Het is een gewoonte aan het worden en toch verbaast het telkens weer: de zaligverklaring door paus Franciscus van weer eens 16 Spaanse martelaren, vermoord door de doodseskaders van de Spaanse Republikeinen in 1936 “ Uit haat tegen het geloof” . Nochtans moet ons dit niet verbazen. De Franse auteur en Nobelprijswinnaar Paul Claudel spreekt over” zestienduizend priesters die tijdens de Spaanse burgeroorlog werden afgeslacht, zonder dat één enkele apostasie pleegde “.
Het is na het Angelus, dat paus Franciscus vorige zondag 27 februari op het Sint- Pietersplein de menigte opriep om te applaudisseren ter ere van de 16 nieuwe Spaanse martelaren, die de dag ervoor in de kathedraal van Granada zalig werden verklaard: 14 priesters, één seminarist en de jongerenvoorzitter van de Katholieke Actie.
De paus zelf ontlokte een speciaal applaus door in het Italiaans te zeggen: “Gisteren werden in Granada, in Spanje, de priester Cayetano Gimenez Martin en vijftien van zijn mede-martelaren zalig verklaard, gedood “uit haat tegen het geloof”, tijdens de religieuze vervolging van de jaren dertig in Spanje. Moge het getuigenis van deze heldhaftige discipelen van Christus ons inspireren tot het verlangen om het evangelie met moed en trouw te dienen. Applaus voor de nieuwe zaligen! ”
Cayetano Gimenez Martin werd geboren in Alfornon bij Granada op 27 november 1866. Hij werd in 1892 tot priester gewijd en werd later pastoor en aartspriester van de Grote kerk van de Menswording van Loja. Hij werd door iedereen aanzien als en goede, wijze, nederige en voorzichtige dienaar van de Heer, een man van vrede. Zijn parochianen realiseerden zich al snel de grote liefde die hij had voor de eucharistie: hij bracht lange momenten van aanbidding door voor het Tabernakel. Hij was ook zeer toegewijd aan de Maagd Maria.
Toen in Granada de communisten en anarchisten de macht grepen, werd hem nog aangeboden om in een vrachtwagen te vluchten, maar hij weigerde. Toen zijn kerk afbrandde, zocht hij zijn toevlucht bij een bevriende dokter, maar een paar dagen later werd hij ontdekt en gearresteerd. Hij werd met zes anderen naar de Loja-begraafplaats gebracht om er te worden doodgeschoten. Hij sprak toen een laatste wil uit: “Ik zou als laatste willen sterven”. Dit werd hem toegekend en zodoende kon hij aan iedereen de absolutie geven. Toen hij aan de beurt kwam om gefusilleerd te worden, riep hij: “Lang leve Christus de Koning”. Hij was negenenzestig jaar oud.
Als voorbeeld van de wreedheid, waarmee de katholieke Kerk in Spanje tijdens de burgeroorlog vervolgd werd, wil ik nog de martelgang van een andere zalige vermelden: Miguel Romero Rojas. Deze jonge man werd tot priester gewijd op 14 juni 1936. Opgepakt in de buurt van Alhaurin el Grande, in Fuente del Sol, op 19 juli van hetzelfde jaar, werd hij gedwongen zijn eigen graf te delven. Hij werd vervolgens levend begraven, met uitzondering van zijn hoofd en zijn rechterarm. Tenslotte lieten zijn beulen een paard meerdere malen op zijn hoofd trappen, tot hij dood was. Terwijl hij dit onderging, bleef deze dienaar van God in diep gebed. Hij was 22 jaar oud!
De Romeinse congregatie voor de Heiligverklaringen gaat niet over één nacht ijs. Het fysieke martelaarschap van elk van hen is afdoende bewezen. Vermits sommigen van hen in een massagraf werden gedumpt, konden sommige lichamen niet meer gevonden worden. Geen enkele van deze martelaren had politieke bindingen. Er was wel de context van de gruwelijke kerkvervolging in Spanje tijdens die periode, waarin bepaalde politieke groepen en partijen een diepgewortelde haat koesterden tegen de Katholieke Kerk.
In het huidige Spanje lijkt die haat zich terug te verspreiden. Bisschoppen, die opkomen voor het Recht op Leven of die niet akkoord gaan met de genderwaanzin of de “nepzegeningen” van tegennatuurlijke verbintenissen, worden aan de media-schandpaal genageld en soms zelfs gerechtelijk vervolgd. Het dieprode regime steunt deze “softe” kerkvervolging en vermits, zoals ook in België, de benoeming van rechters steeds een politiek kleurtje heeft, liggen sommige uitspraken natuurlijk in een welbepaalde lijn.
De Romeinse congregatie benadrukt nog dat al deze nieuwe zaligen het martelaarschap aanvaardden en hun laatste ogenblikken met vertrouwen in de Voorzienigheid ondergingen, “volhardend tot het einde”.
Wat een moed, wat een diep geloof! En wat een verschil met vele hedendaagse priesters, flets, uitgeblust, niet meer in staat om over de essentie van het christelijk geloof te spreken of te preken, alleen maar bezig met louter menselijke of materiële problemen. De gebrekkige opleiding in vele van de leeglopende priesterseminaries is zeker één van de oorzaken, maar heeft ook de de omvorming van van het Heilig Misoffer tot een wereldse spektakelviering hier niet veel mee te maken?
Maar al te vaak wordt in het geschiedenisonderricht en in de media een zeer gekleurd verhaal over de Spaanse burgeroorlog gebracht, volledig in lijn met de de marxistische visie. Het siert de Kerk, dat zij met deze honderden zaligverklaringen, zonder enige politieke bedoeling, de leugenballon steeds weer doorprikt en daarmee aantoont wie de schuldigen werkelijk waren.
De haat tegen het geloof is nooit weggeweest, alleen vallen in de beste gevallen geen doden meer. Maar opofferingen voor het geloof zie je nog zelden, alleen bij de fundamentalisten van de islam als die kwaad worden die blazen zichzelf op en nemen velen onschuldigen met zich mee. Als de paus deze mensen nu zalig of heilig verklaard doet dit niets af waar of voor wat ze streden. De apostelen Petrus en Paulus werden niet heilig verklaard na hun marteldood in Rome, maar het zaad van deze apostelen bracht velen tot heldendaden. Het zou beter zijn dat deze paus is naar de oorlog trok, daar waar echte ellende is, dat hij is ging praten met de mensen uit Oekraïne die op de vlucht zijn voor oorlogsgeweld! Zou dat al niet geweldig zijn. Nu blijven ze lekker zitten in hun paleizen en houden toespraken hoe erg een oorlog is, en dat we moeten bidden. Maar met bidden alleen lost je sommige zaken niet op.
Uiteraard veroordeel ik deze vreselijke moorden en die onmenselijke vervolging van gelovigen. Net zoals ik de blinde haat tussen twee christelijke groepen, de katholieken en de protestanten in Ierland veroordeel. Maar Generalísimo Francisco Franco, Caudillo de España por la Gracia de Dios, heeft daarna wel keihard zijn gram gehaald op zijn tegenstanders. Met 200.000 tot 400.000 executies op zijn persoonlijke geweten. Misschien moet Rome af en toe ook eens iemand ‘onzalig’ verklaren. Daar zijn geen mirakels voor nodig, de feiten volstaan ruimschoots.
@Frank Dierickx
Zo’n ‘onzaligverklaring’ bestaat:
zie a.u.b. woordenboek onder: apostasie + excommunicatie.
Excommunicatie. Enig idee wanneer dit recent nog gebeurd is? Ikzelf kom niet verder dan Fidel Castro in 1962. Bisschop Vangheluwe is zelfs nog niet gelaïciseerd. Maar misschien is die zijn geloof nog niet afgevallen. Dat scheelt.
@Frank Dierickx,
aanvulling:
zie ook: excommuncatie mgr. Lefebvre.
Oei. Dan nog een Tridentijn pur sang. Dat moet pijn doen hier. Zijn er nog andere? Ik leer elke dag bij.
@Frank Dierickx,
Op welke planeet heeft U de afgelopen 50(!) jaar geleefd? (zó lang bestaat de FSSPX al).
De FSSPX is ontstaan na de hervormingen van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-’65).
Het is een levendige gemeenschap en breidt gestadig uit (in tegenstelling tot de dode R.K. gemeenschap).
Aartsbisschop Marcel Lefebvre stichtte als antwoord op de herhaaldelijke verzoeken van jongemannen, die een traditionele Rooms Katholieke priesteropleiding wilden, de Priesterbroederschap Sint-Pius X op 1 november 1970.
De broederschap werd opgedragen aan de heiligverklaarde paus Pius X, die in 1907 met zijn encykliek ’Pascendi’ een heksenjacht ontketende tegen alles wat naar moderniteit zweemde.
@Frank Dierickx,
Mgr. Lefebvre was ervan overtuigd, dat het Vaticaan het probleem van zijn priesterbroederschap biologisch (= vanwege de hoge leeftijd van Mgr. Lefebvre) wilde oplossen. In deze overtuiging wijdde Lefebvre op 30 juni 1988 tezamen met de emeritus-bisschop De Castro Mayer (Bisdom Campos, Brazilië) vier van zijn priesters tot bisschop, zonder toestemming van het Vaticaan. In het motu proprio Ecclesia Dei Afflicta werd hij daarop door paus Johannes-Paulus II geëxcommuniceerd.
Excommunicatie Monseigneur Lefebvre, zie de site: wikipedia.org/wiki/Marcel_Lefebvre
Moest men een lijst opstellen van:
— alle daden uit haat tegen het geloof
— alle ontkenningen van waarheid
— alle valse beschuldigingen tegen christenen
— alle leugens en misleidingen waar christenen voor vielen
— alle argumenten tot vermeende neutraliteit
sedert Christus geboorte, men zou aan het dikste telefoonboek niet genoeg hebben om die lijst in af te drukken.
Als Christen willen leven is als zwemmen in een modderige poel vol gevaarlijke insecten, bloedzuigers, hypnotiserende slangen en verraderlijke krokodillen.
Maar Jezus toont ons het voorbeeld, de Heilige Geest leidt ons, de Engelbewaarder begeleidt ons en Maria beschermt ons.
@eric-b-l.
U bent óók al vroeg wakker!!!
Ik dacht al, dat ik de enige idioot was!!!
@eric-b-l.
Ik kon tóch niet slapen en toen heb ik de computer opgestart.
Tja, dan kan ik beter de tijd goéd besteden.
De excommunicatie van Mgr. Lefebvre was het moeilijkst te vinden, maar na enige uren tóch op internet gevonden,
Het is de hoogste tijd, dat de excommunicatie ingetrokken wordt. Een beslissing van de R.K. kerk wordt automatisch door de hemel opgevolgd.
bijbel Matteüs 16:13-19:
Het woord Petrus betekent “rots”. Je kunt het nog horen aan het woord petroleum. Dat betekent olie uit de rotsen of uit het gesteente. Vlak voordat Jezus naar de hemel ging (met Hemelvaart) vergaf Hij Petrus zijn verloochening. Jezus gaf hem de naam Rots omdat hij een Rots wilde om zijn kerk op te bouwen.
Jezus zei tegen Simon: ‘Zalig zijt gij Simon, zoon van Jona, want niet vlees en bloed hebben u dit geopenbaard maar mijn Vader die in de hemel is. Op mijn beurt zeg Ik u: gij zijt Petrus; en op deze steenrots zal Ik mijn kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Ik zal u de sleutels geven van het rijk der hemelen en wat gij zult binden op aarde, zal ook in de hemel gebonden zijn en wat gij zult ontbinden op aarde, zal ook in de hemel ontbonden zijn.’
Petrus is de ook naamgever van o.a. Sint-Petersburg in Rusland en van de Sint-Pietersbasiliek (Sint Pieter is de naam die katholieken aan hem geven) in Rome.