In deze corona-tijden is duidelijk geworden dat de Katholieke Kerk het weinige krediet dat haar nog restte, kwijtgespeeld is. Zij bleef onzichtbaar tijdens de piek van de pandemie en blijft nog steeds onzichtbaar. Nu zijn het de gelovigen, die onzichtbaar worden…
Covid-19 heeft de lelijkste kant blootgelegd van de crisis die sinds een halve eeuw de Kerk teistert : het bewust en vrijwillig verzaken van vele priesters en religieuzen aan hun heilszending.
Terwijl de terrassen van de cafés en de restaurants vol zaten, was het heiligdom Banneux op 15 augustus geloten, zogezegd om een toeloop te vermijden. De Belgische bisschoppen volgden slaafs de maatregelen uitgevaardigd door de overheid, zonder enige alternatief voorstel. De consumptietempels, ook supermarkten genaamd, moesten volk weigeren, maar de religieuze plechtigheden werden verboden. Over sacramenten werd niet gesproken…Bestaan die nog? Vele ouderen stierven zonder enige geestelijke bijstand, biecht of ziekenzalving, ook al moet er bij gezegd dat die sacramenten in normale tijden nog maar zelden toegediend worden, of dan in een afgeslankte, povere vorm, ” à la va vite” , door een of andere feministische “pastor”.
Niet alleen in België, liet de Kerk de mensen in de steek…
In Italië waren er zelfs bisschoppen, die verordeningen uitvaardigden om de priesters te verbieden zieken te bezoeken. Het is het tegenovergestelde van wat de Kerk sinds tweeduizend jaar doet. Tegen de richtlijnen van de Italiaanse bisschoppenconferentie in, hebben sommige priesters getracht de H.Mis op te dragen in aanwezigheid van slechts enkele mensen of in open lucht, in volle overeenstemming met de sanitaire regels. Zij kregen zware boetes en werden met gevangenisstraf bedreigd. Ronduit schandalig was hoe de politie binnenviel in enkele kerken, met de heiligschennende onderbreking van het H.Misoffer. Vanuit de hiërarchie kwam hiertegen geen enkel protest en de ” rebelse” priesters kregen de banbliksems over zich heen. Nooit toonde de Italiaanse Kerk zich zo slaafs tegenover de Staat.
Toen de gelovigen steeds meer in opstand kwamen tegenover deze gang van zaken en de Italiaanse bisschoppenconferentie eventjes haar stem begon te laten horen om de godsdienstvrijheid te verdedigen, werd haar onmiddellijk door paus Franciscus het zwijgen opgelegd en kreeg zij te horen dat de bisschoppen ” aan de richtlijnen van de regering moesten gehoorzamen “.
Er is echter niet alleen deze onderdanige houding tegenover Caesar, die zorgen baart, er is meer…Vele herders ontkennen dat de pandemie enige spirituele betekenis zou hebben. Is het een straf van God? Het traditionele katholieke denken zou dit tenminste als een mogelijke hypothese in overweging genomen hebben. Het is onmiskenbaar dat de Voorzienigheid soms onrechtsteeks natuurlijke gebeurtenissen als ” straf” gebruikt voor de zonden van de mensheid. In Fatima bijvoorbeeld heeft de H.Maagd duidelijk de twee wereldoorlogen als straf bestempeld.
Vandaag is dat woord volledig uit de katholieke woordenschat verbannen. De aartsbisschop van Fatima, kardinaal Antonio Marto, heeft zelfs letterlijk gezegd : Spreken over deze pandemie als over een straf, is ” onwetendheid, fanatisme en waanzin”. Dit soort bisschoppen weigeren te spreken over openlijke zonde. Zij weigeren de gelovigen op te roepen tot bekering. Zij weigeren eenvoudigweg hun opdracht te vervullen als herders van de ziel.
De gelovigen reageren hierop op een al even zo eenvoudige wijze…zij blijven weg, omdat zij in hen de stem van de ware herder niet meer herkennen.
De Kerk van het Bergoglio interval lijkt wel op het kruis genageld…Boven, is zij aan de verticale balk vastgenageld omdat zij het opgegeven heeft de Waarheid te verkondigen. Zij heeft God en zijn heilsboodschap vergeten .
Beneden aan de balk, is zij vastgenageld aan modieuze principes, die haar door progressieve drukkingsgroepen binnen en buiten de Kerk opgedrongen worden en haar doen verschralen tot humanitaire organisatie en onthaalcentrum.
Op de dwarsbalk is zij aan de ene kant vastgenageld door haar overgave aan de protestantse kultuur en aan de andere kant door haar eenzijdig streven naar een dialoog met de Islam, die haar gewoon misbruikt om ombelemmerd zijn macht en invloed uit te breiden.
Op deze kruising verliest de Kerk haar licht, haar uitstraling en…haar gelovigen. De kerken zijn leeg, de christelijke boodschap heeft haar kracht verloren. Zij heeft de geest van de wereld aangenomen en volgt gewoon wat die wereld haar opdringt.
Wat mij zorgen maakt is dat bisschoppen en priesters nu een excuus hebben om de tongcommunie praktisch voor altijd te verbieden, want er zijn er genoeg die er een haat tegen koesteren. Zullen ze, als er een “après-corona” komt, een bericht laten rondgaan dat de tongcommunie terug toegestaan is? Ik durf het te betwijfelen.
Tongcommunie is gewoon niet hygiënisch en puur een kwestie van gewoonte. Hoog tijd dat zoiets verdwijnt. Ik ben 50 jaar en heb nog nooit een communie op de tong gehad, ik mag er niet aan denken. En ik denk dat ik geen slechte katholiek ben.
@Wim,
Tongcommunie is hygiënischer dan handcommunie.
Reden: met de hand raak je van alles en nog wat aan.
Dat U geen tongcommunie wenst, heeft te maken met Uw eigen hoogmoed.
Beste Wim, u heeft groot gelijk. Tongcommunie is niet hygiënisch, ik heb er de gevolgen letterlijk fysisch van ondervonden. Trouwens, heeft Jezus niet gezegd: ‘NEEMT EN EET…’. Waarom allemaal zo’n heisa? Er is al genoeg leed aangedaan door bisschoppen en priesters. Ik ven ook een priester, en mag zelfs geen begrafenis meer doen met een eucharistieviering in een kerk. En nu doe ik dat in een funerarium, waar de begrafenis ondernemer de toelating voor geeft. Ik hoop dat dit meermaals kan gebeuren!
De tongcommunie is hygiënischer dan de handcommunie. Een correct opgeleide priester raakt de tong niet aan wanneer hij God erop legt, maar priesters die de ritus van Bugnini uitvoeren zoals in Vlaanderen in de meeste parochies gebeurt hebben alleen of bijna alleen ervaring met de protestantse handelswijze, en bijgevolg vindt men bij hen slordigheid wanneer men tot hen komt om Christus op de tong te ontvangen. Katholieken hebben echter een morele plicht om de Bugnini-ritus te mijden en om alleen de Ritus van de HH. Apostelen Petrus en Paulus bij te wonen, die heden “tridentijns” genoemd wordt (traditionele oosterse liturgieën mag men ook bijwonen, maar wel op voorwaarde dat zij uitgevoerd worden door katholieke priesters).
In de traditionele Vulgaatvertaling lezen we “accipite” en “sumite”. De Latijnse woorden “accipere” en “sumere” kunnen als “nemen” maar ook als “ontvangen” vertaald worden. De apostelen mochten pas het Altaarsacrament met de handen aanraken wanneer zij de priesterwijding ontvangen hadden, wat geschied is op Witte Donderdag.
Bisschoppen en priesters hebben veel leed veroorzaakt door de heilige cultus van de katholieke Kerk omver te werpen en hem te vervangen door Circus Bugnini.
Theudmer kan het weer niet laten om geleerd te doen en dus haalt hij zijn Latijnse winkel boven en verwijst hij naar de vulgaatvertaling. Alsof er geen degelijke Nederlandse vertaling van de Bijbel zou bestaan. Overigens is geen enkel boek uit de bijbel in het Latijn geschreven, zoals ik vroeger reeds schreef. De Latijnse vertaling is een vertaling, zoals elke andere vertaling, al is ze al lang niet meer actueel in vergelijking met de huidige kennis.
Door de onfeilbare stem van de Kerk weten we dat de traditionele Vulgaatvertaling een authentieke versie is van de H. Schrift. Dat is dus de vertaling die men moet gebruiken wanneer men naar de H. Schrift verwijst om standpunten te onderbouwen.
Gezien de vele slechte vertalingen die rondgaan ben ik van mening dat de publicatie van vertalingen in de volkstaal best verboden wordt. Op die manier zouden alleen diegenen de H. Schrift kunnen lezen die Latijn verstaan en dus een zeker minimum aan intellectuele ontwikkeling hebben, en zo zou de H. Schrift minder veelvuldig verdraaid kunnen worden door uw geestverwanten.
De Schrift dus enkel voor intellectuelen, als ik u goed begrijp en daarom in het Latijn. De Blijde Boodschap enkel voor de klassiek geschoolden onder ons. Voor de elite zeg maar. Van discriminatie gesproken…
De Vulgaat dateert van ca. 400 na Chr. En we hebben moeten wachten op de encycliek van de ‘laatste echte paus’, Pius XII (1943) om de weg te openen voor vertalingen in de volkstaal. Ofwel leest ge de bijbel in zijn oorspronkelijke talen als ge hem wilt bestuderen (het meest aangewezen) ofwel leest ge de bijbel in een Nederlandse vertaling. De Latijnse vertaling, inderdaad ooit, lang geleden, de enige die mocht, is ook maar een vertaling. De Willibrordvertaling is, gezien de huidige exegetische kennis, nog altijd een standaardvertaling en de ‘Nieuwe bijbelvertaling’ waar jaren aan gewerkt is, is dit ook. Maar ik vrees dat ik uw antwoord al ken: de twee aangehaalde vertalingen, zullen volgens u wel niet deugen…
Men hoeft de boeken van de H. Schrift niet te lezen om het Evangelie te horen; de katholieke Kerk was reeds aan het evangeliseren voordat de HH. Mattheus, Marcus, Lucas en Johannes de vier evangeliën schreven. Een traditionele catechismus lezen is een geschikte manier om de basiskennis van het geloof te ontvangen, en priesters moeten ervoor zorgen dat zij de mensen authentiek onderricht geven via hun zondagspreken.
De originele Hebreeuwse tekst is verloren gegaan omdat de Joden de H. Schrift aan het altereren waren om te voorkomen dat Joden Christus zouden gaan volgen; St. Justinus Martelaar schreef hierover. De Septuagint werd reeds voor het oosters schisma gealtereerd door Griekse ketters, zoals de Douay-Rheims-vaders schreven. De traditionele Latijnse Vulgaat is de canonieke vertaling van de heilige Roomse Kerk en werd door haar onfeilbare stem authentiek verklaard; deze is dus de vertaling die gezagvol is. Door de onfeilbare stem van de katholieke Kerk weten wij welke vertaling de H. Schrift is, en dankzij die onfeilbare stem weten wij ook dat er vier geïnspireerde evangeliën zijn.
Pius XII was niet de laatste paus; de recentste paus is Franciscus die in 2013 gekozen werd.
voor zover ik weet is de kerk niet onfeilbaar. Ze is het ook nooit geweest. Door een vergissing tijdens Vat I heeft men in 1870 de paus wel onfeilbaar verklaard, maar dat is weer een heel ander vehaal.
De onfeilbaarheid van de Kerk is een katholiek dogma, en katholieken zijn dus verplicht om die doctrine te belijden. Voor degenen die dat weigeren (ketters) heeft de heilige Kerk de straf van excommunicatie.
Waarom moet dat voortdurend weer herhaald worden ?
Lees dit:
— http://www.katholiekforum.net/2020/08/29/corona-de-kerk-laat-haar-kinderen-verweesd-achter/#comment-49973
De geloofsgroepen die geen enkele religie aanhangen rijzen als paddenstoelen uit de grond. Met tienduizenden lezen ze de boeken van Eckhart Tolle, de I AM – groepen, de Crystal healing, the essence of life. De deuren van healers, readers enz… worden platgelopen. Als je een soul reading wil dan moet je maanden op de wachtlijst. Mensen hebben meer nood dan ooit aan het Woord. Niet het verdraaide woord in al die tegen mekaar opbiedende godsdiensten maar de Christusenergie! Jezus die zegt: zoek het rijk Gods in uzelf. Ga in uw binnenkamer… ga naar uw ziel (die Goddelijk is) en verenig U daar met DE LIEFDE. De mensen beginnen eindelijk Het Woord te begrijpen!
Vele parochies waren de gelovigen tijdens de coronacrisis zeer nabij . Haast dagelijks was er telefonisch contact met zieken en eenzamen. En in tal van parochies werd een boodschappendienst opgezet voor ouderen die hun woning als gevolg van COVID-19 niet durfden verlaten.
De coronacrisis is helemaal geen straf van God. Ik vraag me af welk Godsbeeld de auteur heeft. Giod us een liefhebbende en barmhartige God en helemaal geen straffende God.
Natuurlijk is de coronacrisis geen straf van God. Hoe zou het? Het Godsbeeld dat daar gehanteerd wordt, is het godsbeeld uit het OT, waar men ons wil wijsmaken dat zonde en dit soort straffen samen gaan. Alsof God zich zou bezig houden met de vraag: ‘hoe zal ik ze deze keer eens raken…?’
Het verwijzen naar de ‘praktijk van de oude kerk’ is een lastig argument. De voorstanders van de tongcommunie beroepen zich veelal op ‘de traditie’ en vinden de handcommunie maar ‘nieuwlichterij’. Maar het minste dat we daarover volgens mij met de nodige zekerheid kunnen zeggen, is dat de ‘traditie’ veel complexer is dan sommige van deze traditionele of traditionalistische gelovigen willen toegeven of willen doen geloven. De traditie omvat veel meer dan de jaren voorafgaand aan het Tweede Vaticaans Concilie, of zelfs in de periode sinds het concilie van Trente. Het enige dat je uit de traditie van de vroege kerk kunt halen, is dat het ontvangen in de hand een eerbiedwaardige traditie is die moeilijk met een beroep op de traditie afgekeurd kan worden. Temeer omdat het Concilie van Constantinopel III (680-681) de handcommunie juist verplicht stelde.
Dat er in de antiquiteit op sommige plaatsen een vorm van handcommunie geschiedde betekent niet dat zulks goed is, en de typisch protestantse handcommunie die heden in de parochies gedaan wordt was toen onbestaand. De overlevering in de stad Rome was de tongcommunie, en dat gebruik werd ontvangen van de HH. Apostelen Petrus en Paulus; dat is het juiste gebruik.
Irma schreef: “Temeer omdat het Concilie van Constantinopel III (680-681) de handcommunie juist verplicht stelde.”
U bedoelt waarschijnlijk Canon 101 van de Trullo-synode van 692, en die synode was niet Constantinopel III van 680 maar slechts een Grieks lokaal concilie, dus geen algemeen concilie. Zelfs in die canon werd de tongcommunie trouwens niet verboden zoals u beweert, maar er werd een verbod in uitgesproken om gouden voorwerpen mee te brengen om de H. Communie op te ontvangen in plaats van Hem op de hand te ontvangen.
De Trullo-synode werd bekritiseerd in de Latijnse Kerk.
Dank u Theudmer, voor deze verduidelijking.
Voor iets heiligs, daarvoor knielt een mens en blijft er met zijn vingers vanaf. Een vroom en nederig mens snapt dit en ontvangt dus de communie op de tong. Daar is hoe dan ook niets tegen in te brengen. Tegen de handcommunie dus wel. Dat zegt genoeg lijkt me.
Het is wel apart dat er hier een discussie is over het niet kunnen ontvangen van de tongcommunie, als was dat de belangrijkste oorzaak van de verloedering van de kerk. En dat terwijl er parochies zijn waar de eucharistievieringen zijn vervangen door woord- en communievieringen geleid door pastoraal werkers of parochianen. Waar men met moeite eens per maand of zelfs per zes weken een eucharistieviering heeft. Waar een waarnemend pastoor de honneurs waarneemt. En waar de kerkgang diep, heel diep gedaald is.
Waar de mensen uit het parochiebestuur zelf zeggen liever naar een woord en gebedsdienst gaan dan naar een eucharistie, waar de misdienaars niet meer weten hoe ze moeten dienen, waar de orthodoxen binnen de parochie gillend wegvluchten omdat de pastoraal werkers halve pastoors zijn geworden en schone hosties mengen met geconsacreerde, waar de parochianen niet meer weten waarom ze moeten knielen enz. Ik zou graag de bisschoppen willen vragen wanneer ze leiding gaan nemen en ons weer leren om normaal katholiek te zijn. We missen dit.
@Francien,
Het niet waardig kunnen ontvangen van de tongcommunie is een flinke(!) vingerwijzing op de vele misstanden in de huidige kerk, waarvan U enige (zeer terecht) genoemd heeft.
Meneer Derks, het gaat niet goed binnen de kerk. Het niet kunnen ontvangen van de tongcommunie lijkt mij niet zo’n groot probleem. Was dit maar het enige. Dat is nog op te lossen. Geen eucharistie vieren, pastoraal werkers die hun plek niet weten. Pastoors die de pastoraal werkers als collega’s zien en als ze samen voorgaan de pastoraal werkers het evangelie lezen en de preek houden. Dat is een groter probleem. Dat raakt het katholiek zijn.
Francien zegt:
Pastoors die de pastoraal werkers als collega’s zien en als ze samen voorgaan de pastoraal werkers het evangelie lezen en de preek houden. Dat is een groter probleem. Dat raakt het katholiek zijn.
Francien begrijp ik goed dat voor jou het Kathliek zijn, voral zit in de hierarchische gezagsverhoudingen en in het stipt naleven van alle arbeidvoorwaardelijke regels?
Jezus noemde zijn apostelen vrienden, dus volgens mij hechtte Hij ook niet aan zo aan hierarchie.
Hij wachtte en arme sloeber in elk geval niet minder dan een Farizeeer od schriftgeleerde, die bij de mensen in de maatschappij waarin Hij leefde een hoog in aanzien stonden. Jezus had daar overduidelijk lak aan.
Ik moet je zeggen dat ik een pastoor die zijn pastoraal werker als collega ziet mionder erg vind dat priesters en Bisschoppen die de Paus vor ketter en vals profeet uitmaken.
Maar ja, smaken verschillen en niet iedereen hanteerd dezelfde pririteiten.
@Theo Janssen,
’n priester heeft minimaal 7 jaar studie gehad (+ vaak nog aanvullende studies) + priesters geven hun gehéle leven (denk aan celibaat) aan God.
Wil U beweren, dat pastoraal werkers hetzelfde kunnen en willen doen als priesters?
Dat is hetzelfde als rot fruit vergelijken met de mooiste vruchten.
correctie wegens fout Nederlands:
@Francien,
Het niet waardig kunnen ontvangen van de tongcommunie is een flinke(!) vingerwijzing naar (= stevig attent maken op) de vele misstanden in de huidige kerk, waarvan U enige (zeer terecht) genoemd heeft.
@Francien,
Gelukkig hebben wij hier dat probleem nog niet:
Hier ontvangt men de tongcommunie nog knielend op de communiebank cq
ontvangt men de handcommunie staand achter de communiebank.
Ook kennen wij hier gelukkig nog niet de pastoraal werkers.
Dit alles, dankzij een stug hard doorwerkende pastoor en zijn koster (die z’n rechterhand is), welke koster geen enkele priesterlijke taak op zich neemt.
Naar een woord – en communiedienst zou ik NIMMER heen gaan.
Als kerkmeester hadden wij veertig jaar geleden óók vele misverstanden in ’n kerk.
Die kerk moesten wij zelfs sluiten (1e kerksluiting in Limburg) om die misverstanden te doen beëindigen.
Maar … pas op: veertig jaar later is het in die plaats nóg ’n item wat niet besproken kan worden.
@Theo Janssen, het katholiek zijn zit niet alleen in de hiërarchische gezagsverhoudingen. Hoewel dit van oudsher wel degelijk een onderdeel is van het katholieke denken, geloof ik niet dat dit een voorbeeld is van gezag. Eerder het volgen van de liturgische regels. En ja, ik vind dat die gerespecteerd horen te worden. De liturgie hoort zuiver te zijn. En nee ik ben niet streng orthodox. Ik ga echt wel eens naar een woord- en communieviering.
In de parochie waar ik het over heb is het doorgeslagen. De pastoraal werkers zijn (halve) priesters geworden. Er zijn pastoraal werkers die graag de taken van de priester willen overnemen zoals: het dopen, de consecratie, de biecht afnemen, de ziekenzalving. Ik maak me daar zorgen over.
Verder vind ik dat er wel heel veel gedelegeerd wordt naar vrijwilligers. Goed begrijpen, deze mensen zijn van onschatbare waarde en kunnen goede dingen doen, niks mis mee. Alleen het hoort niet zo te zijn dat ze de verantwoordelijkheid van de pastoraalwerkers moeten overnemen. En dat gebeurde hier wel. Dit moet dan recht gezet worden door de pastoor die zijn “collega’s” moet aansturen. Dan blijkt dat hij zijn gezag moet laten gelden en moet hij op zijn strepen staan. Wat niet ten goede kwam aan het pastoresteam.
Ook Jezus zette de gezagsverhouding regelmatig op scherp. Hij liet echt wel zien dat er naar Hem geluisterd diende te worden. Kijk maar naar de gelijkenis van de wijngaardenier die alle dagloners een gelijk loon betaalde ongeacht de uren die ze werkten. Er staat niet bij dat Jezus het gezag van de eigenaar betwistte.
Voor Jezus zijn arme sloebers gelijkwaardig aan rijke en machtige mensen, maar niet gelijk. En hier zit echt het grote verschil. De arme weduwe gaf wat ze had. De rijke jongeling kon dit niet. Ze zijn niet gelijk. Hij kon (nog) niet alles geven. Hij hechtte nog te veel aan zijn manier van leven. De weduwe was alles al kwijt. Haar man, haar leven. Voor haar was het makkelijker om zich over te geven aan Jezus.
@Francien,
U schrijft:
Verder vind ik dat er wel heel veel gedelegeerd wordt naar vrijwilligers. Goed begrijpen, deze mensen zijn van onschatbare waarde en kunnen goede dingen doen, niks mis mee.
Waarschijnlijk schrijft U dat, om gemakkelijker toegang te krijgen tot @Theo Janssen.
Het is juister om te schrijven:
Vrijwilligers kunnen veel goede dingen doen voor ’n priester, maar ze kunnen ook geloof bij vele mensen áfbreken.
’n bisschop is ’n apostel
’n priester is ’n húlp van de bisschop; ’n helper van de bisschop
’n pastoraal werker is ’n hulp van ’n helper
Oneerbiedig gezegd is ’n pastoraal werker de poetsvrouw binnen ’n onderneming.
En heel serieus: het gaat verkeerd met die onderneming als de poetsvrouw doet alsof hij/zij de directeur-zélf is. Dan gaat élke onderneming failliet.
@Francien, en verder geredeneerd:
Een koster is de hulp van de poetsvrouw.
@Theo Janssen, denk daar maar eens over na. Ken dus Uw plaats binnen de kerk.
Nóg verder geredeneerd:
een kerkmeester is de stront-opruimer van ’n kerk;
een onderhoudsmedewerker is ’n hulp van de stront – opruimers;
’n zangkoor is de omlijsting van de kerk (’n schilderij is maar ’n arm afgietsel van de werkelijkheid zonder mooie lijst).
Derks is weer helemaal in vorm op zijn eigen grove manier zoals altijd. Wanneer leert die man eindelijk eens manieren? Wanneer leert hij zich eindelijk eens beschaafd uitdrukken. Derks, als er ooit een oordeel zou komen is het aan God om dat uit te spreken, niet aan de eerste en de beste nietsnut.
Voor de rest wordt hier voor de zoveelste keer reclame gemaakt voor de tongcommunie en dit met argumenten die geen argumenten zijn. Wat mij betreft doet u maar rustig verder , ik houd niet van uw opgewarmde kost.
Uw vergelijking van een pastoraal werker met een poetsvrouw is werkelijk schandalig. De pastoraal werk(st)ers die ik ken doen prachtig werk. Door het priestertekort zullen er in de toekomst nog meer pastoraal werk(st)ers komen.
Francien, ik begrijp heel goed wat je hier aanbrengt.
Bepaalde zaken zijn gebonden aan verantwoordelijkheden en bevoegheden en daar moet zorgvuldig mee omgegaan worden.
Waar wij verschillend over denken is de mate waarin het tot de bevoegdheid van een hogere in rang behoort om zaken te delegeren, waarbij de verantwoording bij de hoger geplaatste blijft.
Dat geldt natuurlijk niet voor zaken als bijvoorbeeld een Consecratie, maar in heel veel andere zaken is veel meer mogelijk dan wordt gedacht of wordt toegstaan.
Dat is mij heel duidelijk uitgelegd in een persoonlijk gesprek, al weer verschillende jaren geleden met een bisschop van Roermond.
Een pastoor heeft heel veel ruimte om als herder in zijn parochie te doen wat hem goeddunkt.
Maar zodra hij de hulp van de Bisschop inroept kan deBisschop vaak weinig anders dan het volgen van het boekje en toepassen van de regels.
Onze emeritus pastoor, die beslist niet marchandeerde met de kern van de liturgische vieringen, voelde zich verantwoordelijk voor alles dat er in de parochie gebeurde maar schonk, en had ook, alle vertrouwen in zijn vrijwillgers.
“Ik ben slchts gewijd, maar jullie zijn nog meer; jullie zijn toe-gewijd”. Dat was de zending waarmee hij ons op pad stuurde en die mij elk geval altijd heel bewust maakte van mijn verantwoordelijkheid als vrijwilliger in de parochie.
Gisteren mocht ik aan het einde van de Eucharistieviering en voorafgaand aan de zending en zegen door de priester, de onderstaande bezinnende tekst lezen.
Het geeft precies aan wat voor mij Rooms Katholiek zijn betekend.
Het is ook het antwoord op de vraag van P. Derks.
Hij vroeg mij op 22 augustus 2020 om 23:37: “Waarom hebt U trouwens deze site opgezocht?”
Ik was eigenlijk niet van plan om daar op in te gaan. maar mijn antwoord aan Francien is ook het antwoord op zijn vraag aan deze “hulp van de strontopruimer” zoals hij mij als koster typeert
God rekent op ons .
Alleen God kan jou het geloof schenken, maar jij kan er getuigenis van afleggen.
Alleen God kan hoop geven, maar jij kan vertrouwen op je medebroeders.
Alleen God kan liefde geven, maar jij kan leren de ander lief te hebben.
Alleen God kan vrede brengen, maar jij kan eenheid bewerken.
Alleen God kan kracht geven, maar jij kan een ontmoedigde ondersteunen.
Alleen God is de weg, maar jij kan anderen die weg wijzen.
Alleen God is licht, maar jij kan het laten schijnen in ieders ogen.
Alleen God is het leven, maar jij kan anderen weer levensmoed geven.
Alleen God kan doen wat onmogelijk lijkt, maar jij kan doen wat mogelijk is.
Alleen God heeft genoeg aan zichzelf, maar Hij rekent liever op jou.
Van de groep ‘Campinas’ (Brazilië)
Inspireerder vind ik dat de coronacrisis niet als straf van God wordt gezien maar juist een bericht aan de samenleving. Dat de mens niet alles onder controle heeft. Dat de geseculeerde mens met zijn zelfingenomenheid en egocentrisme niet de juiste weg is. De wetenschap niet op alles een antwoord heeft. De mens beperkt is. De wereld niet volmaakt is en het niet kan zijn, maar tegen grenzen aan loopt. Het een eyeopener dient te zijn. Terug naar het christelijke geloof. Nederig Hem boven alles te stellen, de ander lief te hebben gelijk jezelf, niet aan afgoderij te doen of een afgod najagen (jezelf zo goed vinden, egoisme, narcisme, occultisme, gok-,sex-eet-drank-,drugverslavingen enz), dienstbaar zijn. Terwijl de Wereldse weg vroeg of laat een destructieve of doodlopende weg is. Zijn weg (de Geestelijke/Bijbelse weg is een doorlopende weg. Als men regelmatig bid, kerkgang met eucharistie, Zijn Woord, de Bijbel leest en tot zich laat spreken, komt men Hem op het spoor wat vrede en liefde in het hart geeft en als gevolg daarvan vreugde.
Het weekblad Elsevier schreef waarschuwend eens. “De katholiek kerk gaat meer op een NGO lijken.
De paus zegt goede dingen maar is op sommige terreinen Werelds i.p.v. de Geestelijke weg,
Zoals (hieronder weergegeven) u in dit stuk kernachtig en m.i. het probleem weergeeft. Kan mij er helemaal in vinden.
“De Kerk van het Bergoglio interval lijkt wel op het kruis genageld…Boven, is zij aan de verticale balk vastgenageld omdat zij het opgegeven heeft de Waarheid te verkondigen. Zij heeft God en zijn heilsboodschap vergeten .
Beneden aan de balk, is zij vastgenageld aan modieuze principes, die haar door progressieve drukkingsgroepen binnen en buiten de Kerk opgedrongen worden en haar doen verschralen tot humanitaire organisatie en onthaalcentrum.
Op de dwarsbalk is zij aan de ene kant vastgenageld door haar overgave aan de protestantse kultuur en aan de andere kant door haar eenzijdig streven naar een dialoog met de Islam, die haar gewoon misbruikt om onbelemmerd zijn macht en invloed uit te breiden.
Op deze kruising verliest de Kerk haar licht, haar uitstraling en…haar gelovigen. De kerken zijn leeg, de christelijke boodschap heeft haar kracht verloren. Zij heeft de geest van de wereld aangenomen en volgt gewoon wat die wereld haar opdringt.”
@Gert,
Prima verwoord,
De wereld is van de duivel; de kerk is van God. Zonder kerk breekt hier op aarde de hel uit.
Meneer Derks, nog eenmaal. Mensen zijn gelijkwaardig aan elkaar. Niet gelijk. Mensen als poetsvrouw of hulp van poetsvrouw neer te zetten als zijnde een belediging van mensen met een functie in de kerk geeft geen pas.
Een koster heeft in de kerk een belangrijke functie. Het is de vraagbaak van veel parochianen, de bemiddelaar tussen pastoor en parochiaan, en heeft ook nog de taak te zorgen dat de liturgie ordelijk kan verlopen. Dus beslist geen hulpje.
Verder zijn alle vrijwilligers ook de poetsers heel belangrijk in de kerk. Zonder hen kunt u niet in een schone kerk zitten. En zouden virussen en bacteriën welig kunnen tieren.
Dat een pastoor en pastoraal werkers taken aan hun vrijwilligers delegeren is noodzakelijk. Heel terecht wees Theo Janssen mij hier op. Dat klopt. Heb ik geen moeite mee zolang zij zelf de verantwoordelijkheid nemen wanneer dat nodig is. En dat laat wel eens te wensen over. Daar baal ik van.
Als ik een pastoraal werker of pastoor een vraag stel over de liturgie of over de catechese van mijn kind die hij of zij gewoon kan beantwoorden en mij vervolgens naar een vrijwilliger door verwijst terwijl hij/zij daar de leiding over de groep heeft dan krijg ik daar de kriebels van. Helemaal als ik een mail of brief krijg beantwoord door een vrijwilliger die ik naar een lid van het pastoresteam heb gestuurd.
En ter uwer informatie: ik probeer nooit iemands gunsten in te winnen. Dat ben ik niet nodig. Ik ga graag het gesprek aan met mensen en houd niet van beledigingen. Uw taalgebruik vind ik niet altijd oké (zacht uitgedrukt). Dit is niet nodig en geeft geen pas. U kunt beter uw best doen om op een sympathiekere manier uw punten duidelijk te maken zonder mensen boos te maken.
Voor de goede orde is het wellicht dienstig om in herinnering te houden dat bepaalde personen nog onlangs hier hebben bekend dat zij in het verleden een hersentrauma hebben opgelopen en ook hersenbloedingen hebben gehad. Dat zijn ingrijpende gebeurtenissen die de kwaliteiten van het menselijk brein aanzienlijk inperken en daarmee iemands persoonlijkheid vrijwel altijd definitief veranderen, en niet steeds in gunstige zin. Hij / zij kan minder dan in het verleden!
Van mensen die een hersentrauma hebben ondergaan, kan en mag dus niet verwacht worden dat ze altijd in staat zijn om hetzelfde intellectuele en morele niveau plus kwaliteit in discipline op te brengen bij hun waarnemen, denken / overwegen en spreken / schrijven als de niet gehandicapte mens. Elke rechter zou daar rekening mee houden. Ook ons oordeel moet dus milder zijn dan tegenover niet-gehandicapten. Zwijgen kan zelfs geboden zijn.
Misschien is het goed om daar voortaan rekening mee te houden, al is het soms moeilijk.
Beste Veroon, in De Panne bidden we elke dag en in het bijzonder de dertiende van de maand tot Onze-Lieve-Vrouw-van-Fatima. Ik zal er je graag begroeten. In september organiseren we uitzonderlijk een bedevaartdag op 14 september plannen we ook een bedevaart. Alles Coronaproof. Je mag de kracht niet onderschatten van de gelovige gemeenschap en individuele gelovigen. God laat ons niet in de steek hoor. De Geest zet ons aan om creatieve wegen te vinden om de rijkom van de geloofsschat door te geven.Alle goeds, Stephan
Beste Veroon, in De Panne bidden we elke dag en in het bijzonder de dertiende van de maand tot Onze-Lieve-Vrouw-van-Fatima. Ik zal er je graag begroeten. In september organiseren we uitzonderlijk een bedevaartdag op 14 september . Alles Coronaproof. Je mag de kracht niet onderschatten van de gelovige gemeenschap en individuele gelovigen. God laat ons niet in de steek hoor. De Geest zet ons aan om creatieve wegen te vinden om de rijkom van de geloofsschat door te geven.Alle goeds, Stephan
Aan Theudmer.. inzake [31 augustus 2020 om 20:32]..
Je schreef: Pius XII was niet de laatste paus; de recentste paus is Franciscus die in 2013 gekozen werd.
Bergoglio complotteerde tegen de Duitse paus Ratzinger samen met kardinaal Danneels in de maffia bende-club..zoals Danneels het zelf noemde ..dus is de verkiezing niet rechtsgeldig verlopen.. en dus on-geldig. Daarbij heeft Ratzinger geen eigenlijk afstand gedaan van zijn Petrusambt.. Dit zijn bekende feiten …dus wij zijn niets verplicht aan de usurpator paus.. nep paus.
Dus is paus Ratzinger de recentste paus..
Van een complot is nooit bewijs geweest evenals een gedwongen terugtreden van Ratzinger… Dat er overleg is geweest tussen gelijkgestemd kardinalen en bisschoppen…. Wat zegt dat? Er zal ook regelmatig overleg zijn tussen de voorstanders van de orthodoxe stroming…Die graag terug willen naar VAII.. U gooit feiten en aannames op een hoop.
De rooms-katholieke Kerk wordt geleid door Paus Franciscus. Ratzinger is geen paus meer maar een emeritus-paus. Hij heeft zelf vrijwillig afstand gedaan van het pausambt. Dat zijn de feiten. Wie in het verleden wil leven moet dat maar doen.
@Louis,
‘Emeritus’ paus Benedictus heeft géén afstand gedaan van de munus petrinum. Dit is de reden waarom hij nog steeds de eretitel “Zijne Heiligheid” draagt.
Door de munus verbindt Christus-Zélf zich aan de officiële daden van de Roomse Paus en diens woorden.
‘Paus’ Franciscus vindt blijkbaar, dat hij geen munus (= zegen van God) nodig heeft.
Zie bijvoorbeeld de site:
https://pausfranciscus.net/zijn-verkiezing/
@ Louis,
Anna Katharina Emmerick 18de eeuw heeft uitgebreid beschreven hoe grondig de Katholieken misleid zouden worden.
Sint Franciscus van Assisi 12de eeuw heeft gezegd dat er een valse en onwaardige paus zou komen die zijn naam draagt.
Een lijst van profetieën van Katholieke heiligen sedert de voorbije 2000 jaren beschrijven de misleidingen en de verschrikkelijke gevolgen:
— “Profetieën nemen hun tijd”
— http://www.bloggen.be/medjugorje/archief.php?ID=118
En dan zijn er nog de Katholieke zieners van onze eigen tijd, teveel om op te noemen.
Bovendien kan men in Jesaja terugvinden wat de onwaardige paus eveneens durft zeggen en verrichten.
@Jo
Wat denkt u, is de zegen die Jacob onder valse voorwendselen van Isaac afgetroggeld heeft, wel geldig?
Geen antwoord? De vraag staat in verband met de geldigheid van de laatste pauskeuze. Nog maar zo’n vraag: was het huwelijk van Jacob met Lea wel geldig?
DE KERK EN DE TWEEDE GOLF
Na alle occulte en HELDER ziende “voorspellingen” wil ik op dit forum toch even ruimte vragen voor voor een actueeel, concreet en realistisch geluid.
Afgegeven door een springlevende, risiderende, grote verantwoordelijkheid dragende Rooms Katholieke Bisschop, waarin concrete handvatten worden gegeven hoe een Christen moet omgaan met de aan ons opgelegde maatregelen.
Ik plaats deze brief ook, om de uiterst tendentieuze en onjuiste stelling in de titel van deze draad te logenstraffen.
Beste broeders en zusters,
Velen vreesden er al voor. Maar nu is het een realiteit in Nederland. Het coronavirus verspreidt zich razend snel door het land en er is sprake van een tweede golf. De ziekenhuizen krijgen steeds meer patiënten binnen en ook op de ic-afdelingen worden langzaam maar zeker meer zieken opgenomen. Een en ander heeft ook implicaties voor het kerkelijk leven.
Minister Grapperhaus heeft begin vorige week de kerken het dringende advies gegeven om het aantal gelovigen tijdens een liturgische viering te beperken tot 30 personen. De Nederlandse bisschoppen hebben dit dringende advies besproken. De gehele afgelopen week was er overleg met de minister en tussen de bisschoppen onderling. De bisschoppen hebben bij de overheid steeds gepleit voor maatwerk. Maar helaas hebben wij dat in het overleg met de minister tot nu toe niet kunnen bereiken.
Nu de tweede coronagolf steeds hoger wordt, wordt de overheid ook strenger. Wij moeten ons sociaal leven verder beperken. Vanaf afgelopen zondag kunnen nog maximaal 30 gelovigen de liturgie meevieren. Wij perken het kerkelijke leven in ter bescherming van de volksgezondheid. Overigens vergaderen de kerken deze week opnieuw met de minister om hopelijk ruimte te krijgen voor meer maatwerk, zeker voor onze grote kerken. Beste broeders en zusters, ik besef dat de nieuwe realiteit voor veel priesters en andere gelovigen uitermate teleurstellend is en een groot offer vraagt. En dan spreek ik uitdrukkelijk inclusief. De beslissing van afgelopen vrijdag heb ik, samen met de andere bisschoppen, met moeite genomen. Maar in de huidige omstandigheden met snel oplopende besmettingscijfers en ziekenhuisopnamen moeten wij juist als Kerk verstandig opereren en het aantal gelovigen in onze kerkgebouwen substantieel afschalen.
Ik verwacht van mijn pastoors voldoende discipline om de regelingen van het episcopaat in de eigen parochie door te voeren. In de huidige omstandigheden moeten eigen meningen even worden opgeschort. Dat geldt ook voor mijzelf, nu wij in de bisschoppenconferentie gemeenschappelijk pijnlijke keuzes hebben moeten maken. Ik maak mij uitermate veel zorgen over de toenemende polarisering, juist als het gaat om de bestrijding van het coronavirus.
De eerste golf in maart werd gekenmerkt door grote saamhorigheid. Door de onderlinge eenheid hebben wij het virus tijdelijk kunnen indammen. Helaas is die verbondenheid nu veel minder aanwezig, zowel in de samenleving als binnen de Kerk. Ik constateer helaas dat – niet zelden- de emotie het wint van het verstand. Dat zou onder ons christenen niet het geval mogen zijn. Ik vraag daarom van mijn priesters, diakens, pastoraal werkers, catechisten en andere gelovigen juist in deze moeilijke tijd de ingrijpende beslissingen van het episcopaat, zij het misschien met pijn in het hart, in verbondenheid en solidariteit te aanvaarden.
Juist als mensen van de Kerk zijn wij geroepen om ons eigen kleine belang te relativeren en bedacht te zijn op het bonum commune, het algemeen welzijn. Het is voor een christen geen teken van zwakte maar juist van sterkte om tijdelijk af te zien van bepaalde rechten als wij daarmee een hoger doel, het beschermen van de gezondheid van medemensen, met name oudere en kwetsbare mensen, kunnen dienen.
Ik ben intens dankbaar voor allen, priesters, diakens, pastoraal werkers, catechisten en vele andere gelovigen, die in onze parochies het kerkelijk leven zo goed mogelijk draaiende houden. De beperking in aantal gelovigen per viering vormt een uitdaging om vaker met kleine groepen te vieren, in plaats van de deuren te sluiten. Probeer daarnaast buiten de liturgie de kerken zoveel mogelijk open te houden. Zo hebben gelovigen individueel de mogelijkheid in onze Godshuizen rust te vinden en een plek voor gebed en troost.
Soms voelt ieder van ons zich moe of moedeloos. Laten wij echter de Heer vragen om vertrouwen. God is ons in Christus zorgend nabij. Gods Geest wil ons veerkracht en creativiteit geven, juist ook in deze tijd die helaas steeds dreigender lijkt te worden.
Mgr. dr. Gerard de Korte Bisschop van ’s-Hertogenbosch