De familie Lefèvre.
Het gebeurt niet elke dag, dat wij positief nieuws mogen brengen. Daar begin ik dan ook mee.
In Frankrijk is in de amusementswereld een klein wonder gebeurd. Jaarlijks wordt er met veel mediavertoon door de zender M6 een wedstrijd georganiseerd, die jong talent bekroont :” La France a un incroyable talent”. Er zijn verschillende schiftingen en op de laatste avond moeten de Tv-kijkers beslissen wie de winnaar van het concours is. De jury bestaat uit professionals uit de show-bizz wereld, waarvan de meeste, zoals overal, duidelijk geen voeling hebben met het katholieke geloof of er zelfs heel vijandig tegen staan.
Wonder boven wonder heeft dit jaar de familie Lefèvre op 15 december de wedstrijd gewonnen, met een bijna bovenaardse a capella mashup van twee religieuze liederen : “All Bells in Paradise”, van de hedendaagse Britse componist John Rutter en het bekende kerstlied ” Stille Nacht, Heilige Nacht”. Waarom is dit zo uitzonderlijk? Omdat het gaat om een katholieke Franse familie met zes kinderen, die uit gewone liefhebberij, of beter, passie, een koor gevormd heeft, dat op meesterlijke wijze hoofdzakelijk religieuze muziek opvoert. Stel u voor: in het laïcistische Frankrijk, waar de druk van de islam steeds tastbaarder wordt, wint een familiekoor een populaire wedstrijd met religieuze liederen! Als u weet hoe kathofoob en politiek correct de openbare zenders in Frankrijk zijn(juist zoals in Vlaanderen trouwens), dan is dit inderdaad een klein wonder.
De familie Lefèvre is in haar opzet geslaagd. Zij wou immers een boodschap “van vrede en van liefde brengen”. Juryleden, die, zoals de gekende zangeres Hélène Ségara spreken over ” een emotionele uitdrukking van Kerstmis, zoals die vandaag verloren dreigt te gaan” of nog anderen die verklaarden een innerlijke bekering te hebben doorgemaakt , met woorden als” dank zij u heb ik goesting om een beter mens te worden”…het is verre van alledaags in deze chaotische tijd!
Beluister de prachtige muziek van de familie Lefèvre op Youtube. Een openbaring!
De ene kerststal is de andere niet
Het Egyptisch-Babylonisch-Pachamama-achtige misbaksel op het Sint Pietersplein in Rome, dat voor een kerststal moet doorgaan , heeft al menigeen de wenkbrauwen doen fronsen. Iedereen wil blijkbaar kerststallen, die nog zo weinig mogelijk verwijzen naar de geboorte van Jezus Christus, de zoon van God.
Het nieuwe Vlaanderen, dat zijn christelijke, katholieke wortels uitspuwt en het woord Kerstmis niet meer durft te gebruiken, om moslims niet te “discrimineren”, en de term kerstmarkt vervangt door het banale “winterpret”, is natuurlijk in dezelfde richting geëvolueerd. In Wilsele, deelgemeente van Leuven, waar de socialist Mohamed Ridouani de plak zwaait, is er geen plaats meer voor het kribbetje, voor het kindje Jezus, voor Jozef of Maria. Het traditionele kerststalletje heeft er plaats moeten maken voor een serre, waar exotische planten, zoals papyrus, palmbomen en olijfbomen geacht worden te verwijzen naar het geboorteland van Jezus, Palestina. Althans zo wordt het voorgesteld door de ‘kunstenaar’ ,een zekere Pieter Janssens, die daarvoor van de stad Leuven 24.000 euro ontving! Economische crisis, zei u…
In Frankrijk dan weer wordt het plaatsen van een kerststal door een gemeente of stad door de meest ranzige “laïcards” beschouwd als een aantasting van het principe van de Wet van 1905, die een radicale scheiding van Kerk en Staat instelde. Een burgemeester, die het toch aandurft een kerststal te plaatsen, wordt onmiddellijk teruggefloten. Toch zijn er steeds meer burgemeesters, die dit in hun gemeente doen, om aan te tonen dat het kerstgebeuren integraal deel uitmaakt van de Franse identiteit en kultuur, ook al zijn sommige nieuwe bevolkingsgroepen daartegen gekant. Om te verhinderen dat zij gerechtelijk vervolgd zouden worden, zijn sommigen heel spitsvondig. Zo heeft Robert Ménard, de gekende burgemeester van de stad Béziers en oud-voorzitter van Dokters van de wereld, voor zijn stadhuis een grote kersestal geplaatst, gebouwd op wieltjes, om ze onmiddellijk te kunnen verplaatsen, mocht er een gerechtelijk bevel daartoe komen…
De jongste priester van Vlaanderen
In het decembernummer van “Het Accent”, het tweemaandelijks ledenblad van het Davidsfonds, eertijds een Vlaamse katholieke kultuurfederatie , die meer en meer is gaan aanleunen bij de politiek correcte eenheidsworst, uit schaamte voor haar vroegere identiteit, verscheen een intervieuw met één van de weinige nieuw gewijde priesters in Vlaanderen, Birger Dassonneville, werkzaam in Roeselare.
Zowel de vragen die gesteld worden als de antwoorden die door de priester gegeven worden, zijn tekenend voor de bloedarmoede, die het geloof in Vlaanderen herleid hebben tot een sociaal-kulturele strekking, zoals alle andere.
Voorbeelden voor Birger Dassonneville zijn Johan Bonny en Godfried Danneels, ” die zijn visie op een begrijpelijke en niet-aanvallende manier verkondigde”. Danneels was inderdaad zo begrijpend en niet-aanvallend, dat hij zijn opvolger als aartsbisschop, Mgr Leonard, in alles heeft gedwarsboomd, op een wijze die eigenlijk niet meer christelijk te noemen is. Het is ook Danneels, een van de spilfiguren achter de “maffia van St Gallen”, die op geniepige wijze gecomploteerd heeft om Bergoglio tot paus te laten benoemen. Ga eens met Mgr Leonard in het Franse Laus spreken, Birger, misschien vind u daar uw echte voorbeeld…!
Bergoglio, de politieke paus van de migratie…natuurlijk komt het thema migratie aan bod en natuurlijk wordt het plaatje ingekleurd zoals de nieuwe religieus-correcte ideologie het vereist. Birger vindt dat de “kerkgangers” te terughoudend zijn op het vlak van migratie.Zij moeten een andere richting uitgaan, een richting die steunt op geloofsgetuigenis…op wat de Bijbel zegt. Hij aarzelt trouwens niet om een loopje te nemen met wat die bijbel zegt ….luister…” Paus Franciscus doet dat ook. Hij verwijst ook naar Jezus, die op de vlucht moest slaan voor Herodes en als migrant in Egypte is terechtgekomen”. Wat onze jonge vriend er niet bij vertelt, is dat Jozef en Maria uit voorzorg gevlucht zijn naar Egypte, om te ontkomen aan de vervolging door Herodes.Eens dat gevaar geweken, zijn zij onmiddellijk teruggekeerd naar Palestina en hebben zij opnieuw hun normale leven opgenomen in Nazareth. Zij zijn dus helemaal niet naar Egypte geëmigreerd, om zich daar blijvend te vestigen, zoals men ons wil suggereren. De naastenliefe vereist dat wij een bepaalde vluchteling bijstaan, tot het ogenblik dat hij terug naar zijn land van herkomst gaat. Naastenliefde is echter niet zich als volk door massa’s nieuwkomers te laten verdringen en hen, uit een vals schuldgevoel, alles te geven wat zij opeisen.
Natuurlijk kon een ander modieus thema niet ontbreken: de homokoppels, vermits Franciscus zich uitgesproken heeft voor een geregistreerd partnerschap voor dergelijke koppels… priester Dassonneville heeft hierover geen uitgesproken mening, of hij doet alsof…Hij houdt het bij de gebruikelijke gemeenplaatsen om het kalf te laten verdrinken, zoals ” wat verandert is de manier waarop de Kerk omgaat met mensen met een andere geaardheid. Ik hoor dat graag, want ook zij nemen verantwoordelijheid op in de plaatselijke gemeenschap…en…tegelijkertijd onderschrijft de paus nog altijd dat een kerkelijk huwelijk er een is tussen een man en een vrouw…” Paroles, paroles…”, ook al een gekend liedje…
Over het vervangen van de fysieke aanwezigheid bij de liturgie, door een mis op internet, omdat vele priesters geen H.Mis voor 15 gelovigen willen opdragen, vindt hij dat als je een priester alleen aan een altaar ziet, dat sterk afbreuk doet van wat liturgie in essentie is. Liturgie veronderstelt volgens hem een gemeenschap die je vormt rond Christus en waarbij je samen luistert naar zijn woord en het brood deelt. Wat volgt geeft heel goed zijn modernistische visie weer: “een digitale eucharistieviering is wat dat betreft heel eng en keert in sommige gevallen terug naar de Kerk van voor het Tweede Vaticaans concilie, toen de mis van de priester was en de gelovigen buitenstaanders en zwijgende toeschouwers waren”…
Ik kan Birger Dassonneville alleen maar de raad geven eens een jonge priester te gaan opzoeken, die wel de traditionele mis opdraagt en ze soms zelfs in de twee vormen opdraagt. Hij zal zo kunnen horen wat de mis als verrijking en geloofsverdieping voor een jonge priester kan betekenen. Dat kan voor hem heel nuttig zijn…Vermits Birger veel naar Frankrijk gaat, moet dat voor hem niet zo moeilijk zijn. Bijna de helft van alle nieuw gewijde priesters in Frankrijk komen uit de traditionele bewegingen!
En dat nog…waarom kan een priester zich niet als priester kleden…in plaats van zich te verschuilen in een anoniem en smakeloos plunje? Zichtbaar zijn voor de mensen is ook een teken van respect voor die mensen! Verder wens ik Birger Dassonneville nog veel priestervreugde toe!
Aan alle lezers van dit Forum, vriend en vijand, een Zalig kerstfeest.
ummer
Ik las ooit een verhaal over een priester in een jeugdbeweging die, in gewone kleding, altijd mee deed met alle sport en spel. Er kwam ook af en toe een jongere priester in soutane, die soms ook meedeed maar niet altijd. De “gewone kleding-priester” vroeg ooit aan een van de jeugdigen waarom ze met hun vragen en problemen naar die andere priester gingen en nooit naar Hem. Het antwoord:”Gij zijt een vriend, hij is een man van God”
Wat verheugend, die zingende familie!
“Kerstgedachte” met een Rabbi. Zie vanaf 2:58:
https://ecoterra.info/index.php/de/2428-corona-untersuchung-tag-32
Ik bedoel de video daar:
“Seele des Menschen wie gleichst du dem Wasser” vanaf 2:58:00
Het ligt waarschijnlijk aan mijzelf, maar kan iemand mij betreffende site van de zingende familie Lefèvre doorgeven? (die site is voor mij onvindbaar).
Een goed en positief artikel, er bestaat nog goedheid in deze wereld. Ik heb onlangs op de Engelse televisie het verhaal van een man gezien, die voor heel zijn straat belangloos boodschappen deed zodat mensen in coronatijden niet altijd buiten moesten komen, ja er bestaan nog engelen van mensen. Daarom moeten we meer bidden van: Heer geef ons meer engelen, we hebben ze nodig.
OP YOU TUBE : famille Lefèvre,het is de moeite waard: een verademing
Nina Peeters
Geweldig mooi, hartverwarmend, …
Wie wil een mooie preek horen?
Kijk naar: https://ecoterra.info/index.php/de/2428-corona-untersuchung-tag-32
Ga naar de video PASTOR TSCHARNTKE – WIE SOLLTEN CHRISTEN MIT CORONA UMGEHEN en luister.
Deze man praat zoals het hoort, vind ik.
Bisschop Hoogmartens: “Laten we er geen schrale kerst van maken”
HASSELT
Aan de vooravond van een kerstfeest dat beknot wordt door coronamaatregelen, ziet de Hasseltse bisschop Patrick Hoogmartens ook kansen. “Door de ervaringen die we nu meemaken, zullen we misschien meer stilstaan bij het kerstmysterie dan ooit tevoren.”
Joos Meesters
De vuurkorven, pakjes die aan huis geleverd worden en zoommeetings zullen er niks aan kunnen veranderen: het wordt een Kerstmis als nooit tevoren. Voor het eerst in de geschiedenis zullen christenen de geboorte van Jezus ook niet samen kunnen vieren. De recente versoepeling die erediensten weer toelaat voor groepen van maximaal vijftien personen, verandert daar nauwelijks iets aan.
“Vorig jaar hebben 550.000 mensen met de kerstdagen deelgenomen aan een viering”, zegt Patrick Hoogmartens, bisschop van Hasselt. “Het is onmogelijk om hen te verdelen over groepjes van vijftien personen. Ik denk trouwens dat veel mensen niet zouden komen, uit angst voor corona. Het doet ons pijn, maar tegelijk begrijpen we dat we nu moeten kiezen voor veiligheid.”
In Nederland plant uw collega bisschop Harrie Smeets een drive-in nachtmis op het terrein van Pinkpop. Goed idee?
“Een origineel initiatief van mijn sympathieke collega, maar wij proberen vooral te werken via de televisie. Nu zondag zenden we een viering uit via Kerknet vanuit de kathedraal van Hasselt. Die wordt voorgegaan door de deken van Hasselt. Op kerstdag zal ik zelf voorgaan in de viering en zenden we uit via TV Limburg. We zijn blij dat we in ons bisdom dankzij een goede samenwerking met TV Limburg alle grote feesten via de regionale tv tot bij de mensen gebracht hebben. We horen dat daar veel interesse voor is en dat mensen intens betrokken zijn.”
Helemaal hetzelfde is het natuurlijk niet?
“Het is een noodoplossing, die onder meer in rusthuizen heel erg gewaardeerd wordt. Maar echt fysiek liturgie vieren met anderen heeft toch een andere dimensie. En dat beginnen we nu toch wel te missen, maar de laatste 9 maanden is niets nog zoals normaal. Ik heb het gevoel dat de vleugels van de samenleving werden afgeknipt. Voor het eerst in twintig eeuwen mochten wij als christenen niet meer samenkomen. Dat is ook het grote verschil met de oorlogstijd. Toen viel de economie ook stil, maar samenkomsten in de kerk werden belangrijker dan ooit. Terwijl ze nu onmogelijk zijn.”
Wat heeft u de voorbije maanden het meest geraakt?
“De ziekte van mensen raakt ons allemaal. Er zijn in ons bisdom vier priesters gestorven door het coronavirus. Ik heb zelf ook meegemaakt hoe mijn moeder van 98 jaar ernstig ziek is geworden. Ze heeft in de eerste weken van de epidemie corona gehad. Het was levensbedreigend, maar ze wilde niet naar het ziekenhuis. Ze is begeleid door de huisarts. Een maand hebben we geen contact kunnen hebben. Ze was haar smaak kwijt, proefde het verschil niet tussen vlees en chocolade. Maar na een maand is ze erdoor gekomen.”
“We hebben ook heel sterk gevoeld dat de economie stopte met draaien en dat sommige mensen daardoor in armoede dreigden te komen. Hier zijn verschillende alleenstaande vrouwen aan de deur geweest om wat geld te vragen. Opmerkelijk, want het is iets wat in deze tijd niet meer zo vaak gebeurt. Een aantal vangnetten is weggevallen en voor mensen die het al moeilijk hadden, is het daardoor nog moeilijker geworden.”
Met Pasen zei u nog dat deze crisis het beste in ons naar boven brengt. Bent u daar vandaag nog steeds van overtuigd?
“Ik zie ook wel dat er uitwassen zijn zoals de lockdownfeestjes, maar in het algemeen hebben mensen zeer veel zorg gedragen voor elkaar. Ik ben in het ziekenhuis en woonzorgcentra geweest en ik vind de edelmoedigheid waartoe mensen in staat geweest zijn enorm. Ook in scholen en gezinnen trouwens. De momenten van applaus, hier vlakbij op het Anne Frankplein, waren prachtig. Mensen stonden op hun balkon ‘Ik hou van u’ te zingen. Dat is toch een mooi gebeuren waarbij respect getoond wordt voor de goedheid en de inzet van mensen.”
Er is de voorbije maanden veel gesproken en geschreven over Kerstmis, maar zelden ging het over de religieuze invulling. Heeft dat u gestoord?
“Op een bepaald moment voelde ik wel dat de aandacht voor het christelijke samenkomen met Kerstmis afwezig was. Iedereen had het over de horeca, maar niet over die 550.000 gelovigen die op kerstavond of -dag naar een viering gaan. Dat is de cultuur waarin we leven en ik begrijp dat wel. Politici en experten praten elk voor hun domein. Gelovig zijn is daarbij vaak een taboe. Maar de coronacrisis stelt ook de geestelijke gezondheid op de proef en die heeft ook een spirituele dimensie.”
Merkt u dat de spirituele nood hoog is?
“Zeker, in heel wat contacten. Een maand geleden kwam ik bijvoorbeeld met de fiets terug van de stad. Een vrouw fietste naast me. Ik kende haar niet en ik weet niet of zij wist wie ik was. Maar ze vertelde me dat ze terugkwam van haar moeder, die al een paar maanden in het ziekenhuis lag. ‘Ze zou het niet volgehouden hebben als ze niet kon bidden’, vertelde ze. ‘Ze heeft de vrede van hart bewaard omdat ze gelovig is’. Zo zijn er meer mensen dan we denken.”
Is het voor u wel een volwaardige Kerstmis, zonder vieringen in de kerk?
“Ik vind het heel belangrijk dat Kerstmis dit jaar niet beleefd wordt als een schrale kerst. Kijk, ik ben afkomstig van Tongeren. Vroeger gingen we met onze groep van de KSA op kerstavond altijd naar de kleine kapel van Offelken om daar bij het begin van de middernachtmis Stille nacht, heilige nacht te zingen. Door de omstandigheden zal het dit jaar misschien een nacht zijn die stiller is dan anders, maar die ook iets van het heilige doet oplichten dat in het lied bezongen wordt. Omdat we door de ervaringen die we nu meemaken misschien net méér kunnen stilstaan bij het kerstmysterie dan ooit tevoren. Louter culinair is het misschien wat minder dit jaar, maar je zou Kerstmis ook in de diepte kunnen bekijken.”
Hoe bedoelt u?
“In de collectieve ervaring van kwetsbaarheid die we beleven, kunnen we meer open komen te staan voor het mysterie van wie God is. De hele christelijke traditie leert ons dat God zijn volk nabij is in moeilijke momenten zoals de uittocht uit Egypte. Het zijn die periodes van kwetsbaarheid die ons kunnen openen voor een perspectief dat we tevoren niet hadden.”
“Wat christenen vieren met Kerstmis is dat God heel nabij gekomen is. Hij heeft zich voluit laten kennen en kwetsbaar getoond in zijn Zoon die mens geworden is zoals wij en geboren is in een stal, want er was voor Hem geen plaats in de herberg. Daarom zette de Heilige Franciscus het kerststalletje zo centraal in de verkondiging. Ik zou mensen willen oproepen om dit jaar zeker dat stalletje onder de boom te plaatsen. Dit is ook een kans om het kerstverhaal uit het Lucasevangelie voor een keer zelf te lezen. Iedereen heeft toch wel een bijbeltje, het meest verkochte boek ter wereld. Zodanig dat de mystieke dimensie van Kerstmis ook dit jaar aanwezig is.”
Vreest u niet dat het voor veel mensen een eenzame kerst zal worden?
“Daarom vind ik het ook belangrijk dat we met Kerstmis niet enkel cocoonen met onze kleine kring – al heb ik alle begrip daarvoor – maar ook aandacht hebben voor de mens die het moeilijk heeft. Ken je de broeders van Tibhirine? Dat waren trappistenmonniken die meer dan twintig jaar geleden vermoord zijn in Algerije. Een van de laatste dingen die ze neerschreven voor hun dood was: ‘Als je echt gelukkig wil worden, moet je anderen gelukkig maken’. Mensen zijn vaak bezig met diploma, carrière en inkomen… Dat is allemaal waardevol, maar het diepste geluk komt toch voort uit wat je voor een ander doet. Als de hele coronacrisis ervoor kan zorgen dat we dat ontdekken, staan we toch ook al ver.”
Bisschop Patrick Hoogmartens: “ik hoop ook dat we van deze crisis geleerd zullen hebben om als meer geestelijke en dienstbare mensen in de samenleving te staan.”
Boumediene Belbachir
Alleen is het in de praktijk niet altijd makkelijk om er te zijn voor anderen als je afstand moet houden.
“Ik besef dat het momenteel praktisch wat moeilijker is, maar ik ervaar dat je mensen al heel veel plezier kunt doen met een simpel telefoontje van 10 minuten. Mijn ervaring is dat de gesprekken ook dieper zijn. Ik heb heel veel gebeld de voorbije maanden. Met mijn eigen moeder heb ik prachtige telefonische contacten gehad. Ik heb met haar de psalm De Heer is mijn herder gebeden, iets wat ik voordien nooit met haar gedaan had. De dag nadien zei ze: ‘Doe dat nog eens’, omdat het haar zoveel steun had gegeven.”
Hoe brengt u zelf Kerstmis door?
“Ik heb heel goede familiecontacten, maar voor mij is Kerstmis nooit louter een familiefeest geweest. Met de familie vierden we meestal ervoor of erna. Ik ben vijf jaar parochiepriester geweest in Runkst en de zusters daar hebben me geleerd dat je op kerstavond zieken moet bezoeken. Dat eindigde dan altijd met de middernachtmis in de parochiekerk. Dit jaar zijn er nergens middernachtmissen door de avondklok, maar ik ga op kerstavond wel een kleine groep mensen bezoeken die proberen te herstellen van een verslavingsproblematiek. Zij vormen een bubbel en ik ben het toegelaten knuffelcontact. Ik ben ervan overtuigd dat we samen op een mooie manier Kerstmis zullen beleven. Ik ga om hen een plezier te doen, maar tegelijk zal ik meer krijgen dan ik hen kan geven. Ik ben er zeker van dat ik met vleugeltjes naar huis zal gaan.”
Wat is uw wens voor 2021?
“Dat we deze periode achter ons kunnen laten en weer naar het gewone leven kunnen. Maar ik hoop ook dat we van deze crisis geleerd zullen hebben om als meer geestelijke en dienstbare mensen in de samenleving te staan.”
Bisschop Hoogmartens gaat voor in de kerstviering op kerstdag in de Sint-Quintinuskathedraal van Hasselt. Die wordt rechtstreeks uitgezonden, op 25/12 om 10 uur op TVL.
‘Als je echt gelukkig wil worden, moet je anderen gelukkig maken’.
Dat is een mooie zin. Als we ons naar die wijsheid zouden gedragen, dan zou het leven heel wat aangenamer zijn. Mooie kerstgedachte.
Aan de auteur van dit artikel: U schrijft de familienaam van de jongste priester van Vlaanderen consequent verkeerd.
Jezus was ook een soort dokter. Hij genas tenminste wel veel. Ook Hij kreeg last met ‘de politiek’. En de latere apostelen ook. Het is nog steeds hetzelfde liedje.
Kijk eens wat een leuke dokters: https://www.youtube.com/watch?v=yt0Dta3Vt-g&feature=emb_logo
Je ziet, als je goed kijkt zie vaak wel je of de mensen eerlijk zijn, vind ik.
Mij stoort het helemaal niet dat men tegenwoordig niet meer spreek over ‘kerstmarkten’ maar over ‘wintermarkten’. Behalve de timing heeft het immers niets meer met Kerstmis te maken