Een mooie en diepzinnige homilie van kardinaal Sarah, uitgesproken tijdens de slotplechtigheid van de bedevaart van Parijs naar Chartres, vorige maandag in de kathedraal van deze heilige plaats, bracht mij aan het denken… Wat een contrast met de woordenkramerij en het geleuter van dat “manneke” van het bisdom Brugge, “priester”Delanoy! Hoe is deze ooit als priester kunnen gewijd worden, volgens welke criteria? Hoe zit het met de verdoken wantoestanden in het bisdom Brugge?
In feite is het geval Delanoy slechts het topje van de ijsberg.Vele priesters in dit bisdom trekken het celibaat van de priester in twijfel of volgen gewoon de regel niet meer. Zo fungeert in de parochies de Panne en Adinkerke een zekere S.H. als pastoor. Hij leeft openlijk in concubinaat met een zekere I.P, zelf “pastor”, een van die rondborstige, kleurloze oude vrijstertypes, die zich geroepen voelen om voor “mevrouw pastoor” te spelen.S.H. komt minzaam over, ziet alle heil in yoga en andere new age- achtige meditatie-technieken en schuwt zich niet om, waar hij het ook kan, de traditie van de Rooms-katholieke kerk in al haar aspecten verdacht en belachelijk te maken (een beetje in de lijn van het ironisch woordenspel van de kerkjurist “die de wereld ons benijdt”, Rik Torfs). Ook hij gaat overal “zijn” versie van het geloof verkondigen, soms in gezelschap van zijn “dame pastor”. De bisschop van Brugge, Lode Aerts (“zeg maar Lode…”) is hiervan natuurlijk op de hoogte, maar laat betijen.Terwijl eigenlijk deze situatie ergerniswekkend is.
Wij zitten hier immers met een priester, aangesteld als pastoor van een parochie, die zijn celibaatsgelofte openlijk schendt, in concubinaat leeft met een vrouw, zelf “pastor”, waarmee hij dus niet getrouwd is. Interessante financiële constructie, dat wel, maar is dit alles wel “Katholiek”? Wat met de geloofsverkondiging van deze mensen? Hoe kunnen zij spreken over een katholiek huwelijk, over de biecht, de eerbied tot de H.eucharistie, terwijl hun levenswandel haaks staat tegenover wat zij zouden moeten verkondigen en in eerste instantie zelf naleven. Wat een hypocrisie!
Wat een contrast met die talloze jonge priesters, evenwichtig en fier, die wij tegenkwamen in Chartres. Wat een contrast met de priesters van de jonge gemeenschappen en congregaties, zoals de Dienaren van Jezus en Maria, de Sint-Petrusbroederschap, de Pius X broederschap, Christus Koning en Hogepriester, Opus Dei en zovele andere, die in al hun verscheidenheid één ding gemeen hebben: de absolute trouw aan het celibataire priesterschap. In de Kerkwoestijn België is dit nog een kleine groep, in andere landen , zoals Frankrijk, beginnen zij stilaan de grootste groep jonge priesters en seminaristen te vormen.
Kardinaal Sarah riep in Chartres in sterke bewoordingen op het celibatair priesterschap ten allen prijze centraal te blijven stellen:
“Beste broeders priester, houdt steeds de volgende waarheid voor ogen: met Christus op het kruis zijn, dat is wat het priestercelibaat aan de wereld verkondigt! De voorstellen, die sommigen weer eens menen te moeten naar voor schuiven, namelijk het celibaat van het priesterschap te ontkoppelen door het sacrament van het priesterschap toe te dienen aan gehuwde mannen( viri probati), ( het stokpaardje van De Kesel en consorten), zogezegd om tegemoet te komen aan pastorale noden of behoeften, zou dramatische gevolgen hebben en in feite een definitieve breuk veroorzaken met de apostolische traditie ( wat sommigen willen…).Wij zouden een priesterschap naar mensenmaat uitwerken, maar wij bestendigen daarmee het priesterschap van Christus niet meer; het gehoorzame, arme en kuise priesterschap wordt niet meer verdergezet.De priester is inderdaad niet alleen een alter Christus, hij is werkelijk een ipse Christus, Christus zelf! En het is daarom dat de priester als volgeling van Christus en van zijn Kerk steeds een teken van tegenspraak zal zijn!”
Vergelijk dit met het discours van de Vlaamse bisschoppen, met de wantoestanden in hun bisdommen, en u merkt de kloof die er tussen deze twee bestaat. In Brussel, is er een Tweekerkenstraat (waar trouwens steeds het hoofdkwartier van (C)D&V gevestigd geweest is). Het is onmogelijk nog langer te verbergen dat er in Vlaanderen twee Kerken zijn: de officiële, progressieve en steeds verder verschrompelende Kerk, die echter nog steeds de machtsposities en het geld daarmee verbonden, bezit en een kleine, maar vurige en jonge Kerk, trouw aan het priesterschap en aan haar tweeduizend jaar oude roeping. De toekomst van de Kerk, een moeilijke weliswaar, ligt in de handen van deze jonge apostelen.
Dat er niemand zijn ontslag indient op het bisdom, na De Kesel zijn homoseks uistpraak zegt alles. Door en door verrot.
Kan iemand mij zeggen waar ik, als Nederlandstalige die amper Frans kent, in Vlaanderen/Brussel op zondag naar een traditionele mis kan gaan? Bij voorbaat dank.
☩JMJ☩
Op het blog “Mysterium Fidei” staat een lijst van locaties van de traditionele Mis in Vlaanderen. Ik weet niet waar u woont, Bart, maar als het in het Aartsbisdom Mechelen-Brussel is, dan kunt u bij de Kapel van het Heilig Aanschijn terecht in Bierbeek; daar is men uiteraard Nederlandstalig.
Voor een traditionele latijnse mis met preek in het Nederlands kunt u in ieder geval in Antwerpen terecht:
Priorij van het Allerheiligste Sacrament (FSSPX)
Hemelstraat 21
2018 Antwerpen
Tel. : +32 (0)3 229 01 80
http://fsspx.be/nl
Zondag 10:00 Hoogmis
zie ook hier voor alle locaties in Brussel en België: https://www.google.com/maps/d/viewer?mid=1IQ8Bul-9c2KlghjNY8sjyRyBmo4&hl=nl&ll=51.924412325954656%2C4.825973350000027&z=8 én: http://tridentijnsemis.blogspot.be/
Mag ik even vragen, waar kan ik het boek missale romanum 1959 kopen? We wonen in Portugal, hier kunnen we niet vinden, mag ook tweede hands, geen probleem. Alvast bedankt.
– Wat een priester moet zijn en doen, dat moet een “totale gave” zijn aan God en Christus’ Kerk. Mensenlief, hoe ver staan we daar vanaf in Vlaanderen.
– En de bisschoppen, die weten van niets of doen niets. Het zal wel vanzelf in orde komen, zo schijnen ze te denken.
Dank u heren!
Beste Veroon,
Dat versta ik niet goed:
“De voorstellen, die sommigen weer eens menen te moeten naar voor schuiven, namelijk het celibaat van het priesterschap te ontkoppelen door het sacrament van het huwelijk toe te dienen aan gehuwde mannen( viri probati),( het stokpaardje van De Kesel en consorten), zogezegd om tegemoet te komen aan pastorale noden of behoeften, …”
Het ontkoppelen van het celibaat van het priesterschap door het sacrament van het huwelijk… (aan de ongehuwde priesters toe te dienen?) OK tot daar toe, maar dan … “door het sacrament van het huwelijk toe te dienen aan gehuwde mannen”.
Zodus “door het sacrament van het huwelijk toe te dienen aan gehuwde mannen …”, ontvangt dan een gehuwde man dan nog een het sacrament van het huwelijk, dus twee maal?
Wat moet ik nu hier verstaan. Dat een ongehuwde priester dan zou mogen huwen, en dat een gehuwde man priester zou mogen gewijd worden?
Legt u me dat eens uit, a.u.b.
Het bisdom Brugge lijkt meer op een wanorde dan orde, en God is geen God van wanorde mar van orde, de kerk is meer en meer protestants aan het worden met alle gevolgen!!!
Het zal een typefoutje zijn denk ik.
Heb een film over de pastoor van Ars gezien op youtube en in zijn tijd was het slecht gesteld met het katholieke geloof. God zij dank staat OLHeer zelf aan het roer van Zijn Kerk en blaast Hij die telkens nieuw leven in. Diezelfde pastoor van Ars merkte op dat van de 100.000 mensen er slechts een of twee gelovigen gered worden.
Beste Diem,
Kijkt u rondom u in deze wereld en bekijk hun gedrag en kleding, dan kunt u dit gezegde van de H. Pastoor van Ars begrijpen. Juist ergens rustig gaan zitten, b.v. een treinstation of luchthaven en kijken wie wat draagt en wie wat doet.
@Diem, 26 mei 2018, 13:10
Wist u dat diezelfde pastoor van Ars zei tegen een mevrouw die erg ongerust was over het lot van haar zoon die zelfmoord had gepleegd door vanaf een brug in het water te springen, het volgende: “Tussen de Brug en het water was er Gods Barmhartigheid.”
Het ligt niet in de macht van mensen andere mensen te redden, maar wel in Gods macht.
Wie heeft dat ook beweerd volgens u? Uw citaat: “Het ligt niet in de macht van mensen andere mensen te redden, maar wel in Gods macht.”
@Peter, re. 27 mei 2018 – 00:27,
Excuus, die zin klopt niet, nee. Excuus. Dat was onzorgvuldig.
Ik bedoelde het antwoord in Lucas 18 vers 27 op de vraag van mensen die zich afvroegen: “Wie kan dan nog gered worden?” in vers 26 in het verhaal over de Rijke jongeman of jongeling in Lucas 18:18-30 ”
In vers 27 staat letterlijk,: “Hij sprak: Wat niet in de macht der mensen ligt, ligt wel in die van God.”
Ter verduidelijking, Jezus heeft het gezegd.
Dus te vrij vertaald door mij, dat kan dus niet, het blijkt al dat er misverstanden van kunnen komen.
Houdt mij ook weer scherp. Bedank voor de opmerking. Bij deze rechtgezet.
Hoe kan hij dat weten wie er wel of niet gered worden? Dat snap ik niet. Heeft God het hem ingefluisterd?
God kan ons niet redden als wij niet willen meewerken met God.
@A.G. Stinus,
God gaat met ieder zijn of haar weg.
Soms begint de medewerking met Gods Genade in het geval van de eerder genoemde zelfmoord misschien nog in de laatste minuut of zelfs seconde. Dan kan geen Biecht meer aan te pas komen, maar de laatste gedachten en hart gesteldheid zijn het meest bepalend.
Of juist andersom, iemand die altijd braaf heeft geleefd, bedenkt zich nog in de laatste minuut om zich van God af te keren.
Dit zijn extreme gevallen wellicht, maar het kan.
Het is daarom altijd gevaarlijk om mensen, hoe slecht misschien ook in onze ogen, als verloren te beschouwen.
Misschien werpt 1 Timoteüs 4:3 nieuw licht op deze zaak van de gehuwd of niet gehuwd zijn, al dan niet voor een priester.
Zaak is dat het huwelijk zelf niet verwerpelijk is. Immers God heeft het zelf in het leven geroepen.
Op vrijwillige basis kan men ongehuwd priester zijn. Daar is veel voor te zeggen. Ook die argumenten ken ik, men kan zich dan onverdeeld wijden aan de gemeente of parochie waarin een priester gesteld is.
Het punt is voornamelijk de verplichting die een priester zichzelf aangaat en het God belooft.
Daarmee verwerp je in feite het huwelijk voor jezelf voor het hele leven af. Dit kan moeilijkheden opleveren later in je leven. Daarom weegt een belofte afgelegd aan God ook extra zwaar. (Dit laatste zijn woorden van een Rooms-Katholieke Priester en een celibatair priester!) Doe je geen belofte, en weegt het celibaat je toch te zwaar, dan kan het huwelijk alsnog een keuze zijn. Waarom mag het geen optie zijn? Maakt hem dat tot een slechter priester?
In bovenstaand artikel is het een uitgemaakte zaak, dat deze priester zijn celibatair priesterschap niet serieus (meer) neemt. Dat is inderdaad een blamage. Hij heeft die belofte gedaan. De vraag werd al gesteld, of hij zo’n belofte wel kon maken, was hij wel sterk genoeg? Blijkt van niet. Dus valt iedereen over hem heen.
Ik zou hem willen adviseren zich terug te trekken in een klooster en op retraite te gaan. Als er iets mis is gegaan vanaf het begin, is er misschien een mogelijkheid dat hij uit dit ambt kan worden ontslagen, dispensatie. Dat is met sommigen huwelijken ook zo, dat het huwelijk ontbonden wordt. De priester in kwestie zou dit ook zelf moeten inzien.
In onze parochie is het geweest, dat een priester niet tegen de eenzaamheid kon en in eerste instantie met een vrouw wegging. Dat was heel spijtig en ook erg. Want enkele jaren daarvoor had deze priester bij mijn vader+ nog de Ziekenzalving gegeven. Dit was voor mijn moeder+ en vele andere parochianen erg moeilijk. Want van een celibataire priester zou je er op moeten kunnen vertrouwen dat ze dan ook zo leven. Maar misschien is dat dan ook wel het moeilijke voor een priester. Het wordt van hem altijd verwacht. Hij moet het waarmaken zijn leven lang. En dat kan hem op een gegeven moment te moeilijk zijn gevallen. Daarentegen zullen er ook priesters zijn geweest die dat wellicht toch hebben weten te overwinnen.
Voor vele priesters is het een toch een te moeilijke opgave. Ik kan mij daar wel iets bij voorstellen. Priesters blijven altijd alleen. Je moet een sterke ziel zijn, die bestand is tegen een grote mate van eenzaamheid.
Verder kunnen seksuele verlangens heel sterk zijn, zelfs zo, dat je niet weet wat je met die gevoelens moet, als je alleen bent en om welke reden dan ook genoodzaakt ben te blijven. Dat hebben vrouwen en mannen.
Het zal niet bij iedereen even sterk zijn, die gevoelens. Er zijn ook mensen die ze helemaal niet hebben, maar dat zijn wel uitzonderingen op de regel.
God werkt door mensen heen, zegt men. Gehuwde mensen hebben én God en elkaar. Ze kunnen alleen en met elkaar bidden tot God, ze hebben én God én elkaar om lief te hebben.
Een Celibatair priester bidt dagelijks (Getijdengebed), meestal alleen, en draagt de H. Mis op voor zijn parochianen.
Priesters en kloosterlingen hebben meestal een goede dagorde, leven met meer regelmaat dan soms in een gezin. Al kan dat in een gezin ook heel ordentelijk verlopen.
Verder luidt het spreekwoord: “Belofte maakt schuld.”
Correctie in deze zin. 1 woord vergeten:
… Verder kunnen seksuele verlangens heel sterk zijn, zelfs zo, dat je niet weet wat je met die gevoelens moet, als je alleen bent en om welke reden dan ook genoodzaakt ben *alleen* te blijven. Dat hebben vrouwen en mannen. …
– Hallo Mirmar,
Heel terecht schrijf je : “Het is daarom altijd gevaarlijk om mensen, hoe slecht misschien ook in onze ogen, als verloren te beschouwen.” We moeten wel proberen onze wil zo veel mogelijk op die van God af te stemmen. Heel eenvoudig komt het er op neer dat we God moeten gehoorzamen. Soms kunnen de mensen zich op het einde nog in een flits bekeerd hebben, waardoor ze door Gods barmhartigheid kunnen gered worden.
– Heel terecht verklaart de Kerk nooit dat iemand in de hel beland is, alleen God weet juist te oordelen bij het levenseinde van een mens.
– Het is zelfs zo dat de Kerk bij een heiligverklaring niet verklaart dat die mens in de hemel beland is. Ze zegt wel dat de bewuste heilige navolging verdient wegens hetgeen die gedaan heeft, en “op de kalender van de heiligen ingeschreven wordt”. (NB : Maria verblijft uiteraard wél in de hemel.)
Vriendelijke groet, A. G. Stinus
Wat is dat weer voor een onzin Meneer Stinus: “– Het is zelfs zo dat de Kerk bij een heiligverklaring niet verklaart dat die mens in de hemel beland is. ”
Dan is het ook niet nodig een heiligverklaring uit te spreken. Waar volgens u zou die “heilige” dan wel beland zijn?
Volgens u zouden we an het voorbeeld van die heilige moeten volgen om … toch maar niet in de Hemel te belanden?
Beste mensen,
Van Rotte Appels zijn geen eetbare appels meer te maken.
Er heeft inmiddels een informeel schisma plaatsgevonden.
Beter is om de crisis te beeindigen en openlijk te onderhandelen over een formeel schisma.
Hallo Peter (29 mei 2018 – 21:46),
– Sorry maar u vergist zich.
– De Kerk zegt terecht dat alleen God kan oordelen of iemand het heil verworven heeft of niet, en niet de Kerk zelf. De Kerk zegt dus van geen enkele gewone heilige dat die het heil verworven heeft (tenzij bv. van Maria). Ik heb de tekst voor heiligverklaring bij me, en dat staat er dus niet in.
– Wel wordt de persoon in kwestie als voorbeeld gesteld, men mag zijn/haar hulp inroepen, enz.
Vriendelijke groet, A. G. Stinus
☩JMJ☩
Een Heiligverklaring is een onfeilbare verklaring dat de persoon in de Hemel is. De Kerk wacht op mirakelen die via de intercessie van de Heilige geschieden als goddelijke bevestiging, waarna de Kerk overgaat tot canonisatie. De Katholieke Kerk op aarde heeft altijd tot de gecanoniseerde Heiligen gebeden om hun intercessie te bekomen bij God; zij zou dat niet doen indien die Heiligen niet in de Hemel zouden zijn.
Betreffende sommige mensen, waaronder Judas, zegt de Traditie van de Kerk met zekerheid dat zij in de hel zijn.
Inderdaad. Zelf herhaalt de Heer het twee maal in het N.T.:
“Mat_16:19 En u zal Ik de sleutels geven van het rijk der hemelen. En al wat ge op aarde zult binden, zal ook in de hemel gebonden zijn; en al wat ge op aarde zult ontbinden, zal ook in de hemel ontbonden zijn. ”
“Mat_18:18 Voorwaar, Ik zeg u: Alles wat gij zult binden op aarde, zal ook gebonden zijn in de hemel; en alles wat gij ontbinden zult op aarde, zal ook ontbonden zijn in de hemel.”
Alleen nog de vraag (waarover ik niet zal discuteren). Wie is momenteel Petrus?
☩JMJ☩
Citaat Peter: “Wie is momenteel Petrus?”
Momenteel is dat Franciscus. Het is onmogelijk om dat te ontkennen zonder aanslag te plegen op de zichtbare fundamenten van de Kerk.
Belangrijk is het om de juridische persoon van de Paus te onderscheiden van de private, natuurlijke persoon. Sommigen hebben de neiging om de gangsters onder de clerus als te vuil te zien om geldig het opperste pontificaat te kunnen bezitten, alsof de vuiligheid van de private persoon smet kan werpen op de juridische persoon van Petrus. Wanneer de Paus formeel ketter wordt in het forum externum (hetgeen meer inhoudt dan simpelweg de zonde van ketterij te plegen), dan verliest hij zijn ambt, maar zulks geschiedt niet zonder tussenkomst van de Kerk omdat de Kerk een zichtbare maatschappij is die niet zomaar haar zichtbaar hoofd kan verliezen zonder er weet van te hebben.
Met een heiligverklaring wil de paus aangeven wie in alle kerken ter wereld als een heilige mag worden erkend en op de heiligenkalender mag worden bijgeschreven. De paus beslist dus niet wie een heilige IS, omdat zo een beslissing alleen God toekomt.
AGSt.