Kemel van de dag – “humanistische” catechese te Antwerpen

Ik heb een tijdje catechese gegeven in een parochie in het Antwerpse, waarvan ik de naam nu niet ga noemen. Toen ik begon te spreken over de eerste vijf boeken van de Bijbel,  de Thora, geschreven door Mozes die door God geroepen was, wisten velen geen houding aan te nemen.  Velen vonden dit onderwerp niet Katholiek genoeg en voor sommige was het zelfs te Protestants. Het was duidelijk dat vele kerkgangers wel elke zondag trouw in de kerk zaten en lekker religieus waren, wat voor de pastoor meer dan voldoende was.  Hun geloof was inhoudelijk echter nergens op gebaseerd. Dus vroeg de pastoor om in de toekomst over iets anders te praten, een vorm van geloofshumanisme:  “hoe staan we in de wereld van vandaag met ons geloof dat geen inhoudt meer heeft.” Daar kwam het dus op neer. Dus als men het in de kerk heeft over Jezus, dan hoeft dat niet de Jezus te zijn, die we kunnen kennen vanuit het goede Boek dat geopenbaard is. Met deze Jezus heeft mijn parochie duidelijk niets te maken!

Heb je zelf een “kemel” te melden over je lokale godsdienstles, catechese, of parochie. Deel deze dan met ons door ze hier te posten in de commentaren. Opgelet: de nadruk ligt hier op bewustmaking en het verzamelen van getuigenissen, niet op het aan de schandpaal hangen van personen of instellingen. Het volstaat om te spreken over “een middelbare school in de buurt van Antwerpen” of een “parochie in West-Vlaanderen”. De redactie van het forum houdt zich het recht voor getuigenissen aan te passen of in te korten, wanneer deze als “kemel van de dag, week of maand” worden gepubliceerd.

Auteur:Katharina Gabriels

Katharina Gabriels is gehuwd en moeder van twee tieners. Ze is gefascineerd door (kerkelijke) actualiteit, hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen en ethische kwesties.

4 commentaren op “Kemel van de dag – “humanistische” catechese te Antwerpen

  1. Wanneer ik een afgedankt electronisch toestelletje tracht te herstellen dan ben ik verplicht de werking ervan te doorgronden, zoniet hoef ik er niet aan te beginnen.

    Wanneer brave en sociale burgers zonder begeleidend priester zelf hun Eucharistische Aanbidding beredderen, eigenhandig de monstrans uit het tabernakel nemen, allen zonder uitzondering gezellig babbelend de kerk in- en uitwandelen, al babbelend een stoel bijschuiven in een halve kring vlak voor het kubusvormige vrijmetselaarsaltaar, elk met overtuiging God vragen hen niet in beproeving te leiden, teksten lezen die met een Sacramentsaanbidding niets meer te doen hebben, en uit beleefdheid luisteren naar een vriendelijke stem van een randfiguur die hen voorzichtig slechts wijst op alleen maar die gebeden, en zij steeds weer zeggen dat zij doen wat de bisschop zegt… echt aandringen durf ik niet want ik durfde immers de bisschop en de priester in twijfel te brengen waarop zij dan onder elkaar zeggen dat zij tegenwoordig toch zulke rare dingen horen… dat laatste is op mij bedoeld, ik ben al heel mijn leven gewoon van niet begrepen te worden, maar ik kan niet anders dan trachten de werking van zulke parochie te doorgronden. Ik hoorde meer dan eens zeggen dat de priester juist op die dag van de week zijn vrije dag heeft… ik durf hem over zoiets niet eens te bevragen!
    Een beschrijving van de maandelijkse mis voor schoolkinderen durf ik ook niet geven!

    Een niet herstelbaar electronisch toestel levert nog bruikbare onderdelen… dus enkel nog het ding demonteren en grotendeels weggooien.

    Moet ik nu echt vrezen dat dit het lot is van ons volk?

    1. Wel ja, beste Eric, ik denk dat de meesten hier op dit forum wel eens zulke toestanden en zoveel meer hebben meegemaakt. Ook ik werd bij een groep ouderen waar er om de twee weken een onderwerp werd besproken vanuit het geloof, buiten gebonjourd. Natuurlijk omwille dat ik de groep verstoorde omwille van mijn vragen en opmerkingen t.o.v. het ware Katholiek geloof. Ik was blij dat ik er buiten gebonjourd was daar het moeilijk is die onnozele onzin te aanhoren en dat niemand op de vragen die ik stelde antwoordde, maar het alleen maar heel storend betitelden.
      Ik haalde ook aan dat een leek het werk deed van een priester die er maar als een soort “scheidsrechter” aan de kant zat. Ik heb nooit catechese les gegeven daar het voor een leek verboden is te onderwijzen in de Kerk en Parochie.
      Ik heb daar nu geen probleem meer mee, want ik mijd die bijeenkomsten en zogezegde parochiebijeenkomsten.

      1. Beste Peter, ik wist niet dat men niet zelf mag les geven!
        Ik denk zelfs dat het tegenwoordig eerder een plicht is van juist wel trachten te onderwijzen.

        1. Beste Eric,
          Bij uw familie en vrienden, als men aldaar erin geïnteresseerd is, ja dan kan dat. Maar in de Parochie, waar het de taak is van het Magisterium van de Kerk, dat daar vertegenwoordigd wordt door de Priester, daar kan dat natuurlijk niet dat de Priester een belangrijke taak overlaat aan een leek. Ook voor het toedienen van de Sacramenten en het uitdelen van de H. Communie is het uitsluitend de Priester die hiervoor bevoegd is.

Er is geen mogelijkheid (meer) om commentaar te geven op dit nieuwsbericht