard van groot belang. Het valt mij op hoe muisstil de werknemers van de kerk zijn. Al jaren is het voor de buitenwereld, stil aan het geestelijke front. Wel zien we dat de kerken in rap tempo gesloopt worden en het met man en macht binnenhalen van andersgelovigen. De ontheiliging gaat met reuzenstappen. Maar de minieme weerstand ertegen van binnenuit vind ik bizar, en opvallend. Alsof er niets aan de hand zou zijn?
Een tactiek zou misschien kunnen zijn dat de top meewerkt aan de schijnbare vernietiging van zichzelf, maar met als verborgen doel het vernietigen van de andere (religies). Men neemt dan het gezicht van de vijand aan en slaat op het laatst krachtig terug. Maar de medewerking van de Kerk aan de nep-klimaat-crisis, de nep-corona-crisis, de ‘LGBT’-crisis enzovoorts is in mijn ogen slopend voor de wereld. Dit is nog nooit in zulke extreme vormen voorgekomen.
Denk aan de computers waar men iedereen mee wil verbinden, de welhaast verplichte prikken, de onruststokerij in de maatschappij door de kinderen het verkeerde pad op te leiden, de komende energie-crisis, de huizencrisis, het dichtsmeren met vliegtuigsporen van de lucht zodat we niet eens zonlicht meer hebben, enzovoorts enzovoorts. En dan heb ik het nog niet eens over de ‘oorlogen’. Men is in deze tijd nergens meer zeker van. Zelfs kinderen worden soms afgenomen!
Wat is dat voor wereld? Welke halve garen zijn zo idioot slecht?
Waarom de ene Paus wel als heilig aanmerken (die dat ook is) en de andere niet?
Weet je Jules alles wat jouw niet aanstaat is valse opzet en kwader trouw overgoten door je obsessieve vrijmetselaar fobie. Niet bewezen zaken worden als feiten gepresenteerd zoals de zgn vervalste pauskeuzes. Toevallig is dan steeds niet ‘jouw’ kandidaat gekozen…Hoezo was Siro de gekozen kandidaat? Daar is ook al geen enkel bewijs voor. Alleen maar roddel en zogenaamd logische bewijsvoering…
Patriarchaliteit is onderdeel van de natuurorde; wanneer men die probeert te ondermijnen wordt men verpletterd onder het gewicht van de natuurwet; we zien dan ook de miserabele toestand van moderne vrouwen die depressief zwoegen onder het juk van het Joods kapitalisme terwijl de jaren van vruchtbaarheid verstrijken. En verwijfde mannen hebben ook in de eigen voet geschoten; zij worden niet gehoorzaamd door hun kinderen, en hun eigen vrouwen minachten hen; het vacuüm dat de afwezigheid van hun leiderschap gecreëerd heeft wordt gevuld door een subversieve, diabolische sturing door een gezichtsloze bureaucratie, waardoor hun kinderen gekneed worden tot revolutionaire agenten van “de Republiek”.
Met het feminisme werd de typische revolutionaire tactiek toegepast van het “tiranniek” noemen van datgene wat men betracht omver te werpen zoals ook gedaan werd ten tijde van de Franse Revolutie tegen de katholieke monarchie; met de loop van het geweer tegen de hoofden van onze voorvaderen gedrukt kwamen de sansculotten “De Vrijheid” vestigen, waardoor de Beloken Tijd een aanvang nam waarin op ondergedoken wijze het Heilig Misoffer bijgewoond werd om te voorkomen dat de officiërende priesters vermoord zouden worden. Zo hebben de feministen de vaderlijkheid “tiranniek” genoemd in hun propaganda om de door God gewilde orde van het natuurlijk gezin te ontwrichten in de naam van “De Vrijheid” ten dienste aan de verborgen hand achter de schermen die de wereld wil transformeren volgens de wil van de satan.
De cultuur-marxistische psychologische conditionering woedt ondertussen verder. Recentelijk zijn er beelden uitgebracht van de nieuwe serie waaraan Amazon bezig is over “The Lord of the Rings” genaamd “Rings of Power”; een vervalsing van het werk van de katholiek J. R. R. Tolkien ten dienste aan de hedendaagse revolutionaire agenda. Van Galadriël proberen ze nu een krijgsvrouw te maken die te zwaard oorlog voert met de bedoeling de feministische agenda van vrouwen in het leger te ondersteunen, en een zwarte vrouw acteert als een prinses in het dwergenrijk van Khazad-Dûm; wanneer men van zwarten dwergen maakt krijgt men er Pygmeeïsch uitziende figuren; een Pygmeeïsche prinses van Durins volk dus. Tolkiens Midden-Aarde-fictie heeft een duidelijk Noord-Europees en Angelsaksisch karakter, en het dwergenras in die fictie is van een blank type; negroïde dwergen komen daar niet in voor, maar zoals we weten willen de revolutionairen niet dat blanken blanke verhalen lezen of bekijken; volgens hen mag er niets een uitgesproken blank karakter hebben maar mag dat met andere rassen wel. De agenda is uiteraard doorzichtig; men betracht steeds meer blanke eigenhaat te cultiveren opdat blanken zich gewillig zouden laten verwoesten via de georkestreerde volksverhuizingen naar Europa. We gaan in de huidige maatschappelijke situatie geen zwaar geadverteerde film zien verschijnen over blanke Zoeloe-krijgers met blond haar en blauwe ogen die vechten tegen negroïde Europese verdrukkers, hoewel het een hilarische revanche zou zijn om wat Amazon met Tolkiens fictie aan het doen is. De zwarten in Tolkiens Midden-Aarde-fictie zijn de Haradrim van het zuiden (correspondeert met Afrika in de echte wereld), en die hebben zich aangesloten bij Sauron tegen Gondor; die Haradrim zijn van het mensenras en niet van het dwergenras en hebben dus niets van doen met Durins volk. Op YT staat een video van “Clamavi De Profundis” met het door Tolkien geschreven Durinslied (“Song of Durin (Complete Edition) – Clamavi De Profundis”); daaraan kan men het duidelijk Nordisch karakter van Tolkiens dwergen zien; de naam “Durin” heeft hij, nota bene, genomen uit de Eddische “Vǫluspá”. In de nieuwe serie komt ook een zwarte die acteert als een elf; Tolkiens elvenras is blank, dus ook daar is weer dezelfde cultuur-marxistische agenda aan het werk; er zijn geen zwarten in Tolkiens elvenras.
En, neen, dit schrijven wordt niet bewogen door rassenhaat; ik zou gaarne bij de negroïde volkeren een opbouw van welvarendheid zien in Afrika, geestelijk en stoffelijk, en ik wens hen geen collectieve doem toe in nijd en wraakzucht, maar wij, blanke Europeanen, moeten ervoor vechten om ons ancestraal stuk grond in de wereld te behouden voor het bloed en gebeente van onze volkeren.
Alleen het katholiek Christendom kan de Europeanen echter nog uit de onnatuurlijke geestestoestand trekken waarin de satanisten hen hebben geduwd door psychologische conditionering; hier bij ons in Vlaanderen is er dus de taak voor katholieken om de katholieke contra-revolutie te incarneren in Vlaamse etnische strijdvaardigheid.
Theudmer,
Ik herken veel in wat u schrijft. In de reclame wordt er ook steeds meer gebruik van gemaakt. In de folders, op de reclamebiljetten, enzovoorts. TV kijk ik niet, maar daar zal het ook wel zo zijn.
Geconditioneerde geesten zijn lastig weer te herstellen, vrees ik. Dus dat lijkt mij ijdele hoop.
Als er al wat gedaan zou moeten worden, dan moet dat aan ‘de top’ gebeuren. Men zal het kwaad altijd bij de wortel aanpakken staat er geschreven. De kleine luiden zijn vaak niet meer wakker te krijgen en de grote jongens weten waarschijnlijk wel wat ze doen. Universiteiten zijn bijvoorbeeld gebruikt om kennis te vergaren over hersenspoeling, sociale manipulatie en dergelijke. Daarom is het nu zo hevig aanwezig. Dit is nog nooit op dergelijke schaal gebeurd, denk ik. De absoluut gigantische ontwikkeling van de techniek sinds 150 jaar draagt ook vreselijk bij aan de narigheid. Wapens, raketten, machines, industrieën, energie, film, geluid, vliegtuigen, kerncentrales, enzovoorts enzovoorts zijn tot gigantische proporties uitgegroeid. Dat alles in verkeerde handen geeft rampen. Dus de problemen zijn een tikkeltje groot.
“Alleen het katholiek Christendom kan de Europeanen echter nog uit de onnatuurlijke geestestoestand trekken waarin de satanisten hen hebben geduwd door psychologische conditionering; . . . ”
Ik vrees dat mensen’s geest weer te herstellen misschien meer dan een mensenleven duurt. Eenmaal gehersenspoeld is de terugweg absurd moeilijk. Dat bleek uit het verleden.
Maar ik ben ook wel optimistisch over sommigen hervormden en gereformeerden. Ook daar zijn redelijk verlichte geesten aanwezig, meen ik. Ook bij de Moslims is vaak goede kennis en een goed hart aanwezig. En bij de Joden. En bij andere religies ook wel, denk ik.
Bij de ‘gewone’ mens is dus het goede vaak wel van nature aanwezig, meen ik. Nog wel tenminste. De verleidingen zijn groot.
Ik zou dus meer voor samenwerking zijn. De verdeeldheid is uiterlijke schijn vaak; een conditionering immers. Maar ja.
Ik zal een protestant of een mohammedaan niet hinderen wanneer hij iets goeds wil doen, maar om de westerse mens uit het moeras te trekken waar hij nu inzit is de bovennatuurlijke kracht van de katholieke religie nodig; natuurlijke kwaliteiten alleen gaan hem daar niet uitkrijgen.
Het katholiek Christendom is de religie die eertijds onze voorvaderen uit het heidens barbarisme getrokken heeft en hen tot bouwers van een lichtende beschaving gemaakt heeft, die mannen en vrouwen de kracht gegeven heeft om ascetisch te leven en zelfbeheersing te cultiveren, die vorsten op vaststaande principes gewezen heeft omtrent het behandelen van hun onderdanen en op het feit dat zij die regeerden stervelingen waren die zelf gebonden waren de Wet van God te gehoorzamen zoals ook hun onderdanen daartoe gebonden waren, en dat zij evenzeer als hun onderdanen de knieën moesten buigen voor de Schepper van het zichtbare en het onzichtbare. De katholieke religie heeft aan volkeren het besef gegeven dat een volk niet volgens de ongeordende bevliegingen van de vorst of een wetteloze menigte moet geregeerd worden maar door de religieuze orthodoxie en de natuurwet.
Het mohammedanisme was mensenwerk en werd samengesteld uit het talmoedisme en vervalsingen van christelijke leringen, en het protestantisme was een creatie van de rozenkruisers, veel eeuwen na de Hemelvaart van Christus; de katholieke Kerk is heden geïnfiltreerd door gnostici maar het protestantisme werd gemaakt en gelanceerd door gnostici als wapen tegen de Latijnse Kerk; dat zijn twee verschillende dingen. De katholieke religie werd gesticht door Christus op Petrus, en de successie van Petrus is ongebroken geweest tot op heden en heeft rondom zich doorheen de eeuwen rijken zien vallen en opstaan.
Wat de Profeten van Israël aankondigden werd vervuld in de Heer Jezus Christus die in overeenstemming met de Profetie van Daniël ten tijde van het Vierde Wereldrijk (Romeins Rijk) sinds de Babylonische Ballingschap geboren werd in de tijd waarin volgens de jaarweken vernoemd door de H. Aartsengel Gabriël in zijn woorden tot St. Daniël de Messias moest geboren worden. Volgens de Profetie van Daniël ging het Rijk van de Messias eeuwig en onverwoestbaar zijn, en dat Rijk is de katholieke Kerk.
Het is dan ook zeer, zeer belangrijk dat binnen de katholieke Kerk de juiste orde hersteld wordt en dat de invloed van de satanische sekten gebroken wordt binnen haar rangen.
@Theudmer,
Élk detail heeft U zeer mooi en correct verwoord. Bedankt.