Recent werd er een boek onder mijn aandacht gebracht. De auteur was een Amerikaan dus ik was niet meteen geïnteresseerd. Zoals u misschien wel weet zijn veel van de teksten uit Amerika intellectueel een beetje pover en bovendien zeer sterk onderhevig aan de politieke kleur van de schrijver. Lees iets van een Republikein en er zal te lezen zijn dat alles de schuld is van de Democraten. Iets van een Democratische schrijver zal beweren dat alles de schuld is van de Republikeinen. Ik vond een podcast van de auteur, professor Patrick Deenen, op de website van Yale University Press en mijn interesse steeg omdat deze auteur over de genoemde schaduwen lijkt heen te springen. Omdat ik ver in het leven ben gekomen door het aannemen van goed advies kocht ik het boek en las ik het in één adem uit.
Het boet heet Why Liberalism Failed en wat mij direct opviel bij het lezen was de erudiete beschrijving van het liberalisme. De schrijver realiseert zich als Amerikaan dat liberalisme niet een heel specifiek geformuleerde set van politieke wensen en juridische verdediging van rechten is, nee, het is een fenomeen dat door twee revoluties de hele wereld wil veranderen. De eerste revolutie is volgens Deneen antropologisch individualisme en de voluntaristische opvatting van ‘keuze’. De tweede revolutie is de scheiding van de mens en zijn natuur en zeker ook het kiezen van de oppositie tegen die natuur. Liberalisme verwerpt volgens Deneen de meer katholieke/antieke opvatting van vrijheid, namelijk dat vrijheid begint wanneer een mens zijn primaire instinct heeft overwonnen. Liberalisme begrijpt vrijheid als iets dat ten volle kan worden gebruikt wanneer het niet gehinderd kan worden door positief recht. Liberalisme is ten diepste de opvatting dat mensen in hun natuurlijke staat het beste in staat zijn zichzelf te vormen en zelf keuzes te maken.
Deze opvatting van liberalisme springt inderdaad over de partijpolitiek heen. Liberalisme kent zijn eigen tegenstanders. Zowel van rechts, zoals Nietzsche, Schmitt en katholieke traditionalisten. En van links, zoals Marx en zijn volgelingen, Foucault, en de Frankfurter Schule. Geen van deze tegenstanders is het gelukt het liberalisme klein te krijgen. Toch hoeven de tegenstanders van het liberalisme volgens Deneen niet te treuren. Het liberalisme is volgens hem zichzelf namelijk aan het kapotmaken door zijn succes en in het verlengde van dit succes het manifesteren van de interne tegenstrijdigheden van het liberalisme.
Volgens Deneen zijn veel van de eigenschappen van de moderne wereld een typisch product van het liberalisme. Het liberalisme creëert een soort mens. In het verlengde van de zoektocht naar (keuze)vrijheid krijgt de inwoner van een liberale staat steeds meer keuze aangereikt. Miljarden op miljarden keuzes. Die keuzes vereisen (a) een grote markt vol met grote bedrijven die producten aanbieden en (b) een grote overheid die alles kan en moet reguleren. Waar het communisme faalde in het maken van de ‘Sovjet-mens’, slaagt het liberalisme er wel gedeeltelijk in de ziel een beetje te (her)vormen.
Dit heeft echter tot gevolg dat de gemiddelde inwoner van een liberale staat het gevoel krijg, ondanks de miljarden op miljarden keuzes die er gemaakt kunnen worden, dat de wereld uit zijn controle glipt. De bedrijven zijn zo groot dat die buiten elke macht van elke enkele consument zijn. De politici waar die consument tijdens de verkiezingen op mag stemmen behoren tot een andere sociale klasse. Ver weg van de normale woonwijk. Een gevoel van onmacht heeft deze burger inderdaad gezien met het succes van Donald Trump en (dichter bij huis) Forum voor Democratie. Dit is geen toeval omdat wat mensen die handig zijn in politiek tijdelijk de macht kunnen hebben. Dit is volgens Deneen een integraal onderdeel van de laatste fase van het liberalisme.
Deneen beperkt zicht niet tot politiek. In een liberale staat met een liberale economie verandert de economie in een gevecht van iedereen tegen iedereen om de absolute top te halen, want er wordt de mensen (onterecht) wijs gemaakt dat iedereen die top kan halen. Uiteraard kan alleen de meest competente de top halen, en dit creëert een zekere mentaliteit en niet de meest fraaie. Iedereen probeert ook de absolute top te halen ten koste van alles, inclusief mede-menselijkheid, omdat het afvoerputje van de mislukking oneindig groot is. Diegenen die de top halen kunnen zich door multinationals, ministeries en de semi-overheid voor 6-700 euro (en meer) per dag laten inhuren. Deze mensen vormen de nieuwe aristocratie.
Wie de top niet haalt woont in de meest aftandse achterbuurten waar hij of zij ook niet meer terecht kan met zijn eigen moedertaal door de massamigratie van goedkope arbeid ten dienste van grote bedrijven.
Het liberalisme verkocht dit door te stellen dat succes niet meer door geboorte wordt bepaald zoals in het aristocratische systeem, maar door een meritocratisch geheel. Wat inspanning beloont. Dat is natuurlijk maar een hele schrale troost voor de grote massa aan mensen met een normaal baantje als administratief medewerker of iets van dien aard. Zo’n persoon heeft niets aan zulke abstracties. Dit voegt toe aan het gevoel van onmacht.
Deneen wordt nog interessanter wanneer hij het heeft over de scheiding van de mens van zijn natuur. Deneen citeert Solzjenitsyn wanneer hij liberalisme in de rol van anticultuur bespreekt. Met Solzjenitsyn is Deneen van mening dat elke zelfbeheersing in een liberale maatschappij uit den boze is. Als ik mij vandaag vrouw voel, wie houdt mij tegen dan mijzelf als man vrouw te voelen? Cultuurmarxisme als logisch onderdeel van laat-liberalisme? Deneen suggereert het.
Het boek Why Liberalism Failed is geschreven in helder Engels, maar vereist voor de lezer wel wat voorkennis van filosofie. Klinken de namen Descartes, Hobbes, Bacon, Spinoza, Locke, Stuart Mill en Machiavelli u niet bekend in de oren? Lees eerst iets van en over deze personen. Voor de rest is Why Liberalism Failed een uitstekend en provocatief boek om te lezen. Ongeacht de politieke kleur van de lezer zelf.
N.a.v. Patrick Deneen, Why Liberalism Failed (Yale University Press: New Haven CT, 2018) 248 pagina’s, hardcover.
(Oorspronkelijk gepubliceerd op Novini.nl)
Beste Edwin Wolff,
Dit boek is zoals iemand die tomatensoep maakt, maar niet op de normale wijze.
Hij neemt een ketel met heet water en giet het in een rood bord. Voilà t’is klaar!
Ik weet niet of u mijn propos zult begrijpen.
Nieuw boek:
“Waarom het oppervlakkig christendom faalde.”
– Maria:
Mijn kinderen bidden, maar niet vanuit het hart. Ze bidden door herhaling, bijna uit het hoofd, en daarom vinden ze niet wat ze zoeken, want jullie vinden Mijn Zoon niet in herhaling, maar in overgave van het hart.
( Luz de Maria 3/6/2018 )
Wat veel intellectuelen en wetenschappers en ambtenaren nochtans wel zouden kunnen doen:
– een wilde kat kan je aantrekken door dagelijks met regelmaat wat melk te geven en zelf lichamelijk voldoende afstand te bewaren.
– een klein kind kan je waarachtig beste en liefste vriendje worden door zelf lichamelijk afstandelijk de aandacht aan te houden en steeds beschikbaar te zijn.
– zowel die kat als dat kind komen na enige tijd spontaan naar je toe en dan ervaar je wat werkelijke liefde is OP VOORWAARDE dat je zelf altijd wereldse lichamelijke afstand blijft bewaren.
Maar vele intellectuelen en wetenschappers en ambtenaren vergeten wat werkelijk geestelijke overgave betekent:
– Jezus en Maria zijn nog vele malen subtieler dan die kat en dat kind.
– Jezus en Maria eisen-zonder-te-eisen, wachten, verlangen, suggereren zonder te dwingen, tot je volledige overgave van je hart.
Niets minder dan dat.
Ik ben er zeker van dat ook intellectuelen en wetenschappers en ambtenaren dat zouden kunnen begrijpen.
Ongelooflijk dat een dergelijk boek, een open deur, van een collaborateur van een Amerikaanse, cultuur marxistische universiteit, de aandacht krijgt van beste Erwin Wolff, op deze katholieke webstek. Meerdere pausen, beste Erwin Xolff, hebben het liberalisme veroordeeld, omdat het de autobaan is van het recht van de sterkste, en noch met de Schepper ook maar enige rekening houdt. Liber
(erreur, vervolg)
Liberalisme en communisme zijn twee kanten van dezelfde medaille, afkomstig uit de Franse Revolutie (1789). Staats monopolies tegenover de kapitaal monopolies der grote bedrijven. Het toen (in 1789) vrijgekomen, joods-maçonnieke systeem streeft naar monopolies, teneinde de wereld te kunnen overheersen. Monopolies van de productie en het monopolie van de geldverschaffers, de bankwereld, via het centrale bank systeem, geconcentreerd in de BIS bank in Basel, de Rothschild bank. De productie monopolies worden op hun beurt gecontroleerd door de bankwereld. Het financiële monopolie is al tot stand gekomen met de oprichting van de BIS bank in 1933, door Hjalmar Sjacht, de fin. minister van Hitler en door vertegenwoordigers van Rothschild. Deze laatste controleert en regelt de omloop van de geld massa in alle aangesloten landen, dwz. de westerse wereld en andere aangesloten landen, waaronder vermoedelijk Rusland en China. De productie is nog niet zover maar het gaat al ver die richting uit. De grote bedrijven slokken op en kopen aan de kleinere bedrijven, of vernietigen hen door moordende concurrentie, passend binnen – , en mogelijk gemaakt door het liberalisme. Tegelijkertijd wordt het Midden en Kleinbedrijf het leven zuur gemaakt met belastingen en regelingen, door slaafse regeringen. De macht van de geldwereld is zodanig groot geworden, dat alle landen onderhorig zijn geworden. Souvereiniteit van “het volk” en zelfbeschikking, zijn fabeltjes. De staten hebben hun glans verloren. Regeringen en parlementen zijn toeschouwers. Zij zijn de begrafenis dragers van de volken, die zij geacht worden te dienen en de belangen te behartigen. Maar die teloorgang van zelfbeschikking, macht en invloed, die alle staten treft, vernietigt ook de Christelijke beschaving. Men begint zich te realiseren dat de ondergang van het Christendom, niet tot staan gebracht kan worden, zonder geestelijk principe. Jozef de Maîstre (1753-1821), waarschuwde al hiervoor tijdens en na de Franse Revolutie. Deze satanische revolutie kan enkel tot staan gebracht worden door haar tegendeel, het Christelijke principe. Op de NOM kerk hoeven we niet te rekenen, noch op de lutherse NOM mis, erfenissen van het vervloekte V2 concilie van gemijterde schurken als .:. Roncalli (J XXIII) en de jood .:. Montini (P VI) en hun trawanten gemijterde schurken als de vrijmetselaars Bea (joods), Suenens, Alfrink, Willebrands en vele anderen. Maar kleine vuurtjes van het réveil zijn overal zichtbaar, in alle landen waar de katholieke Traditie wortel schiet.
Beste Jules,
Het is zoals u schrijft. Ik stel me de vraag, daar ik het niet kan snappen: Hoe is het mogelijk dat Katholieken in die boeken gaan neuzen en het liberalisme enz…, als een instrument gaan bekijken voor het welzijn van de mens op aarde? Daar waar de enige vrijheid voor de mens Jezus Christus is! Hoe is het toch mogelijk dat ze het nu nog niet begrepen hebben dat het einddoel van de mens, het eeuwige leven, de enige vrijheid is.
“Ik ben de weg, de waarheid en het leven!” zegt Jezus Christus Onze Heer.
Al de wereldse benamingen als liberalisme, communisme, socialisme, democratie, enz… (TV praat in feite) zijn holle tonnen die veel lawaai maken, maar niets inhouden. Een vergif voor de geest.
Daarom, beste vrienden, hou u toch in Godsnaam aan de gezonde geschriften en leer van de H. Rooms Katholieke Kerk van voor 1965. Er is geen andere leidraad in dit leven die u de ware vrijheid geeft.
Het observeren en bestuderen van de leugens in deze afschuwelijke wereld is goed in die maten dat we de vijandigheden tegen het Katholiek geloof opmerken, vermijden en kunnen onderwijzen.
Wordt eens uiteindelijk wakker!
Laus tibi Christe +
Ave Maria +
Jules en Peter, hebben jullie het artikel niet begrepen? Het is juist een vernietigende kritiek op het liberalisme. Wordt zelf eens wakker en lees eens wat beter.
Bart, waar gaat de schrijver het liberalisme aan de paal nagelen als een iets nefast voor de samenleving en gans in het bijzonder voor het geloof? Die man wil met zijn boek misleiden. Hoe zou nu liberalisme zich zelf kunnen vernietigen? In welke vorm of actie zou dat gebeuren?
We zitten te midden in een geglobaliseerd communisme, als u dat nog niet opgevallen was. Hoe zou dan het liberalisme die de grondslag hiervan is zich door zijn broertjes en zusjes (communisme, socialisme, milieupolitiek, democratie, economie en zoveel andere -ismes) kunnen laten vernietigen?
Het liberalisme is de grondslag voor het modernisme in de Kerk en wel levendig, zoals u en ik dagelijks kunnen vaststellen. Die schrijver lijdt u rond de pot met een boek dat noch kant noch wal raakt.
Wordt wakker man!
“Beste Jules,
Het is zoals u schrijft. Ik stel me de vraag, daar ik het niet kan snappen: Hoe is het mogelijk dat Katholieken in die boeken gaan neuzen en het liberalisme enz…, als een instrument gaan bekijken voor het welzijn van de mens op aarde?”
Als u dit schrijft, hebt u de bedoeling van de schrijver van bovenstaand artikel dus niet begrepen en leest u niet wat er staat. De schrijver van dit artikel stelt juist dit boek voor als kritiek op het liberalisme, wat het ook is. Misschien niet volledig en met de juiste oplossing, maar toch opmerkenswaardig, zoals Erwin Wolff doet.
Ik denk inderdaad dat sommige broeders inderdaad nogmaals het artikel moeten lezen. En waarschijnlijk daarna nog eens.
het lijkt een zeer goed boek, de schrijver legt de pijnpunten bloot van het overdreven liberalisme dat de mens niet de ware vrijheid geeft, en daar had de apostel Paulus in zijn brieven reeds over! Vrijheid neemt de gerechtigheid bij de neus !
Sorry!
JMJ
Het liberalisme is in zijn kern een theologische dwaling, en betekent dat de mens zich een ‘recht’ toe-eigent om kwaad te bedrijven; dit is hoe de vrijzinnige mens de vrije wil definieert die hij gekregen heeft, terwijl in werkelijkheid het bezit van vrije wil in de Christelijke zin van de woorden betekent dat hij de macht heeft om tussen goed en kwaad te kiezen, maar dat daar een onlosmakelijke plicht aan verbonden is om het goede te kiezen. De duivel was de eerste rebel tegen dat goddelijk principe, en heeft na uit de hemel geworpen te zijn geweest de eerste mens tot dezelfde dwaling aangezet door hem te vergiftigen met de esoterische leugen dat de keuze voor het kwaad hem gelijk een god zou maken. De Joodse subversieve, revolutionaire agent, Saul Alinsky, wiens discipel Barack Obama is, noemde de duivel dan ook bewust de eerste revolutionair. De goddeloze “Rechten van de Mens” die door de bloedige terroristen van de Franse Revolutie op de ontheiligde altaren van de geplunderde kerken des Christendoms gezet en bewierookt werden, waren dan ook een directe aanslag op de Rechten van God, die door het ware, oorspronkelijke Rechts – dat is, de geloofsgetrouwe clerus en de geloofsgetrouwe Katholieke royalisten – in ere gehouden en verdedigd werden.
Het democratisme is een politieke vertaling van dat genoemd liberalisme als theologische dwaling, en ondermijnt de principes van de soevereiniteit die van God neerdaalt op legitieme vorsten en regeringen door de oorsprong van gezag valselijk bij de volksmassa te leggen. Democratie is dus per definitie anarchie, de heerschappij van de massale, gezichtsloze horde die zijn onwetendheid en lage driften tot ‘wet’ verheft en die waarheid meent te kunnen determineren door de convergentie van aantallen in stemhokken; het parodieert de term “regering” door regeringsleiders te presenteren als ‘gedelegeerden’ van de massa. Verder kan een de facto democratische praktijk niet systematisch bestaan, want de menselijke natuur neigt er steeds naar om zich te laten leiden door bestuurders, en een volk zal zich dus in een democratische toestand ofwel rondom een zichtbaar machtspersoon scharen, ofwel zal het zich laten manipuleren door een cryptocratie die het mentaal kneedt en in abjecte serviliteit houdt via media, de financiële wurggreep, het inculqueren van trauma (zie bv. de georkestreerde mohammedaanse terreuraanslagen) etc. Democratie druist tegen de menselijke natuur in, en wordt slechts gehanteerd als vehikel voor het in stand houden van een schaduwheerschappij zonder dat het merendeel van de bevolking dat beseft.
Aan de serieuze Katholieken om zich te onthouden van het democratisch systeem, en om te weigeren op de clowns te stemmen die als keuze gepresenteerd worden door een cryptisch geldregime waar de meeste stemmers zelfs geen weet van hebben. Wij moeten buiten dat systeem om de Rechten van God verdedigen, ons organiseren tot politieke réseaux, en de traditionele maatschappelijke principes in het vaandel dragen die verwoest werden door de infernale legionairs van de Revolutie; dit is het ware Rechts, dit is waar die politieke term haar oorsprong vond vooraleer deze geüsurpeerd werd door de talrijke valse opposities die heden als “Rechts” opgetekend staan in het officieel politiek discours.
De enige echte vrijheid is de mogelijkheid om God te belijden en te dienen volgens Zijn eeuwige wetten en raadsbesluiten. Het is de waarheid van Jezus Christus die een mens vrij maakt, en niet een gewaande licentie om ongestraft boosheid te verrichten. De machtige Lepantijnse, Maria, de Virgo bellatrix (de Oorlogsmaagd), zal de kop van de proto-revolutionair, van het infernaal satansserpent, verbrijzelen.
Christus vincit! (Christus overwint!)
Rex regum! (Koning der koningen!)
Liberatio et Redemptio nostra! (Onze Bevrijding en Verlossing!)
Arma nostra invictissima! (Ons meest onoverwonnen Wapen!)
Ipsi soli imperium, gloria et potestas per immortalia saecula saeculorum. Amen. (Aan Hem alleen de heerschappij, glorie en macht doorheen de onsterfelijke eeuwen der eeuwen. Amen.)
Consequent doorgedreven liberalisme is zeer nefast, zeker op moreel gebied. Ook in ons landje schrikt men soms van wat liberale politici soms uitkramen of willen. Denk bv. aan G. Verhofstadt, J. J. De Gucht, of A. De Croo. Als je liberalen alleen bezig laat kan op een keer abortus tot de dag van de bevalling, of misschien zien ze wel wat in kindermoord.
Beste lezers,
Het spijt me dit zo bruut te moeten verwoorden, maar… jullie slaan de bal volledig mis!
Het boek dat collega Wolff recenseert is hoegenaamd geen verheerlijkende uiteenzetting over het liberalisme, maar net in tegendeel een analyse van het liberalisme met als conclusie: haar autodesctructivieit. Een liberaal zou zoiets natuurlijk nooit bedenken, want op het gegeven van hun ideologische sterfelijkheid zijn liberalen in starre ontkenningsfase, hoewel het liberalisme, zoals de recensie terecht poneert, hoogstwaarschijnlijk op haar laatste benen wandelt.
Sommige reacties lezen in het bovenstaande artikel onbegrijpelijk het omgekeerde, wat simpelweg indruist tegen wat er zwart-wit de tekst staat. Dergelijke laksheid is het begrip “kritische lezer” onwaardig, dus mag ik hopen dat dit een eenmalige vergissing was. De redactie investeert veel inspanningen in de artikels die verschijnen op Katholiekforum.net, dus wil ik met aandrang een evenredige inspanning aan onze lezers vragen om onze publicaties toch eerst grondig te bekijken, alvorens er enig commentaar over onder te pennen. Dit is noodzakelijk om in onze culturele strijd – en de harmonie tussen redacteurs en lezers die daar een cruciaal element in is – enige constructiviteit en vooruitgang te kunnen beogen.
Ik voel me moreel genoodzaakt mijn verzoek in deze forse bewoordingen te formuleren en dit uit een diepe en jarenlange vriendschap die ik heb met Erwin Wolff. Erwin is een traditionele Katholiek, met een dwarse doch oerreactionaire kijk op mens en wereld en boven alles een trouwe strijdmakker in de strijd tegen het modernisme en aanverwante dwalingen. Elke zweem van liberalisme rondom de integere persoon van Erwin, kan ik uit de kameraadschap van mijn kant alleen maar beschouwen als een leugenachtige en persoonlijke aanval.
Hoogachtend,
Dries Goethals, Voorzitter Katholiek Forum
Beste Dries,
Ik sta een beetje verbaast van uw, toch wel harde opmerkingen, die volgens mij niet terecht zijn.
Voor zover ik de reacties van o.a. Jules, Benjamin en mijzelf nog kan lezen, heeft niemand Erwin van liberalisme beschuldigd. De vraag van Jules was waarom Erwin gaat neuzen op de de website van Yale University Press website en dat er daar niets positiefs te vinden is, onderschrijf ik volledig. De Yale Universiteit is een waar addergebroed. Niemand heeft ooit op dit forum beweerd dat Erwin geen traditioneel Katholiek is. Er is niemand die Erwin persoonlijk heeft aangevallen. Uw opmerking volledig misplaatst.
Als Erwin het woord “Liberalisme” aanhaalt, dan moet ik u laten weten dat dit woord een politieke begrip is en dat de K. Kerk dit woord en zijn begrip dikwijls heeft behandeld, waar Benjamin ook over gereageerd heeft.
Als die schrijver dit onderwerp aanhaalt in een niet-politieke zin, dan zou ik het betitelen “Wy freedom failed”, waar ook het één en het ander kan over gezegd worden.
Als u toch, beste Dries beweert dat we het allemaal nog maar eens moeten doornemen alvorens te reageren, dan haal ik dit citaat van Erwin aan:
“Liberalisme begrijpt vrijheid als iets dat ten volle kan worden gebruikt wanneer het niet gehinderd kan worden door positief recht. Liberalisme is ten diepste de opvatting dat mensen in hun natuurlijke staat het beste in staat zijn zichzelf te vormen en zelf keuzes te maken. ”
Nu hebben we hier het begrip “positief recht” en “natuurlijke staat” of natuurrecht. Wat betekend dat?
Het positief recht (latijn: de lege lata) staat tegenover het begrip “de lege ferenda”, zoals het geldende recht staat tegenover het natuurrecht. Dus: positief recht berustend op wet, gewoonte, traktaat of rechtspraak, i.t.t. natuurrecht. “Wat de wet zou moeten zijn is”: de lege ferenda… natuurrecht, rechtsfilosofie, maar ook religie die meent dat haar regels boven de wereldlijke regels staan en in het beste geval moeten gerespecteerd worden zonder de wereldlijke regels te schenden. Zo wordt liberalisme begrepen.
Het is daarom dat de religie, met name het Rooms Katholieke geloof met de goddelijke wetten inderdaad de regels van de christelijke samenleving bepalen en niet andersom. Daarnaast heeft de K. Kerk een hele reeks positieve wetten die berusten op de goddelijke wet en die verordend zijn voor het kerkelijk en burgerlijk bestuur.
M.a.w. een Katholiek heeft de vrijheid om van de tirannie van het kwaad in al zijn vormen en al zijn opdringerigheden en dwang af te wenden en aldus de plicht zijn ziel te vrijwaren van alle kwaad (met inbegrip van de dwaling) en ze aan God terug te geven uit liefde tot God, die ze met zijn Wil en met alle liefde heeft geschapen.
Dat is de vrijheid en de plicht die ieder mens op aarde heeft, om uiteindelijk in het moeilijke uur van de dood de eeuwige vrijheid tegemoet te treden, of niet.
De vrijheid zoals die aan lichtgelovige zielen wordt opgedrongen (vrijheidstandbeeld New York b.v.) is als een klomp klei die in een hand vorm wordt gegeven naar gelang de hand de bevelen krijgt van het hart en vanuit haar eigen hartstochten.
Vele Pausen en leraren van de Katholieke Kerk hebben hier grote werken over geschreven, en ik twijfel eraan of die professor die eens geraadpleegd heeft.
Ik herhaal dan ook wat ik reeds geschreven heb, dat dit boek een dwaas misleidend boek is.
En terloops, als iemand kritiek zou krijgen op een artikel is het toch een teken dat het artikel kritisch (vandaan kritiek) heeft gelezen.
Ik vind dan ook uw reactie misplaatst.
Beste Dries,
Kunt u Erwin Wolff misschien ook eens vragen waarom hij ons dit aanbeveelt?:
“Klinken de namen Descartes, Hobbes, Bacon, Spinoza, Locke, Stuart Mill en Machiavelli u niet bekend in de oren? Lees eerst iets van en over deze personen. ”
Waarom?
Descartes: Vecht op basis van zijn definitie van materie de transsubstantiatie aan.
Hobbes: In de theologie is zijn opvatting dat zowel de mens, God, de Hemel als de Hel uit stof en beweging bestaan en om die reden aan dezelfde natuurwetten gehoorzaamt als andere stoffelijke zaken, zeer invloedrijk gebleken.
Bacon: Een voorstander van puritanisme een stroom die een uiterste haat had tegen de Rooms Katholieke Kerk.
Spinoza: Een Sefardische jood, die stelde dat de Bijbelse profeten gewone mensen waren met een verbeeldingskracht die niet namens God spraken. In zijn filosofie speelde theologie geen rol.
Locke: Nog één van de vroege verlichting.
Stuart Mill: Een utilitarist.
Machiavelli: Atheïst en grondlegger van de realpolitik, regeren zonder religie.
Wat zijn wij met die gasten?????
” Dit is noodzakelijk om in onze culturele strijd – en de harmonie tussen redacteurs en lezers die daar een cruciaal element in is – enige constructiviteit en vooruitgang te kunnen beogen.”
Dankjewel Dries. Hierdoor voel ik me thuis op dit forum. Ik hoop dat andere forumlezers deze noodzaak inzien en voortaan constructief bijdragen in plaats van met het vaandel van hun eigen “wijsheid” te lopen zwaaien.
We lijken langs elkaar heen te praten, beste Erwin en beste Bart. Onze bedenkingen zijn absoluut niet persoonlijk gericht, tegen wie dan ook. Maar in onze katholieke visie, en niets anders, missen we de historische context in Erwin’s beschrijving van het onderhavige boek.
Het belangrijkste element ontbreekt. De schrijver Patrick Daneen (PD) faalt op de essentie. Hij draait om de pot heen, hij misleidt lezers, door enkel uit te gaan van het moderne, materialistische uitgangspunt.
Maar liberalisme is de eerste opstand tegen God ; de eerste liberaal was Lucifer, en die is diep gevallen in de hellepoort, de zee van vlammen.
De moderne talmud joden, de vroegere rabbinisten, volgelingen van de bijbelse Farizeeërs, zijn hem, Lucifer, gevolgd, en masse, en uit hun koker komt als eerste voort het liberalisme, de opstand tegen God, tegen de Tien Geboden. Zij vormen de Nieuw Testamentische Synagoge van Satan. Al vanaf het eerste begin hebben zij Mozes tegengewerkt en vervolgens, alle profeten gedood, omdat zij niet wilden luisteren naar Jawehs woord.
Liberalisme is zo oud als het Oude Testament. Daar lag het begin van de diverse, latere utopieën zoals het communisme, het marxisme, het frankisme, het Illuminisme, het protestantisme, het Verlichtingsdenken, de vrijmetselarij, het naturalisme, het Rousseau-isme, het arianisme, het socialisme, het hedonisme, het ecologisme en het klimaat alarmisme, zionisme, multi-culturalisme, multiracisme, metisisme, mondialisme, no border-isme, modernisme, dit alles ten dienste van de Jew World Order.
De volgelingen van de Farizeeërs, de vroegere rabbinisten, de talmudisten, zijn ingeënt met het religieuze besef dat zij het uitverkoren volk zijn, verheven boven alle andere volken. Zij streeft naar een wereld zonder grenzen, zonder regels, zonder wettelijke bescherming der zwakkeren, een nieuw koninkrijk van David waarbinnen het volk van Israël, de zionisten, erkenning krijgt als een goddelijk volk, boven alle andere volken uittorenend. Daartoe moeten dezen als hutspot door elkaar gemengd zijn. Dit is het ultieme doel van het joodse liberalisme. Alle andere ismen zijn etiketten, maskers, ter bereiking van dit ene hoofddoel.
In “Le fanatisme Juif”, beschrijft Hervé Ryssen, de vele joodse schrijvers, die het “uitverkoren” volk in een permanente staat van oorlog met de rest van de mensheid achten. In die geest moet het liberalisme verstaan worden, de vernietiging van iedere vorm van Christelijke beschaving en bescherming, van naties, van identiteiten, volken en gezinnen, individuen, ouderen en zwakken. Iedere vorm van identiteit en beschaving, is een hinder op de weg naar de top. Het joods geboren liberalisme is de sloophamer van iedere vorm van zorg, mededogen en barmhartigheid.
Beste Jules, dank u voor uw antwoord. Uw beschrijving van de historische context van het liberalisme zal naar ik aanneem wel kloppen maar het is voor de beschrijving van dit boek, door Erwin, nergens voor nodig om hier op te wijzen. Al is een modern materialistische benadering van het liberalisme door de schrijver misschien beperkt in katholieke zin, wil dit nog niet zeggen dat het daarom geheel faalt. Daarom dus dit artikel. Als gelovigen weten wij waar de angel zit en daar hoeft ook niemand Erwin op te wijzen, zo slim is hij zelf wel, maar dat is wel gedaan. Dat vond ik onjuist, dom zelfs en ik niet alleen.
Men kan Katholieke intelligentsia bewonderen en/of benijden. Metaforisch bevinden zij zich in een prachig paleis en zitten aan een verfijnde rijke feesttafel. Het maakt niet gelukkiger of hoopvoller wanneer men dit vanop een onoverbrugbare afstand kan aanschouwen.
Zo zijn er ook desgevallend de groepjes intelligente studenten die gemoedelijk een zomeravondlijk wandelingetje maken en rustig en diepgaand een onderwerp bespreken. Op de trappen van een restaurant in een mooi park gingen zij even zitten. Ik zag hen komen en ging er bij staan genieten. Na een korte pauze wandelden zij verder en ik had het nakijken. De maan scheen koud aan een heldere hemel, vergezeld van de net zo koude schitteringen van Venus.
Lijkt me weinig verschil met de verfijnde zielen die vooral schoonheid en zuiverheid zoeken zonder God te erkennen. Veel kunstenaars. Naar verluid zouden zij terechtkomen in een aparte hemel waar zij Christus alsnog kunnen ontdekken indien zij daar na zeer lange tijd van vrijblijvend liberalistisch onderzoek kunnen toe rijpen.
Tot een heel andere soort wereld behoort de trotse agressieve vrouw die me deze woorden min of meer voorkauwt. Binnen een duister paleis worden dergelijke vrouwen eerder als dame, koningin en zelfs als godin voorgesteld en mannen als de god Orpheus. Ook hun tafel is rijkgevuld, zij het met een overmaat aan bittere kruiden, hen opgediend door slaven. Zij weent van pure voldoening, maar nooit lang, altijd veel te kort. Een bittere soort geluk, gekruid met een duistere soort hoop.
Zovele werelden binnen een kleine aardewereld.
Gelukkig zijn er ook nog zielen als Pastoor Vianney, Pater Pio, Vassula die wel geluk en grote hoop schenken. Vassula kan men voorlopig nog bewonderend genieten op youtube. https://www.youtube.com/watch?v=mtP8hphYU6E Vassula speaks about prayer.