Vaccinaties: waarom feiten belangrijk zijn

Vaccinaties zijn de laatste jaren een controversieel thema geworden. Van president Trump tot Robert de Niro en Jim Carrey, heel wat mensen, waaronder dus een aantal celebrities, hebben zich sceptisch uitgelaten over de veiligheid van vaccinaties. Meer en meer ouders over de hele wereld hebben grote twijfels over de veiligheid van vaccins, en over de integriteit van de gezondheidsinstellingen in hun land. Deze trend heeft sterke kritiek gekregen van de pro-vaccinatie lobby.

Niet alleen ouders worden zenuwachtig als het over de veiligheid van vaccinaties gaat, ook dokters beginnen dit te doen.

Wie nog niet bekend is met het thema begint best eerst met de documentaire ‘The Truth About Vaccines’

Zoals een recente studie van 2015 uit het vaktijdschrift EbioMedicine het zegt:

“Over the past two decades several vaccine controversies have emerged in various countries, including France, inducing worries about severe adverse effects and eroding confidence in health authorities, experts, and science (Larson et al., 2011). These two dimensions are at the core of the vaccine hesitancy (VH) observed in the general population. VH is defined as delay in acceptance of vaccination, or refusal, or even acceptance with doubts about its safety and benefits, with all these behaviors and attitudes varying according to context, vaccine, and personal profile, despite the availability of vaccine services (Group, 2014,Larson et al., 2014, Dubé et al., 2013). VH presents a challenge to physicians who must address their patients’ concerns about vaccines and ensure satisfactory vaccination coverage. … [T]he percentage of physicians reporting doubts about the harmlessness of vaccines is growing (Dubé et al., 2013) […] More research is warranted to assess VH among GPs [General Practitioners] and other health care workers for an extended set of vaccines, target populations, and countries.”[1]

Waarom bestaat er een toenemend scepticisme ten aanzien van de veiligheid van vaccins? Drie redenen kunnen hiervoor genoemd worden. De eerste reden zijn de verontrustende wetenschappelijke studies en publicaties die over dit thema verschenen zijn. De tweede reden zijn de al even verontrustende schandalen die de laatste jaren aan het daglicht zijn gekomen. De derde reden is de persoonlijke ervaring van veel mensen. Wat je met je eigen ogen hebt gezien, vergeet je niet zo snel. Bijvoorbeeld, wanneer de gezondheidstoestand van je dochter opmerkelijk verslechtert na de HPV vaccinatie. Of wanneer je zoon plots regresseert in autisme na jaren van normale ontwikkeling en alles wijst in de richting van een vaccin.  De eerste reden zal in dit artikel toegelicht worden. De tweede en derde reden zullen in volgende artikelen behandeld worden.

Verontrustende wetenschappelijke studies en publicaties

Aan beide zijden van de kwestie, die vaak ongenuanceerd wordt ingedeeld in het ‘pro-vaccinatie’ en het ‘anti-vaccinatie’ kamp, bestaan er heel wat wetenschappelijke studies en publicaties die ofwel het ene ofwel het andere standpunt lijken te ondersteunen. Dit is op zich al een bizar feit dat tot nuance en voorzichtigheid zou moeten stemmen. Het discours dat we in de media aantreffen, dat er geen enkel bewijs zou bestaan voor de schadelijkheid van bepaalde vaccins, en dat er een grote eenstemmigheid bestaat over het onderwerp, komt jammer genoeg niet overeen met de feiten. En de scherpe, vaak neerbuigende toon, waarmee bezorgde ouders worden afgewimpeld en ingeschuchterd, komt de objectiviteit en geloofwaardigheid van sommige media niet ten goede. Het kan alleen maar voor een nog groter wantrouwen zorgen. Gelukkig bestaan er nog altijd goeie, onafhankelijke journalisten.

Het is belangrijk om ons in de schoenen van de vaccinatie-sceptici te durven verplaatsen, de ouders met het kindje dat tics begon te vertonen, of de eerste tekenen van autisme, na het ontvangen van een vaccin, de dokters die dit waargenomen hebben bij patiënten, en de academici die tot heel andere bevindingen zijn gekomen over de geschiedenis van vaccins, enzovoort. Het is belangrijk om hun verhaal te verstaan, en vooral hun argumenten te onderzoeken. Hierin schieten de media serieus te kort, zoals Anne Dachel in haar boek ‘The Big Autism Cover-up’ heeft beschreven.  Slogans in de media zoals: “er bestaat geen enkel verband tussen vaccins en autisme” en “anti-vaxxers zijn allemaal idioten”, richten door hun kortzichtigheid, persoonlijke karakter en feitelijke onjuistheid vaak meer kwaad aan dan goed.

Nu volgen enkele “peer-reviewed” studies die vele dokters en ouders bezorgd maken. De studies behandelen bepaalde inhoudstoffen van vaccins en hun verband met bepaalde neurologische aandoeningen bij kinderen, waaronder autisme.

Het staat buiten kijf dat er sinds het einde van de jaren ’80 een serieuze stijging waarneembaar is van al die aandoeningen.

Een groot deel van die stijging kan men niet toeschrijven aan een verandering in diagnostische criteria, of een betere diagnose.

De vraag die de wetenschap dient te beantwoorden, is hoe men die stijging zou kunnen verklaren. Daar bestaat tot op heden echter geen voldoende antwoord op. Wetenschappers vermoeden een multifactoriële oorzaak in plaats van een enkele. De laatste tijd komt meer en meer de invloed van verschillende milieufactoren aan het daglicht. Bepaalde inhoudsstoffen in vaccins zouden daar deel van uitmaken. Het zou gaan om een te hoge lichaamsbelasting aan toxines. Omdat het aantal vaccins die kinderen krijgen, de laatste 30 jaar flink is toegenomen, zou ook de lichaamsbelasting van die stoffen in kinderen zijn toegenomen. Omdat kinderen en baby’s een veel lager gewicht hebben, ligt de lichaamsbelasting veel hoger als bij volwassenen. De veiligheid van sommige inhoud-stoffen lijkt erg bedenkelijk als men de toxologische studies er op na leest.

Over de veiligheid van twee inhoud-stoffen van vaccins bestaat bij veel mensen grote twijfel: dit is het adjuvant aluminium en het preservatief thimerosal. Enkele studies van elke inhoudstof zullen in het breed geciteerd worden, daarna zal er verwezen worden naar bijkomende literatuur.

De schadelijkheid van aluminium

Een studie over aluminium gepubliceerd in het vaktijdschrift ‘Current Medical Chemistry uit 2011’:

“Aluminum is an experimentally demonstrated neurotoxin and the most commonly used vaccine adjuvant. Despite almost 90 years of widespread use of aluminum adjuvants, medical science’s understanding about their mechanisms of action is still remarkably poor. There is also a concerning scarcity of data on toxicology and pharmacokinetics of these compounds. In spite of this, the notion that aluminum in vaccines is safe appears to be widely accepted. Experimental research, however, clearly shows that aluminum adjuvants have a potential to induce serious immunological disorders in humans. In particular, aluminum in adjuvant form carries a risk for autoimmunity, long-term brain inflammation and associated neurological complications and may thus have profound and widespread adverse health consequences. In our  opinion,  the  possibility  that  vaccine  benefits  may  have  been  overrated  and  the  risk  of  potential adverse  effects  underestimated,  has  not  been  rigorously  evaluated  in  the  medical  and  scientific  community.”[2]

Aluminium wordt gebruikt als adjuvant in vele vaccins. Een adjuvant is een stof die aan een vaccin wordt toegevoegd om de immuunrespons te stimuleren en zo de werkzaamheid van het vaccin te verhogen.

De vorige paper toont aan hoe aluminium de oorzaak kan zijn van een heleboel neurologische aandoeningen, waarvan autisme er één is. Dat Aluminium neurotoxisch is, is echt wel een oncontroversieel gegeven. Het werk van Prof. Chris Exley, Dr. Chris A. Shaw en Dr. Lucija Tomljenovic verdient hier zeker vermeld te worden. Waarom het nog altijd in vaccins aanwezig is, is dus voor veel dokters en bezorgde ouders een groot raadsel.

Een andere paper uit 2011 gepubliceerd door dezelfde auteurs in het vaktijdschrift ‘Inorganic Biochemistry’:

“By satisfying eight of the Hill’s criteria for establishing causality applicable to our study (Table 9), we show that Al-adjuvanted vaccines may be a significant etiological factor in the rising prevalence of ASD  [Autism Spectrum Disorder] in the Western world. We also show that children from countries with the highest ASD prevalence appear to have a much higher exposure to Al from vaccines, particularly at 2 months of age. In addition, the correlation between ASD prevalence and Al adjuvant exposure appears to be the highest at 3 – 4 months of age. Ofnote, these periods (i.e., first 4 postnatal months) coincide with several critical stages of human brain development and biobehavioural transitions that are known to be impaired in autism (i.e., onset of synaptogenesis, maximal growth velocity of the hippocampus[3], onset of amygdala maturation[81] and development of brain-wave and sleeping patterns[82,83]).

Clearly, we cannot draw definite conclusions regarding the link between Al adjuvants and autism based on an ecological study such as the present one[.] … Nonetheless, given that the scientific evidence appears to indicate that vaccine safety is not as firmly established as often believed, it would seem ill advised to exclude pediatric vaccinations as a possible cause of adverse long-term neurodevelopmental outcomes, including those associated with autism.” [3]

Nog een paper over aluminium die in 2013 hierover verscheen in het vaktijdschrift ‘Immunome Research’:

“Multisystem interactions are well established in neurological disorders, in spite of conventional views that only the central nervous system (CNS) is impacted. We review evidence for mutual interactions between the immune and nervous systems and show how these seem to be implicated in the origin and progression of nervous system disorders. Well-established immune system triggers leading to autoimmune reactions are considered. Of these, aluminum, a known neurotoxicant, may be of particular importance. We have demonstrated elsewhere that aluminum has the potential to induce damage at a range of levels in the CNS leading to neuronal death, circuit malfunction and ultimately, system failure. Aluminum is widely used as an adjuvant in various vaccine formulations and has been implicated in a multisystem disorder termed “autoimmune/inflammatory syndrome induced by adjuvants” (ASIA). The implications of aluminum-induced ASIA in some disorders of the CNS are considered.” [4]

De verstorende werking van aluminium in het menselijk lichaam wordt ook door de American Academy of Pediatrics (AAP) vermeld:

“aluminum has been implicated as interfering with metabolic processes in the nervous system and in other tissues.” [5]

In het vaktijdschrift ‘The Israel Medicine Association Journal’ van maart-april 2016 wordt de adjuvant aluminium ook in verband gebracht met het syndroom van Sjögren, een auto-immuunziekte, en het ASIA syndroom of Shoenfeld syndroom, eveneens een auto-immuunziekte. Wat is een auto-immuunziekte?

Bij een auto-immuunziekte valt je lichaam zichzelf aan en ben je dus eigenlijk je eigen ziekteverwekker. Een auto-immuunziekte ontstaat wanneer het immuunsysteem, dat gemaakt is om ongewenste gasten te weren, lichaamseigen weefsel voor vreemd aanziet en gaat aanvallen. Het immuunsysteem gaat aan de slag om antistoffen tegen deze cellen en stoffen te vormen. Je wordt dus ziek, omdat je lichaam jou probeert te beschermen tegen jezelf. In de paper wordt de aluminium-adjuvant als vermoedelijke dader gezien van die auto-immuunziektes:

“[S]everal case reports have suggested that both vaccines and silicone may trigger the development of SS [syndroom van Sjögren]… Aluminum is one of the principal adjuvants used in vaccine formulation and may be responsible for the development of ASIA syndrome. It seems that its ability to behave as an adjuvant might be related to evidence that aluminum salts seem to both induce the activation of dendritic cells and complement components and increase the level of chemokine secretion at the injection site. … Whether certain adjuvants, by stimulating the immune system, may in turn provoke the full-blown picture of an autoimmune disease – such as SS – is still a matter of debate. Nonetheless, there are several shared features between ASIA syndrome and SS, and there is evidence of a number of SS cases following exposure to vaccines as well as to silicone.” [6]

Gelijkaardig onderzoek werd al eerder gepubliceerd in het vaktijdschrift ‘Expert Review of Clinical Immunology’ in 2013:

“The activation of the immune system by adjuvants, a desirable effect, could trigger manifestations of autoimmunity or autoimmune disease…. Summary: The clinical and laboratory data support an association between adjuvants and autoimmune diseases.”[7]

In het vaktijdschrift ‘Immunologic Research’ van juli 2016 tonen Israelische (Yehuda Shoenfeld), Canadese (Christopher A. Shaw, Lucija Tomljenovic) en Colombiaanse wetenschappers nu specifiek het verband tussen de aluminum-adjuvant in het Gardasilvaccin en auto-immuuniteitziekten aan, in muizen:

“Vaccine adjuvants and vaccines may induce autoimmune and inflammatory manifestations in susceptible individuals. To date most human vaccine trials utilize aluminum (Al) adjuvants as placebos despite much evidence showing that Al in vaccine-relevant exposures can be toxic to humans and animals. We sought to evaluate the effects of Al adjuvant and the HPV vaccine Gardasil versus the true placebo on behavioral and inflammatory parameters in female mice. … Immunohistochemistry analysis revealed microglial activation in the CA1 area of the hippocampus of Gardasil injected mice. It appears that Gardasil via its Al adjuvant and HPV antigens has the ability to trigger neuroinflammation and autoimmune reactions, further leading to behavioral changes. …

In light of these findings, this study highlights the necessity of proceeding with caution with respect to further mass-immunization practices with a vaccine of yet unproven long-term clinical benefit in cervical cancer prevention [20, 51] and which in the other hand is capable of inducing immune-mediated cross-reactions with neural antigens of the human host. This note of caution becomes even more relevant when considering the continually increasing number of serious disabling neurological adverse events linked to HPV vaccination reported in the current medical literature (Table 1) and in vaccine surveillance databases [20].” [8]

Het verband tussen auto-immuniteit en autisme wordt elk jaar meer bevestigd.

De schadelijkheid van thimerosal

Over de preservatief thimerosal die voor 49,55% uit ethylkwik bestaat, is er meer onderzoek gebeurt, en lijkt het verband met neurologische storingen bij kinderen (voor een leek) erg sterk. Ook lijkt de schadelijkheid van thimerosal (voor een leek) erg sterk. Volgens Robert F. Kennedy Jr. is de schadelijkheid van thimerosal zo manifest bewezen, dat hij 100.000 dollar belooft aan elke onderzoeker die de veiligheid van thimerosal kan bewijzen aan de hand van één biologische studie.

Een paper van 2014 uit het vaktijdschrift ‘BioMed Research International’ toonde aan dat meer dan 100 studies de kwalijke effecten van thimerosal bewijzen, en dat de 6 studies die de CDC aanhaalt om dit tegen te spreken, serieuze methodologische gebreken bevatten en 5 daarvan een belangenverstrengeling uitwijzen:

“There are over 165 studies that have focused on Thimerosal, an organic-mercury (Hg) based compound, used as a preservative in many childhood vaccines, and found it to be harmful. Of these, 16 were conducted to specifically examine the effects of Thimerosal on human infants or children with reported outcomes of death; acrodynia; poisoning; allergic reaction; malformations; auto-immune reaction; Well’s syndrome; developmental delay; and neurodevelopmental disorders, including tics, speech delay, language delay, attention deficit disorder, and autism. In contrast, the United States Centers for Disease Control and Prevention states that Thimerosal is safe and there is “no relationship between [T]himerosal[-]containing vaccines and autism rates in children.” This is puzzling because, in a study conducted directly by CDC epidemiologists, a 7.6-fold increased risk of autism from exposure to Thimerosal during infancy was found. The CDC’s current stance that Thimerosal is safe and that there is no relationship between Thimerosal and autism is based on six specific published epidemiological studies coauthored and sponsored by the CDC. The purpose of this review is to examine these six publications and analyze possible reasons why their published outcomes are so different from the results of investigations by multiple independent research groups over the past 75+ years.” [9]

Een meta-analyse, een onderzoek over een heleboel studies, van 2015  uit het vaktijdschrift ‘Clinica Chimica Acta’ kwam tot dezelfde conclusie:

“Introduction: Thimerosal (or Thiomersal) is a trade name for an organomercurial compound (sodium ethylmercury (Hg) thiosalicylate) that is 49.55% Hg by weight, which rapidly decomposes in aqueous saline solutions into ethyl-Hg hydroxide and ethyl-Hg chloride. Developed in 1927, it has been and is still being used as a preservative in some cosmetics, topical pharmaceuticals, and biological drug products, including vaccines. Concerns have been voiced about its use because it is toxic to human cells. Although it is banned in several countries, it continues to be added to some vaccines in the United States and many vaccines in the developing world. … Conclusion: The culmination of the research that examines the effects of Thimerosal in humans indicates that it is a poison at minute levels with a plethora of deleterious consequences, even at the levels currently administered in vaccines.” [10]

Wie zich verder wil verdiepen in de studies over de schadelijkheid van thimerosal kan dit doen in het boek van ‘Robert F. Kennedy Jr.’, ‘Thimerosal: Let the Science Speak: The Evidence Supporting the Immediate Removal of Mercury a Known Neurotoxin from Vaccines.’ Het werk van Dr. Mark Geier, Dr. David Geier, Dr. Boyd Haley en Dr. Tom Burbacher verdient hier ook vermelding. Allen komen aan het woord in de documentaire “Trace Amounts (2014)” over dit onderwerp.

Kritiek op de studies van de CDC

Dan gaan we nog even in op de (epidemiologische) studie die de CDC het vaakst heeft geciteerd, ook wel de Deense studie genoemd of de ‘Madsen 2003’ studie, om het verband tussen thimerosal in vaccins en autisme zogenaamd te weerleggen. Deze studie en de vijf andere over dit verband, rammelen echter zo’n beetje langs alle kanten. De hoofdonderzoeker met de naam Poul Thorsen bleek achterafgezien zowel op wetenschappelijk als op persoonlijk gebied niet zo’n betrouwbaar en integer persoon te zijn. De journalist ‘James Ottar Grundvig’ heeft dit schandaal en de cover-up door de CDC in zijn boek ‘Master Manipulator’ uitvoerig beschreven. Robert F. Kennedy Jr. vatte het schandaal kort samen in zijn voorwoord voor dit boek:

“The Centers for Disease Control (CDC) most often cites Poul Thorsen’s crooked research as the final word on the controversy linking vaccines to autism. CDC rarely mentions that Poul Thorsen is the subject of a twenty-two-count, 2011 indictment by the US department of Justice for wire fraud and money laundering in connection with more than 1 million dollar in research grants that he pilfered from the CDC while he ginned up fraudulent studies to “prove” that vaccines don’t cause autism. His crimes have won him a mug shot on the U.S. Department of Health and Human Services (HHS) ‘most wanted’ list. Thorsen’s former employer, Aarhus University – Denmark’s university hospital system – permanently expelled him from practice in 2010. …

Dr. Thorsen is one of seven co-authors and the data manager for the two leading foreign studies offered by CDC as the foundation for its claims that vaccines do not cause autism. For nearly a decade, critics have pointed out that CDC’s Danish studies are thinly veiled flimflam. … Dr. Irva Hertz-Piccioti, an internationally renowned environmental epidemiologist from the University of California, Davis, criticized the Madsen 2003 study for deliberately blurring outpatient and inpatient data sets … When CDC scientists finally took an authentic look at the Danish autism data a decade later, they demolished the conclusions in Madsen 2003. CDC’s subsequent study, Grönborg et al. 2013, published in JAMA Pediatrics directly contradicted Thorsen and Madsen. Grönborg and her co-authors found a 33 percent drop in autism spectrum disorders incidence in Denmark following the withdrawal of thimerosal in 1992. … [W]ithout Poul Thorsen, there would have been no Danish studies for the CDC to misuse all these years as the spear tip for its propaganda campaign on vaccine safety.” [11]

Niet alleen de 6 epidemiologische studies die de CDC aanhaalt om het verband tussen thimerosal en autisme te ontkrachten, blijken vol methodologische fouten te zitten. Ook de 10 studies die een verband tussen het bof-mazelen-rubella (MMR) vaccin en autisme zouden ontkrachten, blijken op het gebied van de methodologie grote steken te laten vallen. De organisatie ‘SafeMinds’ heeft bij al deze studies, de kritiek van andere onderzoekers bijgevoegd en concludeerde:

“There are 16 epidemiological studies here on MMR vaccines, thimerosal and autism. These studies represent the most often cited papers by scientists, public health officials and members of the media when trying to refute any evidence of an association between vaccinations and autism.

There are serious methodological limitations, design flaws, conflicts of interest or other problems related to each of these 16 studies. These flaws have been pointed out by government officials, other researchers, medical review panels and even the authors of the studies themselves. Taken together, the limitations of these studies make it impossible to conclude that thimerosal and MMR vaccines are not associated with autism.” [12]

74% van de relevante studies ondersteunen een verband tussen zware metalen en autisme

Nog een zeer verontrustende studie is de meta-analyse van DeSoto en Hitlan, gepubliceerd in de ‘Acta Neurobiologiae Experimentalis’ in 2010. Deze analyse toonde aan dat 74% van de relevante literatuur een verband tussen autisme en een lichaamsbelasting van zware metalen zoals thimerosal ondersteunde:

“We were interested in a survey of the empirical literature on the question of whether there is a link between heavy metals and autism. A PubMed search of “autism AND heavy metals OR autism AND mercury” yielded 163 articles. … Of these 163 articles, 58 were research articles with empirical data relevant to the question of a link between autism and one or more toxic heavy metals. Fifteen were offered as evidence against a link between exposure to these metals and autism. In contrast, a sum of 43 papers were supporting a link between autism and exposure to those metals.”[13]

Hoe groter de lichaamsbelasting van metalen in het kind, hoe erger de autisme symptomen zijn. Een studie uit 2012 eveneens gepubliceerd in de ‘Acta Neurobiologiae Experimentalis’ vatte de resultaten hierover goed samen:

“In a recent analysis, DeSoto and Hitlan (2010) found that there are 58 research articles which provide empirical evidence relevant to the question of a link between autism and one or more heavy metals. Of those 58 articles, 43 supported a statistically significant link between autism and exposure to toxic metals while 15 showed no statistically significant evidence of a link between metals and autism. Thus, 74% of the studies examined showed a significant relationship between ASD and toxic metals. Moreover, several recent studies have shown that the greater the toxic metal body burden in a child, the worse the autism symptoms that the child experiences (Holmes et al. 2003, Nataf et al. 2006, Geier and Geier 2007, Geier et al. 2009b, Adams et al. 2009, Kern et al. 2010, Elsheshtawy et al. 2011, Lakshmi Priya and Geetha 2011). Although studies have shown an association between autism and various toxic metals, such as cadmium, lead, and arsenic, the bulk of the research focused on mercury (Hg).”[14]

Wie zich verder wil verdiepen in de tientallen studies over het verband tussen vaccins en autisme kan dit hier doen. Over de gevaren en schadelijkheid van vaccins in het algemeen kan u best hier beginnen, als u met het onderwerp wil kennismaken. Indien u nog dieper wil delven in de problematiek, raadpleegt u best het boek ‘Vaccine Epidemic’. Het boek ‘Miller’s Review of Critical Vaccine Studies: 400 Important Scientific Papers Summarized for Parents and Researchers’ is ook een must. Het is een compendium van 400 opmerkelijke en verontrustende studies over de potentiële schadelijkheid van bepaalde vaccins. Na het lezen van dit boek kan niemand nog beweren dat de wetenschap met betrekking tot vaccinatieveiligheid gesetteld is.

Het mazelen-bof-rubella vaccin is ook niet onschuldig

Om dit artikel niet te lang te maken, verwijs ik voor het gemak naar voetnoot 19 van het artikel “That Paper”, een nuchtere analyse en demythologisering van de Wakefield-affaire door Dr. Wakefield zelf. Iedereen die zich de moeite neemt om dit medische schandaal langs beide kanten te onderzoeken, de voor- en tegenzijde, en zich doorheen het rookgordijn van halfwaarheden en valse beschuldigingen begeeft, zal merken dat Dr. Wakefield het slachtoffer is geworden van een laster- en karaktermoordcampagne, zoals er nog geen andere in de medische geschiedenis geweest is. Als Dr. Wakefield gelijk heeft, dan spreekt dit boekdelen over onze media en onze gezondheidsinstanties. Dat de farmaceutische industrie geen liefdadigheidsorganisatie is, wisten we al, maar dat de media en officiële gezondheidsinstanties hierin meespelen, zou toch maar erg beangstigend zijn. De vraag is dus: wie durft dit te onderzoeken?

Vaccins kunnen schade veroorzaken

Een bewering die we vaak te horen krijgen, is dat vaccins op veiligheid getest zijn en daardoor geen schade kunnen veroorzaken. De bewering dat vaccins geen schade kunnen veroorzaken is feitelijk onjuist en wie daar niet van overtuigd is, moet zich informeren over ‘The Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS)’ en de ‘Vaccine Injury Compensation Program (VICP)’ die in de Verenigde Staten worden gebruikt. Dr. Sherri Tenpenny legt dit uit:

“[S]evere reactions are not nearly as rare as many doctors and public health officials would have us believe. In 1986, Congress passed the National Childhood Vaccine Injury Act, which included a national system to collect and evaluate the reports of possible adverse events. The Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS) is a passive surveillance system that relies on physicians, healthcare providers, parents, and vaccine manufacturers to submit reports of adverse reactions, typically within thirty days following vaccination. Since 1999, VAERS has received 11.000 to 12.000 individual reports per year. Approximately 15 percent of filed reports are classified as ‘an event that is fatal, life-threatening, requires or prolongs hospitalization, results in permanent disability, or in the judgement of the physician could lead to such an outcome in the absence of medical intervention.’

In 1993, Dr. David Kessler, former head of the U.S. Food and Drug Administration, stated that only about one percent of serious adverse drug events (reactions) are reported. This could mean that there are potentially 1.200.000 adverse events from vaccines occurring each year. In addition to filing a report, severely injured parties can file a claim for compensation through the Vaccine Injury Compensation Program (VICP). As of November 3, 2010, 13.613 claims have been filed and the VICP has committed to, or has paid, more than 2 billion dollar in awards to 2.541 persons, with more than 5.800 remaining to be adjudicated. The federal government grants awards for extreme reactions to vaccination, such as chronic arthritis, anaphylaxis, encephalopathy, and death. Mild to moderate disabilities and side effects are not eligible for damage awards.” [15]

Twee verrassende epidemiologische studies

Een epidemiologische studie uit het vaktijdschrift ‘Journal of Toxicology and Environmental Health’ van april 2010 toonde aan dat de kans op autisme bij gevaccineerde jongens driemaal groter was dan bij ongevaccineerde jongens:

“Boys vaccinated as neonates had threefold greater odds for autism diagnosis compared to boys never vaccinated or vaccinated after the first month of life. Non-Hispanic white boys were 64% less likely to have autism diagnosis relative to nonwhite boys. Findings suggest that U.S. male neonates vaccinated with the hepatitis B vaccine prior to 1999 (from vaccination record) had a threefold higher risk for parental report of autism diagnosis compared to boys not vaccinated as neonates during that same time period. Nonwhite boys bore a greater risk.” [16]

Een epidemiologische studie van 2017 uit het vaktijdschrift ‘EBioMedicine’ toonde aan dat kinderen in Afrika die het DTP vaccin krijgen een 5 keer hogere mortaliteit hadden dan niet gevaccineerde kinderen:

“Few studies have examined what happened to child survival when DTP and OPV were introduced in low-income countries. These vaccines were introduced in 1981 in an urban community in Guinea-Bissau from 3 months of age in connection with 3-monthly weighing sessions. Children were therefore allocated by birthday to receive vaccines early or late between 3 and 5 months of age. In this natural experiment vaccinated children had 5-fold higher mortality than not-yet-DTP-vaccinated children.”[17]

Vaccins horen veilig en effectief te zijn, anders is het vertrouwen weg.

De neurotoxiciteit van aluminium en kwik lijkt onbetwistbaar, zoals een meta-analyse van 2015 uit het vaktijdschrift International ‘Journal of Environmental Research and Public Health’ het concludeerde:

“Summing up: Rigorous and replicable studies (in different animal species) have shown evidence of EtHg, and of Al toxicities. More research attention has been given to EtHg and findings have showed a solid link with neurotoxic effects in humans[.]”[18]

De vraag is en blijft dus: ‘indien deze bevindingen rigoureus en repliceerbaar zijn, waarom bevinden deze stoffen zich dan nog altijd in vaccins?’

Als leek en zelfs als huisarts is het natuurlijk niet eenvoudig om wetenschappelijke studies te beoordelen. Het is in zekere zin ook niet onze taak om dat te doen. En waarschijnlijk willen de meeste ouders en huisartsen in het weekend liever iets anders doen. Door de toename van verontrustende studies en schandalen die aan het daglicht komen en de voorbeelden van draaideurpolitiek en belangenverstrengeling, begint bij veel mensen het vertrouwen in de gezondheidsinstanties en de farmaceutische industrie echter beetje bij beetje te krimpen. Vertrouwen moet echter verdiend worden zoals we allemaal wel weten, en eenmaal het verdwenen is, wordt het nog heel moeilijk teruggewonnen.

Wie al deze zaken afdoet als een onbenullige detailkwestie en het product van een overspannen geest, heeft waarschijnlijk nog te weinig stil gestaan bij de persoonlijke ervaring van veel mensen: het moet maar eens je eigen kind zijn, je eigen broertje of zusje. Reken maar dat je dan wil weten wat er gebeurt is.

Kom naar de lezing over dit onderwerp!

Als u meer wilt weten over de veiligheid van vaccins, kom dan naar de lezing van Dr. Gaublomme op 30 april.

–              Is vaccineren veilig?

–              Welke gevaarlijke stoffen zitten er in vaccins?

–              Welke ziekten kunnen er door vaccins uitgelokt of verergerd worden?

–              Kunnen vaccins autisme uitlokken?

–              Hoe kan ik mijn kind het best beschermen?

Deze en al uw andere vragen zullen deskundig beantwoord worden door Dr. Kris Gaublomme op 30 april om 12u in de priorij te Antwerpen (Hemelstraat 21-23). Dr. Gaublomme is een internationaal expert op het gebied van vaccinatie, voorzitter van de vzw Preventie Vaccinatieschade en al meer dan 20 jaar uitgever van het tijdschrift ’t Prikje. Verder is hij auteur van talrijke publicaties in binnen en buitenland over dit onderwerp.

Voetnoten:

[1] Pierre Verger et al.,  Vaccine Hesitancy Among General Practitioners and Its Determinants During Controversies: A National Cross-sectional Survey in France, EBioMedicine 2015

[2] Tomljenovic and C.A. Shaw, Aluminum Vaccine Adjuvants: Are they Safe?, Current Medicinal Chemistry, 2011

[3] Lucija Tomljenovic and Christopher A. Shaw, Do aluminum vaccine adjuvants contribute to the rising prevalence of autism?, Journal of Inorganic Biochemistry, 2011

[4] Shaw et al., Aluminum’s Role in CNS-immune System Interactions leading to Neurological Disorders, Immunome Research, 2013

[5] Dr. Sherri Tenpenny, A doctor’s view of vaccines and the public health, Vaccine Epidemic, p.271

[6] Serena Colafrancesco MD et al., Autoimmune/Inflammatory Syndrome Induced by Adjuvants and Sjögren’s Syndrome, IMAJ, 2016

[7] Vera-Lastra O. et al., Autoimmune/inflammatory syndrome induced by adjuvants (Shoenfeld’s syndrome): clinical and immunological spectrum., Expert Rev Clin Immunol. 2013

[8] Rotem Inbar et al., Behavioral abnormalities in female mice following administration of aluminum adjuvants and the human papillomavirus (HPV) vaccine Gardasil, Immunol Res, 2016

[9] Brian Hooker et al., Methodological Issues and Evidence of Malfeasance in Research Purporting to Show Thimerosal in Vaccines Is Safe, BioMed Research International, 2014

[10] Geier DA, Thimerosal: clinical, epidemiologic and biochemical studies., Clin Chim Acta., 2015

[11] James Ottar Grundvig, Master Manipulator, p.xii, xiv-xvi

[12] Vaccines and Autism What do Epidemiological Studies Really Tell Us?, Safe Minds

[13] Mary Catherine DeSoto and Robert T. Hitlan, Sorting out the spinning of autism: heavy metals and the question of incidence, Acta Neurobiol Exp 2010

[14] Janet K. Kern et al., Evidence of parallels between mercury intoxication and the brain pathology in autism, Acta Neurobiologiae Experimentalis, 2012

[15] Sherri Tenpenny, A doctor’s view of vaccines and public health, Vaccine Epidemic, p.266

[16] Carolyn M. Gallagher & Melody S. Goodman, Hepatitis B Vaccination of Male Neonates and Autism Diagnosis, NHIS 1997–2002, Journal of Toxicology and Environmental Health, 2010

[17] Søren Wengel Mogensen et al., The Introduction of Diphtheria-Tetanus-Pertussis and Oral Polio Vaccine Among Young Infants in an Urban African Community: A Natural Experiment, EBioMedicine, 2017

[18] José G. Dórea, Exposure to Mercury and Aluminum in Early Life: Developmental Vulnerability as a Modifying Factor in Neurologic and Immunologic Effects, Int J Environ Res Public Health, 2015