Hoe luxe-meningen de samenleving ondermijnen

Onze maatschappij wordt tegenwoordig overspoeld door allerlei luxe-meningen, die vaak vanuit een intellectuele en materiële elite via de media en het onderwijssysteem opgedrongen worden aan de algemene samenleving. Het concept van de luxe-mening werd geïntroduceerd door Rob K. Henderson, o.a. auteur van “Troubled: A Memoir of Foster Care, Family, and Social Class”. Volgens Henderson geven luxe-meningen status aan hen die ze verspreiden, omdat zij vooruitstrevend en modern ogen. Luxe-meningen zijn echter vaak desastreus voor de lagere sociale klassen die ze overnemen. Rob Henderson baseerde het concept “luxe-mening” o.a. op zijn eigen ervaringen als kind van een alleenstaande drugsverslaafde moeder en adoptiekind van een door scheiding uiteengevallen arbeidersgezin, maar ook op de vaak surrealistische standpunten die hij ontdekte aan de elitaire universiteiten van Yale en Cambridge, waar hij dankzij een studiebeurs een doctoraat in de psychologie behaalde.

Ter verduidelijking, hierbij een paar voorbeelden van luxe-meningen:

Luxe-mening 1 : De monogamie is een verouderd concept

Sinds de seksuele revolutie wordt het heteroseksuele huwelijk door een bepaalde intellectuele elite als “verouderd” beschouwd.  Voor deze rijke, meestal hooggeschoolde sociale klasse is het uiteraard makkelijk om, met de hulp van personeel en voldoende financiële middelen, kinderen als alleenstaande ouder op te voeden. Voor alleenstaanden met een bescheiden inkomen, is zelfs het koken van een gezonde maaltijd na een drukke dagtaak al een uitdaging, laat staan dat er nog veel energie zou overblijven voor opvoeding, hulp bij het huiswerk of hobby’s. Volgens Henderson, komen de luidste stemmen tegen monogamie aan elite-universiteiten trouwens vaak van rijke studenten die zelf uit een intact gezin komen en voor zichzelf een langdurige monogame relatie wensen. De bewering dat monogamie een verouderd concept zou zijn, heeft dus meer te maken met het etaleren van moderne “luxe-waarden” dan de eigen persoonlijke voorkeur.

Luxe-mening 2: Religie is nutteloos, gevaarlijk en relatief

Religie, tenzij het natuurlijk om het geloof van een “beschermde” etnische minderheid gaat, wordt door elitaire kringen vaak als  nutteloos of zelfs gevaarlijk beschouwd voor de eigen vrijheden (zoals bijvoorbeeld het “recht” op abortus, euthanasie, of alternatieve samenlevingsvormen). In het beste geval, worden alle religies als “hetzelfde” gezien, zodat het argument van universele positieve intenties (alle religies willen iets “goeds”) dan gebruikt kan worden voor de promotie van de globalisering. Zelfs onze Paus verkondigde onlangs dat religieuze diversiteit de “wens van God was”, wat aantoont dat zelfs de Kerk beïnvloed kan worden door luxe-meningen. Uiteraard, is het voor een kapitaalkrachtige elite op korte termijn gemakkelijk om een religieus en moreel relativistisch bestaan te leiden, zonder dat dit onmiddellijke gevolgen lijkt te hebben voor het dagelijks ervaarde welbevinden. Bij minder kapitaalkrachtige mensen is het verlies van vaste zekerheden, normen en waarden, alsook de vernietiging van het door de Kerk gecreëerde sociale weefsel, nefast voor hun welzijn. Zonder geloof in God of ten minste een duidelijk moreel waardepatroon, ondervinden ze bovendien geen enkele kwalitatieve steun of leidraad in moeilijke tijden. Het verspreiden van negatieve reclame over het Christelijk geloof door de elite en de relativering van religie in het algemeen, is dus nadelig voor de bredere maatschappij.

Luxe-mening 3: “Witte” mensen zijn geprivilegieerd

Een veel voorkomende luxe-mening bij de hooggeschoolde elite, vooral in Noord-Amerika, maar ook steeds vaker bij ons, is dat mensen met een lichte huidskleur “geprivilegieerd” zouden zijn en meer kansen zouden krijgen dan mensen met een donkere huidskleur. Mogelijk zal dit voor mensen uit elitaire kringen, vanuit de eigen politieke connecties en riante levensstijl, misschien kloppen.  Blanke mensen uit de werkende klasse zien echter weinig van dit “witte privilege”, maar ondergaan wel de nadelen van een door de elite gestuurde politiek, die positieve discriminatie organiseert voor mensen met een donkere huidskleur, terwijl zij zelf in heel wat gevallen op de honger blijven zitten. Een blanke cis-gender man, die op straat in een kartonnen doos slaapt, heeft namelijk helemaal geen wit privilege, terwijl een rijke persoon met een donker kleurtje, van heel wat privileges kan genieten.

Luxe-mening 4: Overdreven aandacht voor, en repressie van, de misdaad in multiculturele wijken is “racistisch”

Een luxe-mening, die je vaak in hooggeschoolde, blanke kringen hoort, is dat het aanklagen van misdaad in multiculturele buurten, overdreven en racistisch is. Daarom heeft dezelfde elite geen behoefte aan het besteden van middelen aan ordehandhaving in deze buurten, of het organiseren van een lik-op-stuk beleid. Uiteraard, is het voor deze privilegieerden, die vaak in afgeschermde villawijken wonen, enkel in contact komen met rijke expats en de eigen kinderen naar exclusieve scholen sturen, moeilijk om zich voor te stellen dat er een andere realiteit kan bestaan in de volkswijken van onze grootsteden. In deze wijken ondergaan minder bemiddelde inwoners wel degelijk de gevolgen van ongecontroleerde massamigratie, onderwijs in concentratiescholen en zwakke ordehandhaving. Dit verklaart het succes van populistische partijen, zelfs bij inwoners met een migratieachtergrond.

Luxe-mening 5: Drugs moeten gelegaliseerd worden

Een courante luxe-mening bij de hooggeschoolde elite, is dat drugs, en soft drugs in het bijzonder, gelegaliseerd zouden moeten worden. Een recreatief gebruik van zulke drugs zou volgens hen onschadelijk zijn. Bovendien zou de legalisering van drugs het aantal narco-misdaden reduceren. Wanneer je een geprivilegieerd leven leidt, kan een occasioneel jointje of lijntje wit poeder op een exclusief feestje misschien ongevaarlijk lijken. De combinatie van gemakkelijk beschikbare drugs met de stress en sociale uitsluiting van mensen in kwetsbare volkswijken, kan echter levens verwoesten. Ik denk dan onder andere aan de no-go zones in grootsteden, waar junkies als levende zombies op de trottoirs aan hun lot worden overgelaten zonder hoop op ondersteuning of genezing. Allemaal onschadelijk, uiteraard….

Luxe-mening 6: Een universitair diploma en carrière zijn essentieel voor een geslaagd leven

Een luxe-mening, die tegenwoordig zelfs populair is bij de werkende klasse met de steun van links-progressieve politici, is dat een universitair diploma de enige weg is naar een aantrekkelijke levensstijl, en dat carrière bij iedereen een prioriteit moet vormen, ongeacht of men man of vrouw is, rijk of arm, intellectueel begaafd of niet.  Universitaire diploma’s leiden volgens deze mening tot een betere sociale status en beter betaalde jobs. Het resultaat is dat kinderen en jongeren massaal naar het ASO worden gestuurd, ook wanneer zij hier niet geschikt voor zijn.  In de naam van “betere kansen” worden ze bovendien verplicht om door een brede “eerste graad” te worstelen; voor veel wat jongeren een onoverkomelijke drempel. Ook niet ASO-richtingen worden “hervormd”, om ze meer te laten lijken op het ASO. Het resultaat is niet alleen schoolmoeheid bij veel jongeren, maar ook een groot tekort  aan technische, creatieve en manuele profielen. Met andere woorden, omdat iedereen “dokter of advocaat” moet worden, krijgen we uiteindelijk onvoldoende loodgieters, elektriciens of zelfs muzikanten die kunnen rivaliseren met de wereldtop. De focus op carrière en de vele uren die daaraan besteed moeten worden, leiden bij de werkende klasse bovendien tot problemen voor de opvang en opvoeding van kinderen. Indien je tot de elite behoord, kan je je een privé-nanny veroorloven. Indien je een bescheiden loon verdient, ben je gedoemd je zuigeling achter te laten in een opvang met chronisch personeelstekort, waar je na veel aandringen dan toch nog een plaats kon bemachtigen. De gevolgen zijn bekend…

Luxe-mening 7: klimaatmaatregelen

De klimaatverandering is een feit, maar de door een Europese elite voorgestelde “oplossingen” zijn over het algemeen duur en alleen haalbaar voor een bemiddeld publiek. Maatregelen zoals de renovatieplicht, het invoeren van LEZ zones, het wegnemen van parking in steden en de aangekondigde verplichting van dure elektrische wagens, veroorzaken onoverkomelijke financiële drempels voor mensen met een bescheiden inkomen. Deze laatsten kunnen vaak niet thuis werken of een job in de buurt vinden en zijn dus afhankelijk van hun bescheiden thermische wagen voor woon-werk verplaatsingen.  Ook de renovatieplicht vormt voor jonge gezinnen een onoverkomelijke drempel voor het verwerven van een eigen woning of zelfs voor het huren van een betaalbaar appartement. Ten slotte hebben klimaatmaatregelen een impact op de werkgelegenheid, aangezien industrieën in Europa (zoals bijvoorbeeld de auto-industrie) worden opgeofferd om een twijfelachtige klimaatideologie na te hollen. Luxe-meningen rond klimaatverandering, die misschien een goed idee lijken voor de elite, dragen dus vooral bij  tot de verdere verpaupering van de werkende klasse.

Luxe-mening 8: “winnen tegen…” en militaire interventiedrang

Onze elite vindt het tegenwoordig nodig, om zich in te mengen in allerlei buitenlandse geopolitieke conflicten. Via de media wordt het plebs overtuigd, dat we absoluut moeten ingrijpen om te “winnen tegen….”. Heel wat naïeve zielen laten zich beïnvloeden door deze onverzadigbare interventiedrang. Uiteraard is deze luxe-mening niet gratis, aangezien oorlog duur is…zeer duur. Oorlogen kunnen zeer lang aanslepen of zelfs escaleren, met moeilijk in te schatten gevolgen.   Bovendien is het niet de elite, die op het slagveld moet sterven of latere besparingen moet ondergaan om dit alles te betalen. Opnieuw ondergaan de minder bemiddelde klassen de gevolgen van de luxe-meningen van de upper class.

Luxe-mening 9 : “heteronormatief”, “cisgender” en “culturele toe-eigening” zijn essentiële concepten

Terwijl daklozen op de straten van onze grootsteden kamperen en steeds meer ouders de schoolrekeningen van hun kinderen niet meer kunnen betalen, vindt onze elite het toch nog nodig om onze zebrapaden in allerlei kleurtjes te laten schilderen en onze media te laten overspoelen door luxe-concepten als “heteronormatief”, “cisgender” en “culturele toe-eigening”. Wellicht brengen deze thema’s genoeg polarisering bij het “plebs”, zodat de elite zich zonder pottekijkers kan concentreren op haar eigen agenda, dwz nog rijker worden op de rug van Jan en An Modaal. Tijd om ons niet langer bij de neus te laten nemen? 

Conclusie

De bovengenoemde “luxe-meningen” kunnen misschien aangeprezen worden als hedendaags, modern en “aan de juiste kant van de geschiedenis’”, maar uiteindelijk zijn ze vaak schadelijk, vooral voor de meest kwetsbaren onder ons. Voor Christenen is het daarom meer dan ooit nodig, om zich te focussen op de waarden die Jezus ons heeft meegegeven. Deze waarden zijn eeuwig en gestoeld op liefde, niet op intellectueel snobisme en leegheid. Mogelijk zullen Christenen veel druk ondervinden om zich aan moderne luxe-waarden aan te passen. Toch lijkt het me aan te raden om vooral standvastig en kritisch te blijven. Laten we niet vergeten: als gelovigen zijn we in de wereld, niet van de wereld. Wij behoren onze Hemelse Vader toe.