Waarom de besluiten van de Amazonesynode zich niet zullen beperken tot de Amazoneregio

De uitkomst van de Bisschoppensynode over de Amazone zal zich niet beperken tot het Amazonegebied en Latijns-Amerika. Herinner u dat paus Franciscus in allerijl in september 2018 de nieuwe Apostolische Constitutie Episcopalis Communio in het leven heeft geroepen, waarin hij stelt dat het einddocument van gelijk welke toekomstige synode automatisch aan het Leergezag of Magisterium (van Franciscus) wordt toegevoegd, of met andere woorden: het is automatisch van toepassing op de hele Kerk.

En denken we ook maar aan de brief die hij aan de Bisschoppen van Argentinië zond, waarin hij hun heterodoxe interpretatie over Amoris Laetitia bevestigde, en die hij een paar maanden later in de Officiële Akten van de Apostolische Stoel publiceerde en aldus opnam in het Magisterium. Die ene brief en de tekst van de Argentijnse bisschoppen werd in één klap van toepassing op de hele Kerk…

De Oostenrijkse bisschoppen hebben recent hun solidariteit en steun voor het REPAM (Rode Kerkelijke Pan-Amazonica, het Pan-Amazone Kerknetwerk) en de Amazonesynode geuit. De REPAM, die in 2004 werd opgericht, omvat alle landen die betrokken zijn bij de Amazonesynode. Maar ieder die de doelen van de Speciale Synode voor de Amazone beter bestudeert, welke paus Franciscus heeft georganiseerd voor komende oktober, moet beseffen dat de ‘diepere agenda’ weinig van doen heeft met de Amazone en de indianen aldaar. De doelstellingen betreffen de centrale belangen van de zogenaamde kerkelijke ’68-beweging’ (de revolutiebeweging kort na het Tweede Vaticaans Concilie). Het werkdocument voor de synode werd een nieuwe editie van de intussen ‘stoffige eisen van de jaren 70’ genoemd, en Kardinaal Brandmüller sprak over het ‘modernisme van de jaren 70‘, dat is het modernisme in zijn meest radicale vorm.

Het gaat over de afschaffing van het priesterlijk celibaat, gehuwde priesters en vrouwelijk priesterschap. Tegelijk steekt de Marxistische bevrijdingstheologie opnieuw z’n kop op in de vorm van een soort ‘eco-bevrijdingstheologie’.

Op de website van REPAM werd een brief van de Oostenrijkse bisschoppen aan Kardinaal Claudio Hummes, de persoonlijke vriend en vertrouweling van paus Franciscus, gepubliceerd. Franciscus heeft Hummes, ondanks zijn heterodoxe standpunten, tot voorzitter van REPAM gemaakt. Hummes is ook een belangrijk figuur in deze synode. In de brief die werd gepubliceerd, uitten de bisschoppen de grootste interesse in de Amazonesynode. Tegelijk uitten ze hun bezorgdheid omtrent moeilijkheden die tijdens de synode zouden kunnen de kop op steken, en ze verzekerden Hummes van hun gebed voor een goede uitkomst. De belangrijkste boodschap echter, is dat de bisschoppen zeggen dat ze de resultaten van de Amazonesynode willen ten uitvoer brengen in Oostenrijk. En wie zal ze tegenhouden? Het einddocument zal nu zogezegd automatisch deel van het Magisterium zijn, dus voor de hele Kerk… En de bisschoppen zullen daar gretig gebruik van maken. Wellicht zullen de Belgische (en Nederlandse?) bisschoppen snel volgen. De Belgische bisschoppen waren er bijvoorbeeld ook als de kippen bij om hun ketterse interpretatie van Amoris Laetitia te publiceren middels een pastorale brief.

Wie dus dacht dat dit een onbetekenende synode zou zijn, is eraan voor de moeite. De Synodes over de Familie in 2014 en 2015 en de Jeugdsynode in 2018 waren slechts het voorspel. Het echte werk moet nog beginnen.

Bron: Eponymousflower via Restkerk.net