De dubia van een vervolgde priester

In Italië is een  priester voor zes maand door de overste van zijn congregatie “a divinis” geschorst, omdat hij het in enkele van zijn zondagspreken gewaagd heeft zijn verbazing uit te drukken over bepaalde standpunten van Paus Franciscus inzake doctrine en moraal.

Dat schrijft de befaamde Katholieke Italiaanse journalist Aldo Maria Valli, aan wie deze priester persoonlijk geschreven heeft.

De priester in kwestie is tweeënzestig jaar oud en oefent sinds zesendertig jaar zijn ambt uit in twee parochies op het platteland en in twee kerken in de stad. Hij mag nu in het openbaar geen mis meer opdragen, niet meer prediken of biecht horen. Welke misdaad heeft hij dan wel gepleegd?

Hij heeft 1) in de Canon van de H.Mis na de naam van Franciscus ook de naam van Paus emeritus Benedictus vernoemd en 2) wanneer het thema van de zondagse homilie daartoe aanleiding gaf, zijn verbazing uitgedrukt over bepaalde uitspraken van de Paus, die de Katholieke leer en moraal ondermijnen.

In 2013 zag hij de komst van de Argentijnse paus Bergoglio nochtans eerder positief in, zoals een sterke windvlaag uit de pampa, die in korte tijd in staat zou zijn de nevel en de mist weg te blazen die over het Vaticaan en de Kerk hingen. Alles veranderde met de publicatie van Amoris Laetitia in 2016. Vooral hoofdstuk VIII van deze Exhortatie lieten hem verbijsterd achter: dat hoofdstuk was zo dubbelzinnig en zo tegenstrijdig, dat dit geen toeval meer kon zijn! De weigering van  Bergoglio om te antwoorden op de vijf vragen om opheldering(dubia) van de vier kardinalen, was dan ook de druppel die bij hem de emmer deed overlopen.

Daarom heeft hij zijn eigen dubia opgesteld en vraagt hij  daarover om opheldering:

1.Waarom heeft de Paus in 2016 geweigerd te antwoorden op de dubia die de vier kardinalen tot hem hebben gericht en waarin zij hem gewoon vroegen om duidelijkheid te scheppen in de wazige en onduidelijke passages van Amoris Laetitia.Waarom heeft hij integendeel de meest willekeurige interpretaties van zijn document aangewakkerd, met een grote theoretische en praktische verwarring tot gevolg?

2.Waarom heeft hij in 2017 plotseling aan kardinaal Müller zonder reden zijn functies van Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer ontnomen, precies vijf jaar na zijn benoeming en zonder hem een andere post toe te kennen?

3.In hetzelfde jaar heeft hij met grote trom het beeld van Luther in het Vaticaan verwelkomd en zich naast diens beeld laten fotograferen. Daarna heeft hij de vijfhonderdste verjaardag laten vieren van de Reformatie en daarmee wellicht ongewild gelijk gegeven aan diegenen die beweren dat er een zeer sterk protestantiseringsproces van de Katholieke Kerk gaande is. Waarom?

4.Waarom benadrukt hij steeds weer de goede banden met een zo dubbelzinnige figuur als de Amerikaanse Jezuïet James Martin, die openlijk de genderideologie en de homoseksuele lobby verdedigt?

5.Waarom heeft hij sinds het begin van zijn pontificaat geen enkel duidelijk woord kunnen zeggen over de delicate kwestie van het uitreiken van de communie aan gescheiden en hertrouwde koppels en aan de protestantse echtgenoten van katholieke gelovigen?

6.Waarom, van het begin van zijn pontificaat tot op heden, knielt hij voor de mensen aan wie hij de voeten wast, maar is hij niet in staat dit te doen voor het Heilig sacrament, noch tijdens de consecratie, noch wanneer hij zich voor het uitgestalde Allerheiligste Sacrament bevindt? Welk soort boodschap wil hij daarmee versturen en aan wie wil hij die versturen?

Dat zijn de vragen die deze (vervolgde) priester zich stelt en die wij ons ook moeten stellen. Op deze vragen moeten duidelijke antwoorden komen, willen onze twijfels plaats maken voor zekerheid, ons wantrouwen voor vertrouwen. Of is de bedoeling juist de verwarring en de chaos aan te wakkeren om het katholieke karakter van de Kerk te ondermijnen?