Vijf jaar Franciscus:van verwarring naar schisma?

Het is vandaag vijf jaar geleden dat de Argentijnse kardinaal José Mario Bergoglio tot paus werd verkozen.De situatie in de Katholieke Kerk is er sindsdien niet op verbeterd…Paus Benedictus XVI had velen opnieuw hoop gegeven op een nieuw elan; Bergoglio heeft deze hoop in wanhoop veranderd.De verwarring over de leer van de Kerk in essentiële vraagstukken is op dramatische wijze toegenomen.

Vele bisschoppen en priesters zien wat er werkelijk aan het gebeuren is en sommigen durven dit ook aanklagen.Een van hen is de Spaanse priester Santiago Martin.Hij werd te Madrid geboren in 1954 en stichtte in 1988 de Franciscanen van Maria, een gemeenschap, waarvan de regel in 2007 door Paus Benedictus werd goedgekeurd.De beweging heeft zijn eigen seminarie en telt wereldwijd tienduizend leden in meer dan dertig landen.

In een uitzending van Magnificat.tv heeft priester Martin onlangs gesteld  dat het pedofilieschandaal in Chili, dat de Paus in nauwe schoentjes gebracht heeft, wel eens voor een keerpunt zou kunnen zorgen.Voor de eerste keer hebben de progressistische en liberale media Franciscus niet gesteund.

“In deze moeilijke context , gekenmerkt door een groeiende kloof binnen de Kerk zelf, blijft de Paus thema’s aanbrengen, die de breuklijnen en het algemene gevoel van verwarring nog versterken”, zo benadrukt priester Martin.

Een van de voorbeelden die aangehaald worden, zijn de verklaringen van kardinaal Beniamino Stella, prefect van de Congregatie voor de clerus.Deze verklaart dat de komende Synode voor Amazonië de gelegenheid kan zijn om het priesterschap open te stellen voor “viri probati”, een maatregel die op zijn beurt het einde van het verplichte celibaat voor de priesters zou kunnen inluiden(Viri probati zijn oudere gehuwde mannen, die tot priester gewijd zouden kunnen worden…het is een van de stokpaardjes van de mediageile en zelfingenomen Vlaamse kerkjurist Rik Torfs, die het nooit kan laten het celibataire priesterschap op slinkse wijze aan te vallen).

“Als men dit doet”, zo gaat de Spaande priester verder, “dan opent men een nieuw front, bovenop het reeds controversiële  front rond “Amoris Laetitia” en de toegang tot de sacramenten voor gescheiden en hertrouwde echtparen.Dit zou enorm schadelijk zijn voor de Kerk, omdat er reeds teveel spanning en verwarring heerst.

Santiago Martin vestigt verder de aandacht op de activiteiten van de Pauselijke academie voor het leven en vindt het niet kunnen dat haar leden zich uitspreken voor het gebruik van de kunstmatige contraceptie.Hij vindt het ook niet normaal dat moslims die zich bekeren tot het katholicisme zich verplicht voelen naar de Paus te moeten schrijven om aan te klagen dat zij zich door de Kerk in de steek gelaten voelen.

De situatie is dus onrustwekkend, aldus priesterMartin, omdat er enerzijds een modernistische strekking is, die lijkt te werken volgens de methodologie van het voldongen feit, en langs de andere kant een katholieke wereld, die steeds meer het noorden kwijt is en die zich niet meer kan vinden in deze uit haar evenwicht gebrachte Kerk, die zich aanpast aan de heersende mentaliteit.Zo komt er verwarring bovenop verwarring, spanning op spanning, en het einde van de tunnel is nooit in zicht, omdat de controversiële thema’s zich blijven opstapelen , terwijl er integendeel nood is aan kalmte en veel gebed! Het gevaar voor een schisma zou dus wel eens heel dichtbij kunnen zijn, zo zegt de priester…het lijkt er soms op dat iemand dit bewust aanzwengelt….

In een van zijn meest opmerkelijke conferenties,”Liefde, Waarheid en Barmhartigheid, verklaart de Spaanse priester dat ” het gebruik dat gemaakt wordt van het begrip barmhartigheid  volstrekt demagogisch en dus vals en schadelijk is.Het verkeerd begrepen concept  Barmhartigheid, losgekoppeld van het begrip Waarheid – dus van het begrip Liefde- kan enorm schadelijk zijn .Zelfs voor de persoon die er in theorie toe uitgenodigd wordt er gebruik van te maken.”

“Laten wij ook niet vergeten, dat de boodschap van Christus , het Nieuwe testament, een boodschap is die een andere boodschap vervolledigt, het Oude Testament. Dit vergeten, is de hoeksteen van het gebouw wegnemen.God is Liefde, maar hij heeft ons niet in de eerste plaats onderwezen dat Hij Liefde is.In de eerste plaats heeft  hij ons onderwezen dat Hij de Almachtige is, dat Hij de Heer is, dat Hij de rechter is.Een liefhebbende Rechter weliswaar, een vaderlijke Rechter, een barmhartige Rechter, maar wel een Rechter.Jezus zegt dat hij de Weg is en hij beschouwt de Tien Geboden als iets dat essentieel is. Dus, stellen dat het christendom geen moralisme is en dat men christen kan zijn zonder rekening te houden met een ethische levenswijze, betekent het christendom herleiden tot een sentimentalisme.”

Santiago Martin steunt ook de recente oproep van priester Thomas G.Weinandy, de theoloog die een open brief aan de Paus heeft geschreven en die in een conferentie in februari in Sidney bepaalde pastorale beslissingen , die door de Paus worden aangemoedigd , op de korrel neemt. Zij tasten immers volgens hem de grondbeginselen van de “ene, heilige , katholieke en apostolische Kerk” aan en trekken de Eucharistie als bron en hoogtepunt van het leven van de Kerk in twijfel.

Hij hekelt ook de beslissing van de Duitse bisschoppen om onder bepaalde voorwaarden de protestantse echtgenote(s)n van katholieken tot de Heilige communie toe te laten :” de uitzondering vernietigt hierdoor de regel” zegt hij heel pertinent.

“Verklaren dat de barmhartigheid toegepast moet worden buiten of tegen de waarheid in, druist in tegen de leer van Christus”, zo stelt hij nog.”Verklaren dat er geen absolute waarheid is, betekent niet alleen tweeduizend jaar van christelijk denken ontkennen, maar ook op cultureel vlak terugkeren tot de tijd van voor Socrates.”

Zoals Jozef Ratzinger het in zijn gesprekken met Peter Seewald terecht opmerkt, “heeft niemand de moed meer om te zeggen dat het geloof de waarheid is.Men vreest zich intolerant te tonen tegenover andere godsdiensten en andere levensbeschouwingen…en de christenen onderling koesteren zich in die vrees, zodat zij de waarheid van het geloof niet meer durven uitdragen.”

Vijf jaar Franciscus, vijf jaar verwarring …