Wat is een man en wat is een vrouw? Dit is niet alleen een moeilijke vraag, maar ook nog een politiek mijnenveld geworden, want het is tegenwoordig niet langer toegestaan om hierop een eerlijk antwoord te geven. Onder de invloed van de gender-ideologie is het geslacht niet langer een biologische realiteit, maar een maakbaar cultureel gegeven geworden. Het gevolg is dat onze geslachtelijke identiteit als man of vrouw niet langer maatschappelijk erkend wordt. Integendeel, deze wordt compleet genegeerd om plaats te maken voor een “egalitaire” invulling, los van alle rolpatronen en geslachtsgebonden persoonlijke verzuchtingen. Van vrouwen wordt er verwacht dat ze “mannelijker” worden, en zich competitief opstellen in de professionele wereld. Mannen moeten dan weer “vrouwelijker” worden en zich kwetsbaar opstellen. Mannen en vrouwen worden zo verplicht zich in een psychologisch en sociaal keurslijf te wurmen, waar ze eigenlijk helemaal niet in passen. Het gevolg is verwarring, ontreddering en vervreemding van de eigen natuur. We bekijken hier enkele “keurslijven” waarin hedendaagse mannen en vrouwen worden opgesloten.
De man als onvolmaakte vrouw
In de damesbladen: de man als probleemfiguur
In lifestyle- en damesbladen laat men tegenwoordig veel inkt vloeien over alle “gebreken” van de man. Hij kan zijn gevoelens moeilijk uiten, wil altijd stoer doen, stort zich teveel op zijn carrière, is niet geïnteresseerd in huiselijke taken, is vaak lomp of slordig, is seksueel te opdringerig of net niet dominant genoeg, is onromantisch of fout romantisch, geeft onvoldoende om zijn gezondheid, staat onvoldoende open voor de interessen van zijn vrouw, is onvoldoende zoals de vriendinnen van zijn vrouw. Kortom: hij is geen vrouw, maar dat betekent niet dat hij het niet zou moeten worden. In het belang van zijn gezondheid en die van zijn relaties (met vrouwen uiteraard), zou hij best wat vaker zijn emotionele en kwetsbare kant laten zien, volgens de gender-ideologie. Wanneer hij dat niet kan, is dat gewoon een teken van slechte wil, want mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn slechts “sociale en culturele fenomenen”.
In de filmindustrie: de man als domme paljas
Ook de filmindustrie is een belangrijke maatschappelijke spiegel van hoe de mannelijkheid vandaag bekeken wordt. De man is er geen held meer, maar een loser, een ontrouwe echtgenoot, een onbekwame vader, een onderdrukker of een pervert. In remakes van iconische films worden mannelijke helden systematisch vervangen door vaak nog minder realistische powervrouwen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan producties als Ghostbusters, Star Wars en zelfs de toekomstige Thor film (ja hoor, met een vrouwelijke Thor in de hoofdrol) De bedoeling is om het vrouwelijke publiek te emanciperen, maar eigenlijk gebeurt het tegenovergestelde. Vrouwen kijken nog altijd liever naar “vrouwenfilms” en mannelijke kijkers geraken enkel maar gefrustreerd door de vervrouwelijking van hun favoriete filmgenres. Het protest hiertegen is een groeiend fenomeen op social media, waar bloggers “feministische” blockbusters met de grond gelijkmaken.
In de gezondheidszorg: op vrouwelijke principes gestoeld
Bij farmaceutische research worden vaak mannen als model gebruikt voor klinische studies, maar daar stopt het mannelijk “voordeel” ook bij. Onze gezondheidszorg is vooral afgestemd op het vrouwelijke. Er stroomt bijvoorbeeld veel meer geld naar research rond borstkanker, dan naar typisch mannelijke aandoeningen, zoals prostaatkanker. Ook de zorgverlening is vooral afgestemd op vrouwelijke communicatievormen, zoals het delen van emoties. Dit is bv het geval in de geestelijke gezondheidszorg. Wanneer mannen deze types van zorg weigeren, omdat ze zich niet gemakkelijk voelen met de communicatievorm die er wordt opgedrongen, wordt er van hen verwacht dat ze dan maar moeten leren om hun emoties vlotter te uiten. Met andere woorden: de gezondheidszorg is niet afgestemd op de mannelijke patiënt zoals hij is, maar op hoe de dominante ideologieën zouden willen dat hij wordt: dwz een vrouw.
In het onderwijs: mannelijkheid in toom gehouden met Rilatine
Het is een understatement om te beweren dat vrouwen sterk vertegenwoordigd zijn binnen het leerkrachtenkorps. Het beroep is om allerlei redenen voor mannen minder aantrekkelijk geworden, ten opzichte van vergelijkbare carrières in de privé-sector. Onderwijs aan jongere kinderen vormt zelfs een extra risico voor mannelijke leerkrachten door mogelijke beschuldigingen van pedofilie. Eén van de gevolgen van ons vervrouwelijkt onderwijssysteem is dat er steeds minder plaats is voor typisch mannelijk gedrag bij jongens. Jongens, die van nature al beweeglijker zijn dan meisjes, hebben het vaker moeilijker om urenlang in een klasomgeving stil te zitten. Ook hun ontwikkeling verloopt vaak anders dan bij meisjes. In plaats van dit verschil tussen jongens en meisjes te aanvaarden en het onderwijssysteem hierop af te stemmen, gaat men opnieuw proberen kinderen aan te passen aan het systeem. Medicatie, zoals Rilatine, moet jongens doen passen in een vrouwelijk keurslijf. Over wat de gevolgen hiervan zijn op lange termijn, stelt men zich veel minder vragen.
De vrouw als substituut man
Vrouwen in de werkwereld: concurreren voor een saaie job
Vrouwen moeten en zullen onafhankelijk zijn van de man. Ze moeten ook gelijk worden aan de man, op financieel, materieel en politiek gebied. En dit houdt in dat ze er een full-time carrière op nahouden, en gaan concurreren tegen mannen. Dat deze laatsten niet zwanger kunnen worden en niet dagelijks voor kleine kinderen moeten zorgen, wordt uiteraard niet ingecalculeerd. De druk op vrouwen is bijgevolg zeer hoog en de concurrentie bikkelhard. Er werd aan vrouwen beloofd dat ze zichzelf zouden kunnen ontwikkelen en voldoening zouden vinden in hun carrière. De realiteit is echter voor velen ontgoochelend. Vaak blijven vrouwen steken in repetitieve of weinig uitdagende jobs. Men had aan vrouwen beloofd, dat ze een vrije keuze zouden krijgen tussen gezin en carrière, maar eigenlijk is deze keuze hen al lang afgenomen. Zelfs hun beroepskeuze wordt almaar meer gestuurd in de richting van “mannelijke” interesses, zoals STEM of top management. De realiteit is echter dat vrouwen hier niet door bekoord kunnen worden en uiteindelijk afhaken. Niet omdat ze minder bekwaam zijn dan mannen, maar gewoon omdat ze geen mannen zijn en dus lak hebben aan hun interessegebieden of ambities. Financieel en sociaal is er voor vrouwen echter geen weg terug. Dagelijks worden ze eraan herinnerd, dat er hen een armoedige oude dag wacht, indien ze zich niet “bevrijden”. Men kan zich echter terecht de vraag stellen, of de hedendaagse vrouw zich wel “bevrijd” kan noemen.
In de filmindustrie: hier komt de supervrouw!
In de filmindustrie behoren de Mary Poppins en Fraüleins von Trapp van veeleer definitief tot het verleden. In de plaats komen er allerlei sexy actie- en superheldinnen die zonder moeite mannen kunnen verslaan, die twee keer zo groot zijn als zijzelf. De bedoeling is vrouwelijke kijkers te paaien, maar eigenlijk is de ganse supervrouw-mythe gebaseerd op een leugen. Vrouwen uit vlees en bloed zijn helemaal niet opgewassen tegen getrainde mannelijke tegenstanders. Zelfs gevechtssportkampioenes nemen nooit deel aan wedstrijden tegen mannen. Het is echter te vrezen dat de onrealistische voorstelling van vrouwen in de filmindustrie ook consequenties zal hebben in het echte leven. Ik denk hier dan vooral aan de discussies om vrouwen in het leger tot gevechtsposities toe te laten of te mobiliseren in geval van oorlog. Het probleem is dat er bij een oorlog geen aparte wedstrijd wordt gehouden voor vrouwen of rekening gehouden wordt met verschillende gewichtsklassen. De gevolgen zouden wel eens zeer “bevrijdend” kunnen worden, vooral dan voor de vele zielen die ons zouden verlaten, nadat hun lichamen op het slagveld worden weggemaaid.
Sociale voordelen voor vrouwen worden systematisch afgebouwd
Door het feit dat de gelijkheid tussen man en vrouw een “feit” is, wordt al het mogelijke gedaan om sociale voordelen voor vrouwen zoveel mogelijk af te bouwen. Het afschaffen van beschermende maatregelen, zoals het verbod op mijnarbeid en nachtwerk voor vrouwen, en het uitdovende weduwenpensioen zijn hiervan belangrijke voorbeelden. Een ander voorbeeld is een voorstel in 2016 van Gwendolyn Rutten (Open Vld), om de bestaande moederschapsrust tussen moeder en vader te verdelen. Dat deze rust om gezondheidsredenen bij de moeder niet zomaar kan overgedragen worden naar de vader, komt in de geesten van hedendaagse politici niet op. Vrouwelijkheid en moederschap zijn een “keuze” onder zo vele andere. Waarom is dan nog nodig om vrouwen een voorkeursbehandeling te geven?
Tijd om te protesteren tegen de tegennatuurlijke behandeling van mannen en vrouwen
Hoewel ze gelijk zijn in waarde en waardigheid, zijn mannen en vrouwen toch fundamenteel verschillend. Geen enkele ideologie kan wat dan ook veranderen aan deze objectieve, biologische realiteit. Dit houdt ook in dat mannen en vrouwen verschillende behoeften kunnen hebben op gebied van onderwijs, gezondheidszorg, welzijn en arbeid. Het negeren van deze verschillende behoeften, in de naam van een verkeerd begrepen gelijkheidsprincipe, vormt geen “bevrijding”, maar is eigenlijk een vorm van onderdrukking. Een onderdrukking van de persoonlijkheid, de menselijke natuur en onze diepste verzuchtingen. Het gelijkheidsprincipe mag dus in geen geval misbruikt worden om mensen als onvolmaakt te bestempelen, ze te verplichten om werk te verrichten waar ze geen interesse voor hebben of ze te doen vervreemden van hun biologische eigenheid. Het is dus belangrijk om zich te verzetten tegen de gender-ideologie die zich als een kanker met vele vertakkingen in de maatschappij heeft verspreid. Man of vrouw zijn is een recht. Laten we hier dan ook openlijk voor uitkomen.
Binnenkort zal het zo erg worden dat men niet meer spreekt van man of vrouw maar van personen een onpersoonlijke benadering van de mens !
… Het is een spijtige zaak dat nogal wat media en regeringen met veel plezier meegaan in de genderwaanzin. Ze zijn zo graag “mee” met alles. Of ze zinvol bezig zijn ? Dat vragen ze zich niet af. Als het maar stemmen kan opbrengen, en als ze zich maar trendy kunnen voordoen.
… En de lokale Kerk ? Die houdt zich doodstil, zoals gewoonlijk. Bang van naar zijn hoofd te krijgen ? Nochtans zijn er elders wel degelijk kerkelijke stemmen die de genderidiotie aanklagen.
Geloof het of niet, maar tegenwoordig kan je al “van geslacht veranderen” door gewoon een en ander op papier te zetten. Iets administratiefs. Te gek om los te lopen.
De Nieuwe Wereld Orde moet de wereldwijde dictatuur worden o.l.v. de VN en EU.
In een dikatuur moet je zielloze mensen hebben, zombies, die willoos het systeem volgen.
In het manifest van Adam Weishaupt uit 1776, waarin dit satanisch plan, voor het eerst werd uitgewerkt, formuleerde hij vijf strijdpunten die eerst verwezenlijkt zouden moeten worden,om het rijk van de Antichist te kunnen realiseren .
afbreken van de Monarchie, afbreken van gevoelens van nationalisme, afbreken van de Christelijke moraal, afbreken van het gezin, het beëindigen van privé bezit.
Al deze vijf punten zijn identiteit bepalend en maken ons tot de unieke persoon die we zijn.
In de tijd van Weishaupt was de gender gedachte nog niet te verkopen.
Door de genderfilosofie zal het individu niet eens meer weten of hij/zij man of vrouw is.
Zie daar de volledige zielloosheid van de toekomstige mens.