Deze morgen las ik in de krant, dat de rolstoelatlete Marieke “Wielemie” Vervoort, 40, na jaren van helse fysieke pijn, voor euthanasie koos. Een zoveelste herinnering aan de normalisering van euthanasie in de Vlaamse cultuur. Steeds opnieuw wordt in ons land de dood als alternatief gekozen voor een bestaan dat niet langer als “kwaliteitsvol” wordt beschouwd.
Besparingen bedreigen levenskwaliteit van zwakkeren
Het is uiteraard niet mijn bedoeling om het leed van personen als Marieke Vervoort te minimaliseren. Ondanks de vooruitgang van de medische wetenschap, vallen nog veel patiënten door de mazen van het net, zonder hoop op genezing of zelfs een efficiënte pijnbestrijding. Karige vervangingsinkomens en besparingen op de zorg voor andersvaliden en chronische patiënten maken het bovendien moeilijker voor deze personen om een menswaardig leven te leiden. Eerder dit jaar, moesten ouders van kinderen met een hersenverlamming vernemen, dat kinesitherapie plots 5000 EUR duurder zou worden. Ongehoord in een rijk land als het onze….En dit is slechts één van de vele besparingen, die zwakkeren in onze maatschappij nog te wachten staan. Voor mindervaliden, chronisch zieken en hun families vormen gezondheidszorg, de zoektocht naar een school, instelling, aangepaste huisvesting etc. vaak een constante strijd. En dit wordt steeds verder in de hand gewerkt door de hardvochtigheid en het visieloos budgettair geknoei van de politici waar Jan en An Modaal ondanks alles voor blijven stemmen.
Cultuur van de dood als bijproduct neoliberalisme
Als gevolg van de neoliberale voorkeur voor de “hardwerkende Vlaming” en stigmatisering van behoeftigen (“profitariaat”), worden personen met een chronische aandoening of handicap politiek almaar verder in de kou gezet. Lijden wordt bovendien steeds minder aanvaardbaar in een hedonistische maatschappij, waar genieten en consumeren een verplichting is geworden. De groei van abortus of euthanasie als aanvaardbare ontsnappingsroute uit een situatie van economische afhankelijkheid en “onvoldoende” levenskwaliteit, is daarvan het natuurlijke gevolg. Paus Johannes Paulus II heeft ons meermaals verwittigd tegen deze mentaliteit, die hij de “cultuur van de dood” noemde. Deze staat lijnrecht tegenover de Christelijke plicht tot naastenliefde en solidariteit met de zwaksten. Het is daarom belangrijk, dat Christenen zich blijven engageren voor een menswaardigere behandeling van personen, die omwille van een beperking niet (langer) kunnen werken. Ook moet men blijven ijveren voor een efficiëntere pijnbestrijding en palliatieve zorg. Een verdere besparing op zieken en mindervaliden in onze samenleving is alvast onaanvaardbaar, indien men een voorstander is van de Katholieke leer inzake het leven. Een beschaving wordt beoordeeld volgens de manier waarop ze zwakkeren behandelt en dit kan in geen geval gelijk staan met het bovenhalen van een gifspuit.
Doen alsof euthanasie tot een supermarktartikel is verworden is volstrekt bezijden de waarheid. In Nederland is deze goed omgeven door strikte wetgeving. Over wel of geen euthanasiemogelijkheden kan je natuurlijk van mening verschillen. En respecteer ik de christelijke/katholieke opstelling.
Die arme vrouw heeft gevochten en afgezien. Daaraan een eind willen zien is meer dan begrijpelijk. Maar heeft ze vastgehouden aan het kruis, met het oog op de verrijzenis? Ik vrees dat zij en haar omgeving dat niet gedaan hebben en de dood als oplossing hebben willen zien. Een soort berusting die niet voorbij de dood gaat maar daar onherroepelijk stopt. Spijtig toch.
Het is inderdaad een gevaarlijke evolutie dat uit het Romeins Rijk komt en zelfs uit de Griekse cultuur, dar pleegde men zelfmoord om de eer te herstellen.
De medische wetenschap is de laatste pakweg 50 jaar in een stroomversnelling geraakt en is nu in staat het leven aanzienlijk te verlengen. Vroeggeboortes die vroeger geen schijn van kans hadden kunnen goed geholpen worden en alsnog een hun leven leiden. De gemiddelde levensverwachting is in België van circa 55 jaar in 1920 naar circa 82 jaar nu gestegen. Voorheen dodelijke ziektes of vervelende handicaps kunnen met medicatie of hulpmiddelen goed onder controle worden gehouden en nog steeds tot een menswaardig bestaan leiden.
Ik heb nog nooit van iemand een weerwoord of een protest gehoord als de medische wetenschap weer met een levensverlengende behandeling komt. De keerzijde van het almaar verlengen van het leven is natuurlijk dat je ook mensen gaat krijgen die er op enig moment vrijwillig uit willen stappen. Als dat, zoals naar mijn mening bijvoorbeeld in Nederland het geval is, goed geregeld is dan zie ik niet dat buitenstaanders zich met een zo persoonlijke besluit zouden moeten bemoeien.
Wetten dienen altijd het Algemeen Belang. Dit algemeen belang vordert dat het leven beschermd wordt. Oorspronkelijk was dit ook de bedoeling van de strafwet. Gaandeweg zijn er – via excepties -voor artsen uitzonderingen gemaakt. Uiteindelijk zijn er zoveel aanpassingen geweest dat er nu sprake is van een ‘privatisering’ van de euthanasie, dat wil zeggen: in feite hebben de artsen een ‘license to kill’ (verpleegsters zijn uitgesloten) nu er de facto weinig toezicht is op het handelen van de arts (als ze het niet melden is er geen toetsing – en de toetsing is marginaal). De laatste ontwikkelingen zijn dat dementen nu waarschijnlijk niet meer kunnen rekenen op volledige bescherming (in de staat waarin ze zijn). Mijn verwachting is dat de Hoge Raad deze trend gaat bevestigen. Volgens diverse schattingen worden er nu al vele dementen (honderden, duizenden?) geeuthaniseerd.
NB. Met de huidige stand van zaken in de geneeskunde is euthanasie feitelijk overbodig. Ook biedt de katholieke medische ethiek volop ruimte om mensen met een ondraaglijk lijden zulk lijden te besparen.
De ‘geregisseerde dood,’ want die kant gaan we op,’ bevordert wel het laxisme, de diepste oorzaak van de Ondergang van het Westen. [Uiteraard in samenhang met het volledige amorele onderwijs.]
Beste Joost. Euthanasie is nooit een persoonlijk besluit, aangezien wij in gemeenschap met elkaar leven. Een dergelijke beslissing gaat dus niet slechts de persoon in kwestie aan maar raakt de hele samenleving. Wanneer die samenleving het zicht op de eeuwigheid verliest, is euthanasie een bevestiging van de dood als ultiem “vredig” eindpunt en dat is een leugen. Het degradeert de mens tot nutsartikel voor het tijdelijke.
Beste Bart, als iemand kiest voor euthanasie dan is dat een persoonlijk besluit. Feitelijk is ieder besluit dat iemand neemt een persoonlijk besluit. Dat een besluit de omgeving waarin je je bevindt beïnvloed is evident.
Als het vanuit je geloof niet toegestaan is om uit dit leven stappen omdat je ervan uitgaat dat het lijden, in geval van euthanasie als ondraaglijk ervaren, van hogerhand wordt opgelegd en ondergaan moet worden, dan is dat je goed recht. Als je dat niet gelooft en je daardoor deze keuze wel kunt maken, dan lijkt mij dat ook je goed recht.
Het is mijn overtuiging dat deze persoonlijke besluiten er niet voor zorgen dat de samenleving als geheel het zicht op de eeuwigheid doen verliezen. Wat het wel doet is dat de samenleving accepteert dat mensen die uitzichtloos en ondraaglijk lijden de mogelijkheid krijgen om op een menswaardige manier afscheid van het leven te nemen.
Ik begrijp uw redenering ook niet goed. Als het uw overtuiging is dat euthanasie op een leugen van een vredig einde is gebaseerd dan kan het voor u nooit betekenen dat euthanasie de mens degradeert tot een nutsartikel voor het tijdelijke. Dat kan alleen als u zelf twijfelt. Als u overtuigt bent dan weet u dat mensen die euthanasie plegen aan de poort de juiste kant op worden gestuurd.
@Joost.
Er bestaat een goed katholiek gebruik om bij uitvaarten – en bij de kist – het lied “Niemand leeft en sterft voor zichzelf.” Dat zegt al genoeg over de sensus catholicus. Wat u eigenlijk verdedigt is individualisme en autonomie, de grondslagen van het liberalisme. Ben u hier wel aan het goede adres?
Hallo YUKIO,
Het eerste couplet van dat lied luidt:
“Niemand van ons leeft voor zichzelf alleen,
of sterft zichzelf, wij zijn met Christus een.
Wanneer wij leven leven wij voor Hem,
wanneer wij sterven horen wij zijn stem.
In leven en in sterven weten wij:
wij zijn geborgen in zijn heerschappij. ”
Bart heeft het over de gemeenschap waarin wij leven. Het lied gaat daar niet over maar over onze relatie met Jezus, in leven en sterven. In het derde couplet wordt ook nog iets oordelen gezegd. Met name dat in de door Hij over ons oordeelt. Ik zie daarom de relatie met het lied niet zo goed.
Als ik individualisme en autonomie verdedig dan verdedigt u autoritair gedrag en opgelegd lijden, de grondslagen van een dictatuur. Dat is wat mij betreft niet de sensus catholicus. Die ligt wat mij betreft meer in compassie en bewogenheid.
+ Individualisme en autonomie zijn cruciale onderdelen van het liberalisme. Is door de Kerk veroordeeld in de Syllabus Errorum.
+ Moraal zonder autoriteit is niet mogelijk (nb. autoriteit is niet hetzelfde als dictatuur, dat maakt u ervan)
+ Je kunt niet éen zijn met Christus zonder daarbij niet de anderen in te sluiten (naastenliefde!). Zie betekenis van de H.Mis zoals uitgelegd b.g.v. Vaticanum II (dus inclusief het gemeenschapskarakter).
De sluikreclame voor euthanasie op het tv-nieuws was weer stuitend, gisteravond. Zo een 20 minuten lofprijzingen op Marieke V., haar prestaties, haar “dapper besluit” en haar “zachte einde”, al dan niet becommentarieerd door een besnorde dokter Sneldood.
We moeten ons hoeden voor de “cultuur van de dood” (Sint Johannes-Paulus II) en valse barmhartigheid. Zijn katholieken dan onmenselijk ? Helemaal niet, ze zijn er net voor om de stervende mens integraal bij te staan, te verzorgen, de pijn zo veel mogelijk weg te nemen, en in een uiterste geval te komen tot palliatieve sedatie (in slaap doen, maar zonder het oogmerk te doden). Een mens doden mag gewoon niet, tenzij in geval van wettige zelfverdediging, als je eigen leven of dood er mee gemoeid is.
A. G. Stinus,
Uw laatste regel, daar kan ik mij niet in vinden.
Niemand zal doden. Nooit.
Beste Raphaël,
De katholieke Kerk vindt wel degelijk dat wettige zelfverdediging kan. Zelfs collectief, in geval van een gerechtvaardigde oorlog, als daartoe een aantal voorwaarden vervuld zijn. Lees er de katholieke catechismus maar op na, en het is ook de logica zelf.
☩JMJ☩
Citaat Raphaël: “Niemand zal doden. Nooit.”
Katholieken zijn geen pacifisten, Raphaël.
Wettige zelfverdediging, gerechtvaardigde oorlog en ook de doodstraf via wettige rechtspraak behoren tot de moraaltheologie; deze drie dingen hebben een goddelijk mandaat via het Natuurrecht. Zonder de doodstraf kan een land trouwens niet beschaafd genoemd worden.
In plaats van dat ongeboren kinderen, zieken en ouderlingen vermoord worden moeten de moordenaars in witte jassen, die dergelijke moorden voltrekken, via wettige rechtspraak publiekelijk geëxecuteerd worden. Wie zonder goddelijk mandaat een mens doodt, die vernietigt een levend wezen dat eigendom is van God zonder Zijn toestemming daarvoor te hebben en verdient daarom zelf de dood. De mens die men wil doden kan zelf geen gerechtigde toestemming geven, want hij is niet eigenaar over zichzelf, maar eigendom van God.
Mensen die “kiezen” voor zelfmoord zijn daartoe gemanipuleerd geworden door de moderniteit met de leugen dat zware gebrekkigen geen plaats zouden hebben onder de levenden en dat “waardigheid” gevonden zou worden in het beëindigen van fysieke pijn door zelfmoord. De moderniteit verwerpt de expiatorische kwaliteit van lijden in bovennatuurlijke connectie met het Goddelijk Offer, het eigenaarschap van de Schepper over het leven van het schepsel en het ultiem einde van de mens (de eeuwigheid na het huidig leven in leed doorstaan).
De moderniteit fluistert zieken en gebrekkigen in de oren dat hun levens een te zware last zouden betekenen voor de maatschappij. Het Christendom, daarentegen, verkondigt aan hen dat de leden van de Adamische familie elkanders leed moeten helpen dragen en dat gerechtigheid en naastenliefde in de praktijk gebracht waardevoller zijn dan een absentie van fysieke gebrekkigheid in de maatschappij, en dat diegenen die hun lijden in vereniging brengen met het Lijden en de Dood van Christus machtige voorsprekers zijn bij Christus en ten zeerste geëerd moeten worden door de samenleving.
Leed heeft zijn intrede gemaakt in het aards leven met de Erfzonde en heeft een functie; wie het kruis van zijn schouders werpt blijft geestelijk onvolwassen, ook al zou hij grijze haren op zijn hoofd dragen. Hij zal, overigens, door zo te handelen er niet in slagen om zonder leed te leven, want iedereen wordt geconfronteerd met lijden in het leven; het verschil tussen degene die het kruis omarmt in gehoorzaamheid tot God en degene die het morrend van zich probeert weg te duwen is dat het lijden van de eerste geestelijke vruchten draagt in eenheid met het Heilig Kruis van Christus door Maria, Moeder van Smarten, terwijl dat van de andere dor en vruchteloos is.
Dan wijs ik toch op de Schrift waar Jezus aan de discipelen leert:
(Johannes:)
5:20 Want Ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid overvloediger zij, dan der Schriftgeleerden en der Farizeen, dat gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins zult ingaan.
5:21 Gij hebt gehoord, dat [tot] de ouden gezegd is: Gij zult niet doden; maar zo wie doodt, [die] zal strafbaar zijn door het gericht.
5:22 Doch Ik zeg u: Zo wie te onrecht op zijn broeder toornig is, die zal strafbaar zijn door het gericht; en wie tot zijn broeder zegt: Raka! die zal strafbaar zijn door den groten raad; maar wie zegt: Gij dwaas! die zal strafbaar zijn door het helse vuur.
5:38 Gij hebt gehoord, dat gezegd is: Oog om oog, en tand om tand.
5:39 Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe;
5:40 En zo iemand met u rechten wil, en uw rok nemen, laat hem ook den mantel;
5:43 Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten.
5:44 Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen;
5:45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.
5:46 Want indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat loon hebt gij? Doen ook de tollenaars niet hetzelfde?
5:47 En indien gij uw broeders alleen groet, wat doet gij boven anderen? Doen ook niet de tollenaars alzo?
5:48 Weest dan gijlieden volmaakt, gelijk uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is.
Dit komt mij toch redelijk vredelievend en wijs over, ook al is het gericht aan zijn leerlingen.
De wereld zou een zegenrijke plaats zijn als we in vrede zouden leven. Dus, daarom zou het goed zijn als Christenen de leer van Hem zouden volgen. Ook al zegt ‘de wet’ anders. Christenen staan volgens Paulus niet onder de wet, maar onder God. Dat is het verbond. Meen ik. Geweld is nooit goed te praten. Caïn willen we toch niet volgen? Stel er is een klungel aan de macht, zouden we die dan altijd volgen, ook spreekt die onzin en zou oproepen tot geweld. Zouden we niet liever zélf ook blijven nadenken?
Dus, ook al zeggen sommigen zus, het kan ook zo zijn. Ergo, we kunnen niet het ene goed vinden en het andere haten.
☩JMJ☩
De Vier Evangeliën zijn niet tegen wettige zelfverdediging, rechtvaardige oorlog en de doodstraf via wettige rechtspraak; die drie werden door Christus nooit onder de zonde van moord gerekend of afgekeurd; dat weten we via Zijn Heilige Kerk, door Hem bekleed met onfeilbaarheid. De wettige doodstraf heeft trouwens niets te maken met persoonlijke wraakpleging; de wettige rechter is een instrument van God dat Zijn goddelijke wraak in Zijn Naam tegen de boosdoeners uitoefent via moreel gefundeerde vonnissen. De Apostel Paulus heeft nergens beweerd dat de Natuurwet afgeschaft werd door het Evangelie (de oude mozaïsche wetten die van tijdelijke, pre-messiaanse orde waren binden niet meer, maar de Natuurwet wel), en hijzelf heeft onderricht dat caesar een bedienaar van God is die het zwaard draagt om misdadigers te bestraffen [Romeinen 13, 4]. Volgens de kerkelijke leer (gelasiaanse diarchie) draagt het Christelijk priesterschap het geestelijk zwaard van excommunicatie en de temporale overheid het temporaal zwaard; het zwaard dus, onder andere straffen, van het doodvonnis.
Om af te sluiten: Si vis pacem, para bellum. “Vredestichter” is niet hetzelfde als “pacifist”.
Als Christus iets niet benoemd heeft, dan wil dat niet zeggen dat Hij daar wel of geen oordeel over zou hebben. Maar als overduidelijk uit Zijn woorden blijkt hoe naar het leven te zien, en daar veel voorbeelden bij geeft, dan spreken die voor zich. Jezus heeft het ook niet over vaccins of kernwapens gehad. Dat wil niet zeggen dat die zaken goed zijn. Hij heeft ook niet gesproken over euthanasie, maar dat wil niet zeggen, dat we het dan maar allemaal moeten doen omdat de wet het goedkeurt.
Als dat zo zou zijn, dan hoeven wie hier niet meer te discussiëren en verder maar te zwijgen. Want de wet is immers de wet.
Je schrijft: “De Vier Evangeliën zijn niet tegen wettige zelfverdediging, rechtvaardige oorlog en de doodstraf via wettige rechtspraak; die drie werden door Christus nooit onder de zonde van moord gerekend of afgekeurd; dat weten we via Zijn Heilige Kerk, door Hem bekleed met onfeilbaarheid.”
We weten dat via Zijn Heilige Kerk. Door Hem bekleed met onfeilbaarheid.
Als dat zo is, dan heeft praten geen zin meer. Dan worden ook Jezus’s woorden “Noemt niemand meester! Er is maar één meester, en dat is God.” anders begrepen, Zijn voetenwassing als voorbeeld van nederigheid gelaten voor wat het is?
Maar dan wel tegelijkertijd de wereld zien ondergaan door onwetendheid en egoïsme? Ik vind dat niet leuk.
Maar goed. Dan heeft communiceren over de wereld geen zin meer.
Want, als het naar kernpunten komt, stokt altijd het gesprek. Zo is de macht van ‘het’ nu eenmaal.
In het begin was het Woord. En het Woord logos was Liefde.
En als het Woord neigt, dan treurt de Liefde.
Einde.
☩JMJ☩
Raphaël,
De Christenen in oude tijden hebben de woorden van Christus nooit zo geïnterpreteerd zoals u hen incorrect interpreteert; u probeert moderne denkbeelden ten onrechte en ongegrond op te dringen aan de God-Mens Die deze denkbeelden ondubbelzinnig als boosaardig afgewezen zou hebben indien iemand die aan Hem zou aangeboden hebben toen Hij in het Heilig Land onder de mensen wandelde. Christus heeft nooit een hippie-cultuur willen vestigen die zich pas eeuwen later, in de twintigste eeuw, door toedoen van de KGB op maatschappelijke schaal zou manifesteren; het is niet ernstig om het tegendeel te beweren. Het pacifisme dat u poneert komt niet uit de Evangeliën, die vele eeuwen geleden geschreven werden, maar uit de soixantehuitard-revolutie van de jaren zestig, vorige eeuw. Het is iets moderns, en het is gestoeld op morele zwakheid, want het houdt een straffeloosheid in die een samenleving tot een orgie van moord en tuchteloosheid doet ontaarden en het levert land, weduwe en wees zonder verdediging over aan geweldenaars die hun wrede heerschappij over dezen willen uitbreiden.
Weet u misschien niet dat Christus het geloof prees van de honderdman, een militair [Mattheus 8, 10]? Weet u niet dat St. Johannes de Doper de Romeinse soldaten niet oplegde om het leger te verlaten, maar wel om tevreden te zijn met hun soldij [Lukas 3, 14]? Weet u niet dat vele Christenen tijdens de eerste eeuwen van de uitbreiding van het Christelijk Geloof doorheen het Romeins Rijk soldaten waren in het Romeins leger, dat zij hun oversten gehoorzaamden wanneer zij gerechtvaardigde oorlog te voeren hadden en weigerden te gehoorzamen wanneer het om onrechtvaardige oorlog ging, en dat velen onder hen heiligen geworden zijn? Dat was, nota bene, in een tijd waarin Christenen bloedig vervolgd werden omdat zij niet wilden offeren aan de afgoden van Rome. Zie het Thebaans Legioen, Raphaël; een legioen van heilige Christelijke militairen. Weet u niet dat de heiligen zullen participeren in het Oordeel van God over de goddelozen, in het einde der dagen?
Met de uitspraken van Christus betreffende de woorden “vader” en “meester” werd geen religieuze anarchie bedoeld, maar wel dat we niemand zo mogen noemen op een manier die als onafhankelijk bedoeld is van de juiste orde die voortkomt uit de Allerheiligste Drievuldigheid. Wij noemen bijvoorbeeld Katholieke clerici “vaders” omwille van de priesterlijke status waarmee zij in de Naam van Christus bekleed zijn. Het gaat hem om de verhouding met Christus, en dus met de Vader in de Eenheid met de Heilige Geest; zo kan iemand ook een bepaalde persoon op een geestelijke wijze “vader” of “leermeester” noemen omdat die persoon hem tot het Apostolisch Geloof gebracht heeft. We noemen dus niemand op aarde “vader” of “meester” op een wijze die autonoom en onafhankelijk bedoeld is. Sint Paulus noemde zichzelf de vader van de Korintiërs [1 Korintiërs 4, 15]; deze heilige man heeft geheimenissen gehoord in de Derde Hemel en was goddelijk geïnspireerd in het schrijven van zijn epistels; het is aan Christenen niet toegestaan om te beweren dat deze Heilige Apostel in tegenstrijd was met de Goddelijke Meester, noch op het gebied van bewoordingen zoals “meester” en “vader”, noch op het gebied van de doodstraf. U denkt, trouwens, toch zeker niet dat de oude Christenen weigerden om hun biologische vaders “vader” te noemen?
De Canonieke Boeken zijn Katholieke Boeken, Raphaël, en de exegese van die boeken is toevertrouwd aan de Katholieke Kerk door God op aarde gesticht, en niet aan uw privaat oordeel (wie tien protestanten in dezelfde kamer zet zal tien tegenstrijdige meningen horen). Het is aan u niet toegestaan om hen uit de goddelijk ingestelde kerkelijke context te trekken waarin zij thuishoren.
Wat de onfeilbaarheid van de Kerk betreft: Die werd keer op keer bevestigd door goddelijke mirakelen waarvan de Kerkgeschiedenis een aaneenschakeling is, ondanks de boosheid van slechte mensen binnen de Kerk (het koren en het onkruid groeien naast elkaar tot aan de tijd van de oogst) doorheen die gewijde geschiedenis. De authenticiteit, en dus ook de onfeilbaarheid die daarmee samenhangt, van de Katholieke Kerk is ook bewijsbaar doordat de oud-testamentische profetieën vervuld zijn. De woorden van Christus in het Mattheusevangelie, hoofdstuk 16, vers 18, houden, onder andere, de kerkelijke onfeilbaarheid in.
Onlangs was ik op dit forum nog in een dispuut verwikkeld met “Ward” die kerkelijke wetteksten uit hun authentieke betekenis trekt ten gunste van een kerk zonder magisteriale hiërarchie en zonder zichtbaar hoofd; zo verdraait u de Heilige Schrift ten gunste van uw pacifisme, Raphaël. Het is een protestantse mentaliteit.
De egalitaire aard van het internet brengt met zich mee dat mensen bij machte zijn om zonder obstakels hun gedachten te publiceren over dingen waar zij weinig over weten; het gevolg is een luidruchtige kakofonie van meningen. De stemmen van degenen die wel kennis van zaken hebben verdwijnen in het gebulder van de onwetenden. Met religieuze onderwerpen is dat bijzonder kwalijk, gezien er gespeeld wordt met het eeuwig heil van onsterfelijke zielen.
Benjamin,
Ik had gemeend maar liever te willen zwijgen over dit onderwerp, edoch, graag wil het volgende nog toevoegen.
U schrijft (o.a.)
“Zonder de doodstraf kan een land trouwens niet beschaafd genoemd worden.”
De paus daarentegen zegt toch echt (als de site geen leugens brengt o.i.d.): (zenit.org) – “De doodstraf “is in strijd met de onkwetsbaarheid van het leven en de waardigheid van de mens, en in tegenspraak met Gods plan met de mens en de samenleving, en Zijn barmhartige rechtvaardigheid”, schrijft Paus Franciscus in een brief die overhandigd werd aan een delegatie van de Internationale Commissie tegen de Doodstraf, die hij in een privé audiëntie heeft ontvangen.”
en:
Bron: https://zenit.org/articles/pope-francis-decides-to-update-church-catechism-to-assert-church-teaching-against-use-of-death-penalty/
Pope Francis Decides to Update Church Catechism: ‘The Death Penalty is Inadmissable’
Etcetera.
en:
“NEW REVISION OF NUMBER 2267
OF THE CATECHISM OF THE CATHOLIC CHURCH
ON THE DEATH PENALTY –
RESCRIPTUM “EX AUDIENTIA SS.MI”
Bron:http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20180801_catechismo-penadimorte_en.html
☩JMJ☩
Raphaël,
Ik was er reeds van op de hoogte dat Paus Franciscus zijn ketterse leer omtrent de doodstraf in de moderne catechismus had laten zetten; het blijft echter een ketterse leer, want de rechtmatigheid van de doodstraf is een Christelijk dogma dat altijd, overal en algemeen in de Kerk vastgehouden werd. Niemand op aarde kan een Christelijk dogma afschaffen; ook de Paus van Rome niet.
Juist
Euthanasie en abortus zou niet bestaan als mensen verenigd waren met de Liefde en Barmhartigheid van God! Trouwe gelovigen kiezen ook niet voor levensverlengende middelen omdat ze niet bang zijn van de dood. Als hun einde er is dan weten ze het en dan laten ze hun leven los, ook al zouden ze het nog enkele jaren kunnen verlengen door nieuwe technieken binnen de medische wereld om nog maar één voet op aarde te blijven staan. Maar, dan ben je God aan het tarten en dan moet je ook van dat Leven, wat geen leven meer is, niet veel meer verwachten of verlangen.
Euthanasie en abortus zijn massaal toegepast in de ‘WOII’ door Hitler en zijn volgelingen, iedereen vond het tijdens en na de oorlog een gruwel en ze spreken er nog over dat het nooit meer mag gebeuren!! Het rare ervan de oorlog is blijkbaar in de overlevende generatie en in de volgende generaties die erop volgen nog steeds bezig. Hitler heeft zijn gelijk gehaald, want de technieken die hij toepaste in de oorlog, vinden we nu een doodgewoonste zaak. Ik vraag me soms af wat zouden de mensen die het overleefd hebben van al die concentratiekampen denken van euthanasie en abortus dat voor massa moorden heeft gezorgd?
Als ik de verhalen lees van de overlevende die jaren in een concentratiekamp hebben gezeten zijn allemaal verhalen van mensen die jaren, jaren hebben moeten lijden, erbarmelijke omstandigheden hebben moeten ondergaan, honger hadden en verlangen om te slapen hun vele nachten hebben gekweld. Verlangen om maar even in te dommelen en hun hoofden te leunen om een muur, was voor vele een wens een droom die amper in vervulling ging. En als ze toch hun hoofd leunde dan stond er wel een SS-soldaat naast hen om een pak slaag te geven. En als ze nog niet genoeg kwelling hadden doorstaan dan moesten ze iedere dag koude en honger doorstaan, want ze kregen amper een halve liter soep dat bestond uit wat raap gekookt in gewoon water. Om vijf uur schreeuwde al de sirene en tien minuten later moesten hun bedden netjes zijn opgemaakt, ze moesten snel wat eten en weer buiten staan aan de barakken. En als er iemand ontbrak, hadden ze meerdere uren daar te staan, hongerend en rillend van de koude, vaak in de stromende regen.
En zo kan ik nog vele voorbeelden geven wat mensen in concentratiekampen hebben moeten doorstaan. Vele hebben het niet overleefd door euthanasie. Maar, als deze mensen hadden kunnen kiezen voor euthanasie of het leven, ook al waren ze uitgemergeld en nog amper in staat om en goedendag te zeggen, dan hadden ze allemaal één voor één voor het Leven gekozen.
Ik vraag me af wat is er na deze oorlog bij deze generatie zo fout is gegaan, dat nu het libertijns model gecreëerd door de volgende generaties (ik noem het model van Hitler) zo heeft kunnen zegevieren? Ik begrijp er niets van, mensen zonder God zijn echt verloren, ook al zeggen ze dat ze vrij zijn. Ze zijn helemaal niet vrij, ze zitten gevangen in angst voor de dood, verantwoordelijkheid, angst voor het authentieke leven. Zo gevangen in hun eigen ik, dat ik alleen nog maar compassie voor deze wereld kan voelen, compassie omdat ze blind, doof zijn geworden voor het goede. En alleen nog maar open willen staan voor het kwade (satan).
Prachtig verwoord van Lotje, en het gaat veel verder, als je de commentaar op hln hebt. gelezen. De titel alleen al spreekt boekdelen, de de euthanasie van Marieke Wordt uiteraard bewierookt maar men doet er nog een schep bovenop met de woorden “deze heldendaad maakt de tijd rijp voor het voltooide leven”. Dus men wil ergens een deadline dat men vrijwillig of verplicht uit het leven stapt als men vindt dat het genoeg is geweest of je dan toch maar in de weg loopt ! Dit is een gegeven voor een horrorfilm !
De term “heldendaad” roept herinneringen op aan de lofrede door Guy Verhofstadt n.a.v. de euthanasie van Hugo Claus in 2008. Geen enkele vorm van lijden past in het moderne lui-lekker-leventje. Individuen zoals J-J. De Gucht willen euthanasie mogelijk maken van de leeftijd van 70 jaar, in geval van depressie. Intussen werkt men in België aan een geleidelijke verhoging van de pensioenleeftijd tot , jawel … 70 jaar. Een ander denktank is op dit ogenblik bezig met de vaststelling van het bedrag dat je vanaf een bepaalde leeftijd nog mag kosten aan de ziekteverzekering… Je economische waarde is het enige waar het om draait. “Uw geld of uw leven” is inderdaad van oudsher een roversleuze…
De euthanasiedrempel wordt – net als bij abortus – keer op keer verlaagd en in de praktijk wordt heel vaak een loopje genomen met het al te liberaal wettelijk kader. Net als abortus wordt gemotiveerd met extreme omstandigheden die echter in de praktijk slechts zelden voorkomen. De actueel meest aangehaalde reden voor abortus, heet “Op dit ogenblik geen kinderwens”.
Je hebt het weer mooi gezegd Lotje.
Dat zie ik toch heel anders. Als ik mijn leven “nog enkele jaren kunnen verlengen door nieuwe technieken binnen de medische wereld,” dan zou ik dat doen. De Kerk heeft daar ook niets tegen. Het enige wat de Kerk op dit punt zegt, is dat je dit niet ten kostte van alles (bijvoorbeeld het faillissement van de hele familie om de ziektekosten te betalen), hoeft te ambiëren.
Wij katholieken moeten beseffen dat we een kleine minderheid zijn en dat we onze visie niet meer kunnen opleggen. Euthanasie is nu eenmaal wettelijk en niemad is verplicht euthanasie aan te vragen. Waar is het probleem.
Beste Jan Adams,
De problemen zijn :
1) Dat onze bisschoppen nauwelijks tegengas geven tegen de algemeen heersende “cultuur van de dood”, in dit geval betreffende euthanasie.
2) Dat de eerlijke stem van de katholieke gelovigen door de media niet eens ten gehore gebracht wordt.
3) Dat we langs alle kanten niets anders dan sluikreclame en opjagerij horen pro euthanasie. “Zijn jouw papieren wel al in orde ?”
4) Dat hier de salamitactiek toegepast wordt door de euthanasie-activisten. De nagestreefde grens (voor sommigen op zijn minst) : hulp bij zelfmoord voor elke die dat wenst.
Het probleem is niet zozeer dat u ‘als katholiek’ per se in actie zou moeten komen, maar dat u als patriot zich zou moeten verzetten tegen het ondermijnen van onze cultuur, allereerst door de morele basis ervan te eroderen.
Vele mensen ( ook gedoopte katholieken ) hebben geen zondebesef meer.
Omdat vele mensen niet meer aan God denken en – in casu – al minder in Jezus, ware mens en ware God geloven en al veel minder geloven in de waarachtige hulp die OL Vrouw kan bieden , hebben ze hun eigen ‘ ik ‘ als kompas.
Resultaat is dat velen niet meer de 10 geboden in gedachte hebben en dat ze dingen doen die daartegen ingaan zoals doden en/of zich laten doden.
Vele mensen ( ook gedoopte katholieken ) hebben hun onsterfelijke ziel niet meer in gedachte. Hun ziel wordt ook niet meer op voldoende wijze gevoed door de Heilige Eucharistie. Ze gaan niet meer naar de Heilige Mis. En nog minder naar de biecht.
Ze verkiezen bijvoorbeeld op een ‘menswaardige manier ‘ het leven te beëindigen. Of dat eventueel God zou kunnen mishagen is voor velen al lang geen vraag meer. Ze hebben -de facto – hun geloof verloren.
Daarom moeten wij als gelovige katholieken voor onze evenaaste bidden en blijven bidden. Dat vraagt OLVrouwe – in naam van de ene waarachtige God – keer op keer in haar verschijningen. Zij heeft de Macht mensen te bekeren en tot Haar Zoon te brengen. God wil alle mensen tot Hem brengen voor het altijd durend eeuwig geluk.
Gedoopte Katholieken? Vroeger werd men gedoopt zonder daar ooit voor gekozen te hebben. Vaak meteen of een dag na de geboorte. Dus verwijzen dat zelfs gedoopte katholieken geen zondebesef hebben is onzin.
Als mens heb je geen keuze als je ‘gemaakt’ wordt, Vroeger was het gewoon normaal dat je gedoopt, je heilige communie etc.. deed. Zonder dat je daar keuze in had…Ik heb respect voor de echt Katholieken die zich bij volle bewustzijn overgeven aan God door de doop te doen etc…Maar het overgrote deel van de 50+ katholieken zijn het omdat het zo in de burgelijke staat is opgenomen. Niet door een keuze. Bovendien uitschrijven uit de Kerk kan. Maar van de doop kan je nooit verlost worden…
Dat men al op vrij jonge leeftijd naar school gaat, is ook geen eigen keuze.
Hallo Erik,
– Bij het doopsel op zeer jonge leeftijd hebben je ouders voor je doopsel gekozen, omdat ze je wilden inlijven in de Kerk, en dat goed vonden. Als je opgroeit kun je dan naar de H. Mis gaan, en daar elke keer het Credo oprecht opzeggen, waarmee je je akkoord met je eigen doopsel bevestigt. Dan is er nog één keer per jaar, op Pasen, de hernieuwing van je doopgeloften, waarbij je eigenlijk nogmaals akkoord gaat met je lidmaatschap van de Kerk, dat een feit was sedert je doopsel. Je beaamt dan de keuze van je ouders.
– Als je na je doopsel niets meer doet aan je geloof is dat spijtig, maar het is dan je eigen keuze. Maar door het feit dat je gedoopt bent kun je de draad weer gemakkelijk opnemen (biecht, …).
– Tegenwoordig wordt aan de kinderen en ouders wel degelijk gezegd dat het Vormsel enz. een bewuste keuze moet zijn.
– Keuze. In die tijd had je in feite geen keuze. Het was meer een vanzelfsprekendheid/verplichting. Toen ik opgroeide moest ik 1x per week naar de kerk. Op zondag waren er toen nog 2 missen. De hoogmis en de avondmis. Daarvan kun je zeggen dat is opvoeding.. Prima zie het zoals je wil. Ik ga alleen nog naar de kerk voor uitvaarten en trouwerijen. En dat is inderdaad mijn eigen keuze.
Ging u ook door eigen keuze naar de Lagere School? Gaf u ook als baby toestemming voor een hielprik? Werd u ook in de gelegenheid gesteld te kiezen voor vleeseter te worden of veganist? Etc. Etc. Etc. En bent u er wel zo zeker van dat uw huidige keuzen zo verstandig zijn? Wat weet u van de bedoelingen van God?
Onderwijs of geloofskeuze.. Het is nogal een verschil. Voor u wellicht niet. Geef jongeren breed georienteerd geloofsonderwijs en laat ze zelf kiezen of ze gedoopt willen worden…Wat je overhoud zijn echte devote gelovigen. Die moet je ook alleen maar willen hebben toch? Blijf bij je eigen kerk en schrijf je aanhangers de regels voor. Als je de wet “voltooid leven” (mogelijke wet) gaat bekijken is het toch prima. U en uw geloofsgenoten maken daar geen gebruik van. Andere weer wel.. Zelfbeschikking.
Hoezeer er ook steeds meer een nare cultuur ontstaat, gemaakt door naarlingen, toch een bedenking.
Ik vind dat sommige zaken absoluut taboe zijn; daarover spreekt men dan liever niet, want dat is beter.
Soms liggen de zaken zo intens gevoelig, is iets zo vreselijk triest en pijnlijk, dat het van gepaste piëteit getuigt om daar maar over te zwijgen en het over te laten aan de deskundigen en de direct betrokkenen. Het is dan nog ‘slechts’ een ‘gebeurtenis’ van de familie, de patiënt, de dokter en eventueel een geestelijke.
Hoe droevig het leven soms kan zijn, soms is het beter te zwijgen en te bidden voor alle betrokkenen.
Op 27 oktober 2019 (20:12) had ik het al over de salamitactiek inzake de wetgeving i.v.m. abortus en euthanasie. Het is alweer zover.
Donkerblauwe trien Gwendolyn Rutten (Open VLD) begint nu te ijveren voor euthanasie voor alle mensen die vinden dat ze een “voltooid leven” achter de rug hebben. We glijden steeds dieper af …
Gwendolyn Rutten haar leven kan beter ook voltooid zijn, want ze heeft niets meer te vertellen. Het enigste dat ze doet in de politiek is zorgen dat er wetten komen om de cultuur van de dood te stimuleren in plaats wetten te stimuleren van leven en liefde. Ik heb compassie met deze vrouw, want hoe innerlijke dood moet je niet zijn om zulke zieke wetten te willen doorvoeren. Voor mij is dus Gwendolyn Rutte haar leven voltooid, ga ook maar je prik halen zodat je van deze wereld kan vertrekken! Want, je bent gewetenloos, spiritueel dood en je hart is versteend! We moeten geen wetten komen voor de ouderen, zwakke en kwetsbare mensen om vroegtijdig te euthanaseren, maar er moeten wetten komen om mensen zoals Gwendolyn vroegtijdig te laten euthanaseren, het zou onze zwakke burgers zeker ten goede komen.
Erik (30 oktober 2019 om 08:52),
Je schrijft : ” …laat ze zelf kiezen of ze gedoopt willen worden”. Zever. Als ouders vinden dat het katholieke geloof goed is, laten ze gewoon hun kindje dopen. Jezus heeft trouwens gezegd : laat de kinderen tot mij komen. Een veelzeggend iets …
Je schrijft nog : “Als je de wet “voltooid leven” (mogelijke wet) gaat bekijken is het toch prima.” Nogmaals zever, die niet alleen tegen het christelijke geloof ingaat, maar ook tegen elke optimistische levensvisie en tegen elke deftige filosofie. Jij wil blijkbaar zelfmoord gemakkelijk maken, nog op kosten van iedereen, allicht. Afschuwelijke, treurige, hopeloze visie.
Je kunt beter je treurige visies elders gaan verkopen.
Inderdaad kan Erik zijn treurige visie beter elders verkopen. Want:
1. Ze is in strijd met de catechismus van de Kerk (katholiek gehuwden zijn verplicht hun kinderen katholiek op te voeden). En zelfs als de verplichting niet geformuleerd zou zijn, is het een morele verplichting
2. Het is een volstrekte illusie om te denken dat je in een volkomen heidense, geseksualiseerde wereld via ‘onderwijs’ tot geloof zou kunnen worden. Mogelijk lukt dat een enkeling, maar voor de massale meerderheid van de mensen geldt dat het geloof (a) met de moedermelk wordt ingedronken, en (2) wortel schiet wordt door het voorbeeldgedrag van moeder en vader.
Mooi artikel, maar ik mis wel iets. De grote vraag waar het eigenlijk om draait is de zin/onzin van het lijden en het Christelijke antwoord hierop. Leven is altijd waardevol, want het is een geschenk van God. Van ons wordt gevraagd om als we lijden, dit te verbinden met de kruisdood van Jezus. Lijden kan men ook opvatten als een boetedoening voor eigen zonden en de zonden van de wereld.
“Er is een evangelie groter dan het evangelie van de liefde,” zei de Heilige Paus Johannes-Paulus II ooit, “het evangelie van het lijden waarmee de toekomst wordt voorbereid.” Profetische woorden maar o zo moeilijk om in de praktijk te brengen.
Ik kan heel goed begrijpen dat lijden héél zwaar kan zijn en dat mensen die weinig of niet meer geloven hun toevlucht zoeken in euthanasie. Als leven en dood geen zin hebben, wat maakt het dan uit? Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik het zomaar goedkeur. En al zeker de walgelijke propaganda van de media voor euthanasie!