Voor Christus is de Goede Week in Zijn leven beslissend geweest. Voor Trump is de afgelopen week ook cruciaal geweest. De toestand in het Witte Huis is “genormaliseerd” zoals havik en neoconservatief McCain zegt. Overlopen we even de chronologie.
1) Hij vindt het nu OK dat de dollar minder sterk wordt. 2) China is niet langer een valutamanipulator (yuan). 3) Hij apprecieert Yellen, de voorzitter van de Federal Reserve. 4) De import-exportbank (die voorschotten betaalt aan exporterende bedrijven) verricht goed werk. 5) De NATO is in de huidige omstandigheden niet langer “verouderd”. Het laatste punt is zeker het belangrijkste, de andere punten zijn verbonden met de beursnoteringen die zeer wisselend zijn.
Op 12 april ontmoette Trump NAVO-voorzitter Stoltenberg. De NAVO staat weer in het centrum. Op 6 april was er de Amerikaanse vergeldingsactie voor de Syrische gasexplosie. Die actie werd dadelijk door alle NATO-landen en bondgenoten (Golfstaten, Jordanië, Australië, Nieuw Zeeland, Japan..) eenstemmig goedgekeurd. Merkwaardig genoeg was er volgens bepaalde bronnen op 13 april een gelijksoortige ontploffing van een gasdepot in Deir-ez-Zor (IS-gebied in het oosten) bij een bombardement van de VS-coalitie. Honderden doden volgens een site van Amerikaanse veteranen. Fake news zeggen pro-Westerse bronnen. In elk geval geen bijeenkomst van de Veiligheidsraad daarover. Ook niet over de honderden burgerdoden bij de bombardementen op Mosoel in Irak de laatste weken waarbij ook Belgische straaljagers betrokken konden zijn.
Er zijn nog andere en meer betekenisvolle gebeurtenissen in de voorbije week dan Zerohedge laat uitschijnen. Op 12 april was er al een voorstel van resolutie over Syrië in de Veiligheidsraad, voorgelegd door Frankrijk en Groot-Brittannië, uiteraard niet zonder de goedkeuring van de VS. Onze pers sprak enkel over de veroordeling van de gasaanval. Er was echter een tweede deel. Daarin werd Syrië opgelegd om de militaire installaties onder het toezicht van de VN te brengen in afwachting van een internationaal onderzoek dat dan een uitspraak doet. Dat is noch min noch meer een kopie van de resolutie over Servië in 1998. De VN kan echter dat militaire toezicht niet zelf uitoefenen en delegeert dat dan aan landen of organisaties van landen. In 1998 heeft de NAVO dat naar zich toe getrokken zonder expliciet VN-mandaat en daarbij Servië meer dan 70 dagen gebombardeerd als vergelding omdat er geen toegang geboden werd. Nu heeft Rusland geen risico genomen en de resolutie gevetood. China, dat al zes maal in de voorbije jaren Syrië-resoluties mee gevetood heeft, heeft zich deze keer onthouden.
Het is duidelijk waartoe het voorstel van resolutie van 12 april had kunnen leiden. Het Syrische regeringsleger zou alle militaire acties hebben moeten staken. Zij en de Russen treden op in het westelijk deel van het land waar vooral Al Nusra en vertakkingen actief is. Door een stopzetting van de militaire acties zou Al Nusra zich hebben kunnen hergroeperen. IS zou verder door de VS-coalitie bevochten worden in het oostelijke deel maar in praktijk infiltreren in het westelijk gebied om zich te vermengen met de andere jihadisten. Dat zou noch min noch meer een feitelijke stopzetting van de strijd tegen de terroristen in Syrië inluiden.
Dat is wat de columnist Friedman van de New York Times, spreekbuis van de gevestigde orde, op 12 april voorstelt. “In Syria, Trump should let ISIS be Assad’s, Iran’s, Hezbollah’s and Russia’s headache.” Hij stelt doodleuk dat je IS beter enkel in Irak bevecht en het in Syrië zijn werk laat doen, nl. Assad, Hezbollah, de Iraanse strijders en de Russen zware verliezen toebrengen. Trump moet marchanderen, vervolgt hij. Hij is een zakenman, voor wat hoort wat. We gaan enkel achter IS in Syrië aan als Putin Assad dropt, stopt met de “gematigde” jihadisten te bevechten en instemt met een opdeling. Friedman voegt er aan toe dat het gewerkt heeft in Afghanistan (1979-1989). De Amerikanen gebruikten de “mujahedin” (zo heten ze toen) op die wijze en de Sovjet-Unie heeft zijn troepen moeten terugtrekken en het bevriende regime laten vallen.
Een andere betekenisvolle datum was 11 april. Toen keurde Trump de NAVO-toetreding van Montenegro goed. Een primeur… Het land is nog 18 jaar geleden door de NAVO gebombardeerd (luchthaven, militaire installaties) en een meerderheid van de bevolking was tegen. Het kleine land is de laatste ontbrekende schakel aan de Europese Middellandse-Zeekust. Het heeft weinig strategische betekenis maar was vroeger een bondgenoot van het pro-Russische Servië. Bij het herenigingsverdrag van Duitsland (1990) had VS-minister James Baker aan Gorbatsjov toegezegd dat de NAVO “niet één cm” naar Oost-Europa zou worden uitgebreid. Als u googelt “NATO expansion east” ziet u dat de spreekbuizen van de gevestigde orde (Der Spiegel, The Guardian..) deze overeenkomst afzwakken. Het zou maar een vage mondelinge belofte in de emotie van het moment zijn geweest. Volgens de bovenstaande op-ed van de Los Angeles Times bestaan er wel memo’s van ambassades daarover.
Hoe dan ook, de toetreding van Montenegro is een sluitstuk, in Oost-Europa nog nog aan te vullen met de volledige toetreding van Oekraïne en Georgië. We laten daarbij enkele randgebieden buiten beschouwing. De omsingeling van Rusland is dan compleet aan die kant.
Vele katholieken zien daar geen graten in. Zo kan de Kerk uitbreiden in Oost-Europa, bijv. de Oekraïens-katholieken volledig los weken van Moskou. Dat betekent statistisch meer gelovigen en meer gebouwen. Laten we wel wezen, dit is geen uitbreiding van het christendom maar “inbreiding” in een krimpend terrein. Het christendom in zijn geheel wordt er niet sterker door en verschrompelt ondertussen in het Midden-Oosten tot kleine enclaves in Libanon en Syrisch kustgebied door de destabilisatie met de door het “christelijke” Westen gebruikte jihadisten. Als het bovendien nog tot een oorlog tussen de NAVO en Rusland komt, dan is de islam als wereldgodsdienst de grote winnaar.
Bepaalde extreem-nationalistische Oekraïense groepen hebben in West-Europa en Noord-Amerika invloed op katholieke bisschoppen om een anti-Russische agenda te promoten. Zo is er “Oekraïne 33” dat bij zijn stichting in het aartsbisdom in Lyon gehuisvest was. De ere-voorzitter was Mgr. Decourtray. De naam “Oekraïne 33” komt van de hongersnood in 1933. Die wordt enorm gehypet om de Russen van volkenmoord te kunnen beschuldigen. Er waren echter elders in de Sovjet-Unie ook hongersnoden ten gevolge van mislukte collectivisering van de gronden, misoogsten en niet te onderschatten droogtes. In het huidige extreem-nationalistische Oekraïne is die hongerperiode of “holodomur” als “volkenmoord” in de wet vastgelegd en kritische bemerkingen erover zijn strafbaar zoals bij de holocaustwetten in Europa.
Dergelijke extreem-nationalistische groepen, die in Europa en Noord-Amerika actief zijn, brengen ook een splijtzwam binnen. Ze dienen niet alleen de agenda van de diepe staat en de NAVO met de steeds verder gaande oorlogsdreiging tegen Rusland maar brengen ook verdeeldheid in Europa zelf. De leider van de rechtse PiS-partij en “sterke man” van Polen, Jaroslaw Kaczynski, heeft al gewaarschuwd dat Oekraïne toetreding tot de EU definitief kan vergeten als het zijn identiteit opbouwt rond de cultfiguur Stepan Bandera. Die was een Nazi-collaborateur die met zijn speciale troepen duizenden Polen heeft omgebracht in de Tweede Wereldoorlog. Zijn beeltenis is overal zichtbaar in Kiev, zijn naam verspreid in namen van pleinen en binnenkort een luchthaven.
Oekraïne is stof voor een ander artikel. Enkel nog toevoegen dat de Amerikaanse VN-vertegenwoordiger en passionaria, Nikki Haley, er op 12 april nog een schepje boven op gegoten heeft: “Never trust Russia.” Putin is mee verantwoordelijk voor de gasaanval en Rusland moet de Krim teruggeven.
Volgens de Russisch-Amerikaanse site Saker (17 april) is er op de keper beschouwd een militaire machtsovername aan de gang. De Amerikaanse topmilitairen kunnen zelf acties beslissen, Trump delegeert hen die bevoegdheid als “CEO” van de VS. Op 13 april beslisten ze bijv. de zwaarste niet-nucleaire bom, de ‘MOAB’, op een tunnelcomplex in Afghanistan te gooien. Op 29 april wordt het schuldplafond bereikt, de VS-staat kan niet meer uitgeven. Een akkoord tot uitstel tussen Republikeinen en Democraten na het parlementaire reces van midden april is vrijwel onhaalbaar. Internationale incidenten – spanningen zijn er voldoende daarvoor – zouden welkom zijn om een noodtoestand uit te roepen waarbij topmilitairen de feitelijke macht zouden hebben. Laat er geen illusie over bestaan. Het zijn de gewone militairen die in massa voor Trump gestemd hebben, niet de top. De topmilitairen zijn carrièremensen die van het leger naar de wapenindustrie overstappen en omgekeerd. De diepe staat bij uitstek samen met de top van Wall Street, de top denktanken, inlichtingendiensten en enkele honderden families.
Trump heeft in de voorbije Goede Week een beslissende test ondergaan. Die leidde niet tot de overwinning (van Pasen) zoals in de christelijke Goede Week. Hij heeft hooguit zijn hachje gered, hij is maar een mens. Hij heeft tijd gewonnen, toegevingen gedaan aan de diepe staat, de neoconservatieven, de Democratische “haviken” maar gevaarlijke precedenten geschapen. Het vertrouwen in de VS is er niet op vooruitgegaan. De EU-leiders daarentegen zijn gerustgesteld. De NAVO vindt een nieuwe adem.
De scherpzinnige observator Paul Craig Roberts, onderminister van financiën onder Reagan en ex-journalist van de Wall Street Journal, maakt zich de bedenking: “De zorgeloosheid van de Westerse wereld is buitengewoon.” De elites dansen verder op de orkestmuziek van de Titanic. Hij komt tot de conclusie dat er een aantal precedenten geschapen zijn in de afgelopen weken. Denk aan de vergeldingsactie in Syrië zonder onderzoek, de MOAB-bom op Afghanistan op 13 april, de Armada in de richting van Noord-Korea zaterdag en zondag, ondertussen geschaduwd door Russische en Chinese oorlogsschepen. Daarbij komt een sluipende militaire machtsovername met straks misschien een noodtoestand tegen 29 april (sluiting van de gewone regeringsdiensten).
Intellectuele pundits zoals de neoprogressieve Webster Tarpley (www.tarpley.net) relativeren. In de tijd van de Koude Oorlog zijn er ergere zaken geweest. Dat is een gratuite bewering. Bij crisissen toen wisten ze volgens mij meer wat ze aan mekaar hadden. Kennedy en Chroestsjov, Reagan en Gorbatsjov konden mekaar praten. Nixon flipte een bepaald moment maar raadgever Kissinger en de generaals spraken af om zijn nucleaire codes te negeren. Nu zijn we in een andere wereld terechtgekomen, niet bipolair zoals toen, niet meer unipolair (1989-2016..?) maar eerder multipolair. Meer verwarring, meer chaos. Onberekenbare populisten in de politiek die voor hun eigen hachje moeten vechten omdat ze geen traditionele partij controleren. Zorgeloosheid bij de EU-zombieleiders maar niet bij hun morrende volk. Dat blijkt uit de verkiezingen her en der. Nog geen Armageddon aan de horizon maar wel armada’s zoals we er op de wereldzeeën (Japanse Zee, Chinese Zee, Golf van Aqaba, Perzische Golf..) niet gezien hebben sinds 1945.
De wereld lijkt meer en meer op een chaotisch geheel en een kernoorlog lijkt niet ver weg laat ons bidden !! Het is zo onrustig aan het worden dat de wereld lijkt de schreeuwen naar een leider die hun problemen oplost zoals dictator Erdogan en het Ottomaanse rijk realiteit of fictie? en ook het Midden-Oosten blijft branden en dan verwacht ik nog vele obstakels in Egypte waar er ook veel onrust is en je moet weten de helft van de bevolking is daar jonger dan 3O jaar dus het houdt maar niet op ! Goed artikel !