Afgelopen week heeft het Mensenrechtencomité van de VN in Genève ongeboren kinderen uitgesloten van het recht op leven in het internationaal recht, ondanks verschillende pleidooien hiertegen van meer dan honderd regeringen en pro-life-organisaties, van onder meer de Verenigde Staten en Polen.
“Ik maakte me een minuutlang zorgen dat we zouden gaan discussiëren over de woordlimiet voor afzonderlijke meningen,” grapte Yuval Shany. De Israëlische hoogleraar recht bespotte pro-life-bezorgdheden toen de commissie een tweede lezing doornam van een controversieel conceptcommentaar over het recht op leven in wat misschien wel het belangrijkste VN-mensenrechtenverdrag is.
Shany, die twee jaar de leiding heeft gehad over het ontwerp, wist dat er geen tegenstemmen zouden zijn. De 18 leden van de commissie waren het unaniem eens over een tekst die in sommige opzichten extremer is dan de vorige.
Het comité voegde regels toe over toegang tot abortus. Er staat niet alleen dat het een recht zou zijn, maar ook dat het “betaalbaar” en “effectief” moet zijn, zoals abortusgroepen aan de commissie hebben aanbevolen. De Amerikaanse professor Sarah Cleveland zei dat dit nodig was om het voor verkrachtingsslachtoffers gemakkelijker te maken om abortussen te krijgen.
Geen enkele expert uitte zijn bezorgdheid over het feit dat kinderen in de baarmoeder pijn kunnen voelen, of bracht het Verdrag inzake de rechten van het kind ter sprake, dat staten expliciet verplicht kinderen te beschermen “vóór de geboorte”.
“Ik ben erg gevoelig voor mijn geweten”, zei Mauro Politi op een gegeven moment. Het geweten van de Italiaanse professor had geen last van abortus, maar wilde ervoor zorgen dat vrouwen kunnen aborteren in geval van verkrachting, handicap of wanneer het leven van een moeder in gevaar is.
“Natuurlijk zijn we het erover eens dat het aan de staten is om vast te stellen wanneer het leven begint,” zei de Duitse professor Anja Seibert-Fohr – het enige lid van de commissie dat aanraadde voorzichtig te zijn bij het opleggen van een recht op abortus.
“Staten hebben enig beslissingsrecht,” stemde Shany in, “We willen het probleem van laattijdige abortussen niet aankaarten.”
De Japanse voorzitter van de commissie, Yuji Iwasawa, had haast en toonde zijn ongeduld. Hij benadrukte dat deze kwesties al waren besproken, hoewel er geen openbaar verslag van die discussies is.
De commissie kromp nauwelijks in toen de Verenigde Staten, Rusland, Egypte, Japan, Polen en andere staten en organisaties ontkenden dat de commissie enige autoriteit had om een recht op abortus in het verdrag te zetten.
Het verdrag is een “levend instrument”, zei de Franse professor Olivier de Frouville. Samen met Shany wees hij erop hoe de commissie en VN-verdragsorganen stelselmatig aandringen op een recht op abortus.
De enige obstructie voor de commissie kwam niet van soevereine staten maar van een ander deel van de VN-bureaucratie. Het VN-comité voor gehandicapten vroeg om het concept te wijzigen om uitdrukkingen te vermijden die de gehandicapten onrespectvol omschrijven. Iwasawa zei dat hij een ontmoeting heeft gehad met de voorzitter van de invaliditeitscommissie om de zaak glad te strijken. Hij zei dat de commissie voor handicaps het eens zou zijn met betrekking tot abortus voor ‘niet-levensvatbare’ zwangerschappen in tegenstelling tot abortus voor fataal “gestoorde’ foetussen.
Naar verwachting zal de tweede lezing in maart worden voortgezet. De commissie moet het probleem van euthanasie, dat momenteel als een verplichting in het conceptcommentaar wordt beschouwd, nog bereiken.
Artikel van Stefano Gennarini voor C-Fam: “UN Human Rights Committee Formally Excludes Unborn Child from Right to Life”
Vertaling van Hiëronymus Saepinus voor het Katholiek Forum
Hoelang zal men een doodziek mens dan nog als mens willen beschouwen?
Eng.
In één woord samengevat: schandalig! Het leven is niet meer heilig en zet de poort open tot nog meer wanorde!!
Trieste Verenigde Naties. Als een mens in wording één recht moet hebben, dan toch wel het recht op leven en het recht om verder te groeien. Zielige materialistische visie, het gevolg van gemakzucht, het afwijzen van God en de aanname van een foute filosofie.
Het goedspreken van zonden is een bekende zware zonde tegen de H. Geest, die niet kan vergeven worden.