Wanneer we denken aan hedendaagse jongeren, dan associëren we deze vooral met smartphones en een progressieve levensstijl, en niet met de terugkeer van het traditionele gezin. Toch stellen sociologen bij jongvolwassenen in de VS een terugkeer vast naar traditionele rolpatronen met een mannelijke kostwinner en thuiswerkende moeder.
Traditionele rolverdeling opnieuw populairder sinds 1990
Een 40 jaar lange sociologische studie bij 18-jarige Amerikaanse laatstejaarsstudenten door sociologen Joanna Pepin and David Cotter toont sinds het begin van de jaren ’90 opnieuw een stijging van het belang van traditionele rolpatronen. Volgens deze studie, vonden 42% van de laatstejaarstudenten in 1994 nog dat de man het hoofdinkomen moest binnenbrengen, versus 58 % in 2014. Nog verrassender: in 1994, vonden minder dan 30% van de studenten, dat “de man alle belangrijke familiale beslissingen moest nemen”, tegenover bijna 40% in 2014.
Groei mannelijk leiderschap in familie resultaat van verminderde invloed op de arbeidsmarkt ?
In een interview met de New York Times, opperde politiek wetenschapper Dan Cassino, dat deze stijgende trend onder 18 tot 25-jarigen naar meer mannelijk leiderschap binnen de familiale sfeer eigenlijk compensatiegedrag vormde voor de afname van de mannelijke invloed op de arbeidsmarkt. Bij jonge Amerikaanse mannen binnen deze leeftijdscategorie heerst trouwens een zekere “gendermoeheid” en de overtuiging dat er al voldoende maatregelen werden genomen, om de gelijkheid tussen de geslachten op de arbeidsmarkt te garanderen. Deze mening zou bij deze jongere groep trouwens sterker zijn, dan bij oudere leeftijdscategorieën.
Traditioneel rolpatroon als “minder stresserend” ervaren
Bestaat er dus een grote kans dat het belang van het tweeverdienersmodel zal afnemen in the VS en mogelijk in andere Westerse landen? Dat is een mogelijkheid, volgens de New York Times, aangezien heel wat jongeren de moeilijke combinatie tussen werk en gezin van hun ouders hebben ondergaan. Een recente studie in 22 Europese en andere Westerse landen, heeft aangetoond dat werkende ouders ongelukkiger zijn dan werkenden zonder kinderen. Reden: een onbevredigende balans tussen werk en privé. Geen wonder dat jongeren traditionele rolpatronen als minder stresserend ervaren.
Behoud tweeverdienersmodel afhankelijk van sociale correcties
Het is belangrijk om te noteren, dat de steun aan het tweeverdienersmodel, volgens de eerder vernoemde 22-landen studie, vooral stabiel blijft in (Europese) landen met goedkope en kwaliteitsvolle kinderopvang en betaald ouderschapsverlof voor zowel vaders als moeders. Deze link tussen sociale zekerheid en gendergelijkheid is ook merkbaar bij Amerikaanse jongeren. Ook zij zouden alsnog opteren voor het tweeverdienersmodel, indien men gezinsvriendelijkere sociale correcties in hun land zou doorvoeren. 80% van de Amerikanen van beide geslachten zijn voorstanders van betaald moederschapsverlof, en 70% van vaderschapsverlof. Bij de 18 tot 29-jarigen stijgt het aantal voorstanders van betaald moederschapsverlof naar 91 % en betaald vaderschapsverlof naar 82%.
Bron: New York Times
Een zeer goede evolutie in hoeverre nu alles zo duur is dat in onze tijd nog mogelijk is maar voor de kinderen is het leuk dat moeder mee de opvoeding verzorgd nu komen kinderen dikwijls alleen thuis !
De terugkerende trend naar traditionele rol patronen is het logische gevolg van de negatieve ervaringen van een generatie die zelf opgegroeid is in een tijd toen de jonge mama’s door de msm media en de overheid het huis werden uitgejaagd om vooral toch maar “te gaan werken”. Die generatie kent de stress die dat meebracht en het gevoel als kind te kort te zijn gekomen. Die liberaal-socialistische en feministische misvatting wordt natuurlijkerwijs gecorrigeerd, echter ook in de groter wordende gezinnen. Maar waarom toont de redactie hier een foto met slechts twee kinderen, in plaats van het meer gangbare 3 à 4 of meer, vooral in katholieke kringen ?
De uitroep van de ouders van toen: “Die jeugd van tegenwoordig…” krijgt nu vast een positievere lading dan voorheen. Het valt ook niet mee om als vrouw, vaak naast het huishoudelijk werk ook een baan te hebben. Lang niet alle vrouwen zijn daartoe in staat.
Het kan ook niet wezen dat dat huidige patroon blijft doorzetten: werkende echtparen, weinig of geen kinderen, en ook gelijkschakeling mannen en vrouwen, alsook jongens en meisjes. De huidige wetenschap onderkent de grote verschillen in de hersenstructuur tussen mannen en vrouwen. En vanzelfsprekend zijn zij lichamelijk noch geestelijk aan elkander gelijk.
Die verschillen komen uitstekend tot hun recht, ja tot bloei bij al die duizenden kleine volkerenkundige stammetjes over de gehele wereld in het verleden, groepjes mensen in een huttendorp, waar geslachtelijke verschillen niet worden genegeerd maar uitgelijnd. Wat is mannelijk, wat vrouwelijk? Heb daar eens een uitgebreide studie over gemaakt, en de overeenkomsten zijn zeer opmerkelijk. Bijvoorbeeld een vrouw zal nooit op jacht gaan, een man nooit het voedsel bereiden. Uitzondering op die honderden verschillen tussen het mannelijke en vrouwelijke werden nauwelijks gevonden.
Dit alles is reeds lang teloor gegaan, de mens is steeds meer verworden en vervreemd van zichzelf. Totdat het niet meer verder kan: en tijdelijke terugkeer naar oude traditionele waarden. Ook de gemengde klassen kinderen blijken hun langste tijd te hebben gehad: vooral jongens kunnen in zo’n gemengde samenleving moeilijk uitgroeien tot een ware vent. Wat hen ontbreekt is bijvoorbeeld het ruige buitenspel van elke dag. Ook dat komt wel weer eens terug. Niets is blijvend gebleken. Maar we verdrietigen wel ontzettend onze Heer met onze hedendaagse visie en handelen, dat laat Hij echt niet langer toe!