Paus Benedictus: mei ’68 ligt aan de basis van moreel en ideologisch verval binnen de Kerk

De studentenrevolutie van mei ’68, zou niet enkel tot moreel verval geleid hebben binnen de Westerse maatschappij in het algemeen, maar zou ook aan de bron liggen van de pedofilie- en homo-crisis binnen de Katholieke Kerk. Dit verklaarde de nu 91-jarige Paus emeritus, Benedictus XVI in een document van 6000 woorden, gepubliceerd in het kerkelijk tijdschrift Klerusblatt. Hoewel Paus Benedictus sinds zijn aftreden niet langer officieel verantwoordelijk is voor de Kerk, noemden observatoren het document een soort late “encycliek”. Volgens Benedictus, zouden de jonge rebellen van 1968 gestreden hebben voor “volledige seksuele vrijheid, die zich niet meer zou onderwerpen aan welke norm dan ook”. Hij voegde eraan toe dat ook pedofilie toen werd gezien als een aanvaardbare seksuele geaardheid.

Moreel relativisme alom, traditioneel Katholicisme wordt taboe

Het gedachtengoed achter mei ’68 had volgens Paus Benedictus een belangrijke impact op de Katholieke Kerk. Onder invloed van het Tweede Vaticaans Concilie, zouden clerici en theologen de natuurwet (de notie dat de moraal op de menselijke natuur  en het verstand gestoeld is), achter zich gelaten hebben, en vervangen door een “pragmatische” moraal. Dit zou dan weer geleid hebben tot de gedachte dat niets absoluut goed of kwaad is, m.a.w. moreel relativisme. In heel wat seminaries, kwam er bijgevolg een verhoogde tolerantie voor homoseksualiteit, ook binnen de eigen rangen. Hierdoor ontstonden er als het ware “homoclubs” binnen de Kerk. Seminaries openden bovendien hun deuren voor pastoraal assistenten, die er vaak resideerden met partner, vriend(in) en kinderen.  Volgens Benedictus, veranderde dit voor een groot deel het klimaat binnen deze instellingen. Er ontstond een “negatieve attitude tegenover de bestaande traditie, ten voordele van een nieuwe open relatie met de wereld”. Voor één bepaalde bisschop (bisschoppen werden na Vaticaan II trouwens benoemd op basis van hun “conciliaire” instelling) was het daarom zelfs geoorloofd om seminaristen vertrouwd te maken met pornografie, om ze voor te bereiden op de “echte wereld”. In andere seminaries werden priesterkandidaten, die betrapt werden op het lezen van conservatief georiënteerde boeken, waaronder werken geschreven door Paus Benedictus zelf, toen nog bekend als Kardinaal Ratzinger,  als ongeschikt beschouwd voor het priesterschap. Traditioneel Katholicisme werd dus vaak in het geheim beleefd. 

Vaticaan II vormt hindernis voor vervolging pedofiele priesters

Uiteraard had deze nieuwe “liberale” wind ook een invloed op de manier waarop gevallen van misbruik door priesters door de kerkelijke autoriteiten werden behandeld. Het absolute geloof in de rechten van de beschuldigde werd toen gezien als een belangrijke “conciliaire regel”. Elke kritiek op deze redenering werd beschouwd als een verraad tegen Vaticaan II. Dit is volgens Paus Benedictus een belangrijke reden waarom pedofiele priesters in de praktijk bijna nooit werden veroordeeld. 

Paus Benedictus had het in zijn artikel in Klerusblatt moeilijk om zijn bitterheid inzake het Tweede Vaticaans Concilie te verbergen. Wat stelt hij voor als oplossing? Een hervorming van het kerkelijk recht, die evenveel voorrang geeft aan de bescherming van de gelovige en het geloof, als aan de rechten van beschuldigde priesters. Maar niets is zo belangrijk als een terugkeer naar de absolute morele standaarden van het Katholicisme. De voornaamste reden dat het moreel verval binnen de Kerk zulke proporties heeft aangenomen, is volgens Paus Benedictus, dat God niet langer op de eerste plaats werd gezet. Misschien een hint om hier nu al aan te beginnen?

Voor originele tekst door Paus Benedictus (in het Duits), klik hier