Hoe laf kan een bisschop zijn. In Brussel wordt eens temeer een bloeiende katholieke gemeenschap vernietigd. Niet door het toedoen van vrijmetselaarsloges of omdat er plaats moet gemaakt worden voor een moskee, neen, gewoon door de onbegrijpelijke beslissing van Mgr Kockerols, hulpbisschop van Brussel. Net op het moment dat alles plat ligt omwille van de Corona pandemie en niemand meer naar buiten mag om te overleggen, heeft deze Cockerols besloten om een bloeiende Kerkgemeenschap op te doeken..
De meesten van u zullen zich nog herinneren hoe enkele jaren geleden de priesters van de nieuw opgerichte Fraterniteit van de Heilige Apostelen het katholieke gemeenschapsleven rond de Sint Katelijnekerk in hartje Brussel, nieuw leven hadden ingeblazen. Deze nieuwe gemeenschap van priesters, die door toedoen van aartsbisschop Leonard deze kerk als uitvalsbasis gekregen hadden en ze zodoende van de ontwijding gered hadden( de stad Brussel en de Brusselse lokale Kerk waren het reeds eens geworden om van deze historische kerk een markt te maken…), bouwde op korte tijd Sint Katelijne uit tot een centrum van evangelisering, met veel jonge gelovigen en veel sympathie van de hele volkse buurt van de “Vismarkt”.
Dat was een doorn in het oog van de progressieve kliek, die het parochiale leven in Brussel gekaapt heeft. Eens Mgr Leonard afgedankt en bij het oud vuil gezwierd, werd de wraak al vlug duidelijk. Mgr De Kesel en zijn hulpbisschop Kockerolls doekten onmiddellijk deze bloeiende gemeenschap van de Heilige Apostelen op, ondanks het enorme protest van de gelovigen en…niet-gelovigen van de Sint Katelijnebuurt, tot in Rome toe( maar wat baat protest bij de huidige machthebber in het Vaticaan…?).
Daarna was het de beurt aan de Monastieke Gemeenschappen van Jeruzalem, die op het Sint-Gillisvoorplein in de volkse gemeente St Gillis een bloeiend gemeenschapsleven hadden uitgebouwd. Ik heb jarenlang in deze Brusselse gemeente gewerkt en heb zelf kunnen ondervinden met welke bezieling deze religieuzen het katholieke leven in deze multiculturele buurt tot nieuw leven hadden gewekt. Ook hier, afgunst, nijd,” niet kaderen” in de progressieve waanbeelden van een bepaalde kleine, maar zeer actieve kliek binnen de Brusselse parochies. Van de dag op morgen, de ezelsstamp…
Nu is er een nieuw geval van interne Kerkvervolging. Twee monniken van de abdij van Leffe werden enkele jaren naar de abdij van Ter Kameren in Elsene gestuurd om er als priester van de plaatselijke katholieke gemeenschap te fungeren, met groot succes trouwens. Op korte tijd wisten de twee paters een eiland van spiritualiteit en vurige geloofsbeleving uit de grond te stampen, met een mooie liturgie en allerlei neven-activiteiten. Het werd al vlug een verzamelpunt voor de hele katholieke gemeenschap van Elsene.
Ook hier weer hetzelfde stramien… de kleine activistische minderheid die het in Brussel en bij Kockerols voor het zeggen heeft, kon dit niet verdragen. De twee paters zouden niet passen in het concept van de ” pastorale entiteiten ” die in Brussel het katholieke leven kapotmaken en de gelovigen doen wegvluchten. Maar ja, als men een lichtend voorbeeld heeft als Bergoglio, die als een despoot handelt met al wie niet in de pas loopt, dan wordt er al veel duidelijk…
De Corona-periode was dan ook het ideale moment om te handelen…nu iedereen zowat in afzondering leeft en er dus praktisch geen protest mogelijk is, besloot Cockerols van de dag op morgen de paters terug te sturen naar Leffe en zo dit mooie initiatief te kortwieken. Hoe laf kan een ” bisschop” zijn…!
De parochianen van Ter Kameren kregen het nieuws alleen te horen via de site van Cathobel . Zij zijn verontwaardigd en hebben besloten een open brief te schrijven naar de hulpbisschop. Zij vragen hem om verduidelijking over deze onbegrijpelijke beslissing, die geen rekening houdt met de noden van de gelovigen en op een ogenblik komt, waarop de mensen in afzondering leven en zich moeilijk kunnen verweren. Herinnert u zich nog het gedicht van Guido Gezelle? ” Een snoodaard had een bie gevaan …”Het mooie Vlaamse woord snoodaard is hier zeker van toepassing!
Goed artikel met terechte opmerkingen wat de koers van de kerk betreft, helaas met deze paus zullen we dat nog meer zien, wat zal hij blij zijn dat hij Pasen kan vieren in zijn lege Vaticaan!
Hun straf zal weldra komen hoop ik, maar de schade die deze gieren aanrichten is niet te overzien. Laat ons bidden en hopen dat :God zelf hier een einde aan maakt .
Jammer, de vervolging van de gelovigen die het Universele Katholieke geloof belijden door de Protestanten is begonnen. De tijd van de schuilkerken is aangebroken, kerken op geheime plaatsen waar de Universele Rooms Katholieken hun geloof kunnen belijden en beleven. Helaas wordt het Schisma met de Protestanten in de Rooms Katholiek kerk steeds zichtbaarder, van een pluriforme kerk is allang geen sprake meer. Maar er is hoop, in 1584 werd door de Staten van Friesland en later ook door de Staten in bijna alle andere provincies in Nederland, toen nog Nederland en België, de Katholieke kerk verboden. Meer dan driehonderd jaar en meer dan twintig generaties lang moesten de Katholieken in hun schuilkerken hun Katholieke geloof Belijden en beleven, de geloofsbeleving maakte in die driehonderd jaar een diepgang door die de geloofsvreugde en de devotie tot ongekende hoogte voerde. Laten wij in deze Goede Week bidden dat wij ons geloof in de schuilkerken mogen voortzetten.
Wie in een bisdom of vicariaat wil werken moet zich inschrijven in het pastorale beleid van bisdom pf vicariaraat en niet zijn eigen ding doen. Er bestaat nog zoiets als loyauteit.
Is er niemand die Mgr. Leonard kan terugroepen uit zijn Franse diaspora? Deze Waalse geestelijke was de meest Vlaamsgezinde bisschop die de belgische kerkhiërarchie ooit heeft voortgebracht!
Quel dommage cette décision de Mgr Kockerols! Incompréhensible! Confions cela au Seigneur dans notre prière, en espérant un changement d’attitude du Vicariat de Bruxelles. Espérons que les fidèles concernés auront gain de cause suite à leurs réclamations!
Bien fraternellement
Ph.Louis
Christus is opgestaan!
Goed dat deze blog ook gelezen wordt door franstaligen. Bienvenu!
Zulke acties van bisschoppen zijn uitsluitend onbegrijpelijk als u meent dat zij nog katholiek zijn of in ieder geval te goeder trouw. Enkele uitzonderingen (waaronder Mgr. Leonard) daargelaten zijn zij echter protestants in doctrine, liturgie en pastoraat. Filosofisch gezien zijn zij modernisten. In hun opstand tegen God menen zij dat zij naar believen kunnen kiezen uit wat de Heilige Schrift en de Traditie van de Kerk leren, en dat zij het overige kunnen negeren of zelfs verwerpen. Maar het allerergste is dat zij hun eigen bedenksels durven te presenteren als “katholiek”.
Als er dan ergens een gemeenschap, of zelfs een enkele priester is die wel katholiek is, dan hebben de afvalligen concurrentie te vrezen. Wie wil er naar de hersenspinsels van een modernistische bisschop luisteren, als er enkele honderden meters verderop een katholieke preek gegeven wordt? Wie wil er plaats nemen in een witgekalkte hal die is ingericht naar het voorbeeld van een vrijmetselaarsloge als hij ook in een echte katholieke kerk kan opzien naar Jezus Christus aan het Kruis, naar zijn heilige Moeder, en naar alle heiligen? Wie wil er biechten bij een priester die zegt dat iedereen toch naar de Hemel gaat en dat bekering niet nodig is?
Daarom worden katholieke gemeenschappen gedwarsboomd en in veel gevallen ontbonden. De weinige katholieken die toch nog als diocesaan priester gewijd zijn leven als schapen onder de wolven en hebben al vroeg geleerd om voorzichtig te zijn als slangen (Mattheus 10:16). Zij doen veel goeds, maar juist op kritieke momenten zwijgen zij.
Een verandering van houding zal waarschijnlijk pas komen als de afvalligen hun aanstaande eeuwige verdoemenis in de ogen zien. Maar zelfs dit inzicht vereist een bijzonder genade van God. Wellicht kunnen we dan voor deze genade bidden.
Is het daarmee dat onze “klerikale overheden” zich bezighouden ipv te zorgen voor de hen toevertrouwde “schapen”? Hoe juist noemde Jezus hen “huurlingen” (Joh.10, 12-14) die in de plaats van voor de gelovigen te zorgen in de nood, hen in de steek laten, zoals nu met de coronacrisis, waar zoveel mensen sterven ZONDER H.Sacramenten omdat de “huurlingen” zijn gevlucht en zich opsluiten in hun mooie paleizen en hoogstwaarschijnlijk nog hun vette wedde blijven ontvangen en toch NIET WERKEN (daar waar vele “gewone mensen” een tijdelijke werkloosheidsvergoeding ontvangen ipv hun normaal loon omdat ze niet kunnen werken….) Nog ergerlijker is het feit dat zij Gestapomethodes gebruiken van verklikking van die échte herders die toch hun stervende mensen het Sacrament van het H.Oliesel toedienen om hen in hun stervensuur bij te staan. En dan spreek ik nog niet van hun GEBREK AAN GELOOF; want ipv de mensen op te roepen tot het rozenkransgebed om God’s Hulp te vragen de pandemie te stoppen; neen direct het hoogste gebed; de H.Mis VERBIEDEN (?!!) en dan onozel (sorry de uitdrukking, maar zij zijn zich precies niet van bewust hoe het overkwam!) verklaren dat ze elke avond om 20uur de klokken zullen laten luiden… Naar mij hoeven ze niet te luisteren; daarvoor ben ik toch te klein, maar dat ze eens overwegen wat O.L.Vrouw in La Salette o.a. zegde: ” …de hel is geplaveid met gemijterde hoofden…”. En het is nooit te laat om zich te bekeren ipv de ware katholieken te pesten…. mvg!
In elke dood is uiteindelijk overgave aan de Schepper, aan God – van de weeromstuit – als elke kramp of poging het leven vast te houden tenslotte moet wijken voor ont-spanning die gelijk staat aan overgave. In de dood is alle onderscheid verdwenen, dat is bij de doden meestal ook van het gezicht af te lezen. De dood is de grote ‘gelijkmaker’! Wat we elkaar door de eeuwen heen verder wijsmaakten over de dood en wat daarna, dat zijn louter menselijke bedenksels, die niet te controleren zijn op juistheid. We kunnen die menselijke overwegingen dus beter laten rusten; de hemel weet wel wat het met onze zielen aan moet.
Het is m.i. daarom overdreven om je druk of zorgen te maken over al dan niet het H. Oliesel (kunnen) ontvangen in tijden van crisis als oorlog en nu de coronapandemie.
Het sacrament der zieken en stervenden is ook – hoewel kerkelijke ambtsdragers c.s. uit eigenbelang het graag anders doen voorkomen – geen toverkunst, magie of hocus pocus. Het is een hulpmiddel dat – vermits men bij volle verstand is – kan helpen bij de focus op berouw en daarna betere aandacht voor Christus, en tenslotte op over- of ultieme zelfgave aan God c.q. het goddelijke. Voor wie het benauwd heeft of in een delier verkeert komt de verlossing uiteindelijk van de weeromstuit toch ook, als de dood intreedt. Angst om ‘de juiste afslag te missen’ is dus volkomen overbodig. Men moet mensen dus ook daarmee niet bangmaken, want bangmakers hier hebben een onjuist beeld van de fysieke en psychologische, spirituele werkelijkheid!
Een gelovig mens die leeft met en voor (in overgave aan) de Heer, heeft ook geen extra genade- of hulpmiddel nodig. Zijn/haar verlangen gaat al uit naar de vereniging met zijn/haar Heer. ‘Wie Mij ziet, ziet de Vader’, zei Jezus. ( ) Gelooft Mij: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij.’ (Joh. 14, 9 en 11) De verloste, bekeerde mens ziet reeds wat anderen niet zien met hun geestelijke ogen; zij leven reeds voor een deel in het Rijk Gods, hoopvol (smachtend, verlangend) wachtende daar geheel en al te zijn, verlost van het aardse tranendal. Het enige dat nodig is om dat te ervaren, is geloven in Hem en zijn Woord. Dat wil zeggen: Hem blijde onbaatzuchtig (onthecht aan ego en persoonlijke behoeften en begeerten) liefhebben, vertrouwen en dankbaar zijn, plus Hem op Woord en daad volgen. (Zie o.a. Joh. 3, 36 en 5, 24)
Bekeren wij ons daartoe en leggen wij onze angst af. Onze God is een God van levenden en niet van doden. Als een liefhebbende Vader ook die zich telkens weer laat overreden toch barmhartig te zijn waar God en wij mensen het vooralsnog niet zouden verwachten als wij uit de mond van profeten e.d. ‘godsspraken’ vernemen of ons herinneren. (p.p.t.: Gen. 18, 20-32 en Ex. 32) Onze god is waarlijk de Liefde in Persoon! Die moet men dus ook niet al te benauwd benaderen, noch met hogere mathematiek of rekenkunde. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk (Rom. 11, 33) Slecht de liefde kan Hem peilen!
A.G. Basilius, bent u weer terug? Snoodaard!
“Wat we elkaar door de eeuwen heen verder wijsmaakten over de dood en wat daarna,”
Ik weet niet wat u uzelf hebt wijsgemaakt, maar wat onze Heer Jezus Christus geopenbaard heeft over de vier laatste dingen (de dood, het oordeel, hemel en hel) is zeker betrouwbaar.
“Het sacrament der zieken en stervenden is ook – hoewel kerkelijke ambtsdragers c.s. uit eigenbelang het graag anders doen voorkomen – geen toverkunst, magie of hocus pocus.”
U stelt dat de Kerk de sacramenten doet voorkomen als toverkunst, magie of hocus pocus. Omdat de Kerk ondanks de persoonlijke fouten van haar bedienaren wel degelijk de juiste opvatting over de sacramenten heeft, belastert u daarmee God zelf.
“Voor wie het benauwd heeft of in een delier verkeert komt de verlossing uiteindelijk van de weeromstuit toch ook, als de dood intreedt.”
In geval de zieke in doodzonde verkeerde en nu niet meer kan spreken komt de redding alsnog door het sacrament van de Ziekenzalving/Oliesel, maar alleen als de de zieke inwendig berouw heeft.
Voor wie wel in een staat van genade verkeerde, wordt de genade nog vergroot.
“Men moet mensen dus ook daarmee niet bangmaken,”
Men moet de mensen niet bang maken met klimaatverandering en virussen. Maar de vreze des Heren is het begin van wijsheid.
“Een gelovig mens die leeft met en voor (in overgave aan) de Heer, heeft ook geen extra genade- of hulpmiddel nodig.”
Er zijn helaas slechts weinige gelovige mensen die werkelijk leven voor de Heer. Degenen die dat wel doen beseffen maar al te goed hoeveel ze nog tekort komen, en dat ze de genade van sacramenten en de hulpmiddelen van de Kerk nodig hebben. Het zijn juist de ongelovigen en de hardnekkige zondaars die zichzelf wijsmaken dat zij de genade niet nodig hebben.
“Het enige dat nodig is om dat te ervaren, is geloven in Hem en zijn Woord.”
Dat is beslist onvoldoende. Wie Jezus lief heeft moet zijn geboden bewaren. (Joh. 14:15, 14:23, 15:10; Jakobus 2:14) En wie gelooft in Jezus, moet ook geloven in zijn Kerk (Joh. 14:26, 15:20), aan wie hij de macht heeft gegeven om zonden te vergeven (Joh. 20:21-23), om te binden en te ontbinden (Matth. 16:19).
Er MOET wel erg veel van u, beste Silvanus. Wat een woede zit er toch in u. Met welk recht bent u zo meedogenloos; bent u zelf volmaakt en alwetend? Is Mat. 23 bijvoorbeeld aan u als geloofs- c.q. Jehovagetuige voorbijgegaan?
Als u het Nieuwe Testament echt gelezen had en met hart en ziel overwogen, dan zou u ook weten dat én ten diepste begrijpen wat Jezus bedoelde met: “Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt. Want met het oordeel dat gij velt, zult gij geoordeeld worden en de maat die gij gebruikt, zal men ook voor u gebruiken.” (Mat. 7, 1-2) Dat kan voor u met uw instelling nog wel eens een pijnlijke exercitie worden, vrees ik. In uw hemel zitten vast ook maar weinig zielen. Of u er zelf in komt?
Blijkbaar moet u dus nog veel leren m.n. qua zelfkennis en aan invoelingsvermogen of empathie. Immers, als u in geweten meent wat u schrijft, dan geldt toch ook voor u: een goed geweten is het gevolg van een slecht geheugen. Zonder aarzelen gooien alleen zij het gemakkelijkst de spreekwoordelijke eerste steen.
Wat denkt u dan toch te winnen door van Jezus Christus in wezen een harteloze dictator te maken i.p.v. iemand die redde en redt door uit te nodigen God in Jezus lief te hebben en zijn Woord te onderhouden?
Laten we blijven hopen dat u nog eens tot bezinning komt na van uw ros (uw onbevredigde driften) te zijn geklommen.
‘There will be no forgiveness without repentance’, leerde ik in de kerk. Bekeer u dus, en ga biddend studeren, mediteren op de Schrift. Betrek waar mogelijk de geschriften van de Kerkvaders erbij als de H. Gregorius van Nyssa en zijn ‘Over het leven van Mozes de Wetgever’. De benedictinessen van Bonheiden hebben daarvan een goede vertaling uitgegeven in 1992 in de serie “Kerkvaderteksten met commentaar” nr. 9. Moge dat uw ogen én hart openen.
Ik wens u alvast de vrede van Christus.
Dus God heeft dat virus geschapen, zoals Hij alles geschapen heeft, om de mensen te dwingen de rozenkrans te bidden?
Ach Basilius hoe hooghartig en NAAST DE KWESTIE reageert u op Silvanus! Uw modernistisch gezwets trekt op niets en omzeilt met, wat wij noemen een “advocatenstreek”, waarover het eigenlijk ging! Een beetje protestants pretentieus, die het zoveel beter weet (meent te weten) als Jezus? (cfr.ook hun gepruts aan het “Onze Vader”). Als Jezus het Sacrament van de Biecht heeft ingesteld dan heeft Hij ons dit als hulpmiddel gegeven omdat Hij wist dat het nodig is, en niet als “psychologisch geruststellertje”) (maar: “wiens zonden gij vergeeft, hem zijn ze vergeven, en wien gij ze niet vergeeft hem zijn ze niet vergeven” (Joh20, 22-23), vandaar dat het zo erg is dat de “huurlingen” hun kudde in de steek laten! Ook op menselijk vlak vind ik het laf, want mensen die zo onverwacht en in zo korte tijd worden getroffen moeten verschrikkelijke angsten uitstaan, wetende dat zij gaan sterven en dan -naast het gemis van hun dierbaren- ook nog de Troost van God’s Vergeving moeten missen! Gelukkig is er nog de Goddelijke Barmhartigheid die onze harten peilt en ons redt, als wij het Hem vragen en een -al was het maar kort- woord van de priester kan ons daarbij helpen.
U praat mensen onnodig angst aan. U zet hen zo op het verkeerde spoor door letterlijk te verstaan wat figuurlijk, overdrachtelijk, spiritueel begrepen zou moeten worden!
U vergeet namelijk dat Jezus sprak in gelijkenissen, parabels en niet in wereldse juridische termen.
U gaat eraan voorbij dat Jezus meermaals verkondigde dat zijn koninkrijk en zijn koningschap niet van deze wereld is. (Joh. 8, 23 en 18, 36)
U vergeet dat Hij vooral de mentale gesteldheid, het geloof van mensen proefde alvorens hen te belonen, te verhoren. (Mt. 15, 28; Mc. 2, 5; Lc. 7, 50; 18, 42 enz.)
U ondersteunt hierboven met stemverheffing dan ook de verkeerde idee, namelijk dat het materiële, zichtbare, tastbare i.c. het kerkelijk/cultureel bepaalde ritueel van sacramenten enz. het belangrijkst zou zijn. Dat mensen daarom in angst en beven de dood tegemoet zouden (zijn ge-) gaan als die rituelen hen worden onthouden, terwijl het belangrijkste is om voorafgaand aan de dood te leren, dat wij op de Heer moeten en kunnen vertrouwen; dat we ons aan zijn Persoon en Woord toewijden, en dus Hem dankbaar moeten zijn voor wat Hij ons leerde én voorleefde. Dat het dus uiteindelijk gaat om onze liefdevolle, ultiem onthechte over- c.q. zelfgave aan de Heer, met wie we alleen in verbinding zijn en blijven als we dat doen met geheel onze hart, ziel en vooral geest! (Onze handen en voeten volgen dan vrijwel vanzelf.)
Maar wees gerust, in de dood wordt uw misverstand telkens weer opgelost. In de dood verdwijnt ook onze angst, want dan laten we alles los (omdat we niet anders kunnen!) en geven ons over aan het Licht. God is echt barmhartiger dan gij denkt. De ‘goede moordenaar’ – tegelijk aan het kruis met Jezus – heeft dat ook mogen ervaren zónder de Eucharistie, het H. Oliesel en de Biecht via een priester te hebben ondergaan. Ongetwijfeld was hij tegelijk met Jezus in het paradijs (Luc. 23, 43) want de Heer is betrouwbaar op het geestelijke, spirituele vlak. Echter aan niemand wordt dit geopenbaard dan aan wie de Zoon van de Vader het wil openbaren! (Mat. 11, 25-27; Mat. 16, 17 en Lc. 10, 21-22)
Wanhoop echter niet, want vaak worstelen mensen hun hele leven als Jacob met de ‘engel’. Zelfs bij een rationalist par excellence als de theoloog en filosoof Thomas van Aquino OP (ca. 1225-1275) vielen de schellen pas van de ogen drie maanden voor zijn dood. Alles wat hij voordien geschreven had, diskwalificeerde hij toen als stro, en zweeg vervolgens definitief uit heilige huiver voor het grote wonder van de godsontmoeting in de ultieme, onthechte zelfgave aan de Heer.
God liefhebben via Jezus is zo simpel, en toch lopen en leven daar van de weeromstuit heel gemakkelijk aan voorbij c.q. dwingen anderen met onze loze praatjes ook die verkeerde weg op. De meeste kinderen én hun moeders echter laten zich gelukkig niet bedotten. Ook zij weten.
Wij zullen U dus niet aanklagen bij de Heer, maar hopen slechts dat ook U zo spoedig mogelijk de ogen én het hart open zullen gaan, en het mensen nooit meer moeilijk zult maken om de Heer waarlijk lief te hebben met heel hun hart en geest. Immers slechts Hij, Hem liefhebben is De Weg ten leven!