Op oudejaarsavond liet mijn neef, 16 jaar, leerling van een katholiek college aan de Brusselse Rand (dat ik om privacyredenen niet zal vernoemen), me zijn cursus “katholieke godsdienst” zien. Hij had namelijk twijfels, of de ideeën die erin verkondigd werden wel overeenstemden met het Katholieke geloof. En inderdaad, de inhoud was verbijsterend:
De cursus was opgebouwd rond het thema “lijden” en “godsbeelden”. Hierbij werd er ingegaan op 4 stellingen rond God en lijden:
Lijden past in het plan van God en God heeft het lijden gewild (conservatief/fundamentalistisch wereldbeeld aldus de leerkracht)
Volgens deze stelling heeft God een bedoeling met het lijden (bv. het bestraffen van zonden) en is lijden deel van Zijn “ondoorgrondelijk plan”. Conclusie : God is misschien almachtig, maar niet al-goed.
Lijden bestaat, wat betekent dat God niet bestaat.
Volgens deze stelling zou een al-goede God geen lijden toestaan en bestaat er bijgevolg geen God.
God verzet zich tegen het kwaad dat lijden veroorzaakt
Volgens deze stelling, staat God aan de kant van de lijdenden en is Hij een ethische bezieler, maar is Hij niet almachtig. Cfr. Filosoof Emmanuel Levinas (God is niet almachtig, staat niet boven de mens, maar is terug te vinden in het gelaat van de weerloze medemens).
God is groter dan het kwaad
Volgens deze stelling staat God boven de mens en zijn lijden. Zijn afkeer voor het lijden, is maar een schaduw van Zijn bekommernis om het goede. Conclusie van deze stelling: lijden blijft een mysterie.
Enkele gedachten hierover: Er wordt in deze “godsbeelden” geen uitleg gegeven over wat de katholieke visie op God of de relatie tussen God en lijden nu uiteindelijk is. Men krijgt gewoon een samenraapsel van losse ideeën, die voornamelijk fout zijn. God wordt gepresenteerd als een pedante tiran, een onverschillige schepper of een empathische zwakkeling. Er wordt ook niets verteld over het verband tussen lijden en de erfzonde, hoe het lijden aan God opgedragen kan worden in verbondenheid met de gekruisigde Christus of hoe bepaalde tegenslagen ons leven positief kunnen beïnvloeden. Ook werd er weinig ingegaan op de beproeving als opportuniteit tot groei (wat de leerkracht indeelde onder het “conservatieve” godsbeeld). Toen mijn neef de leerkracht om haar mening vroeg, zei ze dat ze in haar leven “verschillende godsbeelden combineerde”. Onduidelijkheid troef dus…
De kruisiging: niet Gods plan, maar een misdaad door mensen?
De cursus baseert zich hiervoor op een artikel uit de Standaard, waarin er wordt betoogd dat de kruisiging niet de wil van God, maar het werk van mensen was die niet akkoord gingen met de sociaal geëngageerde levenswijze van Jezus. Ook de verrijzenis wordt in de cursus gepresenteerd als een louter symbolisch gegeven: Jezus zou verder leven in onze herinneringen (!)
Enkele gedachten hierover: Dat de verrijzenis meer is dan een symbolisch gegeven, zou voor elke Katholiek duidelijk moeten zijn. Ook de kruisiging maakte wel degelijk deel uit van Gods plan om zichzelf op te offeren voor de vergeving van onze zonden. Jezus zei zelf aan zijn apostelen tijdens het Laatste Avondmaal: “Maar zie, degene door wiens hand Ik zal worden overgeleverd is met Mij aan tafel. Want de Mensenzoon gaat heen zoals het is vastgesteld” (Lukas 22: 21-22). Ook aan de Emmaüs-gangers, zei Jezus : ‘O onverstandigen, die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben! Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?” (Lukas 24:25-26) Jezus’ lijden en offergave waren dus een bewuste handeling en niet een toevallige menselijke misdaad op een sociaal bewogen activist.
Andere thema’s uit de cursus “katholieke godsdienst”
Buiten de verwijzingen naar godsbeelden, lijden, kruisiging en verrijzenis, had de cursus “katholieke godsdienst” het ook over euthanasie (met link naar de zeer “katholieke “ programma’s van Koppen XL) en zelfs het bekeringsverhaal van een Vlaming tot het Boeddhisme (!). We zouden ons niet in “progressief” Vlaanderen bevinden, indien deze “populaire” thema’s niet aan bod kwamen. Zelfs in de les “katholieke godsdienst” wil men vooral niet ingaan op het ware geloof. Dat is namelijk niet “aantrekkelijk” genoeg voor onze jongeren.
Les katholieke godsdienst in onze scholen: kortste weg naar atheïsme?
Wanneer ik zijn cursus “katholieke godsdienst” doorblader, kom ik tot de conclusie dat mijn 16-jaar-oude neef gelijk had. Wat hier verkondigd wordt, is helemaal niet Katholiek of zelfs Christelijk. Ik heb hem dan maar een kopie van de Mechelse catechismus gemaild, in Pdf-formaat. Wat kan ik hem anders schenken? Voor het drukken van een degelijke catechismus of geloofshandboek voor onze jongeren is er blijkbaar geen geld in onze Kerk. Onze bisschoppen geven onze kinderen spirituele stenen in plaats van brood en slangen in plaats van vis. Misschien zou men moeten pleiten voor het afschaffen van de les Katholieke godsdienst tot deze grondig hervormd kan worden? Dit houdt ook een hervormde opleiding in voor de leerkrachten katholieke godsdienst en een grondige revisie van hun didactisch materiaal (hierbij zijn we niet gebaat met de huidige flauwe KUL, afkomstig uit de Faculteit der Vertwijfeling) ? Indien onze bisschoppen niet ingrijpen, kan ik niet anders dan concluderen dat het uitsterven van onze Kerk inderdaad bewust georchestreerd wordt. Of misschien is het gewoon luiheid, veroorzaakt door het opnemen van onze priesters en bisschoppen in de ambtenarij. Wat mij betreft mag men dus ook de Kerk privatiseren.
” Indien onze bisschoppen niet ingrijpen, kan ik niet anders dan concluderen dat het uitsterven van onze Kerk inderdaad bewust georchestreerd wordt. ”
Het is gewoon zo, en dat willen er velen niet inzien, dat het uitsterven van de Katholieke Kerk en haar Leer, bewust
georganiseerd en in werking werd gezet reeds lange eeuwen geleden. De resultaten die we nu opmerken zijn een compilatie van al de voorbije inspanningen om tot het resultaat te komen dat het Katholieke geloof en al wat hiermee in verband staat, bijna is uitgestorven.
Indien iemand met ogen in het hoofd, opmerken kan dat dit eeuwenoude plan op zijn einde toe is en een schijnbare overwinning reeds viert, zijn het beslist de ouders, samen de de onwaardige clerus, verantwoordelijk voor het teloor gaan van hun kinderen. Het is gemakkelijker toe te kijken en niets te doen dan hun kinderen naar een Traditionele Katholieke school te sturen, om samen te bidden en samen naar de H. Mis gaan, om te bidden voor bescherming voor hun huwelijk en gezin, enz…
Zoals ik reeds meermaals op dit forum heb gemeld, is het de fout van de lauwe luie salon-katholieken, die hen alles hebben laten beroven wat God hen heeft gegeven. Standvastige helden van het geloof hebben in het verleden dit alles met hun bloed verdedigd, en zijn ware Heiligen. Waar zijn ze nu?????
De gemakzucht van velen: “Ach, we mogen niet oordelen en veroordelen. Laten we maar naar de Mis gaan en dan ons maar de ogen sluiten voor de rest.” is de algemene trend onder de Katholieken.
Zoals ik reeds aanhaalde, heb ik de roep van Jezus (letterlijk) beantwoord, na een lange periode in onwetendheid en in troebele waters te hebben gezwommen. Ik stelde Hem voor dat Hij mijn Leraar zou zijn en niemand anders, want ik wou de hele waarheid kennen. En als men zoiets vraagt aan Jezus, ja dan bet u het niet die vraagt, maar de H. Geest in u.
Nu, na een ontdekkingstocht doorheen de Kerk (sic) te hebben ondernomen, heb ik ontelbare verontwaardigingen tegengekomen en in mijn onwetendheid voor zovele onoverkomelijke vragen gestaan, dat het een echt gevecht was. Hoe Jezus mij Zijn afgebroken Kerk heeft laten zien, met alle wanpraktijken en afschuwelijke toestanden, tot het komen stelen in de Kerk tijdens de H. Mis van H. Hosties toe. Tot het in zeer zondige toestand zijnde, het Consacreren van de Hostie en het aanraken ervan. Op dat ogenblik kwam mijn versmade liefdevolle Jezus naar mij toe, ik nietsje, om hem te troosten. Ik heb Hem mijn hartje aangeboden, als het kribbetje, arm en nietig, maar vol met liefde voor Hem, om hem de vurige warmte aan te bieden. Gedurende gans de Mis heb ik gesnotterd en gelukkig had ik een knielstoel om mij te ondersteunen, anders lag ik op de grond.
OOOOOO lieve mensen, wat heb ik toch (en nu nog) geweend, geleden, en het uitgeschreeuwd: “Maar lieve Jezus, waar waren uw soldaten dan, die de Kerk hadden moeten verdedigen? Waar waren ze?”
Ik kende helemaal niets van de Kerk, zelfs geen Onze Vader en Wees Gegroetje, daar ik voorheen en in mijn jeugd niets heb kunnen vernemen van dat alles. Ik was, zoals mijn familie het noemde, de dommerik, diegene die droomde, maar ik verlangde naar iets dat ik niet had en hebben. En, ja, toen had ik alles, eindelijk, had ik waar ik zo lang naar verlangde, Mijn Liefde, Mijn Leraar, mijn Lieve Jezus en Mijn Lieve Mama Maria.
Ja, dit is kinderlijk, of zoals mij dikwijls werd verweten, kinderachtig, maar van een kinderlijke liefde houdt Jezus het meest, daar een kind uit liefde gehoorzaamd aan zijn vader, om hem plezier te doen en het geluk in zijn ogen te kunnen lezen, dat het kind ervaart als een beloning. Het kind zal alles eraan doen om hem niet te kwetsen. En als dat toch gebeurd is, zal het kind naar zijn vader stappen en met traantjes in de ogen en een versmaad hartje hem oprecht vergiffenis vragen.
Zeg, mij mensen, als dit niet overeenstemt met wat in de H. Schrift vermeld staat, van letter één tot de laatste?
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
Beste broer Peter,
Met tranen in de ogen heb ik je verhaal gelezen en Jezus bedankt voor uw getuigenis. Dank, dat ik jou mag ontmoeten via deze weg. Echte liefde wordt zo zeldzaam en doet zo een deugd. Dank !
Dat is een heel mooi getuigenis. Bedankt daarvoor.
Ik begrijp je verontwaardiging over de laksheid van vele katholieken. Ikzelf ben in een katholiek gezin grootgebracht in een tijd dat dit nog gewoon was. Onze ouders hebben ons nooit iets opgedrongen, maar wel voorgeleefd op een eenvoudige manier. Een gebeurtenis in mijn jeugd heeft wel een heel grote rol gespeeld in de verdieping van mijn geloof. Door deze gebeurtenis moesten we ons geloof verdedigen en we zijn ons gaan verdiepen in wat het katholiek geloof eigenlijk leert. Dat was een mooie ontdekkingstocht.
In al die jaren die ondertussen verlopen zijn, hebben we het geloof van de mensen zien afnemen en de hoogmoed en de betweterigheid zien toenemen. Dit weliswaar onder invloed van onze welwillende media die geen mogelijkheid laten voorbijgaan om het geloof belachelijk en ongeloofwaardig te laten lijken. Kinderen worden van in de lagere school geïndoctrineerd met leugens en halve waarheden, weliswaar door volwassenen die menen dat ze de waarheid vertellen. Zo ver is het gekomen. Het is als een modderstroom die niet tegen te houden is. Ik ben heel blij dat je zelf op zoek bent gegaan en dat je God gevraagd hebt om jouw leraar te zijn, want er is zoveel verwarring en iedereen heeft zijn eigen waarheid die ze in stukken en brokken hebben samengeraapt volgens wat ze willen geloven en aanvaardbaar vinden. Het is als een blinde kudde die de afgrond tegemoet rent. Je kan ons katholieken lafheid verwijten, dat recht heb je en is waarschijnlijk in vele gevallen juist, maar ik kan je verzekeren dat diegenen die hun nek uitsteken niet gespaard blijven van enorme tegenstand en tegenwerking. Ze worden slecht gemaakt en als bijna misdadigers aangekeken als ze het echte geloof durven verkondigen en ze worden monddood gemaakt. Ik kan er over meespreken. Gelukkig hebben we ons geloof en de onvoorwaardelijke liefde van God. Wij zijn kinderen Gods en door Hem ongelooflijk bemind. Dank u wel, Heer, dat U ons blijft sterken en moed geven om door te gaan.
Om vol te houden is er heel veel gebed nodig, contact met God. Je mag nooit denken dat je er bent, altijd op je hoede zijn voor de hoogmoed!
Een andere rampzalige lering bij de evangelische bewegingen is de opname van de gelovigen
Daniël 12:1-4 is te relateren, in de context te plaatsen van Johannes 11:24.
De opstanding wordt daar dus gesitueerd op de jongste dag, hetgeen het laatste Oordeel betreft. De veronderstelling dat bij de opname men ook zal verrijzen is dus een dwaling cq. mis-leiding. ..Zo ook betreft 1Tess.4:15-18 dus de verrijzenis op de jongste dag bij het laatste Oordeel.
De eerste opstanding in Openb.20:6 is dan simpel te verklaren als dat die rechtvaardige zielen die na de dood in de hemel komen.. reeds voor het laatste Oordeel bij Jezus leven in de hemel .. en dát leven dan tegenover de verrijzenis van het lichaam als het ware dan een eerste opstanding ten leven is…terwijl de zondaars reeds in de eeuwige dood der verdoemenis blijven, waaruit ze niet worden opgewekt dan om nogmaals voor de verschrikkelijke rechter te verschijnen bij het laatste Oordeel.
Wat ik al eerder betoogde over het 6e zegel zien wij dus in Openb.20:4…dat het reinigingsoordeel van het 6e zegel het begin is van “1000”jarig rijk, ook betreft Openb.19:11 het 6e zegel.
Dan wat betreft de Nw. Hemel en Nw. Aarde in Jesaja 65:17 in de context van vers 20 en 66:22 ..herhaal ik dat de mens daar nog steeds onderhevig is aan de dood en we dus kunnen spreken en zelfs moeten spreken over 2 fases en niveaus.
Alle hoofdstukken ná het 6e zegel in Openb.6 tot Openb.20 beschrijven de toestand, situatie juist vóór het 6e zegel behalve de passages over de antichrist want die verschijnt kort voor het laatste Oordeel.
Het Vrede-rijk betreft dus het “1000”jarig rijk in de éérste fase van de Nw.hemel en Nw. Aarde en op het einde daarvan komt dus antichrist en in hem wordt het kwaad afgesloten en komt de 2e fase van de Nw.Hemel en Nw.Aarde met de Wederkomst op de jongste dag ..2Tess.2:8.
Het bovenstaande,aangaande Openb.19:20, behoeft een toelichting daar de valse profeet alleen wordt gedood in het 6e zegel, maar dat daar ook de dood van de antichrist wordt vermeld houdt in, een verbondenheid van die 2 oordelen, ofschoon onderscheiden in de tijd…aldus de Maleachibode van bij ons in Nederland, zoals hij spreekt schrijf ik “vertaal” ik…..
Ik heb godsdienstwetenschappen gevolgd in Brussel en toen was dat al zo. Het Godsbeeld dat m’n er heeft staat ver van wat in de bijbel geopenbaard is, er wordt met een kritische blik gekeken naar de Bijbelverhalen en in hun historische context geplaatst en daar heeft God nog weinig vandoen . Neem een boek over bv , inleiding op het OT en je leest dat je al die verhalen niet letterlijk moet nemen en dat je God liefst ook niet letterlijk moet nemen, en dan de vraag wat blijft er dan nog van over?
– Dank voor dit artikel. Dikwijls wordt gesproken over het slechte onderwijs godsdienst, maar zonder voorbeelden. Hier worden concrete voorbeelden gegeven.
– Af en toe komt er een zeer kleine oprisping in de lokale Kerk, dat het godsdienstonderwijs “een beetje beter” zou kunnen. Gevolgd door … niets.
– Wanneer krijgen onze bisschoppen eens wat daadkracht ? Aan het godsdienstonderwijs kunnen ze wél iets doen, bv. door een goed leerboek op te leggen, geënt op de Catechismus van de Katholiek Kerk, of degelijke inspectie.
– Nogal wat priesters en leerkrachten lijken me zelf op de dool. Zo bv. in het Parochieblad (in de loop der jaren) : ontkenning van de maagdelijke geboorte van Jezus (door een priester) / de verrijzenis van Christus zou enkel een idee, een overtuiging bij de apostelen geweest zijn (bij een docent van de seminaristen, bij een commentator van de Schriften).
Vorig jaar zei een priester in de H. Mis net voor de consecratie in het hooggebed: ” … en aan Jezus Christus Uw Zoon , geboren uit Jozef en Maria …
Na de mis spreek ik hem aan met de vraag: “was dit een verspreking ? ” Hij zei: neen, voor mij kan dat. Ik weet wel dat dit niet de leer van de kerk is maar voor mij kan dat … ”
Ik vroeg : “wat doe je dan met de Onbevlekte Ontvangenis van OLVrouw “?
Daar antwoorde hij niet op en liet zich verder in met iemand die hem ook wou spreken …
Ik heb dit gemeld aan onze bisschop, die antwoorde dat hij er hem zou over aanspreken …
Ik zoek geen polemiek of uitleg van de kerk … Ik weet dat enkel ons gebed voor onze priesters iets vermag. Deze priester blijft priester … enkel vraag ik me af of dit een geldige Eucharistie is ? Is dit een blasfemie tegen de H. Geest?
Beste Marc,
Natuurlijk is dat een blasfemie tegen de H. Geest die ons de geopenbaarde Waarheid heeft gegeven.
Maar indien deze Priester zich afwende van u, is dat een teken dat uw boodschap aangekomen was.
Nu, gaan klagen daarover bij de lokale Bisschop is boter aan de galg.
Ik heb zo dikwijls klachtbrieven gestuurd naar het bisdom, (en heb dat laten varen) en heb maar één antwoord
ontvangen, namelijk een postkaart met de vermelding “We zullen voor u bidden.”
Ik zei ja, als er zo weinig interesse is in het verdedigen van het Geloof en de Liturgie in het bisdom, waar moeten
we dan naar toe met onze klachten?
Ze zien het bos niet meer door de bomen.
Wat zou Jezus nog meer moeten doen voor diegenen die zelfs veel hebben gekregen, maar ook veel gevraagd zal worden, als ze eenzaam en alleen voor de Waarheid zullen staan, voordat de tijd van de gerechtigheid voor hen aanbreekt, namelijk: “Waar zijn Mijn kinderen die Ik u heb toevertrouwd?”
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
Beste Marc,
Voor een altijd zekere en geldig H. Misoffer (geen Eucharistieviering), raad ik u aan naar een Traditionele H. Mis te gaan. U moogt mij hierover vragen stellen, indien u dit wenst.
De beste herinneringen zijn voor mij de catechese jaren voor mijn plechtige communie onderwezen door de parochiepriester, in school herinner ik mij vanaf mijn tiende jaar (1970) een nieuwe godsdienstlerares die les gaf in een sfeer van verbittering alsof ze het verkeerde vak gekozen had. Vanaf het 1e middelbaar was dit een geestelijke (in de staatsschool) die me een goed mens leek weliswaar maar meer leek te worstelen met zijn eigen geloof en nogal eens liet uitschijnen dat hij bang was voor de dood gezien zijn eigen gevorderde leeftijd, waarop ik hem (dat herinner ik me nog heel goed) hem na de les aansprak hierover en hem als dertienjarige tot zijn genoegen een gelovig hart onder de riem stak. verder inde tijd waren deze lessen nogal oppervlakkig niet of nooit tot de kern gaande en als zoekende bleef je altijd op uw honger zitten. Maar afwijken of ketterse lessen waren toen nog niet aan de orde, wel flauw en weinigzeggend, de rampzalige Goddeloze godsdienstlessen waren toen wel al aan het smeulen daar ben ik van overtuigd. Om meer te weten te komen over God moest ik dus andere bronnen aanboren en begon ik zo nu en dan in de bijbel te lezen, ook sprak ik dikwijls met God als kind (ong vanaf 9 jaar) ,dus onbewust lessen of geen lessen Godsdienst wist ik dat God bestond en dat hij wel degelijk luisterde. Hiervoor kan ik vele voorbeelden aanhalen van mijn relatie tot God maar dat zou ons te ver voeren.
Ik herinner mezelf in de eucharistie, zag de priester de consecratie uitvoeren en snapte er niets van wat die daar eigenlijk uitvoerde met die hosties en de wijn die hij telkens uitdronk. In de lessen godsdienst heb ik nooit enige deftige uitleg gehad inzake sacramenten of de diepe rijkdom van ons katholiek geloof dat is een feit !
Maar nu is de situatie duizenden malen erger, men laat ongelovigen Godsdienstlessen geven, de leerstof zelf is dusdanig ketters en Goddeloos dat zelf Satan zich erover verwonderd en dat ik dit zeg is geen veronderstelling . Ik heb zelf drie kinderen en moet niet anders doen dan de dwalingen of ronduit atheïstische ideeën waarmee hun geest wordt vergiftigt er trachten uit te praten, tot nu toe(gedeeltelijk tevergeefs .
Het is vechten tegen de bierkaai want als gewone rechtgeaarde gelovige wordt je sowieso tot de achterlijken gerekend en de hooggeschoolde ongelovige weet alles zoveel beter en zijn de wijzen van de wereld van vandaag. O rampzaligheid wat moet er van onze kinderen worden ???
Ja, je hebt volledig gelijk. We doen al jaren de kindernevendienst bij ons in de kerk en ik heb ook jaren godsdienst gegeven in de lagere school, maar wat we vorige zondag meemaakten dat is nog nooit gebeurd. Ik moet wel zeggen dat we ook al fantastische reacties en mooie kindernevendiensten meemaakten. We gingen het hebben over het doopsel nav het doopsel van Jezus, maar zijn er niet aan toe gekomen. Op een zeker ogenblik sprak ik de zin uit dat God de wereld gemaakt heeft, ik weet niet meer wat de aanleiding was. Eén van de jongens, ik denk dat hij 9 of 10 jaar is, zei: Ik geloof niet dat God de wereld geschapen (gemaakt) heeft. Er viel een kleine stilte. En hoe denk je dan dat de wereld er gekomen is? Door de oerknal. En waar kwam die dan vandaan? Van een meteoriet. En waar kwam die meteoriet dan vandaan? Van het heelal. En waar kwam het heelal dan vandaan? … De wetenschap heeft bewezen…
We zijn dan beginnen daarover praten. Van niets kan er niet iets komen, er moet Iemand aan de oorsprong liggen die iets gemaakt heeft. Je kan ook niet van een auto die daar rijdt geloven, dat die daar zomaar gekomen is zonder dat iemand die auto gemaakt heeft…
Conclusie op het einde van de nevendienst van een andere jongen van dezelfde leeftijd met hetzelfde gedachtengoed: ‘De wetenschap heeft ook nog niet bewezen dat God niet bestaat.’
Het is goed te luisteren naar wat ze vertellen, zonder direct in de verdediging te gaan. Om hen te doen nadenken over wat ze vertellen kan je gerichte vragen stellen, (tonen dat je echt geïnteresseerd bent in wat ze denken en dat je hun mening respecteert) en hen zo zelf te laten tot een oplossing komen, zonder hen noodzakelijk de pap in de mond te geven. Ik heb ervaren dat vragen stellen soms een goede tactiek is daarvoor. Je moet ze zelf aan het denken zetten. En zeker bidden tot de H. Geest dat je de juiste dingen mag zeggen of niet zeggen. Ook blijven bidden voor hen is belangrijk. God schrijft recht op kromme lijnen.
Ik begrijp niet de huidige verwondering, bij de reacties over de ongelovigheid der V2 clerus. Dit proces van ontworteling is al vele jaren aan de gang, vanaf 1965. We maken nu de staart mee, een aflopende zaak voor de Bonnies en de Kesels. Zij sterven uit tegenover de kleine, maar groeiende basis traditionele, jonge priesters.
Beste mensen we moeten de Bonnies en de Kesels en de Franciscussen uitzitten. Geen getreur, hun tijd is geweest, getuige de revolte protesten van jongeren in de Brusselse kerken tegen de Luther herdenkingen. De traditionelen winnen terrein terug.
In 1965, waren er al clerici die sneller dan de bliksem, van kleed wisselden en het traditionele kazuivel inruilden voor de huidige NOM soepjurken voor de Lutherse NOM tafeldienst. Zij verlieten en masse, met honderden tegelijk, de Kerk, werden burger en gingen hokken met een vrouw, of trouwden voor de burgerlijk stand. We spraken toen over “afvallige” priesters en dachten aan een tijdelijk natuurfenomeen. We hadden geen overzicht, dat is pas later gekomen, in het lange proces van ontmaskering van het V2 concilie en de “geest” erna. De ramp, beste lezers, zat veel dieper, en naar nu gebleken is was het grootste deel der clerus in die tijd verrot, inclusief de hiërarchie. Zij waren niet meer traditioneel katholiek, katholiek van altijd, katholiek van alle Heiligen, martelaren, Kerkvaders, Concilies en Pausen, katholiek van 2 millenia.
Zij wilden een andere kerk, zij wilden een nieuwe sekte, zij wilden niets meer weten van de Kerk der jaren 1950, de Kerk van Pius XII, en daarvoor, die van de Heilige Pius X, en daarvoor, die van Pius IX, die van de Syllabus, nog steeds actueel. Een compleet kerk-, en wereld beeld is toen met conciliair V2 geweld ingestort door een compleet maçonnieke Kerkelijke top van de allerergste gemijterde schurken die U zich maar kunt indenken, beste lezers, die in militaire termen gesproken, voor hoogverraad tegen de muur hadden moeten worden gezet.
In enkele jaren is alles veranderd. Met spionnen werden traditionele priesters in de gaten gehouden. Zij die weigerden met de revolutie mee te gaan, werden zonder iets op straat gezet. De V2 liturgie werd afgedwongen, niemand wilde die behalve revolutionaire clerici en opstandige gelovigen.
Maar de grote massa gelovigen en clerici wilden er niet aan.
In mijn eigen parochie heb ik dat meegemaakt met een spion in het bestuur, die niet eens tot de parochie behoorde, maar de traditionele pastoor in de gaten moest houden. Deze heilige priester, die de liturgie zo traditioneel mogelijk trachtte te bewaren, werd van de ellende verlost door een abrupt hartfalen, in zijn stoel, met 62 jr.. In enkele seconden haalde Onze Lieve Heer hem terug naar de hemel.
Voorts, het clericale misbruik ontplofte in alle hevigheid, zoals we nu weten. Eén van de V2 geestelijken die ik van dichtbij heb meegemaakt in de krijgsmacht, kreeg zelfs nog een kind, werd weduwnaar en moest zijn kind alleen opvoeden. In de “kwaliteit” kranten van toen verschenen artikelen van vooraanstaande clerici, waarvan we nu weten dat zij vrijmetselaar waren, onder leiding van de vrijmetselaar kardinaal Alfrink, bisschop Ernst, en wellicht anderen van wie minder bekend is. We waren getuigen van een regelrechte revolutie, de zelfvernietiging van de Kerk van altijd, vanuit het joods-vrijmetselaar, satanisch aangestuurde Vaticaan. Nu zitten we in de nadagen, en het is wachten op de hemel, die haar eigen route allang heeft uitgestippeld.
Maar U, beste lezers, ga niet meer naar de NOM kerk, mijdt de NOM liturgie als de pest, frequenteer enkel de jonge traditionele priesters. Daar zitten kanjers bij, stuk voor stuk. U komt dan terecht in de geestelijke wereld van de Kerk van altijd, en vergeten zijn alle ergernissen, alle opwinding, alle ketterijen die de geestelijke schurken denken te moeten lozen over de hoofden van de grijze, resterende parochianen. Hun tijd is voorbij. De V2 kerk sterft uit als vanzelf; Daar hoeven we niets voor te doen,