Uitspraken van Paus Franciscus over migratie en politiek onder vuur

Iedereen kent stilaan de denkpatronen van Paus Bergoglio over migratie en politiek. Deze kunnen ronduit bestempeld worden als ultra-progressief, zonder enige nuance. Zij zijn een afdruk van de ideeën van de bevrijdingstheologie, die Zuid-Amerika in vuur en vlam heeft gezet. Marcello Pera, filosoof , oud-voorzitter van de Italiaanse senaat en persoonlijke vriend van Paus Benedictus XVI, haalt zwaar uit naar de herhaalde stellingnames van Paus Franciscus over ongebreidelde migratie en over de politieke druk die hij wil uitoefenen.

Marcello Pera vindt het waanzin dat Paus Franciscus voortdurend oproept om zonder enig onderscheid en zonder enige voorwaarde alle migranten op te nemen, daarbij blijk gevend van een totaal gebrek aan realisme. Er is een kritieke grens die niet overschreden mag worden. Wanneer de Paus dat niet doet, is daar zeker een rede toe. Wat is het werkelijke doel van zijn uitspraken? Volgens de filosoof Pera is er slechts één antwoord: deze Paus doet dat omdat hij het Westen verafschuwt. Hij wil het Westen vernietigen en doet alles om dat doel te bereiken. Juist zoals hij de Katholieke Traditie wil vernietigen, het Christendom zoals zich dat in de geschiedenis ontwikkeld heeft. Indien hij geen rekening houdt met de kritieke grens waarboven onze maatschappijen niemand meer kunnen opnemen en aan iedereen het bestaansminimum garanderen, dan zal men heel snel te maken hebben met een echte invasie, die ons zal overspoelen en onze manier van leven, onze vrijheden en het Christendom zelf in vraag zal stellen. Er zal reactie en oorlog komen. Hoe komt het dat deze Paus dat niet begrijpt? Welke kant zal hij kiezen eens deze burgeroorlog zal uitbreken?

Volgens de Italiaanse filosoof en vriend van Paus Benedictus XVI is deze Paus vanaf de eerste dag van zijn aantreden alleen maar bezig met politiek. Hij zoekt het gemakkelijk applaus op, wanneer hij de rol speelt van secretaris-generaal van de UNO, als regeringsleider en soms zelfs als syndicalist. Zij visie is die van het Zuid-Amerikaanse peronistische justicialisme, dat niets te maken heeft met de Westerse Traditie van politieke vrijheden met Christelijke wortels. Het christianisme van de Paus daarentegen is volledig gepolitiseerd. Pera stelt dat Bergoglio zich noch voor het Christendom als leer, noch voor de theologische aspecten interesseert. Hij verandert de Christelijke Leer in een politiek programma. Schijnbaar berusten zijn uitspraken op de H. Schrift, maar in werkelijkheid zijn zij gewoon uit hun verband getrokken. Enerzijds vraagt hij aan onze landen zelfmoord te plegen, zet hij Europa aan om niet meer te zijn wat het is. Anderzijds kan niet ontkend worden dat een latent schisma de Katholieke wereld verdeelt en dat Bergoglio dit schisma met hardnekkigheid en vastberadenheid stimuleert. Wat betreft zijn medewerkers , is zijn houding zelfs als boosaardig te bestempelen.

Is dit alles niet irrationeel? Helemaal niet. Marcello Pera vindt integendeel dat het Concilie Vaticanum II nu in al zijn revolutionaire en subversieve radicaliteit tot uitbarsting gekomen is. Het zijn ideeën die de Katholieke Kerk naar de zelfvernietiging leiden en zij werden reeds verdedigd en verkondigd tijdens dat Concilie. Men vergeet soms dat het tweede Vaticaans Concilie historisch gezien voorafgegaan is aan de studentenrevoltes, aan de seksuele revolutie, aan de radicale wijziging van onze gewoontes en manier van leven. Het is die bewegingen voorafgegaan en heeft ze in zekere zin veroorzaakt. Het aggiornamento heeft de Kerk toen diepgaand gelaïciseerd en heeft veranderingen op gang gebracht die zeker naar een schisma zouden geleid hebben, moesten Paus Johannes-Paulus II en Paus Benedictus XVI er geen weerstand aan geboden hebben en de band tussen het nieuwe en de Traditie niet terug hersteld hebben. Vandaag wordt dit herstelwerk terug afgebroken. De rechten van de mens, in de breedste zin van het woord, zijn voor Bergoglio de ideale referentie en het kompas van de Kerk geworden en er is bijna geen plaats meer voor de rechten van God en voor de Traditie.

Al wat blinkt is echter geen goud. Achter de loftrompetten van de media , achter de schone schijn en het georchestreerde applaus, is er vooral bij de jonge priesters veel verbazing en onbehagen over de uitlatingen van deze Paus. Om niet te spreken van de eenvoudige mensen, die meer en meer slachtoffer zijn van de onveiligheid die de illegalen veroorzaken en die verontwaardigd zijn wanneer zij het discours van Bergoglio over de onvoorwaardelijke opname van de migranten horen . Het leed en de verwarring van deze “armen van bij ons” kan deze Paus echter geen zier schelen.

Straffe, maar realistische taal van Marcello Pera, die door Paus Benedictus XVI ten zeerste gewaardeerd wordt, in zoverre zelfs dat bij het verschijnen van diens werk” Waarom wij ons Christenen moeten noemen. Het liberalisme, Europa, de ethiek”, Benedictus XVI gesteld heeft zeer dicht te staan bij de opvattingen van de filosoof.

Is het verwonderlijk dat de afkeer voor Paus Franciscus bij vele “kleine” gelovigen stilaan naar een hoogtepunt groeit?