Trop is te veel, Bergoglio!

Sommigen onder ons zullen zich zeker nog deze boutade van oud-premier Van den Boeynants herinneren: “trop is te veel”… De maat is vol. De ziekelijke obsessie van paus Bergoglio, die niet ophoudt te pleiten voor ongebreidelde immigratie, en zijn permanente knieval voor de islam, loopt de spuigaten uit. Dit is nogmaals gebleken tijdens zijn officieel bezoek aan Bulgarije, een ex-communistisch land van Oost-Europa, waarvan de grote meerderheid van de bevolking christelijk-orthodox is en dat gekend is om zijn daadkrachtige aanpak van de “migranten”, vooral dan de illegalen. De ontvangst door de Bulgaarse orthodoxe Kerk was trouwens minimaal en kan zelfs als ijskoud bestempeld worden.

Zoals gewoonlijk heeft Bergoglio er zich niet kunnen van weerhouden om zijn gastheren de les te spellen. Morele lesjes (die hij steeds geeft aan de westers-christelijke naties, maar nooit aan islamitische landen!) en die niets te zien hebben met de wijsheid van de Kerkvaders, die gemeengoed is van Katholieken en Orthodoxen, maar alleen maar een eenzijdig politiek verhaal verkondigen, humanitair, pro-immigratie en anti-nationalistisch.

De Argentijnse paus gaat zover, dat hij openlijk de Europese verkiezingen tracht te beïnvloeden. Hij heeft Europa opgeroepen “zich bewust te blijven van de weldaden” gebracht door Europa, een “Europa van de bruggen”, die de vreemdelingen opneemt en een “Europa van de muren” verwerpt. Zoals gewoonlijk heeft hij dan ook in Bulgarije een migrantenkamp bezocht. Hij ging zelfs verder dan gewoonlijk. Hij veroordeelde er “de gehechtheid aan een volk, aan een vaderland, dat tot uitsluiting en haat voor de andere leidt, wanneer het een nationalisme wordt dat muren opricht”. Hij heeft er “zijn bezorgdheid geuit voor de weder-opkomst van agressieve stromingen gericht tegen de vreemdelingen, vooral  migranten dan,  zoals het toenemende nationalisme, dat geen rekening houdt met het algemeen welzijn “. Hij verwees daarmee niet naar bepaalde racistische daden, hier en daar gepleegd door enkelingen en die vanzelfsprekend verwerpelijk zijn, maar  heel duidelijk naar de Europese populistische leiders en regeringen, in de eerste plaats naar degene die voor hem het absolute zwarte schaap is, de Italiaanse minister van Binnenlandse zaken, Matteo Salvini, die dezelfde dag toevallig een bezoek bracht aan de Servisch-Hongaarse grens, samen met het andere zwarte schaap van de paus en van alle immigrationnisten, de Hongaarse Eerste minister, Victor Orban.

Bergoglio gebruikt dezelfde woordenschat als Uiterst Links, om al wie het niet met hem eens is, te verketteren.Op omfloerste en geniepige wijze hanteert hij de strategie van de “reductio ad Hitlerum”, om zo te trachten het volk bang te maken, wat hem echter niet lukt… Hij is de perfecte lakei van de pro-immigratie-lobby, gedragen door de media en de  kosmopolitisch correcte actiegroepen, die een marxistische ideologie verspreiden. De “andere” is voor hem de nieuwe christen. De Europeaan, met zijn rijke christelijke traditie, mag voor zijn part verdwijnen. Hij moet plaats ruimen voor de “migrant”, ook al is hij arm, leeft hij als een voorbeeldig christen en komt hij op voor zijn geloof. En wil hij geen plaats ruimen, dan moet hij er maar toe gedwongen worden… Dat is de destructieve visie van deze paus, die wij als geloofsgetrouwe katholiek op krachtige wijze moeten aanklagen en bestrijden.

Een maand geleden,  tijdens zijn apostolische reis naar Marokko, bezocht hij een centrum voor migranten in Rabat. Hij wou daarmee zijn absolute steun betuigen aan het eenzijdig en op bedrieglijke wijze opgedrongen “Marrakesh pact”. Hij herhaalde er zijn verzet tegen elke beperking van de immigratie en pleitte voor het “verlenen van humanitaire visa” en een veralgemening van de “gezinshereniging”. Deze gezinshereniging nota bene heeft in België geleid tot een tsunami van demografische aangroei van de islamitische  bevolkingsgroep.

Paus Jorge Mario Bergoglio heeft meermaals getoond dat zijn voorkeur in medelijden gaat naar de moslim immigranten: hij wast de voeten van moslim-gevangenen, hij legt “gemeenschappelijke verklaringen” af samen met islamitische gezagsdragers, hij durft te verklaren dat het “egoïstische, materialistische en rijke” Europa en de christenen in het algemeen  zich moeten “openstellen voor de islam en voor de islamitische bevolkingsgroepen…” Als wij er even mogen aan herinneren dat Spanje er 800 jaar heeft over gedaan om het islamitische juk van zich af te schudden, dan zijn de woorden van deze paus ronduit schandalig!

Telkens hij er de gelegenheid toe heeft, toont Bergoglio zijn “islamitische voorkeur”. Nooit iets daarentegen over de vervolging van de christenen in Soedan, in Mali, in Burkina- Faso, in Nigeria, Egypte, Irak, in de Golfstaten of in Noord Afrika… De Syrische christenen hebben deze “voorkeur” trouwens helemaal niet gewaardeerd of begrepen… .Bij zijn terugkeer uit Polen, heeft Bergoglio plechtig zijn liefde voor de islam beleden. Hij baseerde zich hiervoor op het naïeve post-Vaticanum II oecumenisme, volgens hetwelke alle religies religies van liefde zijn, die geroepen zijn om dezelfde boodschap uit te dragen.

Na de aanslagen van 2015 in Parijs slaagde hij erin om de islamitische terreur gelijk te stellen aan “katholiek geweld”. “Indien ik over islamitisch geweld spreek, dan moet ik spreken over katholiek geweld”, een allusie op de maffia in Italië. Hij zette aldus op hetzelfde vlak katholieken en moslims, alsof er een terroristisch “christelijk geweld” bestaat, waarin christenen elkaar de keel over snijden en zich laten ontploffen, om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Alsof Italiaanse criminelen en maffiosi “voor God” doden, terwijl zij “Jezus is groot” roepen….

Paus Bergoglio heeft veel weg van een politieke fanaticus. Hij leidt de Kerk als een tiran. Wie zich niet schikt naar zijn willekeur, wordt verbannen of weggepromoveerd. Er zijn voorbeelden genoeg: kardinaal Burke, kardinaal Sarah, mgr Leonard en zoveel anderen. Hij wil hiermee bereiken, dat de meerderheid van kardinalen progressieven zijn, om een toekomstige pauskeuze in die richting te sturen. Het deert hem niet dat vele goede katholieken zijn Kerk de rug toe keren. Als hij zijn  zienswijze maar kan opdringen.

Het is niet voor niets dat de anti-christelijke media, de politiek correcte elite en de progressieve kerkelijke communicatie-kanalen er alles aan doen om deze paus in een gunstig daglicht te plaatsen. Alles wat niet in dat plaatje past, wordt verzwegen of verdraaid. Dat belet echter niet dat de ware aard van deze dictator-paus voor steeds meer katholieken en ook niet-katholieken duidelijk wordt: een bedreiging voor onze christelijke Europese beschaving en voor onze identiteit als Rooms-katholiek.

Trop is te veel, Bergoglio!