P Daniel XVII.40 Vrijdag 30 september 2022

Goede Vrienden,

De eigenheid van onze gemeenschap Mar Yakub is verbonden met de plaats van Antiochië. Rond het jaar 300  vóór Jezus Christus, werd Antiochië gesticht door Seleucus Nicanor, een van de generaals van Alexander de Grote, aan de rivier Orontes, 11 km van de Syrische kust van de middellandse zee. Antiochië vormde de hoofdstad van het Seleucidische Rijk en werd vlug een druk centrum van internationale handel. Hier  hadden de karavaanroutes van Mesopotamië toegang tot de middellandse zee. Ook wanneer de Romeinen in 63 na Christus de stad veroveren zal ze haar belang bewaren. Ze wordt de hoofdstad van de provincie van Syrië, waar de gouverneur zetelt en zal na Rome en Alexandrië de derde belangrijkste stad zijn van het Romeinse Rijk. Na W.O.II eisten de Turken het gebied op, het werd hen zonder meer gegeven en heet nu Antakia (Z.W.  van Turkije). Van het voormalige Antiochië is er nagenoeg niets meer over.

 

De “kerk van Antiochië” zal  het eerste centrum worden van het niet-joodse christendom. Met het verslag van Lucas in de Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 11, kunnen we ons hiervan een beeld vormen. Na de steniging van Stephanus worden de joden, die in Jezus geloven, hard aangepakt en vervolgd. Ze vluchten naar Fenicië, Cyprus en Antiochië. Ze zijn echte missionarissen, maar verkondigen het geloof in Jezus enkel aan joden. Toch zijn er enkelen die zich nu ook tot  heidenen richten. Hun prediking heeft zulk een groot succes dat Barnabas en de pas bekeerde Paulus zich voor hen een jaar lang gaan inzetten. Hier worden deze  gelovigen uit de heidenvolken voor het eerst “christenen” [1] genoemd. Gelovigen uit de joden (ecclesia ex judaeis) en gelovigen uit de heidenvolken (ecclesia ex gentibus) vormden de oorspronkelijke Kerk van Jezus Christus, een eenheid in verscheidenheid.

 

De eerste kerkvergadering van de apostelen te Jeruzalem (Handelingen 15, 1), besliste resoluut dat heidenen niet eerst jood moeten worden om in Jezus te  geloven. Allen kunnen gered worden door het geloof in Christus.  Paulus zal deze vrijheid later openlijk  verdedigen in een vinnige discussie met Petrus.  Petrus eet eerst gewoon met de heidengelovigen mee. Daarna kwamen  fanatieke joden waardoor Petrus en anderen met hem zich terug trekken en niet meer met “onbesnedenen” samen durven te eten.   Paulus ziet dat hierdoor de eenheid van gelovigen in Christus ernstig geschonden wordt. Hij schrijft het zelf zo:    “Maar toen ik zag dat zij niet recht op de waarheid van het Evangelie afgingen, zei ik tegen Kefas (Petrus)  waar ze allemaal bij waren: ‘Als jij een geboren jood  leeft als een heiden en niet als een jood, hoe kun je dan de heidenen dwingen om te leven als joden?”   (Galaten 2, 14).  Ziedaar de broze en kwetsbare eenheid van deze oorspronkelijke Kerk.   Wat Paulus schrijft over “de nieuwe mens” in Efeziërs 2  is nog niet overal doorgedrongen.  Hij legt uit dat de heidenen aanvankelijk uitgesloten waren van de beloften en verbonden van het heil “zonder hoop en zonder God in de wereld” (v. 12). Christus heeft echter de twee werelden van joden en heidenen één gemaakt door zijn sterven op het Kruis. Hij heeft  ”de scheidsmuur neergehaald door in zijn vlees de vijandschap, de wet met haar geboden en verordeningen te vernietigen. Hij heeft vrede gesticht door in zijn persoon uit die twee één nieuwe mens te scheppen en beiden in één lichaam met God te verzoenen  door het kruis…” (v. 14-16).   Allen hebben nu toegang tot de Vader door éénzelfde  Geest. Zo zijn de heidengelovigen volkomen gelijkwaardige medeburgers en “huisgenoten van God” geworden.   Door Jezus’ kruisdood zijn allen als één lichaam met God verzoend.   Het hoofd van het lichaam en de sluitsteen van het hele bouwwerk is Christus. “In Hem groeit het uit tot een heilige tempel…”  (v.21).

 

Dit levenwekkend ideaal van “eenheid in verscheidenheid” waar ieder op zijn  eigen wijze  in gemeenschap leeft met Christus en de anderen, wordt echter vlug verbroken. De Kerk wordt steeds meer een kerk van heidengelovigen en steeds minder een kerk van joodse gelovigen, die tenslotte helemaal verdwijnen. De verwoesting van de tempel heeft hierbij een grote rol gespeeld. De eerste tempel, in 960 (vóór Christus), door koning Salomon gebouwd en in 586 door de Babyloniërs onder koning  Nabuchodonosor verwoest, betekende al een diep trauma voor het joodse volk. Dank zij de Perzische koning Cyrus mogen de joodse ballingen terugkeren en de tempel herbouwen, die in 515 (vóór Christus) wordt ingewijd. Koning Herodes zal er een prachtig gebouw van maken. In 70 na Christus werd Jeruzalem met deze tweede tempel door de Romeinse generaal Titus verwoest. Voor de joden was dit een schok die een zware identiteitscrisis veroorzaakte. Volgens de rabbijnen was deze verwoesting te wijten aan het feit dat de joden ontrouw waren aan de Wet van Mozes. Uiteraard kregen joden die in Jezus geloofden zware verwijten van hun joodse broeders. Vele christenen uit het heidendom daarentegen zagen in deze verwoesting een soort straf van God omdat het joodse volk zijn Messias in Jezus had verworpen. Inmiddels geraakten Joodse gelovigen in Christus steeds meer vervreemd én van hun  hun eigen volk én van de christenen.

 

Jeruzalem, het centrum van het joodse geloof én van het christelijk geloof is niet meer. Antiochië wordt de geestelijke erfgenaam van Jeruzalem. Volgens de kerkhistoricus Eusebius (III, 36) en de kerkvaders was Petrus gedurende zeven jaar bisschop van Antiochië voordat hij naar Rome trok.  Hij werd opgevolgd door bisschop Evodius, eveneens een jood. Hierna volgt  de heilige bisschop Ignatius (+  rond 110), een Griek in hart en nieren, die van de joodse cultuur alleen nog de Bijbelse en geestelijke waarden behoudt. Joodse gelovigen zullen steeds minder worden totdat ze helemaal verdwijnen en de Kerk in feite een kerk van heidengelovigen wordt. Dit is de eerste scheuring in de Kerk en de moeder van alle scheuringen. Over het ontstaan en roeping van de Grieks-Melchitische kerk handelen we de volgende keer.                                                                                                   P. Daniel

XVII.40

Vrijdag 30 september 2022

Flitsen

Het plukken van de druiven in de twee wijngaarden – een kleinere binnen de muren en een grote buiten de muren – is nu volop aan de gang en zal nog een hele tijd duren. De oogst van de vijgen loopt ten einde. De amandeloogst begint en de allereerste granaatappels beginnen  op te barsten zodat binnen  kort die oogst kan beginnen.

In het Sint Jozefsklooster zijn de vloeren in de kamers gelegd. Nu komen de gangen aan de beurt

Een grote hoeveelheid “bourgul” (graan) wordt door vrouwen uit het dorp in stromend water gewassen en daarna gekookt. Het dient hier als basisvoedsel.

Een wereldbeweging, populair maar eenzijdig

De sympathie voor homoseksualiteit blijkt in het westen nog steeds toe te nemen, niet alleen in de maatschappij maar ook in de Kerk. We zijn ver verwijderd van openbare bestraffingen van dergelijk gedrag en dat is maar goed ook. Eerder wordt dit nu openlijk aangemoedigd. Wee hen die dit niet toejuichen! En dit andere uiterste is eveneens een gevaarlijk eenzijdigheid. De recente beslissing van de Vlaamse bisschoppen omtrent een inzegening van homoseksuele relaties en het contactpunt “homoseksualiteit en geloof” kan op heel wat nationale en internationale media-aandacht rekenen. Afgezien van enkele scherpe reacties, zijn de meeste commentaren lovend. Het zou de Kerk dichter bij de moderne tijd brengen en eindelijk meer populair  maken.

Om ons niet blind te staren op de huidige ontwikkeling, maak ik een vergelijking met een bijzonder populaire wereldbeweging van ruim een halve eeuw geleden, nl de humanistische psychologie. De leiders van toen waren geen bisschoppen of enkele uitschieters van kardinalen maar leken, die evenwel het gezag van hogepriesters genoten. De Amerikaanse psycholoog van de humanistische “niet-directieve” methode Carl Rogers (+1987), de profeet van de ‘zelfontplooiing’ Abraham Maslov (+ 1970), de marxist Eric Fromm (+ 1980) en de wereldberoemde kinderarts Benjamin Spock (+ 1998). De nadruk lag op het ontwikkelen van eigen gevoelens, zonder hierin geremd te worden door verboden of wat voor hogere idealen ook. Het ging om de eigen ‘zelfontplooiing” onder het moto  “ik wil mezelf zijn”. Uiteraard zat hier iets goeds in. Het  deed  deugd om in een te strakke rationaliteit met verboden zijn eigen gevoelens in alle vrijheid te mogen volgen. Kwade neigingen in de mens, verleidingen van de begeerlijkheid en bekoringen van de duivel werden echter resoluut naar het rijk van de fabeltjes verbannen. Dat hiermee soms ongemerkt vaste menselijke waarden en blijvende  Evangelische waarheden aangetast werden en vervangen door niets minder dan perversiteiten, werd meestal ook in kerkelijke kringen niet opgemerkt. Deze humanistische psychologie als nieuwe trend had in gelovige kringen én religieuze gemeenschappen groot succes. Klassieke bezinningsdagen, retraites, conferenties en kapittels werden niet zelden vervangen door een vorming onder leiding van een meester van dit lucratief bedrijf, nl de humanistische psychologie. Het was een pure zoektocht naar eigen gevoelens, waarbij geen ander geruis van waar ook geduld werd. Bijzonder leerrijk zijn de oprechte belijdenissen van enkelen van deze succesvolle meesters die later toegaven dat het één groot zelfbedrog was en een afbraak van de blijvende menselijke én evangelische waarden (1). De Amerikaans kinderarts Spock spande  wel de kroon. Hij leerde de moeders dat zij hun kleine kinderen helemaal vrij moesten laten “want er zit niets kwaads in” en “ze zullen het zelf wel leren”. Wat een aantrekkelijke geheel nieuwe opvoeding! Concreet uitgelegd: als uw kind van de stoel op tafel kruipt om zijn voet in de pot soep te zetten en jij hebt daar een probleem mee, dan is dat uw probleem, niet het zijne! De volgende decennia vloog deze  handleiding voor moeders met niet minder dan 30 miljoen exemplaren de hele wereld rond en behoorde tot de grootste bestsellers aller tijden (2). Op het einde van zijn  leven schijnt hij toegegeven te hebben dat hij met zijn  psychologische blunder hele generaties terroristen gekweekt heeft. Een goed inzicht komt beter laat dan nooit.

Keren we nu terug naar de huidige “succesvolle” beweging rond homoseksualiteit in de Kerk. Ook deze is “succesvol” én gevaarlijk eenzijdig. De Kerk moet geen populariteit zoeken maar de waarheid over God en over de mensen verkondigen en zich inspannen om als “moeder en lerares” het werkelijke eeuwige heil aan te bieden aan ieder mens. Inderdaad, dit klinkt niet  modern. Volgens de Franse ingenieur en voorzitter van de “Renaissance catholique”, Jean-Pierre Maugendre is met de protestantse hervorming het einde van het christendom gekomen. (https://www.lesalonbeige.fr/depuis-la-reforme-protestante-leglise-evolue-dans-un-monde-ou-son-role-de-mere-et-maitresse-de-verite-lui-est-denie/).  Toen werd aan de Kerk de rol van “ mater et magistra – moeder en lerares”  van de waarheid ontnomen.  Sinds de protestantse hervorming wordt de waarheid niet meer geacht van boven te komen maar van beneden. De Franse revolutie heeft deze trend nog fel versterkt. Eeuwige waarheden en onwankelbare waarden worden niet meer gewaardeerd. Ieder bepaalt zijn waarheid en beslist zelfs of hij man of vrouw wil zijn!!?! Deze algemeen verspreide opvatting heeft paus Benedictus XVI terecht “de dictatuur van het relativisme” genoemd.

De grote nieuwe waarden van de Franse revolutie waren: “vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid”. Door de guillotine werden naar schatting een miljoen mensen onthoofd en dus zeker een beetje meer “gelijk” gemaakt. Verder zijn er naar schatting nog eens 2 miljoen mensen omgekomen door de kogel of het zwaard, door verdrinking of uithongering in de gevangenissen, in naam van de vrijheid en de broederlijkheid. De grondige verwoesting van een groot deel van het prachtige Europese erfgoed laten we dan nog terzijde. Dit betekent dat de eeuwige waarheden en onveranderlijke waarden van het Evangelie niet met een modern klinkende slogan kunnen gekaapt worden. Als dat toch wordt geforceerd is het resultaat zonder meer dramatisch.

Christenen en kerkleiders moeten zich de vraag stellen: moeten we populair zijn of trouw aan de waarheid? Een huwelijk is een natuurlijke en goddelijke instelling van een vast verbond tussen man en vrouw met het oog op de vorming van een gezin en  de opvoeding van kinderen. Een homorelatie een huwelijk noemen is even zinloos als spreken over een vierkante cirkel. Deze mensen verdienen evenveel waardering als alle anderen maar zijn evenzeer als alle andere christenen geroepen om in zuiverheid te leven  en naar heiligheid te streven. Een tegennatuurlijke handelwijze hoort hier niet in thuis. Homoseksuele relaties zegenen is veel erger dan  vloeken in de kerk.

Zelf denk ik met grote dankbaarheid terug aan een uitgesproken homo met twee universitaire diploma’s. Hij ontvluchtte zijn land om aan de verleidingen van zijn omgeving te weerstaan. Hij verlangde priester te worden en ik heb hem een jaar lang mogen bijstaan. Zijn gevoelens zijn niet veranderd maar hij heeft er mee leren leven in de geest van het Evangelie. Uiteindelijk heeft hij in de VS een bisschop gevonden die hem wilde wijden. Inmiddels had hij contact met een missieorde van zusters en ging regelmatig met hen mee om onder een arme bevolking te leven en te werken. Hij is priester gewijd en werd tenslotte secretaris van de aartsbisschop van de hoofdstad van dat land. Gelukkig bestond er toen nog geen bisschoppelijk aanspreekpunt voor homoseksualiteit en geloof, dat hem in tegennatuurlijk gedrag en anti-Evangelisch leven zou  bevestigd hebben.

[1] Dr. William Coulson, Confession d’un psychothérapeute in   Le Cep nr 14, januari 2001, blz. 54-69 en het vervolg van een prof. psychologie: William Kilpatrick, Du christianisme à la psychologie in Le Cep nr 15, april 2001,  blz. 44-55.

[1] SPOCK B., The Common Sense Book of Baby and Child Care, 146.

VARIA

Ons vorig bericht leerrijk geïllustreerd met 5 video’s: 1. Tjcii; 2. Septuagint; 3. Grieks-Melchitische priester zingt de consecratiewoorden; 4. De Syriac kerk van Antiochië; 5. Franciscus zegent icoon van O.L.V. van troost van Syriërs: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-274/

Ons vorig bericht ook hier:  https://www.katholiekforum.net/2022/09/23/is-dat-ook-zo/

*

De westerse media willen de waardevolle inhoud van de recente toespraak van de Russische minister Buitenlandse Zaken Lavrov voor de VN Veiligheidsraad niet weergeven. Ziehier daarom enkele gegevens. Het collectieve westen onder leiding van de VS weigerde reeds voor het conflict iedere dialoog met Rusland. Nu verwijt het dat er geen dialoog mogelijk is met Rusland. Hij toont aan hoe Oekraïne steeds  meer “een totalitaire nazistaat” geworden is, waarin volledige wetteloosheid heerst. De slachtingen van Boutsja werden aan de  Russen toegeschreven om een nieuw pakket sancties aan Rusland te kunnen opleggen. Pas daarna werd erkend dat het Oekraïense leger zelf voor de misdaden verantwoordelijk was. “Noch de bloedige staatsgreep in Kiev in 2014, noch de tragedie in Odessa op 2 mei 2014, noch de beschieting van vreedzame steden in de Donbass, noch het bombardement van Lugansk op 2 juni 2014, noch vele andere feiten hebben geleid tot een zichtbare reactie van het Internationaal Strafhof. Meer dan 3.000 aanvragen voor misdaden tegen inwoners van Donbass zijn naar het Hof gestuurd… Wij verwachten niet langer gerechtigheid van deze en een aantal andere internationale instellingen. De tijd van wachten is voorbij”. Verschillende Oekraïense en andere hoge politieke leiders verklaren trots dat het hun doel is zoveel mogelijk Russisch sprekende Oekraïners  te doden. Lavrov verliet ook onmiddellijk na zijn  toespraak de vergadering: https://www.frontnieuws.com/wat-westerse-media-verbergen-over-de-toespraak-van-lavrov-in-de-vn-veiligheidsraad/

Vier ex-republieken van de  Sovjetunie, nu Z. Oekraïne, houden een volksraadpleging over de aanhechting aan de Russische Federatie, wat zeer grote gevolgen kan hebben:  https://www.mondialisation.ca/referenda-en-nouvelle-russie/5671435

De referenda in de Donbass en de streken van Kherson en Zaporijia hebben blijkbaar een overweldigende meerderheid gegeven voor toetreding tot de Russische Federatie (respectievelijk 99, 98, 93  en 87 %). Indien Rusland hen  ook erkent, zal voortaan iedere aanval tegen hen  beschouwd worden als een rechtstreekse aanval tegen Rusland, waarop gepast zal gereageerd worden, ongeacht het feit dat het collectieve westen deze referenda niet wil erkennen  als onbetwistbare uitdrukking van zelfbepaling van die volken: https://www.mondialisation.ca/voici-pourquoi-le-referendum-en-ukraine-est-une-affaire-importante/5671573

“In 2014 met president Petro Porochenko werd door de regering in Kiev iedere hulp aan de “Moskovieten” van de Donbass afgesneden. De gepensioneerden en de salarissen van de ambtenaren van deze gebieden werden niet meer uitbetaald. De Russische taal, gesproken door de helft van de Oekraïners, werd verboden. Strafexpedities tegen deze “onder-mensen” (=Russisch sprekende Oekraïners) werden ondernomen met 5.600 doden en 1,5 miljoen vluchtelingen. Om deze gruwel te stoppen hebben Duitsland, Frankrijk en Rusland de Minsk-akkoorden opgelegd. De bedoeling was Kiev tot rede te brengen en zijn bevolking in de Donbass te beschermen.” Porochencko zei dat hij nooit de bedoeling had het minste van de Minsk akkoorden toe te passen. Daarop werden de Minks-2-akkoorden door de veiligheidsraad met unanimiteit aangenomen (resolutie 2202). “De volgende zeven jaren werden er nog eens 16.000 burgers (volgens Kiev),   20.000 (volgens Moskou) gedood…” De oorlog kan stoppen door dialoog en het wederzijds erkennen van elkaars fouten. Het is echter duidelijk dat een kleine groep in de VS bereid is tot het uiterste te gaan en Rusland tot een Apocalyps te dwingen: https://www.voltairenet.org/article218076.html

*

In Italië blijkt de rechtse coalitie “Fratelli d’Italia” van Georgia Meloni bij de laatste verkiezingen de absolute meerderheid te behalen zowel in Kamer als Senaat, nadat  twee weken eerder het conservatieve blok een overwinning behaalde in Zweden. Polen en Hongarije liggen al op ramkoers met de EU. Er is een groeiend protest tegen het bureaucratische Brussel dat steeds meer de soevereiniteit van de landen met hun menselijke en christelijke waarden blijft afbreken: https://www.lesalonbeige.fr/italie-victoire-de-la-coalition-de-droite/. En daar zijn wij blij om.

Proficiat V. Orban! Volgens een recent onderzoek heeft Hongarije de stabielste regering:  https://www.golfbrekers.be/hongarije-heeft-de-stabielste-regering/

De verwoede pogingen van de VS om landen die hun overheersing niet aanvaarden te isoleren heeft het tegenovergestelde effect. Rusland, China en Indië worden  steeds sterkere partners. Ook Turkije en Iran sluiten meer aan. Colombië zoekt toenadering met Venezuela zoals ook  Mexico, Peru, Honduras en Chili: https://www.mondialisation.ca/les-autorites-us-renforcent-le-monde-multipolaire-en-isolant-les-pays/5671611

Uitbreiding van de BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China, Zuid-Afrika). Ondertussen zijn Iran, Argentinië, Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte kandidaat deelnemers van de BRICS. Nog een hele reeks andere landen hopen in de toekomst te kunnen aansluiten: https://www.golfbrekers.be/brics-uitbreiding-is-slechts-een-kwestie-van-tijd/. En daar zijn wij blij om.

*

Steun deze petitie om het christelijk geloof te verdedigen:  https://citizengo.org/nl/209014-vraag-verwijder-aanstootgevende-trailer-van-slimste-mens-2022

Een waarschuwing voor de negatieve gevolgen van vrije seks: https://www.bezorgdeouders.be/2022/09/22/boek-verstrikt/

Steun het gezin als hoeksteen van de maatschappij: https://www.bezorgdeouders.be/2022/09/09/maak-het-huwelijk-weer-sexy/