Volgens informatie die de betrouwbare Franse Katholieke website La Croix vanuit het Vaticaan ontving, zou het “baanbrekende” document met betrekking tot de complete hervorming van de Curie – de apostolische constitutie Praedicate Evangelium – reeds zijn ondertekend. Het wordt nu vertaald in de belangrijkste talen en zal dan worden openbaar gemaakt. Deze hervorming stond reeds vanaf het begin van het pontificaat van Franciscus op de agenda. Reeds vorig jaar trok Kardinaal Müller al aan de alarmbel omtrent deze hervorming: het conceptdocument vond hij uitermate problematisch. Deze hervorming zal eigenlijk neerkomen op een soort “hervorming” van de Kerk.
Het is iets waar paus Franciscus vanaf dag 1 mee bezig was: het volledig “hervormen” of ‘overhoop halen’ of ‘ondersteboven keren’ van de Romeinse Curie, en daarmee ook de Katholieke Kerk.
Hieronder een tijdlijn.
April 2013: Franciscus richt ‘Raad van Kardinalen’ op
Precies één maand na zijn aantreden in maart 2013, richtte hij de “Raad van Kardinalen” op, die bestond uit 8 kardinalen, en later 9, om de Curie volledig te hervormen. Ze kregen de taak om een plan uit te werken om de huidige apostolische constitutie Pastor Bonus die de Vaticaanse structuur regelt, te herschrijven.
Oktober 2013: “Hervormingen zullen diep gaan”
Reeds op 29 oktober 2013 verklaarde de Chileense kardinaal Francisco Javier Errazuriz Ossa, één van de leden van de achtkoppige raad van adviseurs dat de hervormingen die Bergoglio in gedachten heeft, diep zullen gaan en kunnen leiden tot een nieuwe Apostolische Constitutie.
Sterker nog: Errazuriz zei toen dat kardinalen dit hadden gevraagd tijdens de ontmoeting vóór het conclaaf. En Franciscus handelt naar deze collectieve wens, zo zei hij nog.
Oktober 2018: de Jongerensynode
Vele jaren gingen voorbij, en in die vele jaren, ook enkele synode, waaronder de schandalige ‘Jongerensynode’ in oktober 2018.
Reeds in de openingsmis vroeg paus Franciscus de aanwezige synodevaders om hun “egoïsme” te laten varen om te luisteren: “Dit afleggen [van het egoïsme] beschermt ons van de verleiding om te vallen in moralistische of elitaire posities, en beschermt ons van de verlokking van abstracte ideologieën die nooit de realiteit van de mensen raakt.” Vervolgens riep hij op tot creativiteit, dynamisme en het vluchten van “het-is-altijd-op-deze-manier-gedaan-geweest-mentaliteiten” om oplossingen te vinden die jonge mensen helpt om zich “opnieuw af te stemmen” op de Kerk.
Bij de aanvang van de Synode, in de synodehal, gaf Franciscus nog een toespraak. Daar zei hij o.a. dat jongens en meisjes “zich in hun originaliteit vaak niet begrepen voelen door de Kerk en daarom niet aanvaard worden voor wie ze echt zijn, en soms zelfs afgewezen worden.” Volgens Franciscus heeft de synode de “gelegenheid, de taak en de plicht om een teken te zijn van een Kerk die werkelijk luistert, die toestaat dat ze in vraag wordt gesteld door de ervaringen van diegenen die ze ontmoet, en die niet altijd een klaargemaakt antwoord heeft. Een Kerk die niet luistert toont zich gesloten tegenover nieuwigheid, gesloten voor Gods verrassingen, en kan niet geloofwaardig zijn, in het bijzonder voor de jongeren die onvermijdelijk zullen weglopen in plaats van dichter te komen.”
Het einddocument van deze synode roept op tot het aanvaarden van homoseksualiteit, een rol voor vrouwen in alle lagen van de Kerk én tot het oprichten van een “index van verboden katholieke websites,” zoals deze die u nu leest, om zogenaamd “nepnieuws” te bestrijden. Bovendien werd het werkdocument Instrumentum laboris, dat volgens Voice of the Family “een aanval op het Katholiek Geloof” was, automatisch óók deel van het einddocument. Bovendien werd het einddocument – krachtens Franciscus’ apostolische constitutie Episcopalis Communio, die hij in september 2019 ondertekende – opgenomen in het Leergezag.
April 2019: de Exhortatie van de Jongerensynode: ‘Christus Vivit’
Paus Franciscus zei in maart 2019, na de publicatie van de exhortatie ‘Christus Vivit’, naar aanleiding van de Jongerensynode: “De Kerk moet op concrete wijze veranderen” om de jongeren aan te trekken.
In zijn uiterst problematische exhortatie ‘Christus vivit’ schrijft Franciscus dat de Kerk op “concrete wijze moet veranderen” en roept hij op tot een Kerk die “bekrompen vooroordelen aan de kant schuift en zorgvuldig naar de jongeren luistert”, of anders het risico loopt een “museum” te worden. In de exhortatie doet Franciscus oproepen voor een nieuwe “frisse liturgie”, het aan de kant schuiven van moralistische regels en het stoppen met benadrukken van de Leer. In zijn 67-pagina lange document, stelt de paus een “open Kerk” voor, die de persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus op de eerste plaats stelt, en gelijk welk onderricht over de Leer op de tweede plaats.
Dit document zou de verdere basis vormen voor de nieuwe constitutie voor de Romeinse Curie, en de “vernieuwing” van de Kerk.
Mei 2019: Kardinaal Müller trekt aan de alarmbel
In mei 2019 trok Kardinaal Müller, de voormalige Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer aan de alarmbel, en uitte hij zijn kritiek op het conceptdocument voor de hervorming van de Curie. Eén van de gevolgen van deze herziening zou zijn dat ‘evangelisatie’ op de voorgrond wordt gezet, terwijl de leer naar de achtergrond wordt geschoven. Het document dat in de vorm van een ‘Apostolische Constitutie’ zou worden gepubliceerd, is uiterst problematisch; het bevat volgens Müller zelfs “schokkende theologische stompzinnigheden”.
“Om vandaag nu prioriteit te geven aan de seculiere taken, boven de spirituele missie is een vergissing die spoedig moet vermeden worden.” Kardinaal Müller waarschuwde tegen een “secularisatie van het concept van de Kerk”, alsof zij “zoals een internationaal bedrijf” moet geleid worden, “alsof het gaat over het machtsevenwicht tussen een moederbedrijf en haar dochterondernemingen.”
Over de nieuwe organisatie van de verschillende organen binnen de Romeinse Curie, zoals beschreven in het conceptdocument, zei Kardinaal Müller dat “er geen Suprema [het hoogste officie – tot nu toe de Congregatie van de Geloofsleer] meer is, omdat alle dicasterieën op hetzelfde niveau moeten zijn.” Hij zag hier een ‘planloze’ opsomming van 16 ministeries die min of meer de paus, de individuele bisschoppen en de bisschoppenconferenties moeten dienen.”
Om een voorbeeld te nemen, het Aalmoezenbureau staat nu hoger in de lijst dan de Congregatie voor de Liturgie en de Sacramenten. Daarbij komt “evangelisatie op de eerste plaats, hoewel het een taak is van de Universele Kerk en geen specifieke taak van de paus.”
De grootste verandering zal de vorming van een soort superdicasterie voor evangelisatie zijn, die belangrijker zal worden geacht dan de Congregatie van de Geloofsleer. Hier vroeg Müller de cruciale vraag:
“Wat is dan het verschil tussen de Dicasterie voor Evangelisatie en de Dicasterie (of: Congregatie) voor de Geloofsleer, die ook de taak heeft om ‘de paus en de bisschoppen te dienen in de verkondiging van het Evangelie in de wereld? Is er enerzijds een evangelisatie zonder inhoud en aan de andere kant de verkondiging van het ‘Geloof in Christus, de Zoon van de Levende God?”
“Hoewel het Magisterium van de Universele Kerk de reden is van het bestaan van het pauselijk primaatschap, wordt het onderrichten in het Geloof in het conceptdocument vernoemd als slechts een willekeurige taak van de paus onder vele anderen, en het meest gewichtig: het zal nu ondergeschikt worden aan zijn seculiere functies.”
Müller wees ook naar een passage in het conceptdocument, die de de functies van de nieuwe Dicasterie voor de Geloofsleer omschrijft en die “schokkende theologische stompzinnigheden” bevat. De Kardinaal merkte ook een “verkeerd en verwrongen gebruik van fundamentele begrippen van de Katholieke theologie”, alsook “een geseculariseerde manier van denken” van diegenen die de Congregatie van de Geloofsleer” zien als een soort “schoolmeester”. Hij bekritiseerde ook de notie van het versterken van de “periferie” ten nadele van “het centrum”, Rome. Dit kan “populistisch plausibel” klinken, maar voor een theologisch gevormd oor klinkt dit schel en uit de toon.”
Het document was dus reeds in 2019 klaar, maar paus Franciscus wilde de nationale bisschoppenconferenties, een aantal oversten van religieuze orden en enkele theologen de gelegenheid bieden om meer suggesties aan te reiken, om het document verder te ‘perfectioneren’.
IJskoude Kersttoespraak in december 2019 aan de leden van de Curie
Op 21 december 2019 dan, hield paus Franciscus zijn jaarlijkse kersttoespraak voor de leden van de Curie. Dit keer kondigde hij op verhulde wijze zijn op handen zijnde geplande hervormingen aan:
“We vinden onszelf levend in een tijd wanneer verandering niet langer lineair is, maar baanbrekend […]. Vaak benaderen we verandering alsof het een kwestie is van gewoon nieuwe kleren aan te trekken is, maar precies te blijven zoals we voorheen waren. Ik denk aan de raadselachtige uitdrukking die gevonden wordt in een bekende Italiaanse roman: “Indien we willen dat alles hetzelfde blijft, dan moet alles veranderen.” (“De Luipaard”, door Guiseppe Tomasi di Lampedusa).
“We moeten nieuwe processen in gang zetten, en niet enkel plaatsen bezetten […] We moeten ons niet focussen op het bezetten van de plaatsen waar macht wordt uitgeoefend, maar eerder het beginnen van lange historische processen […]. We hebben andere “kaarten” nodig, andere paradigma’s, die ons kunnen helpen onze manier van denken en onze houdingen te herpositioneren. Broeders en zusters, het christendom bestaat niet langer!”
“Er is altijd de verleiding om terug te vallen in het verleden (ook door het gebruiken van nieuwe formuleringen), want het is meer bevestigend, familiair, en om zeker te zijn, minder conflictueus. […] Hier is er een nood om op z’n hoede te zijn voor de bekoring van stijfheid. Een stijfheid geboren uit de vrees van verandering, die eindigt in het oprichten van hekkens en obstakels op het terrein van het algemeen welzijn, en het verandert in een mijnenveld van onbegrip en haat. Laat ons altijd herinneren dat achter elke vorm van stijfheid een soort onevenwicht ligt. Stijfheid en onevenwicht voeden elkaar in een vicieuze cirkel.”
En toen kwam ook het bewijs dat Franciscus hoog oploopt met de Kardinaal-vrijmetselaar, schaduwpaus en maffialeider (van de Maffia van Sankt Gallen, waar ook Kardinaal Danneels lid van was) Carlo Maria Martini (zie ook het artikel: “De geest van Kardinaal-vrijmetselaar Martini in Bergoglio). Hij zei namelijk:
“Kardinaal Martini, in zijn laatste interview, een paar dagen vóór zijn dood, zei iets dat ons zou moeten doen nadenken: “De Kerk loopt tweehonderd jaar achter. Waarom wordt ze niet wakker geschud? Zijn we bang? Angst in plaats van moed?”
Ja, dit zijn de letterlijke woorden van paus Franciscus tijdens de Kersttoespraak van 2019! Dat beloofde voor 2020…”
Januari 2020: meer details over de kladversie
Begin dit jaar waren er geruchten dat het finale document op het feest van de Stoel van St. Petrus zou worden bekend gemaakt, in februari, of op het feest van de H. Petrus en Paulus eind juni. Maar daar is – misschien door de coronacrisis – wellicht wat vertraging in gekomen. De Raad van Kardinalen moest door de crisis ook drie vergaderingen schrappen.
In januari 2020 schreef de kerkelijk rechtsgeleerde Ed Condon in een analysestuk voor het Catholic News Agency (CNA) dat de hervorming van de Romeinse Curie zou kunnen leiden tot een bekrachtiging van de Synodale Weg in Duitsland, die oproept tot significante veranderingen aan de Katholieke Leer met betrekking tot de seksuele moraal.
De kladversie van de constitutie verwijst specifiek naar de ‘authentieke doctrinaire autoriteit van de nationale bisschoppenconferenties”, zo schreef Condon. Verschillende bronnen die bekend zijn met het opmaakproces van het document beweren dat het “zwaar bezield werd door de wensen van Kardinaal Reihard Marx van München (tot voor kort hoofd van de Duitse Bisschoppenconferentie en één van de leden van de Raad van Kardinalen van Franciscus).
Enkele leden van de Congregatie van de Geloofsleer stelden dat indien “de voorzieningen (door Kardinaal Marx) in de finale tekst van de constitutie blijven, dit in feite het Duitse synodale proces zou geldig verklaren, ongeacht de opwerpingen van de curie hieromtrent.
Juli 2020: de complete ‘hervorming’ van de Curie staat op het punt te worden aangekondigd
Een bron in het Vaticaan liet nu verstaan aan La Croix dat de nieuwe constitutie, Praedicate Evangelium, klaar is en dat paus Franciscus het reeds heeft ondertekend. Het lijkt erop dat de tekst momenteel zorgvuldig wordt vertaald in de belangrijkste talen. Eens dat is gebeurd, zal het officieel worden gepubliceerd. Dit zou uiteraard heel ongewoon zijn, want het midden van de zomer is gewoonlijk niet het tijdstip om grote Vaticaanse documenten of belangrijke gebeurtenissen te lanceren. Maar van Franciscus kunnen we alles verwachten, zelfs op de meest onverwachte momenten.
De auteur van het artikel op La Croix, Robert Mickens, schreef dat dit document betekent dat “meer dan 24 curiekardinalen op pensioen zullen gestuurd worden.”
“Ongeacht wanneer de nieuwe tekst wordt geopenbaard, de gevolgen zullen menigvuldig en wellicht historisch zijn. Eén van de eerste en meest zichtbare hiervan zal een enorme omwenteling zijn van het personeel”, aldus Mickens.
In ieder geval zijn een deel van de kardinalen die aan het hoofd staan van diverse congregaties en andere delen van de Romeinse Curie ouder dan 75, wat traditioneel de pensioenleeftijd is onder bisschoppen. Franciscus heeft verschillende van hen voorlopig op hun post gelaten, waaronder Kardinaal Sarah.
La Croix suggereert dat met de hervorming van de Romeinse Curie, zij alsnog zullen moeten vertrekken. In het bijzonder wordt opnieuw Kardinaal Sarah vernoemd. De structuur van het besturende orgaan van de Kerk – de Curie – zal wellicht zo overhoop worden gehaald dat er eigenlijk een soort nieuwe ‘kerk’ zal zijn uitgevonden.
Of zal het de “voltooiing” zijn van Vaticanum II?
Bron: Restkerk.net
Hoog tijd dat de Romeinse Curie wordt hervormd en de Augiasstal wordt uitgemest.
Ik vrees dat zijn hervormingen zo diep zullen gaan, dat de kerk zal barsten en er nog meer onenigheid zal ontstaan. Deze paus is een bocht aan het nemen met slipgevaar maar dat ziet hij niet aankomen.
Hoog tijd dat de Romeinse Curie wordt hervormd en dat de Augiasstal wordt uitgemest. Er is geen plaats voor kardinalen die de Kerk van binnenuit kapot maken. Er zijn er al enkelen aan de kant gezet en er zullen er nog meer volgen.
Het is nodig dat katholieken de rozenkrans en tot de H. Aartsengel Michaël bidden tegen de machinaties van Paus Franciscus. De satanisten die de clerus geïnfiltreerd hebben roepen ongetwijfeld de hulp in van demonen in de oorlog van Franciscus tegen God. Men moet dus in gedachten houden dat de strijd primair geestelijk van aard is; Onze Lieve Vrouw heeft ons de rozenkrans als wapen gegeven, en het is niet voor niets dat Paus Leo XIII een gebed tot Sint Michaël, de aanvoerder van Gods legerscharen, schreef om het opwellend kwaad tegen te houden.
In uw redenering zit meer dan één onlogische gedachte. Als u (en uw vrienden) dan toch het gezag van deze en voorgaande pausen niet aanvaard, waarom windt ge u dan op over uitspraken van paus Franciscus???
Valse bewering. Ik erken het gezag van Paus Franciscus maar verwerp zijn antichrist-agenda.
De Paus doet het in mijn ogen prima.
Trouwens, hij scheen gezegd te hebben: “Christenheid bestaat niet meer”, “Vandaag de dag zijn wij niet de enigen meer die cultuur voortbrengen, en wij zijn ook niet degenen naar wie als eerste of naar wie het meeste naar geluisterd wordt.”
Het christendom is “vooral in Europa, maar in een groot deel van het Westen, niet langer meer een vanzelfsprekend uitgangspunt in het algemene leven, maar wordt juist vaak ontkend, bespot, gemarginaliseerd of belachelijk gemaakt”.
Bron: https://www.kn.nl/nieuws/paus-tegen-curie-christendom-bestaat-niet-meer/
Theudmer, ook Úw reactie = ’n niet-ware reactie.
Er is maar één paus: paus Benedictus;
Ook hebben wij tegenwoordig ’n válse paus (= iemand die zich ‘paus laat noémen, maar het niet is):
Jorge Mario Bergoglio, die zich ‘paus Franciscus’ laat noemen.
Benedictus XVI is afgetreden en is dus geen paus meer. Ratzinger erkent trouwens Franciscus als opvolger van Petrus.
Het is een dogmatisch feit dat Franciscus de Paus van Rome is. Hij is een slechte paus, maar hij is de Paus.
Hij is geen slechte paus. Dat is subjectief….Jij vindt hem een slechte paus!
“Benedictus ging akkoord om het ministerium (de bediening) te verlaten: niet het pausschap onder de bepalingen van Bonifatius VIII, noch de munus (het ambt zelf) volgens Canon 332 §2, maar het ministerium, of zoals verklaard in zijn laatste audiëntie: de actieve uitoefening van het ministerie.
De heilige Hiërarchie, en in het bijzonder het College van Kardinalen, moet deze fundamentele theologische waarheid erkennen, en terugkeren naar een correcte erkenning van de feiten van dit geval. Ze moeten erkennen dat, wanneer de Vicaris van Christus geen afstand doet van het ambt en de gave van genade die Christus aan hem alléén gaf, Christus dit niet aan een ander kan doorgeven, zelfs indien de hele Kerk wil dat Hij het doorgeeft. Hij kan niet handelen totdat zijn Vicaris handelt. En zelfs indien Zijn Vicaris verward is ten gevolge van hoge leeftijd, kan Hij niet handelen.
Dus, is het onbetwistbaar waar dat Paus Benedictus XVI nog steeds de Paus is, en dat Christus zelf enkel Benedictus beschouwt als Zijn Vicaris op Aarde. God zelf kan niet anders handelen. Hij kan zijn belofte aan Petrus niet breken.
“Ministerium” en “munus” zijn synoniemen in de canonieke taal; u maakt een valse distinctie, blindelings overgenomen van Alexis Bugnolo en Ann Barnhardt.
Ratzinger is zichtbaar en fysiek afgetreden, en heeft tot op heden zijn aftreden niet openlijk gecontesteerd; het is absurd om dan te gaan beweren dat hij nog paus zou zijn.
Alle diocesane bisschoppen hebben in 2013 Franciscus als Summus Pontifex erkend, en dat betekent dat zijn pontificaat een dogmatisch feit is, want geheel de Ecclesia docens kan niet een valse paus als hoofd beschouwen. De tegengestelde bewering is in tegenstrijd met de indefectibiliteit van de katholieke Kerk (een katholiek dogma). Door de algemene erkenning vanwege het episcopaat weten we met absolute zekerheid dat een paus een paus is en bijgevolg dat een pauselijke uitspraak ex cathedra een pauselijke uitspraak ex cathedra is; zonder dit beginsel zou er dus in de praktijk niet naar het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid gehandeld kunnen worden. Daarom is een door het algemeen episcopaat erkend pontificaat een dogmatisch feit, wat een technische term is voor een feit in de geschiedenis dat onlosmakelijk verbonden is met de authenticiteit van een geloofswaarheid.
Het ratzingeriaans schisma is een list van de duivel om verdeeldheid te zaaien onder de tegenstanders van de destructieve agenda van Franciscus.
Benedictus heeft herhaalde keren benadrukt dat hij vrijwillig aftrad, dat zij aftreden geldig is enz… maar verandert niets aan het feit dat hij geen afstand deed van de Munus.
Benedictus deed in zijn toespraak op 11 februari, en op 28 februari 2013 afstand van het “ministerium” of de uitoefening van het ambt, maar niet van de munus of het ambt zelf. Vandaar dat hij ook verder als “Zijne Heiligheid” wilde aangesproken worden, witte gewaden, het Pauselijk pectoraalkruis enz wilde blijven dragen, en het Pauselijk wapenschild wilde blijven gebruiken.
Ik zocht even wat achtergrondinformatie en vond toen deze site: https://fromrome.info/2019/10/31/munus-and-ministerium-a-canonical-study/
Interessante site, lijkt me.
@Theudmer, dogmatisch feiten bestaan niet.
U haalt dogma en feiten door elkaar.
Als iets ’n feit is, heeft dat met gelóóf niets te maken.
Een dogma heeft niets met feiten te maken; een dogma heeft betrekking op gelóóf;
Een dogma is een leerstelling die als onbetwistbaar wordt beschouwd door een religie.
Bijv.:
Ik geloof, dat U eerlijk bent.
Een feit is, dat U niet in de gevangenis zit.
Als U niet gelooft in het katholieke dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, dan bent U geen katholiek.
Aan elke lezer: zie restkerk.net
klik op: nieuws
klik daar ’n artikel aan van Uw keuze.
Zie dan vooral ook de rechterkant van Uw scherm.
Sinds het aftreden van Benedictus xvi is er veel gespeculeerd over de redenen hiervan. Een hypothese die nog nauwelijks vermeld is en die ik vanuit een resoluut theologische optiek naar voren wil schuiven, is cognitieve dissonantie. Volgens mij mag niet onderschat worden in welke mate heel deze penibele situatie vooral de persoonlijke theologische overtuigingen van Benedictus (of moet ik zeggen: Joseph Ratzinger) op de proef heeft gesteld heeft. Als theoloog, als bisschop, als prefect en als paus is deze immers in staat geweest om gedurende vijftig jaar een sterke invloed uit te oefenen op de kerk, zowel op het gebied van geloof en ethiek als op het gebied van kerkorganisatie, bisschopsbenoemingen en kerkelijke politiek. Op het einde van zijn ambt als paus moet hij beseft hebben dat het gewoonweg niet werkte. Zijn streven naar een kerk die de door egoïsme en relativisme aangetaste moderne wereld de hoogste standaarden van waarheid en moraliteit moest voorhouden, heeft integendeel geleid tot een kerk die op het ethische vlak van binnenuit verbrokkelde en haar geloofwaardigheid op het publieke forum steeds meer heeft verloren heeft. De kerk, die in Ratzingers theologische opvattingen allereerst een goddelijke werkelijkheid is, heeft uiteindelijk bewezen maar al te menselijk te zijn.
Subjects
@Jerome,
Enige opmerkingen:
1. Ik vind, dat U (te?) weinig eerbied betoont aan emeritus-paus Benedictus (de afbrokkeling van de kerk is al bezig sinds de voorbereiding van Vaticanum II)
2. als paus gaat zijn invloed ver uit boven zijn persóónlijke beleving van het pausschap. Hierbij speelt de munus een enorme rol, welke door U zelfs niet vernoemd wordt.
@Jerome, dit alles noopt mij om U te vragen: bent U katholiek/ bent U een randkatholiek of zelfs überhaupt gelovig?
Ik weet helaas niet meer van wie deze uitspraak is, maar hij is vor mij wel een belangrijk ijkpunt geworden.
Als Jezus terug op aarde komt zal Hij zeggen:
“Ik heb jullie mijn Blijde Boodschap en een Kerk gegeven, maar jullie hebben er een instituut van gemaakt”.
Wil de Kerk van Christus en de waarde waar het Christendom voor staat ooit nog relevant worden voor niet Katholieken dan zijn volgens mij een paar dingen absoluut noodzakelijk:
-De groots denkbare bezem door de hele Curie
– Terug naar de basis zoals genoemd in de Bergrede
-Het vormen van gemeenschappen zoals beschreven in de Handelingen van de Apostelen.
“Waar twee of meer in Mijn Naam bijeen zijn, daar ben ik aanwezig”
“Waar Goedheid heerst en Liefde daar is God”
Het hoofd van de Curie is de dienaar der dienaren.
Maar in de loop dar eeuwen is de dienaar, heerser geworden, en daar wringt de rode schoen.
Daarom pijs ik me gelukkig met deze dienaar der dienaren , die alvast de rode schoenen heeft afgezworen.
En naar het zich laat aanzien niet schroomt om de opdracht van Johannes de Doper “Maak recht de weg des Heren” in praktijk te brengen.
En zo de Weg naar Waarheid en Leven voor ons te ontsluiten.