Vandaag is het opnieuw 1 september, officieel de eerste schooldag. Er werd dit jaar door ouders van schoolgaande kinderen weer veel geklaagd over computergestuurde inschrijvingssystemen of kampeergedrag aan de schoolpoort. Je kind op een school inschrijven is namelijk niet langer een evidente zaak, vooral niet in de stad en al zeker niet wanneer je kind met een beperking kampt. Scholen voor buitengewoon onderwijs, instellingen, ze zijn tegenwoordig allemaal overvol. Het M-decreet voor inclusief onderwijs moet mogelijkheid bieden om kinderen met een beperking naar het gewoon onderwijs te sturen, maar geen enkele leerkracht staat te wachten om nog eens extra belast te worden door hun bijzondere pedagogische behoeften.
De kafkaiaanse toestanden stoppen trouwens niet wanneer onze mindervalide medeburgers volwassen worden. Ook op latere leeftijd blijven ze kampen tegen ontelbare administratieve, financiële en logistieke hindernissen. Vaak blijven mindervaliden daarom langer bij hun bejaarde ouders, een situatie die voor velen als bijzonder zwaar en soms zelfs onhoudbaar ervaren wordt. Voor jonge volwassenen zonder familie, al dan niet met een beperking, zijn de vooruitzichten nog erger. Vorig jaar stierf een licht autistische jongeman van ontbering in een Gents stadspark, omdat hij na zijn ontslag uit zijn jeugdinstelling het leven “buiten” niet aankon.
Welzijnssector toont hoe weinig “inclusief” onze maatschappij is voor mensen met een beperking
Ondertussen wordt er in de welzijnszorg, het buitengewoon onderwijs en de jeugdzorg bespaard en hervormd. Slecht betaald en overbevraagd personeel moet voor almaar meer mensen zorgen en er zijn klachten over een daling van de kwaliteit. Eén van de meest recente experimenten van onze geliefde politici is het M-decreet voor inclusief onderwijs met een verschuiving van middelen van het buitengewoon onderwijs naar het gewoon onderwijs tot gevolg, zonder degelijke voorbereiding van het aanwezige personeel. Of dit in het belang van de leerlingen is, is ten zeerste de vraag. Ik vermoed dat kinderen met bv autisme of een andere zware beperking het waarschijnlijk moeilijk zullen hebben om in grote klassen te functioneren. Een ander experiment van de politieke genieën die ons besturen is het zorgbudget voor mindervaliden. Dit laatste heeft niet alleen geleid tot chaos in de financiering van instellingen en andere diensten voor personen met een beperking. Ook de administratie voor de kwetsbaarste leden van onze samenleving is er enkel gecompliceerder op geworden. Men kan zich afvragen of onze zogenaamde “inclusieve” maatschappij wel echt zo “inclusief” is als ze beweert en zich niet verbergt achter een paar hypocriete aalmoezen: eigenlijk niet meer dan een schaamlap om onze schuldgevoelens te verdoezelen….
Abortus: men is mindervaliden liever kwijt dan rijk
Het wordt almaar duidelijker dat men zieken en gehandicapten in onze samenleving liever kwijt dan rijk is. Het begint al bij de geboorte, waarbij moeders worden overvallen met allerlei prenatale tests, die hen vaak zonder voorbereiding of duiding door de strot worden geramd. De bedoeling is de “preventie” van handicaps, eigenlijk een eufemisme voor “abortus”. Veel ethische debatten zijn er niet. De abortus van baby’s die niet beantwoorden van de strenge criteria van onze prestatiemaatschappij, of die hun moeders doen vrezen voor hun eigen economische competitiviteit, lijkt een vanzelfsprekendheid, zelfs als de zwangerschap al vergevorderd is. Veel empathie bestaat er niet voor het leed van deze kinderen. Hun dood is onzichtbaar, achter de klinisch witte schermen van ons gezondheidssysteem. Wanneer het gaat om ongewenste kinderen, is er weinig plaats voor rouw.
Christelijke barmhartigheid: naar het museum?
Wanneer men als Belg naar andere landen reist, krijgt men, in Katholieke kringen althans, wel vaker de vraag naar die vreemde relatie van onze maatschappij uit de lage landen met de “cultuur van de dood”. Men begrijpt niet dat er in ons land zo weinig weerstand geboden wordt tegen abortus en euthanasie, zelfs niet door de Katholieke Kerk. Want één ding valt bijzonder sterk op: het zwijgen van de Belgische priesters en bisschoppen. Of misschien vooral: hun tekort aan moed om de vinger op de wonde te leggen: onze maatschappij is grondig geseculariseerd en zelfs kerkgangers zijn weinig gesensibiliseerd als het om levenskwesties gaat. In tegendeel, men vraagt zich af wanneer Rome nu eens eindelijk “mee zal gaan met zijn tijd”. Abortus wordt nog te vaak gezien als een exclusief vrouwenrecht, en euthanasie als het recht op een pijnloos einde. Zelfs Katholieke orden, zoals de Broeders van Liefde, volgen deze logica. Men durft niet toe te geven dat abortus en euthanasie eigenlijk vooral draaien rond het “recht” om weg te kijken van het lijden van anderen en Christelijke waarden zoals barmhartigheid naar het museum te verdringen. Of erger nog, om barmhartigheid te vervangen door assistentie bij (zelf)moord. Laten we een kat een kat noemen: dode hulpbehoevenden kosten minder geld en moeite dan levende. Abortus en euthanasie laten ons toe om, zonder afgeleid te worden door de problemen van anderen, te werken voor de afgod van het geld, zodat we in onze steeds schaarser wordende vrije tijd van een paar tijdelijke materiële geneugten kunnen profiteren.
De behoefte aan een authentiek Christelijke politieke beweging
Naast het zwijgen van de bisschoppen is er ook een groot vacuum op het niveau van de Christelijk geïnspireerde politiek. Traditionele Katholieke partijen en bewegingen in ons land hebben hun Christelijke identiteit voor een groot deel verloochend en verspreiden, noch op gebied van welzijns- jeugd- en gezondheidszorg, noch op gebied van familiale en ethische kwesties, een authentiek geïnspireerde Christelijke boodschap. Integendeel, ze hebben zich grotendeels aangesloten bij de eenheidsgedachte rond deze thema’s. Het resultaat is een verlaagde prioriteit van de belangen van de zwakkeren in onze maatschappij en de vervanging van de welzijnszorg door de economisch voordeligere “cultuur van de dood”. Beide zijn communicerende vaten, die onvermijdelijk leiden naar meer egoïsme en ontmenselijking. Indien wij als Christenen nog enige invloed op de maatschappij willen uitoefenen is er dringend nood aan vernieuwing, aan politieke vertegenwoordiging door personen die de C van Christelijk of the K van Katholiek nog als essentieel beschouwen. Het alternatief is het langzaam, maar zeker afsterven van de politieke vertaling van de Christelijke waarden die ons zo nauw aan het hart liggen.
Goed en inhoudelijk juist artikel, recht voor de raap. Dank u.
Een fout die Katholieke pro-life groepen maken is dat zij menen gelegaliseerde moordpraktijken uit de samenleving te kunnen verwijderen zonder eerst een Katholieke Staat te bereiken, hetgeen zoals dweilen is met de kraan open. Wanneer de Katholieke Staat bereikt wordt, kan men van daaruit abortus en zelfmoord uitroeien in de maatschappij. Zolang de Staat echter onder de verstikkende wurggreep van de oligarchen blijft, zullen die kankers het organisme van de maatschappij blijven verzieken. Een meer volledige benadering betreffende de Katholieke politiek is essentieel.
Het is dus noodzakelijk voor Katholieken om zich wederom te gaan bezig houden met politieke macht. De civiele macht is goed in zichzelf, maar moet correct uitgeoefend worden. Modernen kijken smalend neer op de tijden van de prins-bisschoppen en door prelaten gezalfde monarchen. Toen, echter, werden moordenaars van kinderen terecht met de dood bestraft door de Staat, terwijl dezelfden in deze tijd van het democratisch gouden kalf beloond worden om hun euveldaden.
Laten Katholieken zich onbeschaamd bekommeren om politieke macht, en laten zij er naar streven om die macht te consacreren door haar stevig in de handpalm van het Katholicisme te leggen. Het oorspronkelijk Katholiek Rechts van de Franse Vendée en de Belgische Boerenkrijg moet herleven op het politiek strijdperk. Zoals men openlijk kan zien met de hedendaagse kindermoord en zelfmoord, hangen er mensenlevens van af. Altaar en haard!
Ave Maria! ✠
Persoonlijk denk ik dat het beter is staat en godsdienst te scheiden, en er tegelijkertijd voor te zorgen
1) dat godsdienstvrijheid gewaarborgd is
2) dat aberraties in godsdienst die de maatschappij kunnen schaden, voorkomen worden op een geschikte manier.
Een Katholieke Staat bereiken, dat is – zeker op dit ogenblik – fictie.
Een Katholieke Staat bereiken is geen fictie, gezien God nog steeds op Zijn Troon in de Hemel zetelt, en Zijn arm nog steeds niet te kort is om te redden. Katholieken moeten gewoon uit hun luiheid opstaan en zich beginnen organiseren tot een politieke kracht.
U zegt: “Persoonlijk denk ik dat het beter is staat en godsdienst te scheiden, en er tegelijkertijd voor te zorgen
1) dat godsdienstvrijheid gewaarborgd is
2) dat aberraties in godsdienst die de maatschappij kunnen schaden, voorkomen worden op een geschikte manier.”
Dat is een centrale maar valse notie van het liberaalkatholicisme, en druist in tegen de leer van de Katholieke Kerk. Christus heeft een koninklijk, absoluut en soeverein recht over elk aspect van de maatschappij, en de twee maatschappelijke rechtsmachten die er bestaan, de civiele rechtsmacht en de religieuze rechtsmacht, moeten beiden die soevereiniteit erkennen van de Goddelijke Bron waaruit zij emaneren. Pure logica. Gezien God werkelijk God is, moet Hem ook de eer en onderwerping gegeven worden die Hem toekomt. De liberalistische scheiding van Kerk en Staat die u voorhoudt is staatsatheïsme. Maar, noch een particulier persoon, noch de Staat heeft het recht om atheïst te zijn.
Eén van de moderne dwalingen veroordeeld in de Syllabus Errorum van de Gelukzalige Pius IX is: “Ecclesia a statu statusque ab Ecclesia seiungendus est” [Nr. 55] – “De Kerk moet van de Staat, en de Staat van de Kerk, gescheiden worden”.
Uit de hymne, “Vexilla Christus Inclyta”, van de Romeinse Lauden voor het Feest van Christus-Koning:
“O ter beata civitas,
Cui rite Christus imperat,
Quae iussa pergit exsequi
Edicta mundo caelitus!
Non arma flagrant impia,
Pax usque firmat foedera,
Arridet et concordia,
Tutus stat ordo civicus.”
Mijn vertaling:
“O driewerf gelukzalige stad,
waarover Christus regeert zoals het past,
die zich haast de edicten uit te voeren
die aan de wereld van Hemelswege bevolen werden!
Goddeloze wapenen woeden er niet;
De vrede gaat tot het vestigen van verbonden,
En de eensgezindheid glimlacht;
Veilig staat de burgerlijke orde.”
Quas Primas van Pius XI is ook zeer belangrijke lectuur betreffende dit onderwerp.
Wie de geschiedenis van het streven naar scheiding van Kerk en Staat bijvoorbeeld in Frankrijk bestudeert, zal zien dat de Vrijmetselaars de agenten waren achter dat streven, met de bedoeling de Katholieke Kerk haar stut te ontnemen, omdat zij haar tot slavin van de Staat en van hun agenda wilden knechten. Emile Combes was een Vrijmetselaar, en de intrinsiek boosaardige, ongeldige kerkscheidingswet van 1905 werd terecht veroordeeld door Paus Sint Pius X. Wij zien de miserie die de revolutionaire scheidingswetten in de Kerk aangericht hebben, en de maçonnieke infiltratie waarvan zij te lijden heeft binnen de rangen van haar clerus.
Dank u voor dit artikel! Gemeenschapsvorming zal onze kracht zijn. Moge dit forum daar een aanzet toe zijn.
– Ik denk dat de uitspraak “Geef aan de keizer wat de keizer toekomt, en aan God wat God toekomt” er toch op wijst dat er niets verkeerds is met de scheiding tussen Kerk en staat.
– Het Rijk van Christus (het Rijk Gods) moet men volgens mij niet vertalen in een soort katholieke staat die zelfs bezig is met belastingen heffen, wegen aan te leggen en noem maar op. Het Rijk Gods gaat vooral over Christus zelf, de mensen die Christus volgen en de genaden die Christus meebrengt.
– In het Oude Testament had men met de Messias ook een meer werelds rijk verwacht, maar dat was een foute verwachting.
Frappant te constateren, beste Stinus, uw blinde vlek voor de haat tegen de Kerk, tegen het Christendom en de beschaving, die uitgaat van de politieke joodse/vrijmetselaars krachten binnen het demoncratische krachtenveld onzer natie-staten. Indertijd, in 1905, met de scheiding van Kerk en staat in Frankrijk en elders, werd dit door gerenommeerde vrijmetselaars als Combes en Ferry geïntroduceerd, juist om de Kerk te beroven van alle heilbrengende invloed in de politiek wereld en in de samenleving, ter bescherming van de burgers. Uw vrinden van toen uit de katholieke liberale hoek stonden daar achter. Maar, anno 2017, ontkomt niemand meer aan de conclusie van mislukking, op de vraag, “wat heeft die scheiding ons aan verbetering opgeleverd ?” Een ramp, twee wereldoorlogen en een EUSSR boven onze hoofden, plus alle misdragingen der staten mbt. abortus (=vergrijzing) en euthanasie, is moord op ouderen. Daarbovenop kan ik nog wijzen op de massa immigratie, ter vernietiging der Europese volken.
De clou van de scheiding van Kerk en staat, beste Stinus, is de totaal ongebonden staat, de staat op zichzelf, de staat speelveld van manipulaties, omkopingen en chantages, de staat die geen enkele contrôle boven zich erkent, de staat op God’s troon, de staat die alles kan doen en laten wat het wil en wat de politieke “meerderheid” wenst, de atheïstische staat van Robespierre, Mao, Pol Pot, Hitler en Stalin. Niet voor niets heeft dit punt van scheiding, de allereerste prioriteit, van de joodse vrijmetselarij. Woordvoerders van de exclusief joodse vrijmetselarij B’nai B’rith hebben dit doel ook als zodanig gestipuleerd.
Want zonder scheiding, komt de staat buiten het bereik te liggen van de “Synagoge van satan” (Ap.2:9,3:9), want de staat is dan gebonden aan God’s regels en heeft ze zich te houden aan de Decaloog, de Tien Geboden ; voor atheïsten, joden en vrijmetselaars een gruwel.
Jules, de 10 geboden komen wel uit het Jodendom. Ook Jezus, Maria, Petrus en Paulus waren Joden. Laten we hier niet flauw over doen hé… Gelieve hier geen Jodenhaat verspreiden…
Beste Katherina, dat uit het jodendom is ook tot het jodendom beperkt. De Mozes wet is hyper racistisch, de regels gelden enkel voor de “uitverkorenen”, die Christus verworpen hebben en Hem hebben gekruisigd. Met Christus hebben de Tien Geboden een universele betekenis gekregen en gelden zij voor de gehele mensheid. Een gruwel gedachte, mn. voor Talmoed joden, die de mensheid als een verzameling dieren beschouwt, hun ten dienste, en “wier geld, geld is zonder meester, en dus aan de joden toebehoort”.
Beste Jules, Het probleem met dit soort uitspraken is dat zij het onveiligheidsgevoel bij de Joodse gemeenschap enkel verhogen, met het gevolg dat zij massaal naar Israël verhuizen. Indien u zo op uw eigen manier het Zionisme wenst aan te moedigen, ga uw gang…
Ik kan me nog herinneren dat de liberalen de Kerk binnen de kortste keren betichten dat zij zich niet hielden aan de scheiding van Kerk en Staat. Moet je hen nu horen! Ze houden zich er zelf nog minder aan, vooral omdat zij weten of zien dat de Kerk aan macht en invloed heeft ingeboet en nu gaan zij katholieken en andere gelovige christenen nog meer inperken. Christenvervolging, hoor ik hier en daar toch zeggen, staat hier ook in West-Europese landen voor de deur.