De progressieve goegemeente in Vlaanderen stond vorig weekend weer in rep en roer, toen er tijdens een TV-Eucharistieviering in de Abdij van Grimbergen de bekende tekst uit de Brief van Paulus aan de Efesiërs (5: 22-33) werd voorgelezen. Het ging om de Brief, waarin Paulus vrouwen aanspoort om onderdanig te zijn aan hun man. Ongehoord in deze tijd van gelijkheid, tierden de goeddenkende politici en opiniemakers in een opwelling van triomfantelijke verontwaardiging. Voor een keer konden ze hun collectieve schaamte rond hun onderdrukte Islamofobie loslaten, om weer eens eindelijk hun oude vijand, de Katholieke Kerk, de grond in te boren. Wat moest dat toch deugd gedaan hebben!
Tegen wie wordt er echt gediscrimineerd?
Wat vooral opvalt in dit verhaal, is dat onze progressieve opiniemakers zoals altijd zeer selectief waren in hun verontwaardiging. Voor de zoveelste keer bleef men bij een detail stilstaan, terwijl de toch zeer duidelijke context over het hoofd gezien werd. Want naast zijn hoge eisen voor de vrouw, legt Paulus de lat ook zeer hoog voor mannen. Zij moeten hun vrouwen liefhebben, “zoals Christus de Kerk heeft liefgehad. Hij heeft zich aan haar overgeleverd om haar te heiligen”. Met andere woorden, net zoals Christus heeft geleden voor zijn Bruid de Kerk, moet de man ten alle tijden bereid zijn, zich totaal voor zijn vrouw op te offeren, ongeacht de moeite en pijn, die hiermee gepaard gaan. Ook vandaag nog, vindt men het vanzelfsprekend dat de man zich voor zijn gezin opoffert op de vaak ongezonde werkvloer (hij beschikt niet over de optie om thuis te blijven), maar ook op het slagveld, bij natuurrampen en andere levensbedreigende situaties. Terwijl de emancipatie van de vrouw als een verworven recht wordt gezien, wordt er nog altijd van uit gegaan dat de levens van “vrouwen en kinderen” voorrang krijgen op die van mannen. De dood van “vrouwen en kinderen” wordt over het algemeen ook als erger ingeschat, dan de dood van een man, ook als deze dood onmenselijk is. Tegen wie wordt er dan echt gediscrimineerd?
Seksisme of sociaal contract?
Was de Heilige Paulus een seksist? Ik denk dat men hierop geen eenvoudig antwoord kan geven. Paulus stamde zeker uit een tijd dat er van modern individualisme nog geen sprake was en dat iedereen zijn plaats kende. Het individu stond ten dienste van de gemeenschap en niet andersom. In het wereldbeeld van de H. Paulus stond Christelijke naastenliefde centraal. Bijgevolg kon er geen sprake zijn van een feministische visie op vrouwen, maar ook niet van mannelijk egoïsme. Beide geslachten stonden ten dienste van elkaar. En zo hoort het ook, want het sociaal contract tussen mannen en vrouwen kan slechts bestaan, indien beide geslachten hun oude leven, hun ouders en zelfs hun ego achter zich laten, om zich aan elkaar te wijden en één vlees te worden. Het is hierbij uiteraard niet de bedoeling dat de vrouw zich op elk moment als een deurmat, of de man als een wegwerpdoek gedraagt. Wel zijn ze geroepen tot onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid.
Uit de brief van de H. Paulus aan de Efesiërs:
Vrouwen, weest onderdanig aan uw man als aan de Heer. 23Want de man is het hoofd van de vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk. Hij is ook de verlosser van zijn lichaam, 24maar zoals de kerk onderdanig is aan Christus, zo moet ook de vrouw haar man in alles onderdanig zijn. 25Mannen, hebt uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad: Hij heeft zich voor haar overgeleverd 26om haar te heiligen, haar reinigend door het waterbad met het woord. 27Hij heeft de kerk tot zich gevoerd als een heerlijke bruid, zonder vlek of rimpel of fout, heilig en onbesmet. 28Zo moeten ook de mannen hun vrouwen liefhebben, zoals ze hun eigen lichaam liefhebben. Wie zijn vrouw bemint, bemint zichzelf. 29Niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat; integendeel, hij voedt en koestert het. En zo doet Christus met de kerk, 30omdat wij ledematen zijn van zijn lichaam. 31Daarom zal de man vader en moeder verlaten om zich te hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen een vlees zijn. 32Dit geheim heeft een diepe zin. Ik voor mij betrek het op Christus en de kerk. 33Hoe dit ook zij, ieder van u moet zijn vrouw beminnen als zichzelf en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man.
Om je een kriek te lachen Paulus een seksist? mensen die zoiets schrijven of uitspreken hebben Paulus nooit echt begrepen! Goed artikel!!
☩JMJ☩
Citaat Katharina Gabriels: “Ook vandaag nog, vindt men het vanzelfsprekend dat de man zich voor zijn gezin opoffert op de vaak ongezonde werkvloer (hij beschikt niet over de optie om thuis te blijven), maar ook op het slagveld, bij natuurrampen en andere levensbedreigende situaties.”
De mannelijke hersenen zitten zo in elkaar dat de gedachte van te sterven op slagvelden voor nobele, heilige zaken voldoening geeft. Het is een glorieuze daad die een normaal man doet branden van ijver en strijdvaardigheid, en mannen bij wie dit innerlijk effect afgezwakt is zijn simpelweg gevallen van degeneratie. We kennen allemaal het oude concept van de ridder die de dame uit de klauwen van de draak redt; dat gaat niet over zinloze verhalen maar over diepe, onveranderlijke levenswijsheid. Pusillanimiteit in mannen wekt bijzonder afkeer op in de menselijke natuur, en dat komt omdat God de man geschapen heeft als strijdvaardig en als een veroveraar. De vrouw is zijn gade en steun in de onophoudelijke strijd waaruit zijn aardse leven bestaat, maar niet zijn hond gelijk de vrouw in het mohammedisme behandeld wordt. In het Christendom is de vrouw een te verdedigen parel, terwijl zij in het mohammedisme een stuk vuil is; een belangrijk verschil.
Ongehuwde mannen zijn niet minder geroepen om strijdvaardig te zijn; zij hebben de Kerk om te verdedigen, en in de oude waarden van het ridderschap hadden de weduwe, de wees en de arme (kortom, de zwakkeren in de maatschappij) een vaste plaats.
“Seksisme” is een smeerwoord dat gecreëerd werd door de revolutie om de patriarchale grondslagen van de goddelijk geschapen maatschappelijke orde te ontwrichten, en het vals concept van een “sociaal contract”, dat eveneens de eeuwige principes vervangt met een onstandvastige menselijke wil als een gewaand funderingsprincipe, was een revolutionaire notie van schimmige figuren zoals de odieuze Rousseau, wiens vervloekte gedachtenis van het aanschijn der aarde uitgewist mag worden.
Er zijn er nog veel hier te lande die denken dat ze met de Kerk nog een ferm appeltje hebben te schillen . Want wat hebben ze toch vreselijk te lijden gehad onder de dwingelandij van alles wat katholiek was. Och arme toch, heb meelij.
Dat dit land zo goed als alles aan de Kerk en de gelovigen te danken heeft, denk aan onderwijs, van kleuterschool tot universiteit, allerlei vormen van welzijns en gezondheidszorg, enzovoort, dat wordt even vergeten. Maar ja, geen mens zo blind als een die niet wil zien.
… De hedendaagse “weldenkende, politiek correcte pers” vindt ofwel godsdienst iets achterlijks dat moet uitgeroeid worden (terwijl ze er niets van kennen), ofwel geven ze er geen cent om en vinden ze godsdienst waardeloos, terwijl ze er evenmin iets van kennen.
… Misschien moet die pers dan eens in het verleden gaan graven. Dan zullen ze ontdekken dat gans onze maatschappij op de ideeën van het christendom gebouw werd.
@ Benjamin,
de ridder die de dame uit de klauwen van de draak redt wordt ook als occult strijder voorgesteld binnen de hekserij m/v. Ik kan hier niet op de details ingaan, enkel uitdrukken dat het hier om mateloze hoogmoed gaat. De roze paradijsvogels (https://kavlaanderen.blogspot.com/2018/08/breaking-bergoglio-vandaag-publiekelijk onder de bescherming van bisschop Johan Bonny cultiveren hekserij vrijuit. Er is grote moed nodig om de details naar buiten te brengen. Bovenal is er grote moed en standvastigheid nodig om een heks 24 uren dagelijks innerlijk te blijven bestrijden en niet te versagen want de strijd vindt plaats in hetgeen zij de astrale wereld noemen. Daar wordt men ook hartsgrondig vernederd wanneer men het lef heeft niet akkoord te gaan met die occulte wereld. Die vernederingen krijgen dikwijls ook vorm in de tastbare wereld en het is nooit de heks die dan de schuld krijgt. Op de meest onverwachte momenten, zelfs tijdens een NOM-viering, wordt men lijfelijk geconfronteerd met een heks m/v, sommigen hebben zelfs het lef tijdens zulke ‘viering’ lijfelijk zich aan te drukken tegen het slachtoffer. Dat dan ook nog in het zicht van de priester die heel goed weet wat er gaande is en die desgevallend achteraf zegt: “Blijf jij maar rustig in de schaduw”. Men kan op geen menselijke hulp rekenen. Wanneer men zich in-der-daad blijft verzetten krijgt men gelukkig ook bevestigingen vanuit de zuivere geestelijke wereld en dat is de enige waarachtige steun die men kan verwachten. Daarom ben ik van mening dat men die ridder ook kan zien als de strijder die zijn ziel uit de klauwen van de door een duivel bezeten heks wil bevrijden.
Pusillanimiteit is wanneer een slachtoffer alles aanvaardt en zich zelfs als een nederige dienaar overlevert. Dat is volgens mij de laffe homowereld.
Door de zondeval, die een verschrikkelijke onevenwichtigheid heeft veroorzaakt in de oorspronkelijke eenheid van man en vrouw, heeft deze laatste, plots beroofd van de liefdevolle blik en aanwezigheid van de Vader, zich naar Adam gekeerd en alles van hem verwacht, van hem die het als een ondraaglijke last ervoer, van hem die ook slaaf der zonde was geworden en niet meer aan die verwachting kon voldoen. Die adoratie bestemde de vrouw er toe om gedomineerd te worden in de afschuwelijke betekenis van het woord, of in de ontworsteling daaraan te domineren. Dit is de vaststelling van hun positie (Gen. 3:16): “Tot uw man zal uw begeerte uitgaan en hij zal over u heersen.” Die positie die een vloek is, daar waar de man zijn positie misbruikt tot uitbuiting van de vrouw en haar onderwerping, duidt ook aan welke beproevingen door beiden zullen moeten worden doorstaan om de zegen van de Vader te hervinden en de juiste betekenis te ontdekken van enerzijds het heersen over en anderzijds het zich voegen naar volgens de brief aan de Efeziërs. Door zich naar God toe te keren ontdekken de beide echtelieden wie zij bestemd zijn te zijn en aldus kunnen zij zich laten vervullen met Zijn Liefde om zo tot de echte bevrijdende gelijkheid te geraken waarbij zij de eenheid met elkaar hervinden volgens de door God voor hen bestemde opdracht. Om elk misverstand te voorkomen wil ik benadrukken dat deze gelijkheid niet bestaat uit het identiek zijn aan elkaar in een klimaat van wedijver of rivaliteit, want dat zou die eenwording van zijn glans beroven. De eenwording is geen optelsom maar een volwording of heelmaking van de man en omgekeerd een heelmaking van de vrouw, een wederzijdse aanvulling bestemd voor het doel waartoe zij gezamenlijk geschapen zijn. De taak en worsteling is om de met elkaar botsende tegenstellingen ‘in zichzelf’ in eenheid-lieflijkheid te wijzigen. Alleen dan zal de gemeenschappelijke basis zijn gelegd voor eenheid-lieflijkheid ‘met elkaar’. Reeds Hildegard van Bingen (1098-1179), een psychologe avant-la-lettre, beweerde dat “het werk van de een via de ander” (opus alterum per alterum), de innerlijke vrouwelijkheid bij de man laat herkennen en ontdekken, zoals zich dat ook voordoet voor de innerlijke mannelijkheid bij de vrouw.
St. Paulus was juist hypermodern: Man, bescherm het gezin (= je vrouw + je eventuele kinderen) met álles wat in je vermogen ligt (= zij zijn je liefde en je bescherming ten volle waard)+ vrouw, accepteer a.u.b. die liefde en die bescherming.
St. Paulus was juist hypermodern: Mijn vorige reactie was niet 100%. Daarom hier de volledige vertaling van St. Paulus in de huidige taal:
Man, bescherm het gezin (= je vrouw + je eventuele kinderen) met álles wat in je vermogen ligt (= zij zijn je liefde en je bescherming ten volle waard)+ vrouw, accepteer a.u.b. die liefde en die bescherming (hij is uw acceptatie ten volle waard).