Euthanasie: onze maatschappij zinkt almaar verder weg in morbide logica

Het thema euthanasie neemt almaar grotere proporties aan in ons land. Deze week las ik in De Standaard over de Nederlandse Coöperatie Laatste Wil, die groepsaankopen van gif  organiseert voor personen die euthanasie wensen. Blijkbaar zijn groepsaankopen niet alleen populair voor het aanschaffen van zonnepanelen of stookolie, maar ook voor de dood op bestelling. De “Coöperatie Laatste Wil” zou 17,000 leden tellen, waaronder ook 220 Belgen. De (niet nader vernoemde) aangekochte giftige stof zou in de vrije handel verkrijgbaar zijn en vanaf enkele grammen al dodelijk. Volgens de voorzitter van de “Coöperatie Laatste Wil”, Jos van Wijk, zijn de meeste leden van zijn organisatie 50 plussers die controle wensen over hun levenseinde. Er zijn echter ook jongere mensen bij met zelfmoordplannen. Om te vermijden dat het gif voor criminele doeleinden in de voeding gemengd zou worden, wordt er een herkenbare blauwe vloeistof aan toegevoegd. Ook zijn de leden verplicht het toxische goedje in een kluis te bewaren.

Geassisteerde zelfmoord wordt steeds laagdrempeliger

Toch heerst er bezorgdheid over zelfmoordclubs zoals de Coöperatie Laatste Wil. Ethicus Ignaas Devisch (UGent), zelf nochtans een grote voorstander van zelfbeschikking voor patiënten, vond de “laagdrempeligheid” van zelfmoord op aanvraag “zorgwekkend”. Ook Dr. Lieve Thienpont, voorzitter van LEIF Gent, vreesde voor “ongelukken” met gif of de nare gevolgen van mislukte zelfmoordpogingen, wanneer de helft van het middel bijvoorbeeld wordt uitgebraakt. Dood door vergiftiging is inderdaad niet aangenaam, verklaarde Professor toxicologie Jan Tytgat (KU Leuven) aan de Standaard. Hij vermoedde dat de Coöperatie Laatste Wil waarschijnlijk conserveringsmiddelen aankoopt, die in grotere dosissen giftig zijn en het slachtoffer dan onaangename stuiptrekkingen kunnen bezorgen. Van een aangenaam of waardig einde is hier dus geen sprake, hoe men de zaak ook aan goedgelovige euthanasie-adepten verkoopt.

Federale Commissie voor de Evaluatie van Euthanasie heeft zelf geen respect voor euthanasiewet

In een ander artikel van de Standaard, las ik hoe de federale commissie voor  de evaluatie van euthanasie (FCEE) de suspecte doding van een dementerende Parkinson-patiënte niet doorverwees naar het parket, ondanks het feit dat de wettelijke procedure voor euthanasie bij deze patiënte niet correct opgevolgd werd. De euthanasie werd door de huisarts uitgevoerd, op uitsluitend verzoek van de familie zonder dat er afspraken waren gemaakt met de patiënte. Men vermoed eveneens dat het verplichte advies van een tweede, ­adviserende arts slechts na de feiten werd vrijgegeven.  De redenen waarom het FCEE de zaak niet doorverwees naar het parket zouden van politieke aard geweest zijn, volgens een plaatsvervangend lid van de commissie, dat present was bij de discussies. De commissieleden zouden vooral bezig geweest zijn met hun eigen extreme standpunten rond euthanasie bij dementerende personen en een eventuele weerstand hiertegen in Wallonië, en niet met de individuele casus van de Parkinson-patiënte. “Er werd ook gezegd dat wij niet mochten communiceren over deze beslissing. Ik vind dat onaanvaardbaar”, zei het betrokken plaatsvervangend lid, die arts-specialist is, aan de Standaard. “Het ironische is dat ik een groot voorstander ben van euthanasie, ook bij ­gevorderde neurologische ziekten. Ik ben dankbaar dat de wet­gever het mij mogelijk gemaakt heeft om verschrikkelijk lijden te stoppen, oprecht te kunnen luisteren naar mijn patiënt en diens ­autonomie te kunnen respecteren zonder paternalisme. Maar deze commissie vervult haar rol niet. Ze speelt zelf voor rechter. Ze rekt de wet niet op, maar overtreedt die.” Men kende ons land reeds als een paradijs van straffeloosheid voor allerlei misdaden, maar nu wordt moord op zwaar hulpbehoevende ouderen ook al getolereerd? Inderdaad schokkend.

Wie stopt er de euthanasie-waanzin?

Het wordt almaar duidelijker, dat de euthanasie-waanzin in ons land geen grenzen meer kent. “In dit land is er al langer sprake van een ongezonde sacralisering van euthanasie”, schreef Willem Lemmens, Hoogleraar moderne filosofie en ethiek (UAntwerpen) als reactie op de zaak van de Parkinson-patiënte, wiens levenseinde op illegale wijze werd afgehandeld. “Meer en meer artsen getuigen over sociale druk en een ongezonde normalisering van euthanasie. Een huisarts vertelde mij hoe hij na 50 jaar zijn praktijk vroeger dan gepland stopzette, tot het uiterste getergd door de morele druk van de euthanasie­lobby. Hij zag dat te veel bejaarde patiënten meegezogen werden in een tunnelvisie, alsof euthanasie het enige was wat hen nog restte.“ Prof Lemmens riep op tot een grondige doorlichting van het FCEE. “Het kan niet zijn dat een kleine groep fanatieke artsen en pleitbezorgers van een gestage uitbreiding van de wet de hele medische wereld gijzelt en de beleidsmakers onvolledig informeert.“

Euthanasie past perfect in neoliberale wereldbeeld

Zeer moedig van Prof. Lemmens, maar wie is bereid naar hem te luisteren? Het euthanasie-verhaal past perfect in het neoliberale wereldbeeld, waar enkel economisch vatbare mensen worden gewaardeerd. Alle andere worden uit de weg geruimd of onder druk gezet om de eer aan zichzelf te houden, een daad die in de media als “moedig” en “vooruitstrevend” wordt  opgehemeld. Als Christenen kunnen we echter niet anders dan deze morbide propaganda en afgoderij van de dood te veroordelen. Wanneer zelfs voorstanders van zelfbeschikking voor patiënten beginnen te protesteren tegen de euthanasie-praktijken in onze land, dan wordt het duidelijk dat deze problematiek zeer ernstig geworden is. Het wordt dus tijd dat we onze verontwaardiging tonen en als gelovigen ons standpunt krachtig laten horen.