De porno-industrie is een wereld met vele geheimen en veel toevalligheden. Een van die toevalligheden, die weinig bekend is, is het onderwerp van een interessant artikel van Professor Nathan Abrams voor het tijdschrift Jewish Quarterly. Professor Abrams werkt aan de Bangor University en is coördinator van het British Jewish Contemporary Cultures Network.
De meesten die werken in de porno-industrie – zowel auteurs als producenten – doen dit niet alleen voor het geld, maar zelfs meer nog omdat ze het zien als een vorm van persoonlijke en politieke bevrijding van de heersende standaarden. Luke Ford bijvoorbeeld, blogger en columnist over pornografie, heeft geschreven wat het voor hem betekent: “Porno is niets meer dan de rebellie tegen standaarden, tegen het gedisciplineerde leven van gehoorzaamheid aan de Torah.”
Professor Abrams heeft in zijn artikel Triple-exthnics geschreven over de volgens hem “disproportioneel hoge rol” die seculiere joden gespeeld hebben en nog spelen in de Amerikaanse porno-industrie. Hij schrijft hierover: “Zoals hun tijdgenoten treden ze de porno-industrie niet binnen als vertegenwoordigers van hun religieuze groep. De meeste acteurs en producenten zijn cultureel joods, maar niet religieus. De meeste zijn volledig geseculariseerd, slechts in naam jood.”
De rol van deze geseculariseerde joden is volgens professor Abrams “significant” geweest in de opbouw van de porno-industrie. Voorbeelden die geciteerd worden zijn onder andere de producenten Reuben sturman en Al Goldstein, de acteurs Jeremie Hyatt en Nina Hartley en het bedrijf Vivid Entertainment van Steven Hirsch.
Vervolgens vertelt hij over het subversieve karakter van de porno-industrie. Ford heeft gezegd dat ze er plezier in scheppen om “anarchistische, seksuele horzels in de puritaanse borst” te zijn. Abrams schrijft hierover: “Hun invloed in de porno-industrie is, vanuit dit argument gezien, het resultaat van een grote haat voor de Christelijke autoriteit: ze proberen de dominante cultuur in Amerika te verzwakken door morele subversie.” Professor Abrams geeft als voorbeeld een uitspraak van de porno-producent Al Goldstein: “ De enige reden dat wij in de pornografie gaan, is omdat we vinden dat Christus waardeloos is. Katholicisme is waardeloos. We geloven niet in authoritarisme.”
Daarna legt professor Abrams een mogelijk verband met de radicale revolutionaire groeperingen waarin, zoals hij schrijft, ook een disproportioneel hoog aantal geseculariseerde joden zaten. Hij ziet ook een grote invloed op de seksuele revolutie van de jaren ’60.
Professor Abrams is gespecialiseerd in de joodse populaire cultuur en in de Amerikaanse cultuur en is dus zeker goed geplaatst om hierover te schrijven. Als conclusie schrijft hij: “In het licht van de relatief tolerante blik van de joden op seks, waarom zouden we ons moeten schamen over de joodse rol in de porno-industrie. Misschien houden we er niet van, maar de joodse rol op dit gebied is significant geweest en het is hoog tijd om er serieus over te schrijven.”
Artikel door Hiëronymus Saepinus voor het Katholiek Forum,
gebaseerd op het artikel van Prof. Nathan Abrams voor The Jewish Quarterly: Triple-exthnics
De bekende seks-expert, Rabbijn Shmuley Boteach, heeft het volgende te zeggen over de seksuele praktijk in Amerika: «« Het blijkt dat Amerika een tegenstrijdige relatie met seks heeft. Enerzijds is seks overal. De enige plek, echter, waar het ontbreekt is waar je dat het minst zou verwachten: de Amerikaanse slaapkamer. Men zou denken dat man en vrouw in deze alles overheersende cultuur van seks en nog méér seks gebruik zouden maken van deze bijna constante beschikbaarheid voor elkaar en door het dak gaan. Vergeet het maar. Onderzoek toont aan dat een derde van ‘alle’ huwelijken in Amerika totaal seksloos is. Van de twintig families die ik in mijn televisieshow “Shalom Thuis” heb ontvangen, bleek ongeveer de helft voor meer dan een jaar geen seks te hebben gehad. Ik denk dat deze twee dingen — de voortdurende beschikbaarheid van seks in de culturele marktplaats tegenover de toenemende afwezigheid daarvan in de Amerikaanse slaapkamer — in plaats van tegenstrijdig, juist met elkaar te maken hebben. Seks is zijn aantrekkelijkheid kwijt. Het is geminimaliseerd, van zijn exclusiviteit ontdaan en mist zijn greep op de getrouwde partners. Erger nog, erotiek is gebanaliseerd en van zijn glans ontdaan. Niet langer een plezante droom is het nu een pornografisch vrouwenhatende en ontluisterende nachtmerrie geworden. »»
In 1988 of 1989 had ik een heldere droom, een van de laatste talrijke heldere dromen spijtig genoeg, waarin mij getoond werd hoe een niet te overzien leger van duivels als een waterval uit een zwarte wolk stroomde en zich over de hele aarde verspreide. Daarbij werd me het ‘ziele-huis’ getoond dat bij zeer velen nog slechts een bouwval is.
Sedertdien wordt ik gestalkt door mij onbekende mensen, telkens weer iemand anders, tot in de moderne mis toe.
Het ergste, tot nog toe, was een koppel van een man en een vrouw, jonger dan ik, die naast mij kwamen zitten op een kerkbank van meer dan twee meter lengte waarop ik alleen zat. Zij zette zich tegen mij aan en haar man zette zich tegen haar aan. De ganse ‘viering’ lang haalde zij alle mogelijke vrouwelijke trukjes aan om voortdurend mijn aandacht te trekken. Onvoorstelbaar. Na de mis bleef ik zitten om niet met hen te moeten buitenschuiven. Maar uiteindelijk stonden ze me op te wachten buiten. Ik ben dan weggevlucht.
Sociale vanzelfsprekendheid waarin alles mag en kan. Nochtans ben ik al lang niet meer jong of aantrekkelijk. Vroeger moest ik als buschauffeur meer dan eens aanhoren “dat je aan willekeurige passagiers bent overgeleverd en dat je daar niets tegen kan doen”. Als je ouder wordt laat je een op zich goede job niet zomaar vallen.
Ik heb collega’s te gronde zien gaan, scheiding na scheiding… en telkens de woede van de achtergelaten partij gezien. En die achtergelatene gaat op zoek naar een ander… en dat moet je dan ook nog diplomatisch trachten op te lossen.
Ik heb meerdere keren in mijn leven een job laten vallen.
Het is al heel lang niet meer mijn eigen verlangen te zingen of dansen op de tonen van “You got the magic touch.” (The Platters), maar het is de waanzin van duivels die deze wereld leidt.
Tot mijn veertigste dacht ik dat de meeste vrouwen een soort engelen waren.
Kan er wel wat goeds nog uit Amerika komen? Peyton Place, nog vrij onschuldig in vergelijking met Dallas, Dynasty etc. later kwam Nederland met zijn eigen soap ‘Goede Tijden, Slechte Tijden, die ook al jarenlang een serie is met enkele oudgedienden. Overspel en scheiding schering en inslag. De invloed van dit soort series hebben naar mijn mening wel invloed gehad op de hedendaagse moraal.
Sinds de zware veroordelingen door J-Christus gericht aan de toenmalige farizeeërs (o.a. Mt. 23) en Zijn dood aan het kruis op Golgotha, is er niets veranderd. Die strijd, geboren in de farizeese haat tegen Christus en al Zijn volgelingen, is van alle tijden. Met de joodse emancipatie in 1791 tijdens de Franse Revolutie (1789), kwam de beer los. De geseculariseerde Talmud joden hebben zich in de Europese, de Russische en Amerikaanse wereld naar de top weten toe te werken, in de regeringen en in de financiële wereld, gesteund door de subversieve vrijmetselaars loges. Alle oorlogen, revoluties en crises zijn daarop terug te voeren. Communisme, socialisme, feminisme, genderisme, kapitalisme en liberalisme, zijn de vehikels (inclusief Wallstreet/City en de Hollywood perversies) waarmee de Synagoge van Satan (Ap. 2:9, 3:9) de wereld beheerst. De Sovjet Unie was een joods imperium. Wereldwijd telt het communisme naar schatting 100 miljoen slachtoffers. Door de oppermacht van het Anglo-Zionisme is het einde is nog lang niet in zicht.
Ook pedofilie en homoseksualiteit schijnt bij de joden (in Israel) schering en inslag te wezen. Als Jezus nu eens tussen de joden van nu geplaatst zou worden, dan zou Hij wederom kunnen zeggen: hoe lang moet Ik nog bij u zijn, hoe lang u verdragen? Farizeese toestanden zijn er nog steeds. En overal die angstvallige precisie, bijvoorbeeld hun drievoudige keuken, waar slablaadjes worden gecontroleerd op miniscule slakjes, en of er in rauwe eieren geen druppeltje bloed zit. Dan die tefillim. En die herbouw van hun tempel: de tempel die Ezechiël beschrijft herbouwen ze geenszins. Jesaja 53, dat expliciet vertelt over het lijden van de Heer Jezus, wordt moedwillig verminkt. Als hen een christelijke bijbel wordt aangeboden, wordt die direct verscheurd. En nog zoveel meer.
Maar toch zal God dit volk, dat zoveel geleden heeft, ook in de diaspora en holocaust, herstellen. Neen, niet op grond van hun werken. Maar op grond van Zijn verbond met Abraham, Izaäk en Jakob. Dan zullen alle volkeren zich in dat herstelde volk verheugen. De Oude Testament spreekt er veelvuldig van. En ook Paulus, in Romeinen 11.
Zò kijkt deze jongen tegen de joden van vandaag aan. Gods overvloedige genade zal binnenkort over hen allen geraken. Daarin moeten we ons verheugen. Nee, niet op grond van hun werken.