Naar de bronnen van het christelijk leven

Goede Vrienden,

Volgens de beslissing van het Amerikaans Hooggerechtshof van vorige maand kan abortus geenszins als grondwettelijk recht  erkend worden, zoals bijna een halve eeuw eerder verkeerdelijk was gesteld. Het heeft daarmee de Amerikaanse constitutie als basis voor de beschaving van een samenleving hersteld. Hiertegen worden nu echter in de VS en elders buitensporige en gewelddadige protestmanifestaties georganiseerd samen met  aanslagen tegen pro life centra. Deze worden openlijk uitgelokt en aangemoedigd door de hoogste politieke leiders en financiële supermachten.

In een vorige bezinning (Historische blunder na een halve eeuw rechtgezet) hebben we aangetoond dat de pro abortusstrijd niets te maken heeft met de edele motieven die worden voorgesteld: een vooruitgang van de beschaving, een verdediging van het recht en de waardigheid van de vrouw… wel integendeel!

De huidige wereldelite wordt gedreven door een  eugenetische ideologie. Zij meent dat de wereldbevolking dringend moet worden verminderd, waarbij abortus, contraceptie en euthanasie, liefst onbeperkt, voor hen kostbare “waarden” zijn. Er zijn volgens hen veel te veel mensen. Ook de massa armoezaaiers en de volgens hen nutteloze 65 plussers moeten opgeruimd worden. Uiteraard is hun strijd vooral gericht tegen het christelijk geloof dat de menselijke waardigheid vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood onverkort verdedigt. In de plaats hiervan dringen ze krampachtig “alternatieven” op.  Het klimaat en de planeet zouden nu plots dringend moeten gered worden  en we moeten af en toe bij het opstaan ons hoofd intrekken voor een komeet die in razende snelheid op ons af komt en waarvan achteraf gemeld wordt dat hij op een afstand van behoorlijk wat lichtjaren voorbijgeschoten is! Oef, gelukkig! Tenslotte wil de wereldelite dat we veel meer eerbied betonen voor de dieren, waaraan het mensenleven ondergeschikt zou moeten worden.  

Het zijn niet alleen de hoogste politieke leiders in Amerika die het protest tegen het Hooggerechtshof aanmoedigen, ook bij ons schijnt de meerderheid van professoren en deskundigen die commentaar leveren, zich hierbij aan te sluiten. Zij verwijten de rechters van het Amerikaans Hooggerechtshof niet dat ze een onzorgvuldig oordeel velden,  integendeel. Ze verwijten hen dat ze té nauwkeurig te werk gingen, nl. te technisch, te juridisch. Ze zouden “techneuten” zijn. En de Vlaamse “deskundige” die dit verwijt lanceert, beseft niet dat hij een splinter in hun ogen zoekt, terwijl hij de balk in zijn eigen ogen niet merkt. De rechters van het Hooggerechtshof hebben niets minder dan de basis van de menselijke beschaving willen beschermen. Pas vanuit het juiste ethische principe, de eerbied voor alle menselijk leven vanaf de conceptie, kan men een samenleving, alsook vrouwen in nood, op menswaardige wijze helpen. De abortus lobby’s van de wereldelite staan in  dienst van ideologieën die het leven,  de waardigheid  van mannen en vrouwen en de soevereiniteit van de volken willen uitroeien. Een barbaars doden van het beginnend  menselijk leven in de moederschoot  vernietigt het recht en de waardigheid van vrouwen en van een hele samenleving.

We maken de (eind?)strijd mee van de duistere machten van deze wereld tegen het Rijk Gods. We zijn betrokken in een geestelijke strijd tussen goed en kwaad, waarheid en leugen, leven en dood. “Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldheersers van deze duisternis…” (Efeziërs 6, 12). Dit wordt uitvoerig beschreven onder meer in het laatste Bijbelboek, de Openbaring van de heilige Johannes. Jezus zelf heeft ons hiervoor eveneens uitdrukkelijk gewaarschuwd. Hij noemt de duivel “de leugenaar en moordenaar vanaf het begin” (cf. Johannes 8, 44). Hij is de meester van een wereld die God verwerpt.  Jezus  laat ons verstaan dat het een dramatische strijd zal zijn en vraagt waakzaam te zijn en stand te houden. Immers, de scheidingslijn tussen goed en kwaad loopt uiteindelijk door ons eigen hart. Ook wij staan niet altijd onverdeeld aan de goede kant en zijn niet altijd de kinderen van het licht, de waarheid en het leven.

Alle samenlevingen hebben steeds, weliswaar op hun eigen wijze, bijzondere zorg besteed aan de bescherming van het leven en het dragen van verantwoordelijkheid voor het seksuele gedrag, voor het welzijn van de hele maatschappij. Onze tijd beschikt over alle psychologische, medische, technische mogelijkheden om jongeren te helpen op verantwoorde wijze om te gaan met seksualiteit. De natuurlijke methoden van vruchtbaarheid beheersing bieden gehuwden alle nodige en wetenschappelijk verantwoorde mogelijkheden om samen, zelf en onafhankelijk  hun eigen familieplanning te bepalen. In de moderne opinie worden deze kennis en praktijk weggehoond om gehuwden zoveel mogelijk afhankelijk te maken van medicamenten en medische onderzoeken. Mensen moeten tot patiënten herleid worden vanaf de geboorte tot aan hun dood. Zo worden ze eerder aangespoord tot individueel onverantwoord gedrag waarvoor nagenoeg onbeperkt contraceptie en abortus worden opgedrongen. Dit is geen goede vorming en ook geen gepaste voorbereiding op een harmonisch en gelukkig huwelijksleven. Met onze moderne kennis dienen we de wijsheid van de ouden, zoals die van Hippocrates (5^e-4^e eeuw vóór Christus) te verrijken, niet te vernietigen.

Een schitterende voorvechter in  deze strijd is de Franse professor Jérôme Lejeune (1926-1994). De eerste fase van het proces voor heiligverklaring werd op 21 januari 2021 afgerond, waardoor hij “eerbiedwaardig” mag heten. Hij werd genoemd “de stichter van de moderne genetica” of nog “de Moeder Teresa van de wetenschappelijke wereld”. In zijn liefde voor de waarheid en de waardigheid van het ongeboren menselijk leven – bijzonder de gehandicapte kinderen – wilde hij liever zelf uitgesloten  worden dan een compromis sluiten. Op 3 oktober 1969 kreeg hij de hoogste wetenschappelijke onderscheiding voor genetica in San Francisco (California). Voor het uitgelezen publiek in het Sheraton Palace verkondigde hij luid: het is de taak van de geneeskunde kinderen in de moederschoot te verzorgen, niet te doden. Hierdoor werd hij radicaal uit de wetenschappelijke wereld geweerd. Al zijn medewerkers werden hem ontnomen, samen met zijn laboratorium en de subsidies. En de Nobelprijs geneeskunde, die hij dik verdiend had, werd hem niet meer gegund. Het bijzonder moedige voorbeeld van deze grote wetenschapper en tevens uitzonderlijke christen gaven we reeds anderhalf jaar geleden (januari-februari 2021, XVI.5 en 6, overgenomen door Gezin en Leven nr. 529 en 30, april en mei 2021).  Te midden van de   huidige wereldwijde strijd tegen het leven, willen we de twee bijdragen over het leven van Jérôme Lejeune opnieuw aanbieden als een lichtend voorbeeld. Hierna zullen we  zijn geestelijk portret schetsen.                                          

P. Daniel

XVII.28

Vrijdag 8 juli 2022

Flitsen

Zaterdagavond vierden we de Eucharistie van  de 14^e zondag door het jaar volgens de Latijnse ritus om zondagmorgen vroeg te kunnen vertrekken op bedevaart naar Saydnaya waar we een groep Libanese pelgrims zouden ontmoeten, waaronder de broer van onze Libanese zr Rafqa. Zo konden ze deze dag samen optrekken. Daarna reden we nog naar Damascus, bab Touma om de Ananiaskerk te bezoeken, waar de heilige Paulus gedoopt werd.  Deze nieuwsbrief wil hoofdzakelijk een bezinning bieden  op deze pelgrimstocht.

Naar de bronnen van het christelijk leven

De oorsprong van het christendom is de menswording van God in Jezus Christus. De eerste christengemeenschap vormde zich in Jeruzalem terwijl de eerste Kerk, bestaande uit gelovige joden en gelovigen uit de volken, een eenheid in verscheidenheid, ontstond in Antiochië in Syrië (nu Antakia, door de Turken ingenomen), na het eerst “concilie” van de apostelen (Handelingen 15). Daarna volgden eeuwen van bloedige vervolgingen door het Romeinse Rijk. Dit is de tijd van de explosie van de onweerstaanbare innerlijk kracht van het christelijk geloof. Over heel de wereld verspreidden zich gemeenschappen van christenen die verkondigden dat Jezus Christus de gestorven en verrezen Heer is, de Messias van Israël  en het enige heil  voor alle mensen. Vanaf de vierde eeuw volgt er een uiterlijke explosie, dank zij de godsdienstvrijheid. Overal reizen basilieken en kerken op en wordt het christelijk geloof openlijk  gevierd en er ontstaan alle mogelijke vormen van christelijke gemeenschappen.

De vitaliteit van een boom komt vanuit zijn wortels en zijn  geschiedenis. Zonder verleden is er ook geen toekomst. Op zondag 3 juli 2022 genoten we met de gemeenschap Mar Yakub van de bedevaart naar Saydnaya, ‘n 25 km ten Noorden van Damascus, dat we al eerder herhaaldelijk bezochten. Nu was het een bewuste kennismaking met de wortels van het christelijk geloof. Voor orthodoxen is dit klooster na de Heilige Grafkerk in Jeruzalem de belangrijkste en drukst bezochte bedevaartsplaats, die doorheen de eeuwen ook onafgebroken is blijven bestaan.

“Sayd-naya” is een samentrekking van “Vrouw – onze”: Onze Lieve Vrouw. (Sommigen beweren dat het zou zijn: “Seid-dnaya” nl. jachtplaatsen). Op een berghelling heeft de byzantijnse keizer Justinianus I rond 547 een klooster gebouwd naar aanleiding van een verschijning van O.L.Vrouw tijdens een jachtpartij. Hier leeft de grieks-orthodoxe gemeenschap van 29 zusters, onder leiding van een abdis en het orthodoxe patriarchaat van Antiochië. Een van hun  kostbaarheden is de icoon van O.L.Vrouw, toegeschreven aan de evangelist Lucas (die evenwel niet mag gefotografeerd worden). Tevens draagt deze gemeenschap zorg voor een weeshuis voor meisjes. Een van de zusters vertelde dat ze al sinds haar 4 jaar daar is en een andere zuster is er sinds haar tien jaar. We kwamen  toe aan het einde van de zondagseucharistie. De kerk, die  ook parochiekerk is, zat overvol. Na de Eucharistie zijn we teruggegaan en toen was er een doop bezig, waarna nog twee dopen volgden. De baby wordt naakt in het water gedompeld, waarna er een processie gehouden wordt. De familie nodigde iedereen uit om een kaars te nemen en aan de processie deel te nemen. Tenslotte dient de priester ook het vormsel toe en geeft  de heilige Communie. Deze drie “inwijdingssacramenten” worden samen toegediend in de oosterse ritus.

We bezochten verder de grieks-melchitische (katholieke) kerk die nog eens vele trappen lager ligt. De koepel met de icoon van de Christus Albeheerser werd destijds geschilderd door onze gemeenschap, o.l.v. moeder  Agnes-Mariam. Onderaan bevindt zich een grot die tijdens de eerste eeuwen van vervolging als schuilkerk gebruikt werd. Boven het wijwatervat druppelt constant water uit de rots. Het vaatje is altijd vol en loopt nooit over. Op de bovenverdieping van de kerk is er een tentoonstelling van oude iconen en zeventiende-eeuwse liturgische handschriften.

In de verte zie je op de top van de berg van ”de cherubijnen” ’s werelds grootste (met sokkel!) Christusbeeld, 39 m in brons, op 2100 m hoogte. Leden van de Russische én Oekraïense  orthodoxe kerk hebben het geplaatst op 14 oktober 2013,  de orthodoxe feestdag van de Moeder Gods. Het was volop oorlog, waardoor o.m. het naburige Ma’aloula door terroristen flink werd uitgemoord en vernield. Saydnaya bleef wonderlijk gespaard. We konden toen niet geloven dat dit beeld een week ongedeerd zou blijven. Deze monumentale zegenende Christus met de titel “Ik ben gekomen om de wereld te redden”,  staat er nog en is zichtbaar vanuit Jordanië, Israël, Palestina en Libanon. Het idee kwam van patriarch Ignatius IV van Antiochië en de uitwerking van de orthodoxe theologische academie van Moskou. Het werd vervaardigd door de Armeense kunstenaar Artush Papoian.

Op de terugweg naar huis zongen we in de autobus enkele gedeelten uit het hoofd van het liturgisch avondgebed van de kerk, de vespers, vol dankbaarheid om deze uitzonderlijke dag. Tevens kwam de volgende gedachte naar boven. Het is jammer dat er in het westen zulk een ongegronde negatieve campagne tegen Syrië gevoerd wordt. Hierdoor worden ook bedevaarten “naar de bronnen van het christelijk leven” ten onrechte bemoeilijkt. Toch zouden ze een belangrijke bijdrage aan een ruime christelijke heropleving kunnen zijn.

*

Golfbrekers.be zorgt telkens voor zeer waardevolle video’s bij onze wekelijkse nieuwsbrief, alsook voor een “quo vadis” over Syrië, waarvoor we hen zeer dankbaar zijn. Ze zijn nu voor 2 weken met verdiende vakantie, wat we hen van harte gunnen!  Recent zorgden ze voor een kostbare tweedelige “quo vadis” (nr. 148 en 149) over het vroege christendom in Syrië met de profeet Elias, Thecla, Paulus, Efrem, de kluizenaars, monniken, eerste kloosters, de stroom van pelgrims van het westen naar het oosten en omgekeerd, het beroemde getuigenis van Egeria uit de vierde eeuw. Een schat aan informatie en documentatie over onze christelijke identiteit. In Syrië vinden we tevens de ruinen van kloosters en kerken als blijvende getuigenis van de dynamiek van het Evangelie in een streek die hoofdzakelijk  verwoest werd door terroristen met de steun van het westen. Vergeten we niet dat Syrië de bakermat is van zowel de beschaving als van          het christelijk geloof (én van de islam). Daarom kon de oud directeur en het hoofd van de antiquiteiten van het Louvre, André Parrot  beweren dat ieder mens op aarde twee vaderlanden heeft, nl. zijn eigen geboorte land én Syrië. Ziehier ruim 20 video’s, o.m. ook van een bezoek aan het klooster van Saydnaya: https://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-148/; https://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-149/

Nog wat pittigs

Onze vorige nieuwsbrief met 11 verhelderende video’s: 1. Lotharius III,  2. Norbert, 3. Postel, 4. Tongerlo, 5. Voorstelling Strahov (27j geleden), 6. Strahov: opening graf van St Norbert, 7 + 8: protesten voor abortus, 9. Pro life centra aangevallen, 10. The Trueman Show met Peter Vereecke, 11. Epoché met prof M. Desmet: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-267/

Ook hier onze vorige nieuwsbrief: https://www.katholiekforum.net/2022/07/04/historische-blunder-na-een-halve-eeuw-rechtgezet/

*

Over de westerse postmoderne beschaving hangt de dikke mist van een godsverduistering. God en het christelijk geloof zijn  uit het openbare leven verwijderd. Daarmee zijn de morele pijlers ingezakt, de menselijke waarden zijn perversiteiten geworden en de grote democratieën zijn tot dictaturen  omgevormd. Dit alles heeft een weerslag op de Kerk en de gelovigen, die alom in verwarring verkeren. Ook daar krijgen de ziel, het hiernamaals, het eeuwige leven nauwelijks nog enige aandacht. Ze kennen de geopenbaarde waarheden niet meer, noch de diepe zin van de liturgie, van het priesterschap of de sacramenten. Er is een  grondige   terugkeer naar God nodig.

De 77-jarige Guinese kardinaal Robert Sarah vindt dat we als gelovigen nu niet zozeer onze aandacht en energie moeten besteden aan de structuren, maar aan de opbouw van ons innerlijk leven en de vereniging van onze ziel met God. Daarover schreef hij Catéchisme de la vie spirituelle, Fayard, 2022. Dit boek wil geen alomvattend theologisch traktaat zijn over het geestelijk leven, maar praktische oproepen voor gewone gelovigen aan de hand van de sacramenten. De sacramenten zijn een geestelijke tocht waarop God ons leidt, voedt en heiligt. De inzet voor onze gezondheid, voor het klimaat en de planeet of voor de structuren van de Kerk hebben geen waarde wanneer we onze ziel laten sterven. Ons leven heeft geen inhoud meer wanneer we het Kruis van Christus, als uitdrukking van Gods hoogste Liefde verwijderen. Pas in het licht van het Kruis krijgt ons leven zijn volle waarde. Ons uiteindelijk levensdoel is intreden in het leven van de Drie-ene God. Voor dat geluk werden we geschapen en daarop dienen we onze ziel voor te bereiden (https://www.lesalonbeige.fr/nous-passons-trop-de-temps-a-parler-des-structures-de-leglise-cela-ninteresse-personne/).

 De beperking op abortus is tevens een gelegenheid om de volle aandacht te besteden aan de opvoeding tot een meer verantwoorde en menswaardige seksualiteitsbeleving: https://www.bezorgdeouders.be/2022/06/29/het-hooggerechtshof-van-de-vs-heft-het-recht-op-abortus-op-wat-zijn-de-gevolgen/

Inden het waar is dat het huidig kerkelijk leergezag kunstmatige contraceptie moreel aanvaardbaar acht en dus de leer van Paulus VI in de encycliek  Humanae vitae (1968) afwijst, is dit een zeer ernstige ontsporing. Het feit dat dit in de huidige openbare opinie ruim aanvaard wordt, is geen grond voor een morele verantwoording. De praktijk van de kunstmatige contraceptie werkte ’n halve eeuw geleden als een breekijzer, waarmee tal van andere ontsporingen konden verwezenlijkt werden. De Franse grootmeester Pierre Simon (2008), de pionier van de zogenaamde “seksuele en reproductieve rechten”, wist dit zeer goed. Kunstmatige contraceptie is een aanslag op het wezen van het huwelijk als een totale wederzijdse overgave, het is een aanslag op Gods plan met het huwelijk waarin eenwording en voortplanting onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn en uiteindelijk is het een ontwrichting van de natuurlijke, kostbare en zeer subtiele menselijke vruchtbaarheid, wat niet zonder  negatieve psychische en fysische gevolgen blijft. (Zie onze studie, samen met medische deskundigen:  Hoe een paus gelijk kreeg. Nieuwe perspectieven na een halve eeuw contraceptie, de Blauwe Tijger, 2017). https://restkerk.net/2022/07/06/het-is-nu-officieel-het-vaticaan-keurt-anticonceptie-goed-in-bepaalde-gevallen/.