Kiezen voor het huwelijk: omdat niet alle “samenlevingsvormen” gelijk zijn….

De liefde van Jezus voor zijn Kerk, wordt in het Nieuwe Testament vaak vergeleken met de liefde van een Bruidegom voor zijn Bruid.  Er is dan ook geen groter bewijs van liefde dan het huwelijk, dat door de Katholieke Kerk als een sacrament wordt beschouwd. In the jaren ’60 en ’70 van vorige eeuw, besloten de babyboomers  echter niet alleen te besparen op kappers en hygiëne, maar ook het instituut van het huwelijk als achterhaald opzij te schuiven. In de plaats kwam de vrije liefde, maar deze “vrijheid” veranderde al gauw in vanzelfsprekendheid en verplichting. Mensen met traditionele waarden werden weggelachen als “abnormaal” en “verkrampt”.  Men moest en zou het eigen plezier en “geluk” vinden, ook als dit ten koste was van het geluk van anderen, inclusief de eigen (ex-)partner en kinderen. 

Ongehuwd samenwonen en voorhuwelijkse seks nu ook algemeen aanvaard door Katholieke structuren

In zijn brief ter voorbereiding van de Buitengewone Bisschoppensynode in Rome over de familie in 2014, pleitte Mgr. Johan Bonny van Antwerpen, zelf een babyboomer, voor een minder veroordelende houding van de Kerk tegenover  “andere samenlevingsvormen”, zoals samenwonende en homoseksuele koppels. Ook de apostolische exhortatie “Amoris Laetitia” volgt dezelfde trend. De Kerk van Paus Franciscus en Mgr Bonny wil zich modern en mediageniek opstellen, maar verliest hierbij het oog op haar duidende rol. Men kan zich inderdaad afvragen of het wel raadzaam is om de traditionele Christelijke moraal zo snel op te geven en  “mee te gaan met zijn tijd”. Is men dan vergeten dat decadente beschavingen meestal niet op een lange levensverwachting kunnen rekenen?

Het leek me daarom wenselijk om de belangrijkste redenen voor het promoten van het huwelijk en de Christelijke moraal nog eens te onderstrepen:

Voorhuwelijkse seks en samenwonen leiden tot hogere scheidingsstatistieken

Een testrit is bij de aankoop van een nieuwe wagen misschien een aanrader; bij een huwelijk is dit een veel minder goed idee. Samenwonen geeft hedendaagse koppels de indruk dat ze een potentieel huwelijk kunnen uitproberen. Deze indruk is echter vaak misleidend omdat de relatiedynamiek bij samenwoners en gehuwden net volledig anders is.

In tegenstelling tot een huwelijk, dat een blijvend engagement veronderstelt, kan de relatie bij samenwonen van de dag op morgen stopgezet worden. Er is hier dus totaal geen sprake van een versmelting van twee mensenlevens. In veel gevallen volgt men nog steeds de logica van twee onafhankelijke partijen:  “mijn spullen, mijn geld”, versus “jouw spullen, jouw geld”. Volatiliteit en onvoorspelbaarheid worden zo in de hand gewerkt. Samenwoners hebben bijgevolg een veel grotere kans om uit elkaar te gaan dan gehuwden.

Volgens een studie van WJ Bennett uit 2001, zouden een zesde van de samenwoners het minder lang uithouden dan 3 jaar; slechts één op 10 samenwonende koppels blijft langer dan 5 jaar samen (Bennett, W.J., The Broken Hearth: Reversing the Moral Collapse of the American Family,2001). Samenwoners leven vaak in een patroon van seriële monogamie: een opeenvolging van falende relaties, waarbij uiteindelijk de vrouw als alleenstaande moeder achterblijft.

Ook getrouwde koppels die voor het huwelijk meerdere relaties hadden of samenwoonden, hebben een grotere kans op een scheiding. Een Amerikaanse studie rond voorhuwelijkse seks en samenwonen door Jay Teachman, gebaseerd op 6500 vrouwen, toonde aan dat de kans op een scheiding stijgt volgens het aantal voorhuwelijkse partners. https://www.jstor.org/stable/3600089?seq=1#page_scan_tab_contents De mythe dat het loont om “veel te oefenen” voor het huwelijk, klopt dus niet.

Het huwelijk beschermt tegen armoede

Door te huwen, smelten de inkomsten en levens van beide partners niet alleen samen. Gehuwd zijn leidt ook tot meer financiële verantwoordelijkheid en veiligheid.  Studies hebben aangetoond dat gehuwde koppels meer sparen en slimmer investeren, dan niet gehuwde en dus beter beschermd zijn tegen armoede. Getrouwde koppels krijgen ook meer kant-en-klare legale bescherming bij grote aankopen en erfenissen. Ze hoeven dus niet voor elk detail naar de notaris. Bovendien worden gehuwden ook door bankiers en verzekeraars als “stabieler” en dus aantrekkelijker beoordeeld. Gehuwde koppels zien zichzelf tenslotte vaker als een solidaire eenheid, zodat er minder conflicten kunnen ontstaan over “mijn geld” vs “jouw geld”, en wie de volgende rekening dan wel zal moeten betalen. Wederzijdse ondersteuning van de echtgenoten is een vanzelfsprekendheid en breidt zich uit naar kinderen en andere familieleden. De familie wordt zo het ultieme sociale vangnet.

Het huwelijk is overal ter wereld sociaal erkend

Een huwelijk is niet enkel een privé-zaak maar is ook een internationaal erkend instituut. Dit is o.a. belangrijk als je bijvoorbeeld veel reist of een aantal jaren in het buitenland wenst te werken. Heel wat maatschappijen erkennen ongehuwde relaties niet en zullen in zo’n geval moeilijker doen bij gezinsherenigingen of zullen je partner in bepaalde crisismomenten (bv bij een ziekenhuisopname) beschouwen als een buitenstaander. Ook in eigen land vormt het huwelijk een publiek gebaar dat je liefde menens is en dat je je relatie op langere termijn ernstig neemt. Het huwelijk is daarom de ultieme uiting van respect voor je partner en zijn/haar familie. Het is niet toevallig dat het huwelijk als instituut de tand des tijds heeft overleefd.

Gehuwden hebben een intenser intiem leven. 

Gehuwden hebben een intenser, veelvuldiger en veiliger intiem leven. Omdat gehuwden elkaar goed kennen, is ook hun seksuele relatie verfijnder en gezonder. Het is een mythe, dat het seksleven van gehuwden saai en monotoon zou zijn. Vele gehuwde koppels zullen bevestigen dat hun seksleven er over de jaren enkel op verbeterd is. Na jaren huwelijk kan je ook opener zijn over je wensen, wat meer experimenteren, zonder je teveel zorgen te moeten maken over het oordeel van je partner.

Het huwelijk bevordert je gezondheid en is goed voor de ziel

Een goed huwelijk reduceert je stressniveau, vooral ook door de positieve invloed van je partner en zijn/haar bezorgdheid over je levensstijl en gezondheid (zowel fysiek, psychisch, als spiritueel). Studies hebben aangetoond dat gehuwden (psychisch) gezonder zijn dan personen die alleenstaand, gescheiden of samenwonend zijn. Vooral scheidingen – en het risico daarop is merkelijk hoger bij samenwonenden – zijn nefast voor de  gezondheid. Een huwelijk biedt stabiliteit en ondersteuning die de partners toelaat om succesvol te zijn in hun leven en om als gelovige het beste van zichzelf te geven. Kortom, het huwelijk vormt een belangrijke weg naar meer zingeving en levensgeluk.

Een huwelijk biedt de beste omgeving om kinderen te laten opgroeien

Een goed huwelijk geeft kinderen de nodige stabiliteit om gezond op te groeien en de juiste normen en waarden te integreren. Het is ook een leerschool om later een goede relatie te vormen. Kinderen die in een omgeving opgroeien waar er veel ongehuwd wordt samengewoond en relaties dus onvoorspelbaar zijn, beginnen meestal vroeger met seks en zullen het ook later in het leven moeilijker hebben om zich emotioneel te binden en zelf een stabiel koppel te vormen. Volgens een studie van Manning en Lamb, “Adolescent Well-Being in Cohabiting, Married and Single-Parent Families,” Journal of Marriage and Family, Nov. 2003) hebben kinderen van samenwoners een 122% grotere kans op gedragsstoornissen en een 90% grotere kans op lage cijfers. Andere risico’s, vooral dan wanneer de ouders uit elkaar gaan, zijn kinderarmoede, het contactverlies met één van de biologische ouders (meestal de vader) en/of mishandeling door een stiefouder.

Conclusie: een huwelijk, meer dan een stuk papier

Het huwelijk is het ultieme bewijs van liefde tussen man en vrouw, en, zoals heel wat studies hebben aangetoond, heeft een relatie zonder engagement heel wat minder toekomstperspectief. Een huwelijk is dus meer dan “een stuk papier” of een legale overeenkomst, maar een instituut met een grote emotionele, maatschappelijke en religieuze betekenis.  Het is daarom verbazend en ontgoochelend dat onze Kerk zich ogenschijnlijk neerlegt bij een maatschappij die de Christelijke waarden niet langer steunt. Men kan zich hierbij terecht afvragen of onze Kerkleiders het nog goed met ons voorhebben? Men kan kinderen evengoed volstoppen met snoep en vervolgens de mening verkondigen dat er ook veel “goeds” zit in overgewicht en dat men zich “minder veroordelend” moet gedragen tegenover gulzigheid. Vervolgens vervangt men het medisch schooltoezicht en alle sport door een gratis snoep- en frisdrankautomaat. Dit is precies wat er op moreel vlak gebeurt met onze Katholieke gelovigen en onze kinderen in het Katholiek onderwijs. Tijd dat wij hierop gepast reageren.