Met een conservatieve president aan het hoofd, en de berichten dat er volop kerken worden gebouwd, lijk het wel of de wens van Onze Lieve Vrouw in Fatima is vervuld, en dat Rusland bekeerd is. Maar is dat wel zo? Achter de ‘schone schijn’ gaat een grimmige werkelijkheid schuil: Rusland mag dan wel volgebouwd worden met kerken, maar die kerken blijven leeg.
Het is vooral belangrijk op te merken dat de meeste belangrijke ‘Kerk’ in Rusland momenteel de Russisch Orthodoxe Kerk is (71% van diegenen die zich gelovig noemen, 41,1% van de bevolking). De Katholieke Kerk is er in een zeer kleine minderheid (ca. 1% van diegenen die zich gelovig noemen, en 0,1 % van de bevolking).
Opkomst lager dan in Frankrijk
Het Sova Statistisch Onderzoekscentrum, één van de meest hoogaanstaande in het land, heeft data gepubliceerd over kerkbezoek per regio tijdens de Orthodoxe Kerstliturgieën, wat toch kan beschouwd worden als één van de belangrijkste kerkelijke perioden van het jaar. En nu komt het: er was slechts een opkomst van 1 à 3%, dat is lager dan bijvoorbeeld de 5 à 7% in het sterk geseculariseerde Frankrijk. Het algemeen gemiddelde in Rusland komt niet boven de 2%, wat in lijn ligt met de afgelopen jaren, en het is zelfs licht aan het afnemen. Dit is het laagste percentage in alle Christelijke landen.
Deze slechte neiging van de Russen om niet deel te nemen in liturgische ceremonies, illustreert het specifieke karakter van het Russisch Orthodoxe geloof: dat is: folklore en traditie heeft de bovenhand op echte geloofsbeleving en devotie.
Orthodoxe atheïsten
Boris Yeltsin, de eerste post-communistische president in de jaren 1990, verwees vaak naar zijn landgenoten als “Orthodoxe atheïsten”. De vertegenwoordigers van het patriarchaat in Moskou hebben niet gecommentarieerd over de cijfers, maar ze lijken niet in het bijzonder bezorgd te zijn, zover dat ze zelfs kerkelijke bouwplannen blijven promoten, in toenemend contrast met de lage opkomst van de gelovigen.
Tezelfdertijd lanceerde de burgemeester van Moskou, Sergej Sobjanin eind vorig jaar met veel succes het festival “De Weg naar Kerstmis”, dat in de hoofdstad plaatsvond van 13 december tot 12 januari, en dat 15 miljoen bezoekers trok. Burgemeester Sobjanin uitte zijn trots over “het grootste kerstfeest in Europa”, waar diverse culturele evenementen, wintersportcompetitie, eetgelegenheden en een wijde selectie van souvenirs aangeboden worden.
Kerstmis loopt bij hen van 25 december tot 7 januari (van de westerse naar de oosterse kalender), en neemt vooral een commercieel en populair karakter aan, waarin het religieuze deel vastberaden wordt weggewist. De vieringen duren tot 19 januari, de datum van het Orthodoxe feest van het Doopsel van de Heer, waarbij velen dan deelnemen aan het “bad in het ijswater”, dat na de liturgieën wordt gehouden. Dit jaar waren de Russen bezorgd dat door de hogere temperaturen deze folkloristische traditie zou kunnen bedreigd worden.
Hetzelfde fenomeen met Pasen
Hetzelfde fenomeen herhaalt zich ook in de Paasweek. Pasen wordt iets meer geapprecieerd in de Orthodoxe Kerk dan Kerstmis, en daarom is de opkomst toch iets hoger: ca 3%. Velen gaan echter enkel naar de kerken voor de zegening van de Paascake, zonder deel te nemen aan de liturgie. Het percentage van “actieve” Orthodoxen in Rusland is al jaren aan het dalen, ondanks de intense religieuze propaganda die door de staat en de lokale publieke instellingen en politieke leiders die in de voorste rijen zitten bij de liturgieën (zoals President Poetin) worden gevoerd.
De hoofdrol de Orthodoxe Kerk in het bestrijden van diverse sociale problemen, in verdediging van de familie, ongeboren leven en morele waarden, lijkt niet in staat te zijn om verandering te brengen in het hoogste percentage van abortussen en echtscheidingen in de wereld.
Rusland heeft anno 2020 nog steeds de hoogste verhouding abortussen ter wereld, bij de landen waar abortus legaal is: 53% van de zwangerschappen eindigt er in een abortus.
De Russisch Orthodoxe Kerk staat in de verdediging van de Christelijke visie op gebied van privaat en publiek leven, tegen de “morele degradatie die veroorzaakt wordt door Westerse invloeden”. Maar in werkelijkheid lijkt de Russische samenleving van vandaag niet veel af te wijken van deze ten tijde van het Sovjet-atheïsme, waar zelfs 2 à 3% van de bevolking trachtte naar de Kerk te gaan, ondanks de schaarste van de diensten en het risico dat dit met zich meebracht.
Een probleem met Rusland is dat het een aantal jaar geleden een wet heeft doorgevoerd waardoor het voor Katholieken illegaal is om nog te gaan evangeliseren in Rusland. Niet-Orthodoxe Christenen schreven toen:
“De verplichting voor elke gelovige om een speciale toestemming te hebben om zijn of haar geloof te verspreiden, alsook religieuze literatuur of ander materiaal buiten plaatsen van aanbidding en gebruikte gebouwen uit te delen, is niet enkel absurd en beledigend, maar het creëert ook de basis voor massale vervolging van gelovigen omwille van het schenden van deze voorschriften.”
“De Sovjet-geschiedenis toont ons hoeveel mensen van verschillende geloofsovertuigingen vervolgd zijn geweest voor het verspreiden van het Woord van God. Deze wet brengt ons terug tot een schandalig verleden.”
Communistische Dictator Xi Jinping noemt Poetin ‘beste vriend’
En waarom papt het ‘bekeerde’ Rusland aan met Communistische landen zoals China, Venezuela, Cuba, enz… dezelfde bondgenoten van de Sovjet-Unie ten tijde van de Koude Oorlog. Wat moeten we daarvan denken?
Of het feit dat de Chinese communistische dictator Xi Jinping Poetin zijn ‘beste vriend’ heeft genoemd, en hem zelfs een ‘vriendschapsmedaille’ schonk?
Als Rusland zo bekeerd is, waarom zegt Poetin eens niet aan Xi dat hij moet stoppen met de Christenen zo hard te vervolgen in zijn land? Of kan het hem niet schelen?
Hoe Christelijk zijn ze daar nu écht in Rusland?
We moeten onwillekeurig aan het spreekwoord denken:
Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken.
Maar dit alles zal ons niet verbazen als we weten dat Rusland nooit werd toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria, op de manier zoals zij dat gevraagd had in Fatima in 1917.
Overgenomen van: Restkerk.net; originele bron: Asianews.net
_-_stained_glass%2C_sacristy%2C_Immaculate_Heart_detail.jpg){kind=avatar}
Rusland is wel christelijker geworden dat is een feit, maar of Fatima de profetie dan nu is vervuld dat geloof ik nu ook weer niet.
Onze Lieve Vrouw bedoelde met de bekering van Rusland zeer zeker de bekering van dat land tot het katholiek en apostolisch geloof van Rome, en niet tot de Russische sekte van het oosters schisma. Alleen de katholieke Kerk is christelijk, want alleen deze Kerk werd gesticht door Christus op Petrus, en de geschiedenis leert ons dat de Sleuteldrager zijn bisschopszetel gevestigd heeft in Rome. Niet in Byzantion, niet in Moskou, maar in Rome.
Verder is het bestuur in Rusland nog steeds in de handen van de synagoge van de satan. Putin stond van kleins af aan onder joodse invloed, is een KGB-agent geweest en omringt zich momenteel nog steeds met oligarchen van Juda. De val van de Soviet eertijds was slechts een list om de westerse bevolking in slaap te sussen. Putin en Trump zijn beiden agenten van de chabadniks; Berel Lazar, van de strekking Chabad-Lubavitch, wordt “Putins rabbijn” genoemd. Er is een zeer nauwe connectie tussen Moskou en Tel Aviv, en veel van de joden die zich in het Heilig Land gevestigd hebben onder het door de familie Rothschild gecreëerd zionistisch bewind zijn afkomstig uit de voormalige Soviet.
Volgens de profetie van de contra-revolutionaire katholieke priester Souffrant zal de bekering van Rusland pas geschieden na de verschijning van de Grote Monarch; de Fatima-profetie is dus geconnecteerd met de Franse koningsprofetieën.
Als de Russische orthodoxie een ketterij is waarom dan niet de Griekse orthodoxie dat geholpen wordt door Hongarije door kerken op Lesbos te helpen restaureren? Een beetje consequentie op dit zgn. Katholieke Forum zou niet misstaan. Vooral wat consequentie met de evangelische oproep van geen kwaad te spreken en van zijn vijanden te beminnen.
De autocefalistische kerk van de Russen en die van de Grieken zijn beiden schismatieke sekten, en de leden ervan moeten zich bekeren tot de kerkelijke eenheid van Petrus om gered te worden van de vlammen der eeuwige verdoemenis. Dat er momenteel een rotzak op de Troon van Petrus zit verandert daar niets aan; het Petrijns Gezag is immers geen privaat eigendom van Paus Franciscus. Wie zijn naasten bemint wil dat zij door bekering tot het waarachtig geloof van de poorten van het schaduwrijk gered worden.
Dat gezegd hebbende moet militaire hulp aan oosterse schismatici tegen islamieten vanzelfsprekend zijn voor katholieken. Beter een schismatieke keizer in de Constantijnstad dan een Ottomaan. Het is ook een goed werk om stoffelijke hulp (voedsel, kleding, medicijnen, reconstructie van verwoeste dorpen) te bieden aan schismatici die lijden in islamitische landen.
Rusland heeft in de jaren 1990 een uiterst zware crisis gekend, economisch maar ook sociaal en moreel. Dat laatste vergeten we vaak. Privatisering van hele sectoren in een minimum van tijd, een uitverkoop, “vrije” prijsvorming, instorting van de koopkracht van pensioenen en lonen. De neoliberale “schoktherapie” die de patiënt meer dood dan levend achterlaat. Het was ook een morele crisis. Ik herinner me de nieuwe boeken Russische taal voor buitenlanders. Artikels uit de actualiteit en krantenknipsels. Een peiling voor schoolverlaters uit die tijd. Meest gewenste (?) beroep voor meisjes: “valuta prostituée”.
Twintig jaar later is de evolutie van het land merkwaardig. Een mirakel dat het christendom in die mate heropgestaan is. Natuurlijk zijn er nog vele schaduwpunten. Maar je mag niet vergeten dat het land op het einde van de jaren 1990 aan de rand van de afgrond stond.
Putin heeft werkbare relaties met Xi. Dat heeft niet zozeer te maken met vriendschap maar met de bemiddelende rol tussen Oost en West die het land ter harte neemt. Dat is levensnoodzakelijk voor de wereldvrede en het vermijden van Wereldoorlog 3. De reactietijd voor de Russen is uiterst kort. NATO-vlegtuigen patrouilleren iedere dag langs de Baltisch-Russiche grens en zijn op het verste punt in Narva op ongeveer 10 minuten vliegen van Sint-Petersburg. Stelt u eens voor dat er een technische fout is… Het hoofd koel houden is de boodschap en dat doet Poetin wel.
De Amerikaanse en Israëlische neocons houden niet op het Midden Oosten te destabiliseren.
Poetin heeft relaties met Israël. En dan? U mag niet vergeten dat er van de zowat 8 miljoen Israëli’s ruim 1 miljoen van de Sovjetherkomst zijn. Velen zijn in de jaren 1980 en 1990 gelokt met riante jobaanbiedingen. Heel wat van die 1 miljoen zijn nog niet overgestapt naar het judaisme maar beoefenen nog het orthodoxe christendom soms in het geheim. Israël heeft Putin even veel of meer nodig dan hij hen. 1 miljoen is een belangrijk kiespubliek. Die hebben wellicht de balans doen zwaaien van Netanyahu maar de seculiere nationalist Gantz (ook van Sovjetherkomst).
Tot hier enkele nuanceringen.