Van lente tot winter in de zielen

1. Het gewoon simpel aards leven in een notedop.


Al meer dan een maand geleden wriemelden de eerste meiklok-plantjes — Lelietje-van-dalen — zich naar boven de aarde en nu mei inderdaad tot leven komt zo ook de klokjes. Nog even en voor de oude hoeve glanst weer een kleine zee van witte klokjes en indien men de tijd neemt om stil te staan neemt een geurige wolk u in bezit. Die verse eerste geur ontroert altijd weer.

Tussen die klokjes verschijnt ook een onkruidplantje dat er voorlopig nog zeer mooi uitziet en werkelijk allermooist de klokjes verheerlijkend omlijst alsof God het om die reden geschapen had. Maar na een week dreigt de omlijsting de klokjes te overtroeven en moet men beginnen dat onkruid onverbiddelijk uit de grond te trekken.

De haantjes voelen zich frisser en sterker dan ooit en dat kan men bemerken aan beschadige rugveren van de kippetjes. Ook hier is beleid nodig.

Komt de herfst alles vergrijzen dan worden weer meer meiklok-zaadjes over de voortuin uitgespreid zodat de volgende meiklokjes-zee nog ruimer en witter belooft te worden. Dit slechts indien men het altijd woekerende onkruid toch zeker onder minimale controle weet te houden.

De klokhen zal weer een broeinest bezetten en belooft de leukste kuikentjes die men dan de eerste dagen moet vergezellen om hen te beschermen tegen zowel de andere kippen als roofvogels allerhande. Aandacht is altijd nodig!
Vanaf de herfst krijgt men meer eieren of men kan enkele kippen slachten. Vroeger behelsde het kippenbestand een noodzakelijk en ernstig afwegen. De vervreemde mens van tegenwoordig kent geen waardering meer hiervoor! Dat heb ik met schade en schande moeten leren.

Zo vergaat het de mensheid in ‘eeuwig’ opvolgende generaties.



2. Het veelvormige zieleleven.


Een koning en een koningin zijn als menselijke schepsels geen haar beter dan de onderdanen. Zij ondergaan dezelfde bekoringen en verlangens als gewone schepselen. Men kan daartegen opwerpen dat zij misschien over hogere en fijnere talenten beschikken dan gewone mensen. Dat zou best zo kunnen zijn maar dat leidt er dan toe dat hun fouten veel ergere gevolgen veroorzaken voor heel het volk en daaruit komt vervolgens ook onheil over de koniklijke familie zelf. Toch zeker wanneer zij voor de Paus knielden en desondanks hun belofte van gehoorzaamheid aan God vergeten.

Zo begon de prachtige christelijke lente toen de Apostelen en hun heilige opvolgers heel Europa aan God konden toewijden. Een aanhoudende geur van vele gezuiverde zielen steeg op naar de hemel.

Maar uiteindelijk kwam de herfst, bijvoorbeeld bij het gezin van de Russische Tsaar. Zij mochten dan zeer christelijk ingesteld zijn toch lieten zij een vreemde monnik die zijn klooster verliet, Raspoetin, toe in hun midden. Het is een wilde geschiedenis die eindigde met moord op die monnik en tenslotte op het hele gezin.
Kwam die vreemde Raspoetin hen uitbuiten of beschermen, hen misleiden of waarschuwen? Kwam hij onkruid bestrijden of onkruid bemesten?

Raspoetin en de herfst kwamen gelijktijdig met een vorm van eerder ongekend materialisme. En daarop volgde een allesvernietigende winter die vandaag nog steeds voortwoedt, geleid door een sluw misleidende Poetin.

Eerder al overviel de herfst ook Frankrijk.
Het koninklijk hof in Parijs mocht dan tot uiterste verfijning uitgroeien, het verheerlijkte tenslotte de eigen grootheid. Zoals aan zovele koninklijke hoven. Een fijnzinnig man ontwikkelde allerlei technische machines om vermaak en afleidingen te verzekeren, tevens werd aan kunstenaars allerhande een grote vrijheid van handelen en spreken gegund.



3. Werden de volgelingen van Pythagoras niet als vijanden herkend ?


De opmars van wereldse cultuur in Parijs en het nu in onze ogen primitief lijkende materialisme sloegen steeds meer toe en in dat in alle opzichten enorme paleis groeiden vormen van verwaandheid en zelfingenomenheid. Zelfs een oprecht Katholieke beleving kan dergelijk overwoekeren van onkruid niet blijven dragen en het zonlicht in de zielen vervaagde beetje bij beetje tot een mistwolk de zielen dreigde te omhullen. Christelijke beleving verwordt zo gemakkelijk tot een plicht waarbij het hart heel andere normen begint na te streven, zelfgebrouwen normen. Wel mag men opmerken dat een reeks familiale tegenslagen over de generaties Franse koningen de afgang bevorderden. De ware aard hiervan is misschien moeilijk te beoordelen.

Of de spreekwoordelijke Franse wulpsheid aan het hof ontstond of door het hof versterkt werd is ondergeschikt aan het vervolg ervan. Allerlei rijken en machtigen menen ten lange laatste dat zij zich maîtresses van het hoogste niveau kunnen of zelfs moeten veroorloven. Kunst en hekserij overlappen elkaar en de duivel ziet verblijd zijn macht uitbreiden en groeien. Dit soort cultuur plant zich dan ook voort in vele opvolgende generaties, rijkelijk gevoed en bewaterd door ongeremd groeiend materialisme en goddeloze filosofie vanwege Pythagoras’ volgelingen.

Kan ware Christelijke Adel van iets anders getuigen dan van geestelijke zuiverheid? Men kan zich voorstellen dat de benaming “Adel” inhoudt dat edele lieden op waakzame wijze tijdig het altijd woekerend onkruid een gestreng halt zouden toeroepen, dat zij hun door God gezegende schild en wapens met een juist recht zouden laten gelden. Dat zij welbewust wakker en sterk verbonden zouden blijven met de Paus van Rome. Helaas, zo verliep het niet.



4. Conclusie.


Wanneer men bereid is te onderzoeken hoe en in welke omstandigheden de duivel zo gemakkelijk greep over ons krijgt en indien men daarbij de wil heeft beginselvast te blijven dan moet men het volgende overwegen:

We zijn in zonde geboren als afstammelingen van Adam en Eva.
De begeerte die aanleiding geeft tot verwekking van een kind kan in hoge mate beheerst worden dank zij de kennis die Katharina Emmerich ons schonk over de verwekking van Maria door voorafgaande strenge onthouding, boete en intens gebed gedurende enkele maanden en vervolgens onder begeleiding van engelen bij de heilige Anna en haar echtgenoot samen. Ook al zijn er dan geen andere engelen aanwezig dan de twee engelbewaarders, toch zou een christelijk koppel de beschrijving van Katharina Emmerich zelf kunnen toepassen. Om dit mogelijk te maken zou men zich kunnen voorstellen dat binnen de RKK een bijzondere kloostergemeenschap zou worden opgericht voor gezinnen die deze kennis willen toepassen.

In de gewone wereld is dit nauwelijks haalbaar en dit zou kunnen leiden tot mateloze hoogmoed.
Maar uit deze bijzondere gezinnen onder direct toezicht van de Kerk zou dan een nieuwe Adel kunnen ontspruiten die geestelijk veel sterker en standvastiger kan staan.

Of de Kerk dit soort initiatief ooit overwogen heeft is me niet bekend.

Wanneer men bedenkt hoeveel moeite en zware risico’s door heksen en andere occultisten wordt ondergaan om een tijdelijk doel te bereiken dat uit niets anders bestaat dan ongeremde machtswellust, mateloze wellust en onderwerping van veelal onwetende zielen, hetgeen bovendien ook het (onwetende) slachtoffer slechts ter helle leidt — want de wet is onverbiddelijk en blind — dan moet men toch echt ernstig tot het inzicht komen dat met minder moeite en zonder gevaren men wel zeer zuivere zieltjes kan aantrekken tot verwekking van een bij voorbaat geheiligd christelijk kindje.

Dit zou ondanks het zeer grote belang en de heiligheid van dit werk een zware taak betekenen voor de RKK.

Koppels blijven dus overgeleverd aan hun begeerte.

Zodoende kregen altijd weer de vijanden van het christendom net als overwoekerend onkruid meer armslag en behaalden overwinning na overwinning en dit woekert voort tot op heden. Dit klinkt misschien vreemd: alsof het christendom niet meer bestaat leidt de geestelijke herfst slechts tot wereldse vruchten wier zaden nu samen een wereldregering bevruchten. Een globale macht die sedert lang al wortel had geschoten. Sedert de industriële revolutie — en juist hierdoor — kunnen we de doornen van die enorme en sterk groeiende plant goed waarnemen en dat bijzondere onkruid zal binnenkort een afschuwwekkende soort winterbloemen vertonen. De talrijke zwarte knoppen zijn al in volle kracht aan het ontluiken. Zoals onder andere AI, ChatGPT, de chipinplant en robotisering allesvernietigende wildgroei beloven vanaf de oppermachtig geworden kroontakken van socialisme en communisme.

Dit is geen lente, maar zelfs aan de herfst voorbij, dit is de koudste winter voor Kerk en geestelijk leven.