We zitten in het midden van de kersttijd, maar nog nooit is “vrede op aarde” zo’n moeilijke oefening geweest. Maatschappij en politiek zijn hopeloos gepolariseerd. De formatie van onze regering duurt nu al enkele maanden zonder succes; er wordt op social media gebruld en gecensureerd. In onze steden kamperen steeds meer mensen op straat, terwijl georganiseerde bendes voor regelmatig geweld zorgen.
Ook op internationaal vlak, lijkt vrede geen prioriteit. In het Heilige Land lijkt men te willen gaan voor een maximale vergeldingspolitiek door Gaza met de grond gelijk te maken. Of dit extreem geweld voor meer veiligheid zal zorgen is een terechte vraag. De Oekraïense oorlog gaat dezelfde richting uit. Met het oog op de eedaflegging van Donald Trump als volgende president van de Verenigde Staten in januari, probeert de actuele administratie en haar bondgenoten om dit conflict nog even te laten escaleren. Zelensky mag sinds einde november langeafstandsraketten gebruiken tegen Russische doelwitten, om zijn “onderhandelingspositie” te versterken, voor Trump’s aangekondigde vredesgesprekken eraan komen. Of er hierdoor nog meer slachtoffers zullen vallen, laat deze zelfverklaarde “democratische” politici blijkbaar onverschillig. Uiteraard liet Putin’s tegenreactie niet op zich wachten.
Klimaat belangrijker dan vrede?
Waar is de tijd toen vredesbewegingen nog veel bandbreedte kregen en diplomatie als de meest efficiënte conflictpreventie werd gezien? Voor onze progressieve, milieubewuste leiders, die ons via allerlei regeltjes in een klimaatvriendelijke kramp willen dwingen, is oorlogsvoering tot het bittere einde blijkbaar nog steeds de enige aantrekkelijke optie. Vreemd dat deze “beau monde” zich weinig zorgen lijkt te maken maken over de vele slachtoffers van een steeds verder escalerende Oekraïense oorlog, laat staan dat ze enig probleem zouden hebben met de schadelijke uitstoot van het oorlogstuig dat ze als een genereuze kerstman steeds weer richting Oekraïne sturen. CO2 is blijkbaar geen factor in het zoveelste “overwinningsplan” tegen de Russen. Waarom zouden wij, gewone mensen, ons dan nog schuldig voelen over onze stikstofrijke landbouw of onze oude dieselwagens?
De jonge mens als kostbaar goed
Het is in deze absurde, volatiele wereld, dat het kindje Jezus dit jaar opnieuw geboren wordt. Een wereld, die het Christendom de rug heeft toegekeerd, want er waren teveel perverten en malloten in de herberg. Samen staan we rond de armoedige stal, waar het kindje in de marginaliteit op de wereld komt. Misschien is de mensheid weer toe aan wat meer nederigheid en zelfreflectie? De gewelddadige oplossingen, die vandaag als de “enig mogelijke” opties worden gepromoot, zijn eigenlijk deze van een hopeloos verouderd paradigma. De modellen van vroeger, namelijk het gebruik van “een goede oorlog” (une bonne guerre), om politieke fouten te verdoezelen en rebelse generaties uit te dunnen, werken namelijk niet meer. Met ons negatief geboortecijfer is vervangbaar kanonnenvlees een achterhaald concept. Soldaten zijn nog moeilijker te vinden dan nieuwe munitie. 2025 wordt daarom ongetwijfeld een scharnierjaar; een deur naar een nieuw tijdperk, één van menselijke schaarste. Een jaar dat men tot het besef komt, dat de mens, en de jonge mens in het bijzonder, kostbaar is. 2025 is ook, en niet toevallig, een jubeljaar voor de Katholieke Kerk. Hopelijk zal het gezond verstand zegevieren, maar eerst volgt waarschijnlijk nog een periode van beproeving. Laten we bidden voor de nodige wijsheid en kracht om deze te doorkruisen. Aan iedereen een zalig Kerstfeest gewenst!
Blijvende algemene vrede op aarde is eschatologisch verbonden en kan niet voor de bepaalde tijd door mortale handen gebouwd worden. Sinds de Zondeval werken kwade impulsen in de mens, en dat manifesteert zich op macroschaal in oorlog; Joseph de Maistre beschouwde oorlog als een habituele staat van de mensheid, en de katholieke schrijver J. R. R. Tolkien noemde de geschiedenis van het mensenras een Lange Nederlaag, en de gevallen staat van het mensenras wordt slechts in de kern geremedieerd via de eukatastrofe (vreugdevolle wending) van de Paroesie van Jezus en het herstel van de aardse schepping door Hem.
Betreffend Rusland en Oekraïne; aan de geopolitieke top is het georkestreerd theater, maar aan de lagere rangen is het bloedvergieten echt. Op de “Substack” “Slavland Chronicles” staat een artikel, “Putin is to Blame For Zelensky Because His FSB Literally Put Him Into Power” (27 december 2024), over Kremlin-spook Volodymyr Sivkovych en over hoe Zelensky aan de macht gebracht werd met Israëlische, Russische en Amerikaanse steun. De Rurik van die blog is geen medestander van mij, maar opvallend is dat hij dingen ziet van hoe Rusland bestuurd wordt gelijkaardig aan dingen hier waarover ik spreek betreffend hoe West-Europa bestuurd wordt door saboteurs; het is slecht toneel aan de top, lezers, maar de miserie op de grond is reëel. En als er een derde wereldoorlog geschiedt, dan zal die georkestreerd zijn door internationaal Juda in het Oosten en in het Westen om Europa kapot te maken voor de opbouw van de macht van het beest in het Midden-Oosten.
Tegen Europeanen gaan zeggen dat ze zwaaiend met witte vlaggeskes en geheel ontwapend moeten vertrouwen op een diplomatieke tafel is suïcidaal; si vis pacem para bellum, en zonder militaire kracht kan men niet aan diplomatie doen, want dan heeft de vijand geen schrik van u. Op de “politieke leiders” van de “Europese Unie” moet men echter niet rekenen om Europeanen te verdedigen, want zij staan aan de kant van Juda tegen de Europese volkeren. Talrijk echter zijn helaas mentaal ondermijnde Europeanen en Amerikanen die door het slijk kruipen voor Putin in Moskou, een shill van de “Chabad”-sekte zoals Zelensky, Biden en Trump dat ook zijn.