De vier Kardinalen die eerder al de Dubia aan de Paus richtten naar aanleiding van de verwarrende exhortatie Amoris Laetitia, hebben in de Paastijd opnieuw een brief gericht tot hem. In deze brief halen ze voorbeelden aan van de verdeeldheid die de exhortatie teweegbracht, en vragen ze om een audiëntie. Ook op deze brief is er (tot op dit moment) nog geen antwoord gekomen.
Na een uiting van hun trouw, respect en toewijding, schrijven de Kardinalen:
Heilige Vader,
Er is nu één jaar verlopen sinds de publicatie van Amoris Laetitia. In deze periode zijn er publiekelijk objectief dubbelzinnig interpretaties van bepaalde passages van de postsynodale exhortatie gegeven, niet voortkomend uit, maar in tegenstelling tot het permanente leergezag van de Kerk. Hoewel de prefect van de Geloofsleer herhaaldelijk heeft verklaard dat leer van de Kerk niet veranderd is, is er een groot aantal verklaringen van individuele bisschoppen, Kardinalen, en zelfs bisschoppenconferenties verschenen die goedkeuren wat het leergezag van de Kerk nooit heeft goedgekeurd . Niet alleen de toegang tot de Heilige Eucharistie van degenen die objectief en openlijk in een situatie van zware zonde leven en van plan zijn om daar te blijven, maar ook een opvatting van het morele geweten die in strijd is met de traditie van de Kerk. En zo gebeurt het – het is triest om te zeggen! – dat wat zonde is in Polen goed is in Duitsland, wat verboden is in het Aartsbisdom van Philadelphia toegestaan is in Malta. En ga zo maar door. Het doet denken aan de bittere vaststelling van Blaise Pascal: “Gerechtigheid aan deze kant van de Pyreneeën, onrecht aan de andere kant, gerechtigheid op de linkeroever van de rivier, op de rechteroever onrecht.”
Tal van competente leken, die diep houden van de Kerk en stevig trouw zijn aan de Heilige Stoel, hebben zich toegewend tot hun herders en tot Uwe Heiligheid om te worden bevestigd in de Heilige Doctrine over de drie Sacramenten van het Huwelijk, de Biecht en de Eucharistie. En in de afgelopen dagen, in Rome, hebben zes leken uit alle continenten hebben een studieseminarie georganiseerd, dat druk bezocht is, onder de veelzeggende titel: “Duidelijkheid scheppen”.
Geconfronteerd met deze ernstige situatie, waarin vele christelijke gemeenschappen zijn te splitsen, voelen we het gewicht van onze verantwoordelijkheid, en ons geweten dwingt ons nederig en respectvol om een audiëntie te vragen bij U.
Wil Uwe Heiligheid ons herinneren in Uw gebeden, zoals wij U verzekeren dat wij zullen doen in de onze. En we vragen om de gave van de apostolische zegen.
Omdat er opnieuw geen antwoord kwam, is de brief onlangs publiek gemaakt op de blog Settimo Cielo. Zal Franciscus ook dit negeren? En wat zal dan de volgende stap zijn van de vier Kardinalen? Of zal er toch duidelijkheid komen? De toekomst zal het ons zeggen…
Artikel van Hiëronymus Saepinus voor het Katholiek Forum
Hij zal niet reageren deze nederige Paus! Wie tegen hem is of tegen zijn voorstellen die moeten eruit. Tegen een Prelaat zei hij ooit; ik ben de Paus en ik ben de baas! we zullen zien wat zijn reactie is maar ik heb zo mijn twijfels !!
Vrees dat Zijne ” Heiligheid” / Schijnheilgheid nooit zal reageren. Nederigheid? Hoogmoed lijkt mij meer van toepassing. Tenzij hij alsnog reageert.
Als hij niet reageert en als straks Humanae Vitae gerelativeerd wordt, dan is het aan de leken om zich te verenigen en publiekelijk te eisen dat de paus de kerkelijke leer onomwonden verkondigt en alle twijfel wegneemt, of anders maar op een andere stoel gaat zitten in plaats van die van Petrus. Het begint onderhand een beetje schandalig te worden.
Nederigheid aan de buitenkant, maar hoogmoed en koppigheid aan de binnenkant met deze paus ? Gaan praten met de gekste figuren, maar niet met de kardinalen die inderdaad serieuze twijfels hebben over een en ander. Al goed dat we weten dat “Amoris Laetitia” geen onfeilbaar leergezag geniet. De leiding van de Kerk moet steeds duidelijkheid verschaffen aan de gelovigen, anders geeft ze geen leiding.
Als dit zo doorgaat, ben ik bang dat er toch een scheuring ofwel een schisma gaat komen in de Rooms-katholieke Kerk. Het lijkt wel of er binnen de R.K. Kerk twee kerken zijn ontstaan, de één zeer progressief, die alle kritiek had op de vorige paus Benedictus XVI, en de ander meer conservatief of liever gezegd orthodox (recht in de leer, niet afwijkend) en veel liefde en respect had en heeft voor alle pausen. Echter bij de huidige paus is alles andersom. Dit is wat mij opgevallen is de laatste jaren. Ik kom zelf uit een nogal progressieve parochie, die volgens iemand zelfs bekend was tot ver in Italië vanwege de vooruitstrevendheid met de oecumene in onze parochie. Intercommunie en niet-katholieke opvattingen zijn hier niet vreemd. Mensen met een katholieke overtuiging werden nauwelijks of niet getolereerd. Het tij lijkt zich hier enigszins te keren, maar inmiddels ben ik wel de Kerk uitgestapt, maar om andere redenen dan de meesten. Deze interne strijd in de Kerk en in onze plaatselijke Kerk, die in feite al tientallen jaren duren, werkt bij mij wel zeer fnuikend. Dit zal niet zomaar genezen, misschien pas als ik sterf. Om het met de woorden van St. Bernadette Soubirous uit te drukken: “Ik wordt/werd gezift als een tarwekorrel.” Dus flink heen en weer geschud. Dat kun je wel stellen in onze tijd. Ik ben hierin ook vast niet de enige.
Beste Marian,
Troost je, de Kerk heeft nog veel zwaardere tijden meegemaakt, en toch is het achteraf op zijn pootjes terecht gekomen. Ook deze keer zal de toekomst de oplossing brengen. En wat de Eucharistie en de sacramenten betreft : daar ontmoeten we Christus, en Christus is er actief. Gelukkig ligt de kracht van de sacramenten niet in de (soms twijfelachtige) heiligheid van de bedienaars in de Kerk. En dat geldt van in de kleinste parochiekerk tot in het Vaticaan.
Vriendelijke groet, Au. G. St.
Beste A.G. Stinus,
Is dit uw ware naam? Ik kan het transformeren in Au Gus Stinus ofwel Augustinus. Toeval? Bestaat niet!
Vanaf mijn jeugd heb ik het achteraf gezien ook alleen maar achteruit zien gaan. Dat is niet echt bemoedigend, al ben ik meerdere keren naar Bedevaartplaatsen geweest. De thuisbasis moet goed zijn, anders wordt je toch voortdurend teleurgesteld. Ik geloof echter dat dit de aller zwaarste tijd is die de Kerk ooit heeft gekend. Velen geloven dat we in de Eindtijd leven en die gedachte heb ik ook. Alles is omgekeerd, niets lijkt meer wat het was. Ik snap er af en toe niets meer van. Mijn zus blijft heilig geloven in het goede van de mens, ik heb daar meer moeite mee. In de Bijbel staat: ‘Niemand is goed, dan God alleen.’
Inderdaad, de mens is wel eens welwillend gebleken. Da’s een mooie eigenschap van de mens. Maar geen enkel mens is goed gebleken, behalve Christus Jezus natuurlijk. Terwijl Die uit bescheidenheid zei: Een is de goede, de hemelse Vader.
Lees de Gehele Schrift er maar op na. Dan zul je ook bemerken dat ook mensen die met hun God wandelen, toch steeds weer struikelen. David, die in zijn vrijmoedigheid en oprechtheid pal voor God mocht staan – er was geen koning zoals hij geweest – heeft ondanks de vele vrouwen die hij bezat toch Bathseba toegeëigend, de vrouw van Uria, wiens laatstgenoemde hij door de hand van zijn legeroverste Joab liet doden. Mozes, die van Jahoeah God Zijn gehele volk uit Egypte mocht leiden naar het beloofde land Kanaän, maar er zelf niet binnen mocht, omdat hij Hem eens niet de eer had gegeven die Hij toekwam. Job was een oprecht en vroom, godvrezend en wijkende van het kwaad, die door God zwaar beproefd werd, en een grote mond tegen Hem opzette, zichzelf rechtvaardigde en niet God. Abraham die naar zijn vrouw luisterde, die haar slavin Hagar in zijn schoot wierp, omdat zij zelf geen kind kreeg; nu, zijn zoon Ismael uit die slavin bracht hem alleen maar ellende.
En zo zou deze jongen nog uuuurenlang door kunnen gaan. Dat zal hij je besparen. Wel nog dit: de mens doet zich graag goed voor voor de schijn, om door anderen gezien te worden, en om zichzelf schouderklopjes te geven, van: dat heb ik toch goed gedaan. Maar het hart van mensen van deze tijd is bedorven, ontzettend bedorven. Ach Marian, deze jongen heeft daar zo’n verdriet van. Want als hij erom verdrietig is, hoeveel te meer zijn Vader, die deze poppenkast al zesduizend jaar moet aanschouwen, op elke plaats in deze wereld! Ja, ook hijzelf slaat wel eens de plank mis. Inderdaad, alleen Hij is goed, en Zijn enige Zoon, onze Heer Jezus Christus.
Beste Marian,
– Hier opereer ik inderdaad onder een schuilnaam. En die herinnert aan kerkvader Augustinus, die ik bewonder en van wie ik enkele boeken gelezen heb.
– Persoonlijk ben ik al van in mijn jeugd gelovig. Maar op latere leeftijd ben ik er meer mee bezig en schrijf ik er soms over. En ik vind het katholieke geloof steeds maar mooier.
– Bij sommigen verloopt het geloven helemaal anders. Maakt niet uit, als het einde maar goed is …
– Mijn favoriete religieuze lectuur is de Katholieke Catechismus (dik boek), dat niet alleen veel bijbelcitaten enz. weergeeft, maar vooral SAMENHANG verschaft.
– De Kerk heeft ooit nog veel zwaardere tijden meegemaakt. Ooit waren er 2 concurrerende pausen. En ooit had de paus zijn favoriete homoseksuele vriendje. We maken nu nog maar klein bier mee.
– Ik heb nogal wat met Fatima, waar ik 2 keer geweest ben met vrouwlief. Daar geraken twijfelaars overtuigd. Mijn favoriete onderwerp tegen twijfelaars : het zonnewonder in Fatima (1917).
Vriendelijke groeten, AGS
Mogelijk zal God toelaten dat er een formeel schisma ontstaat om zo de etter uit het organisme van de Kerk te verwijderen, opdat haar wonden vervolgens kunnen genezen. Indien Paus Franciscus het pauselijk ambt zal verliezen, bestaat er ongetwijfeld de mogelijkheid dat hij niet vrijwillig de Stoel van Petrus zal willen loslaten, en dat de soixantehuitards en de maçonnieke infiltranten onder de clerus dan collectief Bergoglio zullen volgen, die dan een tegenpaus zal zijn zoals er reeds velen geweest zijn doorheen de geschiedenis van de Kerk; bijvoorbeeld de Joodse Anacletus II, die onwettig de Apostolische Zetel usurpeerde terwijl de rechtmatige paus, Innocentius II, in ballingschap toefde. Sint Bernardus van Clairvaux probeerde in die dagen de Europese civiele leiders te overtuigen om Innocentius II te erkennen.
De vorming van een nieuwe sekte, zoals eertijds het Protestantisme en het Oosters Photianisme, is uiteraard een ramp, maar het is minder erg dan de huidige toestand, waar de vijanden van de Kerk nog binnen de Kerk verwijlen om van binnen uit vernieling te zaaien. Indien zij afgesneden worden, dan blijven de serieuzere kardinalen en bisschoppen in de Kerk, en kunnen zij een paus kiezen die het Christendom ter harte neemt, in plaats van het in bittere haat te vervolgen.
In dat geval zal waarschijnlijk geheel het Belgisch Episcopaat mee in schisma gaan, gezien het rabiaat anti-katholicisme dat zij delen met Franciscus, waardoor alle bisschopszetels in dit land vacant worden. De nieuwe paus kan dan bisschop-missionarissen naar onze contreien zenden om onze lokale Kerken herop te bouwen, zonder dat De Kesel, Bonny etc. jurisdictie zullen bezitten om hen te hinderen. Het enige wat de vijanden van de Kerk dan nog zullen kunnen doen is het toepassen van fysiek geweld om de herkerstening te hinderen, maar fysieke vervolging is minder erg dan de geestelijke massaslachting van de onsterfelijke zielen die doorheen de Europese Kerken woedt sinds de jaren zestig.
Kardinalen Burke, Caffarra en anderen moeten “Amoris Laetitia” categoriek en op directe wijze verwerpen. Het gaat hier niet om interpretaties, zoals velen menen, maar om de tekst zelf. De tekst zelf van het document is objectief heretisch en duivels, en is niets anders dan kerkelijk jacobinisme en maçonnerie.
Deze ketterse tegenpaus gaat in opperste versnelling richting afgrond; recent nog Humanae Vitae herinterpreteren, abortusvoorstanders benoemen, plannen nieuwe oecumenische mis. Ervoor haf hij al een hele waslijst:
– Luther bijna heiligverklaring en protestanten communie doen ontvangen
– ontkennen dat zielen eeuwig zijn en dat er in de hel zitten
– aborteuse Bonini roemen
– uitspraken als “kweek niet als konijnen”, “terroristen handelen omwille van sociaal-economische achterstekking” en “er bestaat geen katholieke god”
– bidden samen met moslims
– interreligieus filmpje met moslims, joden en boeddhisten
…
Een manifeste openbare ketterij zet iemand uit de Kerk. Een paus verliest bij aanhoudende openbare ketterij ipso facto zijn pausschap.
Bergoglio is trouwens nooit paus geweest want was voordien al ketter, wat hem uitsloot als papabile. Wie Vaticaan II bewust en volledig aanvaard is, hangt ketterij aan.
Ketterijen bestaan. Maar toch vind ik het lastig om iemand als compleet ketter te betitelen, zelfs als zou het waar zijn of is het zelfs een feit. Er bestaan namelijk nog nazaten van voormalige ketters, die met die smet anno nu nog ‘moeten’ leven, tegen wil en dank misschien. En of er dan opnieuw de inquisitie met de brandstapel en/of onthoofdingen komt? Ik weet het niet. De ISIS hanteert momenteel wel het zwaard, net zoals in de Bijbel staat vermeld, dat Hij niet de vrede kwam brengen, maar het zwaard. Afgezien even van het feit of God dit allemaal goedkeurt of niet. Jezus zei het wel. In Efeziërs staat meen ik nog iets over een tweesnijdend zwaard. Het gaat dwars door onze zielen heen, en niet alleen bij christenen lijkt mij, wat er nu allemaal in de wereld gebeurt. De aarde met alles wat erop groeit en bloeit, de gehele mensheid, nogmaals, niet alleen de bij christenen, worden gezift als een tarwekorrel op tal van manieren, natuurrampen, geweld, ziektes, hongersnood, angstaanjagende films, (zoals thrillers/detectives die thrillers evenaren, harde pornofilms), pornografie, drugs, gokken, enz., enz…. Het houdt lijkt wel niet op. Wij leven momenteel in een zeer bizarre wereld, die zijn weerga niet kent. Als mensen dit nu nog ontkennen en de wereld nog steeds bekijken als alleen een lieve wereld en zeggen: “Na mij de zondvloed.” of “Het zal mijn tijd wel duren.” Dan snap ik dat niet, en zijn naar mijn mening ziende blind en horende doof.