Geloof staat zeer laag op de prioriteitenlijst van Vlamingen (slechts 1 op 5 gelooft nog in een “hogere macht”), volgens een enquête door het agentschap “Tamara Twist” in het kader van een serie artikels en programma’s door De Standaard en Radio 1 over de “grote levensvragen”. Dit is niet meteen een verrassing: onze samenleving is zo geseculariseerd dat zelfs 20% gelovigen in een vaag concept als een “hogere macht” al een onverwacht positief cijfer is. Wel opvallend bij deze enquête is dat concepten als democratie, toekomst, veiligheid voor de modale Vlaming niet langer vanzelfsprekend zijn. Minder dan de helft van de ondervraagden gelooft volgens het onderzoek nog in democratie (45%), iets meer dan de helft stelt zich ernstige vragen over veiligheid en de zin van zijn eigen leven (51%) , 44% verwacht binnenkort het uitbreken van een wereldoorlog, 1 op 5 voelt zich eenzaam of heeft zelfmoord overwogen en slechts 54% heeft een positief toekomstbeeld. De vertwijfeling op persoonlijk vlak was ook opvallend bij jonge deelnemers aan de enquête (18-35 jaar), waarvan bijna 70% zich vragen stelt over de zin van het leven en hoe men gelukkig kan worden. Velen worstelen ook met hun relatie tot anderen. Kan men anderen echt kennen (53%)? Wat betekent men voor anderen (60%) en is het mogelijk om zichzelf voldoende ontplooien (57%)?
Vlaming in de ban van “neergang” en “declinisme”
Filosoof Patrick Loobuyck (UAntwerpen/UGent) beschrijft de hedendaagse vertwijfeling als “declinisme”. ‘Dat is het geloof in de neergang.” vertelde Loobuyck aan De Standaard. “Je ziet in de enquête hoe de vraag naar de toekomst van de kinderen en de kleinkinderen de mensen bezighoudt. We zijn onzeker over de socio-economische toekomst en we vragen ons af hoe we nog Vlaming kunnen zijn in Vlaanderen.” Vooral het verlies van vertrouwen in de democratie vond Loobuyck een typisch gevolg van deze onzekerheid. “Veel mensen voelen zich onzeker, wat ook de hoge steun aan de doodstraf (54 % van de enquête waren voorstanders) verklaart. Ook het terrorisme draagt bij tot die onzekerheid. En wanneer je onzeker bent, zoek je zekerheden en autoriteit. Je ziet dat ook in de politiek: wie met zekerheidsslogans komt, scoort goed.”
Ondanks de terugkeer van de behoefte naar “autoriteit en zekerheid”, heeft dit geen positieve weerslag op de visie van Vlamingen op de rol van geloof en Kerk.”De secularisatie is al lang bezig..”, aldus Loobuyck, die dit proces helemaal niet betreurt. “Iemand haalt vandaag vooral steun uit de mate waarin hij gezien en erkend wordt door andere mensen, in het gezin en in de maatschappij. En mensen richten hun leven ook veel autonomer in dan in de tijd dat grotere verhalen daarvoor zorgden. God en vaderland staan onderin als zingevers. Het individualisme primeert, het collectieve is minder pregnant aanwezig.”
Seculiere religie met eigen dogma’s en zonden
En daar wringt het schoentje: een individualistische maatschappij, is ondanks haar illusie van “autonomie” en vrijheid, vooral onverbiddelijk en veeleisend. Een gelovige kan bij God altijd liefde en vergeving vinden, de niet-gelovige seculiere mens vindt dit soort barmhartigheid veel minder bij zijn medemens. En dit zie je in de “verharding” van onze samenleving, waar niet langer de Christelijke waarden primeren, maar deze van een seculiere religie van economisch en sociaal succes, gekoppeld aan de mythe van “eigen verantwoordelijkheid” voor persoonlijk geluk.
Deze seculiere religie heeft zijn eigen normen, dogma’s, maar ook zijn “zonden”. Vele seculieren bekritiseren het Katholicisme voor de aandacht die zij aan het concept “zonde” geeft, maar eigenlijk zijn ze zelf vooral met hun eigen versie van “zondigheid” bezig. Ik denk bijvoorbeeld aan de “zonde” van de “ongezonde levensstijl”, waardoor men in geval van ziekte niet langer op medeleven kan rekenen. Dan is er de “zonde” van het “profitariaat”, waarbij armen zelf verantwoordelijk worden geacht voor hun foute beslissingen en armoede, of de “zonde“ van de mentale en fysieke onvolmaaktheid, waar in ons land de doodstraf op staat (abortus en euthanasie). Seculieren bekritiseren de Katholieke Kerk voor haar dogmatisme, maar zijn zij zelf niet extreem dogmatisch in hun denkwijze? Ik denk onder andere aan de dogma’s van het politiek correcte denken, het verbod op “waardeoordelen”, de suprematie van de rentabiliteit ongeacht de menselijke kost, en de afgoderij van de “onzichtbare hand” die de markt bijstuurt.
Een samenleving zonder God brengt ook geen “vrijheid”
Ook de vrijheid is bij onze geseculariseerde maatschappij slechts een relatief begrip. De moderne mens denkt vrij te zijn, maar over hoeveel vrijheid beschikken we echt? De vrijheid om het merk van onze tandpasta of shampoo the kiezen? De vrijheid om te kiezen tussen twee of drie even saaie jobs, waar we ons 40 uren of meer tegen een karig loon kunnen “ontplooien”? De vrijheid om een amper betaalbare woning aan te schaffen, waarvoor we 30 jaar lang aan een hypotheek geketend zijn? De vrijheid om uren te fitnessen, goedkope “made in China” kleding te kopen of deel te nemen aan saaie feestjes met lege hulzen van “vrienden”, om er toch maar “bij te horen”? De vrijheid om aan massatoerisme te doen en ook op afstand dezelfde goedkope rommel te eten? De vrijheid om onze cultuur te zien achteruitgaan? De vrijheid om ons privé-leven volledig naar de knoppen te helpen in een logica van vrije relaties en de scheidingscultuur?
En als we dan in deze geseculariseerde maatschappij zondigen, is er geen biechtstoel om ons wit te wassen of niemand om ons te vergeven. Er rest enkel het beschuldigende, moralistische vingertje van de “eigen verantwoordelijkheid”, zelfs als we bepaalde situaties noodgedwongen ondergaan. Geen wonder dat mensen hier zo vertwijfeld en pessimistisch van worden.
Een zeer goed artikel dat weer laat zien dat nog steeds het geloof in vraag staat bij de gemiddelde Vlaming , geloof is voor de Vlaming niet meer relevant en dat is de mens los van God vol relativisme en de vraag om de waarheid is door de Duitse filosoof Hegel ook al relatief geworden. de wereld is onzeker en dat maakt de mens ook onzeker maar in dit leven bestaan geen zekerheden één zekerheid is een feit eens moeten we sterven en ook dat gegeven maakt de mens onzeker hij wil zelf uit het leven stappen! dus zelfs het leven mag geen last meer zijn , dus de moderne mens neemt zijn verantwoordelijkheid naar zijn zelf opgebouwde normen die ook los staan van God.
Een heel goed beeld van wat ons heden ten dage iedere dag in het gezicht wordt gesmeten. Het Godsbeeld is totaal uit deze “samenleving” verdwenen en godsdienst is nog iets voor oude kwezels. Laat staan als je dan nog vasthoud aan de ware richtlijnen van het Katholiek geloof, want dan ben je een nostalgieker of één die niet mee kan.
Dit beeld geeft aan hoe de mens onbewust naar zijn eigen ondergang gaat. Het begin en het einde van het leven op aarde zijn dan ook geen ondererpen waar veel aandacht wordt gegeven. Op de vraag “wat komen we hier op aarde doen?” komen er geen antwoorden. Of na dit leven is er toch niets, is ook al zo’n gedachtevorming die men vaak hoort.
Nu, voor wat betreft de overgebleven gelovigen, die zijn dan weer onderverdeeld in allerlei vormen, maten en namen. Echter als je over het ware geloof in Christus Jezus begint, dan komt er een grote tegenstand en dat is toch wel eigenaardig. Alsof ze dan iets binnenin voelen dat hun afschrikt, omdat het geweten dan wordt aangesproken en dat is iets wat velen gaan begraven en niet willen aanschouwen. Liever begraven dan “mea culpa” te zeggen en op de borst te kloppen.
Hoe kan het dan ook anders dat er maar een heel klein groepje overblijft en die de wijze raad van Jezus volgen; “Behoudt wat ge hebt.”
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
Vandaag begint de noveen van “O.L. Vrouw van de Rozenkrans”.
Misschien ook eens het boek in overweging lezen van Kardinaal Sarah
“God of niets”
https://www.betsaida.org/index.php?p=boek&id=271
☩JMJ☩
In een goddeloze maatschappij is alles koud, doods, steriel en machinaal; en in de krankzinnige zoektocht om God met stoffelijk ‘geluk’ te vervangen wordt men slechts meer geconfronteerd met de gapende zwarte afgrond die de breuk met God in de menselijke ziel slaat. Hetgeen overblijft is een gedeprimeerde, gezichtsloze, individualistische mensenmassa die doelloos ligt te vegeteren. De bevolking ligt in coma, en alleen God, het Begin en Einde van het menselijk bestaan, kan haar doormiddel van Zijn goddelijke gratie uit die doodsslaap opwekken.
De zogenaamde ‘sociale zekerheid’ is een voorbeeld van de mechanische levenloosheid waarin de samenleving gedompeld ligt. De aalmoes is vervangen met administratief bepaalde uitkeringen en maandelijkse betalingen. De oprechte Christenmens die in de ene hand de aalmoes droeg, en met zijn andere hand Hemelwaarts wees, inspireerde de arme om God te dienen en naar de hemelse beloningen te streven. Nu laat men de arme in een bureaucratische dwangbuis gaan zitten in ruil voor een vast bedrag, door de bemiddeling van iemand die achter een bureau zit om zich daar als job mee bezig te houden, en die zich eigenlijk niets bekommert om de medemens, maar wel om het loon dat hij ermee opstrijkt. Het gevolg van die bureaucratische structuren is dat mensen onder elkander geen hulp meer vragen aan elkaar, en dat is zover gekomen dat iemand ergens vijf jaar woont, en toch zijn eigen buurmensen zelfs niet kent! Wie een aalmoes wil geven weet niet waar de minder welgestelden wonen om zijn werk van naastenliefde aan te verrichten, en wie op straat zijn hand uitsteekt om zelf een aalmoes te vragen moet nog oppassen dat hij niet door de politie weggejaagd wordt. Een gezonde maatschappij wordt nochtans gedragen op solidaire en relationele banden onder de burgers, en niet op het invullen van paperassen op één of ander bureau.
Ondertussen proberen de staatsmannen hun goddeloze, gedemoraliseerde en depressieve slaven gerust te stellen, zeggende dat ‘De Staat’ (waar zij een nietsbetekenend begrip van maken) wel voor hen zal ‘zorgen’ (tot dat men te oud en gebrekkig wordt – dan krijgt men de spuit). Die gaan zich dan nog maar eens bezuipen en drogeren om hun miserie even trachten te vergeten. Sommigen van hen springen onder de trein om van hun miserabele aardse toestand in de eeuwige pijnen van de hel te springen. Wanneer men dan een blijmoedige Franciscaan in evangelische armoede ziet bedelen voor het brood dat hij en zijn kloostergemeenschap moeten eten, dan wordt deze door hen bespot en beledigd, maar stiekem in hun binnenste stellen zij zich dan toch verwonderd de vraag van wat het geheim is van die arme kloosterbroeder, dat hij temidden van de ontberingen die mysterieuze stralenglans op zijn gelaat draagt, die op het gelaat van ieder mens staat die, doordrongen van de Heilige Geest, aardse rijkdom en eerzucht met de voeten treedt en vóór alles het Rijk van God zoekt.
Heel juist, Benjamin en Marrie.
Ik weet wel, er zijn er hier op het forum die van het woord ‘boodschappen’ uitslag krijgen. Maar in vele ervan, (nu lees ik deze af en toe eens) schetst Jezus en Maria juist hetzelfde beeld. Hij voegt er aan toe, dat Hij verplicht is Zijn Barmhartige Gerechtigheid te laten geschieden. Dat houdt in rampen enz… voor hen op hun knieën te krijgen en in hun nood, ze misschien gaan inzicht krijgen en vergiffenis gaan vragen.
God is genoodzaakt te doen wat in de Openbaringen reeds lang geleden is opgetekend door de H. Johannes, of dat anders dat de hoogmoedige mens Zijn Schepping totaal zal vernietigen.
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
☩JMJ☩
Het is maar de vraag of imminente goddelijke straffen over de Occident nog afgewend kunnen worden. Als wij zien naar de Plundering van Rome, eeuwen geleden, en wij zien dan naar het hedendaags Vaticaan, dan zien wij hoe gevaarlijk de huidige toestand in de wereld is. Het is de oude droom van Turk en Saraceen om heiligschennend het bloed van de Paus van Rome te vergieten, een droom die nog steeds gekoesterd wordt in de duistere harten van hun afstammelingen; en dit terwijl de Paus in eigen persoon Onze Heer Jezus Christus tracht te verkopen voor dertig zilverlingen op de Mahometaanse bazaar.
Men kan niet uitsluiten dat de Kerk en Europa, waaronder ons vaderland, in vergoten bloed gaan uitgezuiverd worden vanwege de hardnekkigheid der leiders en der onderdanen. Het is een patroon dat zich doorheen de geschiedenis herhaalt, ook reeds in de geschiedenis van het Oud Testament, en indien wij er van gevrijwaard zullen zijn, dan zal dat enkel en alleen dankzij de krachtige intercessie van het Smartelijk en Onbevlekt Hart van Onze Lieve Vrouw van Fatima zijn, naar wiens verschijningen Marrie hieronder verwees.
Laten wij ons de opdracht, door Haar gegeven aan haar gelovige kinderen, eigen maken, en fervent de Heilige Rozenkrans bidden voor de intenties van haar Onbevlekt Hart.
Ik plaats hier nogmaals hetgeen ik reeds elders op deze website geplaatst had over de Plundering van Rome, uit een artikel van de geleerde historicus, Roberto de Mattei (mijn vertaling uit de Engelstalige versie):
“Paus Clemens VII commissioneerde Michelangelo om het Laatste Oordeel te schilderen in de Sixtijnse Kapel, mogelijk om de drama’s te immortaliseren die de Kerk had ondergaan gedurende die jaren. Iedereen verstond dat het een kastijding vanwege de Hemel was. Er was geen gebrek aan premonitorische waarschuwingen: Bliksem die het Vaticaan raakte en de verschijning van een eremijt, Brandano da Petroio, vereerd door de menigten als de “Gek van Christus”, die, op Witte Donderdag 1527, terwijl Clemens VII de menigten aan het zegenen was in de Sint-Pieter’s, riep: “Sodomitische bastaard, om uw zonden zal Rome verwoest worden. Biecht en bekeert u, want binnen 14 dagen zal de toorn van God op u en de Stad vallen.”” [The Sack of Rome, 2015-12-03.]
Honderd jaar geleden, in 1917, kregen wij een opzienbarend wonder van God; het beroemde Zonnewonder te Fatima. Heden naderen wij 13 oktober 2017, de verjaardag van dat Zonnewonder in het centenniumjaar van de Verschijningen. Het zijn historisch monumentale tijden waarin wij wandelen. Dat de zondaars en goddelozen het erkennen, en boete doen voor hun rebellie tegen Zijne Goddelijke Majesteit, de Heer Jezus Christus.
Beste Benjamin,
Een gelijkaardige boodschap, zoals u die hier hebt geschreven, waarvoor dank, zou moeten verkondigd worden door de Paus tijdens zijn bezoek aan Fatima, in plaats van een OCMW preek.
Wij hebben het op dit forum ook al gehad over de slag om Wenen in 1683. Het plan van de Mohametanen was om eerst Wenen te veroveren, de Chrsitelijke poort van Christelijk Europa, om nadien op te trekken naar Rome en van de Basiliek van het Vaticaan een duivelstempel – moskee – te maken.
De machtige voorspraak van Onze Lieve Vrouw heeft dat voorkomen.
Het is uiteraard onvermijdelijk dat Europa in zijn geheel – evenals gans de wereld- door de harde aanpak van God zal moeten gaan om nog diegenen die van goede wil zijn, op hun knieën te krijgen en met een oprecht berouw een goede biecht zullen doen.
Gods Barmhartigheid in dit alles wordt pas aanschouwd door weinigen die oprechte liefde voor Jezus en Maria hebben. Iedere priester zou de hen toevertrouwde kudde moeten waarschuwen. Maar de meerderheid vraagt aan de mensen of hun NOM mis – lees “viering” – hen behagen heeft. Daarentegen vraagt de Priester op het einde van het Heilig Misoffer van de Tridentijnse Mis of het God behagen heeft.
Ik wil niet door mensen geprezen worden, zei Pater Pio, ik wil alleen God behagen.
Zo willen wij dat ook, nietwaar.
Het wapen van de Heilige Rozenkrans dat wij iedere dag ter hand nemen en bidden, is het machtigste wapen die Onze Lieve Moeder Gods ons gegeven heeft, waarvoor alle dank.
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
Benjamin, schijnbaar beschouwt u onze sociale welvaartstaat als een gruwel. Mag ik dan aannemen dat u steeds consequent geweigerd hebt om te genieten van de uitkeringen en tussenkomsten van onze overheid? Hebt u uw studies volledig uit eigen zak betaald? Hebt u geen aanvraag gestuurd voor de uitkering van het kindergeld? Doet u uw terugbetalingsbriefjes van de dokter of tandarts niet binnen in uw ziekenfonds? Als u consequent bent in uw denken, maakt u die keuzes. Ik vrees er echter voor dat u wel graag fulmineert maar de daad niet bij het woord voegt. Dan lijkt uw discours in deze vrij hol en ook niet echt geloofwaardig.
Heb net het boek over Fatima gelezen. Wat een contrast met heden. En dat nog maar 100 jaar geleden . Als je leest hoe onzelfzuchtig Jacinta was tijdens haar ziekbed : geen klacht ,geen angst alleen het grote vertrouwen ! Moet je nu eens kijken : wat een verwende kinderen ! Gericht op het materiële en de ” alles moet leuk zijn ” gedachte. Vanaf Vaticanum 2 is het centraal staan van de mens erin geslopen. De Vrijmetselaars hadden blijkbaar al een grote vinger in de pap. Daarna jaren 70 het kind centraal. Sexuele revolutie ook weer met dank aan de vrijmetselaarsbende. En ze gaan maar door : zelf weten welk geslacht je wilt ,alsof het een keuze is ! De beïnvloeding via kinderprogramma’s op tv zo subtiel. Smerige voorlichting voor adolescenten over hoe je homosex moet doen etc. CitizenGo heeft een petitie opgesteld waar je kan tekenen om hier tegenin te gaan. Zij doen goed werk. Ik maak me ernstig zorgen om mijn kleinkinderen. Godzijdank zijn mijn kinderen gelovig maar ze vormen een minderheid en daarbij voelen ze zich eenzaam . Het pad van God gaat niet over rozen hier op aarde, maar je moet kiezen : het een dat leidt tot slavernij namelijk loonslaven veel geld verdienen, je status ophouden met alles wat daarbij hoort : zuipen, party’s , dure auto, kortom wereldse genoegens enerzijds of je bezig houden met de zin van het leven en daarbij God aanbidden en daar je vertrouwen op stellen. Het is erg te zien dat vaak beide ouders moeten werken en hun kroost laat opvoeden door de overheid / crèches. Hoe kan je dan vragen die komen zoals ” waar kom ik vandaan ? Waarvoor zijn we hier ? Waarom is het kwaad in de wereld ? Enz,enz” beantwoorden ? We zijn loonslaven geworden die zich staande moeten houden om hun schulden af te lossen. Is het nou echt nodig om allebei zo te sloven ? Is het om de grote Jan uit te hangen ? Vinden ze het echt zo leuk om kinderen te laten opvoeden door anderen en zelf maar weer te werken voor dat geld ? Ik vind het heel erg zorgelijk dat mensen zo van God los zijn. De hoogmoed heerst. Maar owee als er oorlog uitbreekt of andere toestanden dan staan ze met lege handen.
Onze zwakheid is dat we als gelovigen niet meer in gemeenschap leven. Effectief samen leven, bidden, werken, zoals de eerste christenen. Ik weet zelf niet hoe je moet beginnen met een gemeenschapsleven maar ik denk dat we er toch stilletjes naar toe moeten. Er voor bidden om te beginnen.
Dat heeft de generaties vanaf de jaren vijftig ook ontbroken. Gezamenlijk gebed thuis, op scholen en de kerken gingen door de week al meer op slot.
Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
– Dank voor dit goede artikel. De uitkomsten van de enquête zijn niet onverwacht.
– Misschien dat de Kerk ook wat schuld heeft aan de toestand (al liggen de grote oorzaken zeer waarschijnlijk elders) : het geloof wordt dikwijls zeer flauw en onvolledig verdedigd, en God wordt zo dikwijls voorgesteld als een Lamme Goedzak die alles slikt. Hemel en hel zijn zowat taboewoorden geworden in de kerkgebouwen.
Andere taboewoorden zijn: ‘zonde’ ‘kerk’ en ‘bidden’ ‘God’. Alleen Jezus mag op oneigenlijke manier uitgesproken worden en zelfs ‘vloeken moet kunnen’.
Je mag eigenlijk gewoon iets zeggen over het geloof en op een verjaardag is het nog meer taboe om er over te beginnen. Het mag en moet alleen maar gezellig zijn. Zelfs ‘genieten’ en ‘gezelligheid’ is een ‘moeten’ geworden.
De rest (geloof en zo) wordt ons immers opgedrongen. Tja, dat het wereldse al meer aan ons opgedrongen wordt, schijnt nog steeds bij vele katholieken ook niet door te dringen.
Katharina heeft er slag van om met haar bijdragen, de harten in het midden te treffen. Maar vanuit NL gezien, is het in Vlaanderen niet zo treurig gesteld. Alleen al afgaand op de diep gelovige reacties op deze webstek draad, (welke NL bisschop wil en kan zich meten met de schrijvende geestelijken hier ?), is het in Vlaanderen land, de heimat van Guido Gezelle en Stijn Streuvels, nog niet zo treurig gesteld. Katholieke potgrond is alom aanwezig, terwijl die in NL bijna verdwenen is. Die potgrond is te voelen en te ruiken voor iedere bezoeker uit het kouden noorden en zelfs uit het revolutionaire zuiden van over de grens ; de katholieke sfeer, de natuurlijke gentillesse, en het instinctieve geloof zijn niet uitgeroeid, zoals in de protestante landen, geestelijke woestijnen. De klassieken zijn niet verdwenen, en kennis en algemene ontwikkeling zijn door behoud –tegen de maçonniek opgedrongen trend in — van kwalitatief, traditioneel onderwijs op een hoog peil gebleven. De modernistische aanslag gaat door, maar redt het niet meer ; de weerstand groeit. Te voorzien valt dat NL weer vanuit Vlaanderen herkerstend gaat worden, zoals na 1850. Olie komt altijd bovendrijven !!
Jules, een tweetal jaar geleden heb ik in Tsjechië een lutherse kerkdienst bijgewoond. Ik vond er veel meer liturgische vroomheid en ingetogenheid dan in menig katholieke parochie in Vlaanderen. Priester naar het oosten gewend aan het altaar vooraan in de absis; een misorde die veel sterker aanleunde bij de Tridentijnse mis dan wat we op zondag bij ons meemaken; homilie vanop de preekstoel; communie geknield en op de tong; enzovoort. Het Nederlands calvinisme uitvergroten tot heel de protestantse wereld komt echt niet overeen met de werkelijkheid.
Ik heb ook de indruk dat u de laatste twintig jaar de voeling hebt verloren met het onderwijs in Vlaanderen. Al een tijdje staan we niet meer aan de top en het pedagegoochel heeft het onderwijskundig project van het katholiek net ondertussen ook zwaar gehavend.
Jan, hoe kunt u nu naar een lutherse kerkdienst bijwonen???? U komt hier een verhaal voor onze neus ophangen, alsof het de normaalste zaak te wereld zou zijn.
Een ware Katholiek doet zoiets niet! Het is een zware zonde en niets anders.
Daar is geen “vroomheid, communie” enz… daar is juist niets als alleen maar gruwel.
U bent geen Katholiek.
In die lutherse dienst heb ik veel meer katholiciteit ervaren dan in menig katholieke parochie in Vlaanderen waar de zondagsviering in elkaar wordt gebokst door een parochiaal team, waar de lezingen vervangen worden door wereldlijke teksten, waar priesters zich niet houden aan zelfs de wezenlijkste liturgische voorschriften (bijvoorbeeld het brood al breken bij de consecratie), waar de communie wordt uitgedeeld als ware het een snoepje, waar gelovigen brood als brood blijven zien en wijn als wijn met nog slechts een vage verwijzing naar Jezus, en nog veel meer puur modernisme dat in zovele parochies is doorgedrongen.
Ook is een kerkdienst van de lutheranen op zich geen drager van sacramentele genade, toch heb ik ervaren dat die dienst in menig opzicht katholieker aanvoelt dan menig “eucharistievering”.
Ik blijf bij mijn standpunt, beste Jan, want het is de waarheid dat de Lutherse diensten waarachtig afgodsdiensten zijn.
Het is een zware zonde voor een Katholiek daaraan deel te nemen.
Maar als u genoeg hebt van, en in citeer uit uw tekst “waar de zondagsviering in elkaar wordt gebokst door een parochiaal team, … enz” doe dan zoals wij, ga naar een traditioneel Heilig Misoffer (en geen zondagsviering – nogmaals er valt niets te vieren noch te feesten) er zijn er te vinden in Vlaanderen en in Nederland.
Maar naar de protestanten lopen, ja, daar heb ik geen begrip voor.
Laus tibi Christi +
Ave Maria +
Peter & Jan van den Berghe,
Wellicht hebt gijlieden beiden gelijk. Het beste zou zijn om niet te veel rond te snuffelen in al die andere geloofsrichtingen, want dat vertroebelt ongetwijfeld, en het gevaar is niet gering van afvallen van het ware geloof. Zoiets moet dan ook in louter gebed geschieden. Wel is het zo, dat er beslist iets op van te steken valt. Mensen tegenkomen, die het vanuit het hart oprecht menen met hun Heer. Ook veel sleurgelovigen. Dan het eeuwige gesteggel over die tegen die bijbeltekst, echt niet bepaald leuk.
Deze jongen nam vroeger wel eens een kijkje bij verschillende geloofsgemeenschappen, en nam op straat of aan de deur wel eens foldertjes of boekjes aan. Wat een verschillen! En: ze menen allen het bij het rechte eind te hebben, zijn heilig overtuigd van hun eigen gelijk. Kocht ooit eens een encyclopedie over al die geloofsrichtingen, vele duizenden…. En wat blijkt? Elke geloofsgroepering sleurt een of enkele bijbelteksten uit de Schrift, en maken dat tot hun stelregel – soms zie je dat ook aan hun naam. Maar bij dat gesleur en verheffen worden de andere bijbelteksten in de hoek gedrukt. Aldus is er geenszins een objectieve kijk meer mogelijk op de Schrift. Met alle gevolgen van dien. Bevlogenheid, fanatisme.
Inderdaad is de Schrift het heiligste boek wat we kennen, een ultiem geschenk van God Zelf, Die mensen door de heilige Geest heeft aangedreven dit of dat op te tekenen. Zo moet er dan ook mee omgegaan worden: geen wilde speculaties, wel met eerbied en vrees. En een dankbaar hart. Het is al erg genoeg, al die verdeeldheid al eeuwen lang voordat Luther er mee begon. Ook in de katholieke Kerk zelf bespeur je die strijd, wat onder andere blijkt uit al haar dogma’s, enzovoorts.
Deze jongen vraagt zich af: hoe kijkt God daar nou tegen aan? Paulus is hierover heel helder. “Ik roep u op, broeders, in de naam van onze Heer, Jezus Christus, dat ge allen eenstemmig zult spreken, en dat er in uw midden geen scheuringen zullen zijn, nee, dat ge welsaamgevoegd zult zijn in een-en-hetzelfde denken en een-en-hetzelfde kennen. Want mij is over u duidelijk gemaakt, broeders van mij, door de mensen van Chloë, dat er in uw midden twisten zijn. Ik bedoel dit: dat ieder van u maar wat zegt: ik ben van Paulus, ik van Apollos, ik van Kefas, ik van Christus! Is de Gezalfde in stukken verdeeld? Is Paulus soms voor u gekruisigd? …” En: “… want ge zijt nog vleselijke mensen. Want wanneer er onder u naijver is en twist, zoudt ge dan niet vleselijk zijn en al te menselijk in uw wandel? Want wanneer iemand zegt: ‘ik ben van Paulus’, maar een ander: ‘ik van Apollos’, zijt ge dan niet als alle andere mensen? Wat betekent Apollos dan, wat stelt Paulus voor? Dienaren zijn ze door wie ge zijt gaan geloven, en dat zoals de Heer aan elk gegeven heeft. Ik heb geplant, Apollos gaf te drinken, maar God liet groeien. ” En: “Want als de eerstkomende een andere Jezus predikt die wij niet gepredikt hebben, …. of een ander evangelie dat ge nooit ontvangen hebt, dan verdraagt ge dat goed!” 1 Kor 1: 10-13, 3: 3-6, 2 Kor 11:4.
Hoe dan wel? Zei Jezus tot die samaritaanse vrouw bij de put niet dit: ” Het uur komt en is er nu, dat waarachtige aanbidders de Vader zullen aanbidden in geestkracht en waarachtigheid, want naar hen die Hem zó aanbidden is de Vader op zoek; God is geestkracht, en wie Hem aanbidden moeten aanbidden in geestkracht en waarachtigheid!” Joh 4: 23,24. Kijk, dìt smeedt alle christenen tot één lichaam. En laten we niet zijn als die schriftgeleerden en farizeeën, die een vrouw op overspel betrapt hebben, haar voor Jezus brachten, en haar volgens de Wet wilden stenigen. Zijn antwoord is zo ontzettend waar: “Wie van u zonder zonde is, werpe als eerste een steen naar haar!” We weten allen wat er gebeurde: de mensen dropen allen af, een voor een, eerst de ouderen, toen ook de jongeren. Tot Jezus met haar alleen bleef, en zeide: “Zondig van nu af niet meer!” Joh 8: 3-11.
Laten we dus maar eens naar onszelf kijken, en niet te snel anderen bekritiseren. Elkander in liefde aanhoren in plaats van voet bij stuk te houden vanwege het eigen gelijk, dat maakt scheuringen – ook op dit forum is er helaas te veel verdeeldheid. Want waar gaat het nu tenslotte om? Dat we de God dienen op een wijze zoals Hìj wil, nièt zoals wijzelf willen. Daartoe moeten we God zo goed mogelijk leren te kennen. Zijn absolute inzet voor de mens, dat Hij zelfs Zijn eniggeboren Zoon niet gespaard heeft voor onze behoudenis. Zijn intense omhelzende liefdes. Dat verscheurend lijden van Christus Jezus, waaraan we deel moeten gaan krijgen, opdat we ook deel mogen hebben aan Zijn opstanding. Zoiets dan. Ja, dáár gaat het om, en dat we met elkander eendrachtig zoeken naar de dingen van God, hoe Hìj bijvoorbeeld de huidige mensheid beschouwt. Dan moeten we Hem toch tot een troost zijn, niet? Zijn tranen deppen. Ook niet te veel rondneuzen in deze wereld, wat de mensen zoal allemaal bedrijven, zelfs geen weet meer van Hem hebben. Dat vertroebelt onze geest teveel. En doet sommigen van ons in wanhoop van Hem afvallen. Ook kritisch zijn over onszelf, onze wijze van geloofsbeleving. Dat kan altijd, altijd beter, gewis! Ook deze eenvoudige jongen is nog volop aan zichzelf aan het sleutelen, om voor zijn Vader een welriekende geur te zijn, een vat waar Hij behagen aan heeft. Ja, een hele strijd, die we gelukkig niet alleen hebben te strijden. Aanvaard slechts, dat Hij onze hand beet grijpt, en ons wel door door dat stinkende moeras sleurt, tot aan de overkant. Want we vermogen niets uit onszelf te kunnen willen, denken of doen; alles is immers uit Hem, toch?
Katharina,
Jules van Rooyen zegt in zijn opmerking op 11 oktober 10:34, dat u er slag van heeft om met uw bijdragen de harten in het midden te treffen.
In een eerder artikel van u, over dokter Bea, was deze jongen nogal kritisch over u, vanwege de vermeende negatieve uitstraling ervan, zie zijn reactie van 6 oktober 17:13. Mijn excuses ervoor, neem deze beschuldiging geheel terug. Want waarom ziet hij de balk in zijn eigen oog niet, maar wel de splinter in uw oog? Zijn zijn poëzie-artikelen (met tekeningen, schilderingen en muziek-compo’s uit eigen hand) ook niet treffend in het hart, ook al verwerkt hij er een vrolijke noot in, om de doorgaans depressieve seksueel misbruikten op te beuren? Ze staan allen in http://www.klokk.nl, zie vak rechtsmidden: lotgenoten-in-kunst, de vierde kunstenaar: juist, ook “een jongen”. Pas op: vooral niet voor iedereen geschikt, nogal heftig!
Mooie beschrijving hoe het in onze maatschappij eraan toe gaat! Zonder God is de mens een wezenloos wezen (niets). Een wezen dat vooral op automatische piloot leeft en veel klaagt en zaagt over hun lijden dat ze dagelijks “door hun eigen zondig gedrag of van de ander ” op hun boterham gepresenteerd krijgen. Zonde vernietigd de mens: of de wereld het nu wil horen of niet. Een zonde “grote en kleine” heeft nog geen enkel mens in een staat van blijvend geluk gebracht. Als je de hemel wil proeven, dan heb je het lijden in het licht van God te plaatsen. Maar, dan heb je veel te knielen, bidden en je best zoveel mogelijk te laten onderdompelen in het sacrament van de Heilige Eucharistie en regelmatig te begeven naar het sacrament van de biecht. Dat is de enigste weg dat ieder mens kan redden van pijn, verdriet, lijden en vooral van de ondergang. Want, God is je altijd nabij in je kleinheid en nederigheid. Hij tilt je op naar de hemel als wij (de mensheid) het lijden, de pijn, het verdriet niet meer aankunnen. Maar, alleen als we onze eigen weerstand, opstandigheid en zonde afwerpen en God in ons leven toelaten! Dan pas kan er in ieder mens vele wonderen gebeuren. Anders Nada. En in onze wereld is het meestal Nada, want de mensheid weet het allemaal wel beter, ze redden zichzelf wel. Ja, ja, ja. De abortussen – euthanasie-aanvragen – zelfmoorden, verslavingen, scheidingen, mishandelingen, enz. swingen in deze tijd nogal de pan uit. Zo goed kan de opstandige mens “zichzelf” dan blijkbaar niet behelpen. Allemaal zo snel mogelijk terug naar God. We zullen vlug een hele andere maatschappij zien die we nu hebben. Een maatschappij dat niet meer stinkt naar de dood, maar ruikt naar lavendel. 🙂